DJ Remy: gevangen tussen bescheidenheid en populariteit

Remy. Clublegende, Hagenees in hart en nieren, producer van toptracks. Vanaf de tijd dat een groot deel van ons nog buiten aan het spelen was is Remy al bezig met het maken en draaien van goede housemuziek. Begonnen met zijn residency op de evenementen van Stichting De Confrontatie, de moeder van vele (acid)housefeesten in Den Haag. Ontdekt door Joost van Bellen werd de Hagenees in de Amsterdam één van de drie Roxy-grootheden: Dimitri, Marcello & Remy. Maar Remy is niet alleen bekend vanwege zijn verleden. Vele producties die in de platentassen van de groten der aarde zitten komen van Remy zijn hand. Remy draait nog steeds mee aan de top. En dat gaat hij dit weekend ook weer bewijzen in zijn hometown Den Haag op het festival The city is ours festival. Partyflock sprak Remy op een zeer regenachtige maandagavond in de Silly Symphonies in Den Haag. Niet toevalligerwijs dé Silly Symphonies, waarvan de broer van Remy eigenaar is.

Jij bent er gekomen door hard te werken in de Roxy, door de lokale feesten in en rond Den Haag. Is Den Haag nog wel Den Haag nu ADO Den Haag uit het Zuiderpark verdwijnt?
Den Haag is een klein wereldje. Qua stappen is het de laatste jaren wel vooruit gegaan, het was echt triest. Het is en blijft wel mijn stadje hoor. De Sillies is natuurlijk gewoon top, dat is een aanwinst voor het plein. Het Paard is gewoon een nostalgische plek. Dat was echt super vroeger, maar nu is het alleen maar beter; een top geluid, en top publiek. Het is ook mooi dat de AStA weer heropend is. Ja, ik vermaak me wel in Den Haag.

Remy is Den Haag en Den Haag is dus Remy. Wat of wie is Remy nog meer?
Remy is eigenlijk een onwijze schijterd. Dat is de echte Remy. Ik ben een onwijze schijterd wat publieke dingen betreft. Ik ben geen DJ die na elke mix met de handjes in de lucht gaat staan, dat is mijn probleem, zo bén ik gewoon echt niet, dat kan ik niet. Dat heeft niets te maken met het arrogante. Ik heb 2x een award gewonnen en toen moest ik het podium op . Dat is hel voor mij. Ik geniet ingetogen, ik ben niet zo’n publieksmens, zo’n zelfkicker. Achter de draaitafels komt een hele andere Remy naar boven. Dan ben ik op mijn gemak, dan heb ik geen boodschap aan een paar honderd of duizend man. Maar in de zomer hier op de Grote Markt een biertje doen als het druk is…nee, dat trek ik niet! Niet dat ik dan pleinvrees krijg, hahaha! Remy is ook een persoon die al 7 jaar een vriendin heeft, die lekker voetbalt in en rond Den Haag. Alles lekker eruitzweten op maandag door bijvoorbeeld te squashen, dat is ook Remy.

Zijn er DJ’s dan die wel van die ‘zelf-kickers’ zijn?
Ja, die zijn er wel. Er zijn ook genoeg collega’s hoor die wél van die handjes-in-de-lucht DJ’s zijn waar het geen poppenkast is, waar het niet nep is maar 1 brok enthousiasme. Maar bij sommigen is het wel: “Handjes in de lucht en je wordt vanzelf bekend!” Mensen prikken daar gelukkig snel doorheen. Poppenkast hou je niet zo snel vol. Ik neem aan dat mensen aan mij zien dat ik geen poppenkast speel.



Een tijd geleden had je op dezelfde avond én een boeking op Awakenings, én een boeking op Trance Energy. Hoe voelt dat?
Goed, dat voelt heel goed. Je kan dan laten zien dat je een diverse smaak hebt als DJ. Awakenings was natuurlijk gewoon techno, op Trance Energy hebben we toen alleen eigen nummers gedaan (oftewel nummers van Roland Klinkenberg & mij) semi-live gedaan. Het kan me eigenlijk ook niet schelen waar ik voor sta, als men mijn muziek maar goed vindt. Maar het is natuurlijk ook wel leuk dat ik ook aan een trance-publiek mijn sound kan laten horen.

