Wat het daadwerkelijke probleem was, is dat in WO1 de Duitse trots een flinke deuk heeft opgelopen :
* De oorlog werd beeindigd terwijl alle duitse soldaten op BUITENLANDS grondgebied stonden, oftewel : waarom opgeven als je ook kan winnen?
* Na de oorlog kreeg de Keizer asiel in Nederland waardoor het duitse ambtelijke en gemeentelijke apparaat de ware machthebber werd.
Laat nou net het geval zijn dat veel stadsbestuurders, magnaten, bankiers en ambtenaren joden waren terwijl het duitse volk werkloos op straat stond, geen geld of bezittingen meer had, de economie niets meer voorstelde, veel duitse oorlogsinvaliden dood gingen aan ziektes of in het gesticht werden opgenomen en ga zo maar door.
Dus in hun ogen lieten deze (voornamelijk) communistische joden het volk onnodig lijden terwijl ze zelf leefden als God.
Dan kan je voorstellen dat een paar oud-militairen en boertjes een oppositiepartij gingen vormen met als belangrijkste speerpunten:
* Weg met die communistische joden die teveel macht hebben gekregen
* Het herstel van de duitse trots
* Het herstel van Groot-Duitsland, dus stukken van Polen en Frankrijk terug vorderen.
* Het herstel van de economie door werkgelegenheid te scheppen
* Het volk tegemoet te komen door met de rijkdommen van de een, brood en geneesmiddelen voor de bevolking te kopen
Je kan je dan vast wel voorstellen dat veel mensen wel iets zagen in deze vernieuwende nationalistische sociaal-democratische arbeiderspartij
En zo is het balletje een beetje gaan rollen