Remy, in een interview heb je ooit gezegd dat je wens was dat ‘de jeugd van tegenwoordig wat minder wordt volgepropt met shitmuziek’. Wat bedoel je daarmee?
Hahahaha! Ik bedoelde niet dat alles wat tegenwoordig uitkomt alleen maar shit is. Nee, wat je tegenwoordig ziet is dat veel jongens in de scene de makkelijkste weg kiezen. Je hebt wel een kruiwagen nodig, want tegenwoordig kom je er niet met alleen talent, maar veel DJ’s willen te snel. Die leren zo de kunst van het voordraaien niet, want een beroep op zich is. Iedereen wil er zijn binnen 1 dag. Iedereen wil bv de nieuwe Tiësto zijn. Dat zijn jongens die dan de hele tracklist van zo’n DJ kopieren (downloaden dan wel kopen) en denken dat ze er zo komen.

Je noemt je sound zelf ‘energiek en intens’ en die zit eigenlijk tussen progressive en te techno in. Tegenwoordig zijn er stijlen zoals electro en minimal die veel aandacht krijgen. Wat vind je van die stijlen?
Electro, daar had ik het eerst moeilijk mee. Je kreeg namelijk de eerste hobbel van electro waarna er veel standaard uitgekauwd werk uitkwam, oftewel de mensen die voor het gemak gaan waardoor alles op elkaar lijkt. Maar nu zie je dat mensen in dit genre steeds meer uitstapjes gaan maken, waardoor er veel leuke dingen ontstaan. Minimal vind ik niet echt interessant, maar in de stroming zijn er wel wat leuke dingen. Begrijp me goed, ik vind het wel goed dat ze er zijn hoor! Ik schaar ze niet onder shitmuziek in ieder geval, hahaha! Dat is overigens ook het mooie van het internet; veel nieuwe stromingen krijgen makkelijker de kans om op te bloeien. Er is nu veel en veel meer muziek te verkrijgen dan een aantal jaren geleden.

Een aantal jaren geleden, je verleden…In ieder interview lezen we over je verleden. Word je daar niet helemaal gek van?
Ik wil geen DJ zijn die alleen het kunstje van vroeger wil en kan herhalen. Dat zit niet in me. Classics zijn leuk, maar dan wel één keer in de zoveel tijd, zoals bijvoorbeeld een Secret Sillies in de zomer. [….] Mijn carriére heeft zijn ups en downs gehad, zoals iedereen die wel eens heeft. Ik ben bijvoorbeeld John Digweed nog steeds erg dankbaar dat hij in het verleden twee remixen van me op zijn Bedrock-label heeft getekend. Dat heeft mijn carriére toen een enorme boost gegeven. De boekingen gaan nu ook weer beter door ACE Agency en Dave Lewis (noot: 2 bookingsagency’s). Het enige wat wat vastliep waren de platen. De overstap van [label=46]{element is niet toegankelijk} naar [label=1]{element is niet toegankelijk} was het laatste zetje. Nee, Remy leeft helemaal in het heden hoor, maar het verleden hoort daar gewoon bij.

Bij veel mensen sta je hoog in de top-5 van favorieten artiesten, terwijl je geen hele uitgesproken stijl hebt. Is dat juist je kracht, samen met het feit dat je er overal en altijd een feest van kan maken?
Ik hoop gewoon dat ze de muziek leuk vinden die ik draai. Daar gaat het om. Dat is voor mij het belangrijkste van alles. Dat ze erachterstaan wat ik doe, wie ik ben. Zoals ik zeg, ik ben eigenlijk een simpele jongen. Ik kan me enorm irriteren als ik lekker sta te draaien, te genieten, en als er dan mensen naar je toekomen en zeggen “Heb je het niet naar je zin?”. Dan sta ik me te concentreren en dan lijkt het misschien alsof ik het niet naar mijn zin heb, maar dan zit ik helemaal in de muziek en dan heb ik het juist naar mijn zin!



Om over lijstjes verder te gaan: wat vindt je van de DJ-MAG top 100? Die is net weer gestart.
Tsja, je moet campagne houden, en dat heb ik voorgaande jaren niet gedaan. Dan is het natuurlijk makkelijk om te zeggen dat het niets waard is. Het is een populariteitspoll, géén kwaliteitspoll. Niet de beste, maar de meest populaire DJ komt op nummer 1. Veel promotors vinden dat blijkbaar het belangrijkste om hun club te kunnen vullen. Money is what makes the world go around. Het probleem is dat als je er niet instaat je ook geen kans krijgt. Geen eerlijke kans in ieder geval en dat is wel het verrotte. Je komt er tegenwoordig ook niet meer alleen met talent. Je hebt echt een kruiwagen nodig.

Voor welke DJ’s en producers heb jij respect?
Eigenlijk heb ik respect voor alle mensen die echt hun eigen ding doen! Dat zijn er teveel om op te noemen en als ik er 1 of 2 noem doe ik de rest tekort. […] Als ik dan toch moet, dan is Roland Klinkenberg, een goede vriend van me natuurlijk en iemand waarmee ik vaak in de studio zit, zeer ondergewaardeerd en ik heb zeker respect voor hem.

Weet je wat het aparte is, dat is dat je als je mensen ontmoet ineens het hele gevoel weg is. Het hele mysterie is weg, dat is jammer. Ik bedoel dat als je platen van mensen draait je een heel gevoel om en over die persoon krijgt, zonder dat je hem (of haar!) kent. Ik heb het wel eens meegemaakt dat ik platen van producers draaide, maar dat waren in het echt zulke ontzettend arrogante mannetjes. Echt, daarna heb ik hun producties gewoon niet meer gedraaid. Hahaha, nee ik noem geen namen! Als je die persoon bij een bepaalde plaat ziet is namelijk het leuke eraf.

Een tijd geleden stond te lezen dat het de bedoeling was dat je op [label=1]{element is niet toegankelijk} snel een mixcompilatie uit zou brengen, als een soort visitekaartje. Hoe staat het daarmee?
Het gaat goed, maar ik ben nog bezig met mijn eigen inbreng voor de cd en dan pas ga ik de rest invullen. Het is namelijk lastig genoeg om tracks uit te moeten zoeken, want zo makkelijk is dat allemaal niet. Het is ook lastig om in 2 cd’s te vatten waar ik voor sta, die mix tussen techno en progressive. Het wordt in ieder geval een mix-CD met 30% eigen werk en 70% producties van anderen. Een combi van eigen producties en een djmix. Rustig en wat harder, een soort Remy White en een Remy Black (zei hij met een flinke glimlach). Een producersalbum dat is een ander verhaal. Dat duurt wat langer, maar het zit nog wel een keer in de planning.

Ga je op die cd’s experimenteren of is het echt de ‘DJ Remy-stijl’ die we van je kennen?
Ik ben met Roland Klinkenberg nu een beetje aan het experimenteren met nieuwe dingetje. Toch voorzichtig een beetje richting de electro. Maar ik scheid de echte ‘DJ Remy’-dingen wel van de experimentele zaken hoor. Het hoofddoel van mijn produceren is namelijk het maken van muziek die ik als DJ graag draai. Want in principe doe je als DJ niets anders dan pronken met andermans veren; “Ja lekker makkelijk, met andermans plaatjes!”. Je kan het tegendeel bewijzen door eigen werk in je set te verwerken. Plus er is natuurlijk niets mooiers om als DJ een zaal uit zijn dak te zien gaan op je eigen plaat. Dat is beter de hele dagen in je stinkstudiotje te klooien.

Laat je je werk ook aan vrienden en kennissen horen? Krijg je daarbij voldoening uit het produceren?
Uit alleen studiowerk krijg je geen voldoening. Dat krijg je pas als het publiek erop uit zijn dak gaat, zoals ik zei. Je test het op de dansvloer. Natuurlijk laat ik het ook horen aan mensen huis. Iedereen moet het horen zelfs. Het is denk ik een combinatie van enthousiasme en onzekerheid. […] Het is wel leuk hoor, studio’s. Het bedenken van de structuur van een nummer is heel leuk, maar om al die ‘bouwpakketten’ (want dat zijn het eigenlijk) tot een heel nummer te knippen en plakken, dat is gewoon saai productiewerk […]. Tegenwoordig kan alles eigenlijk met een Apple 95 en een MacIntosh met Logic. Buiten die combi heb je eigenlijk niets nodig. Ik heb wel meer natuurlijk, want ik wil ook een analoge klank proberen te krijgen met apparatuur maar veel is het niet meer. Dat je alles met de computer alleen kan is natuurlijk wel een verrijking voor de verborgen talenten van nu, maar er komt ook veel shitmuziek de scene in omdat iedereen zomaar wat kan maken. Kwaliteitsmuziek wordt daardoor wel eens wat ‘ondergescheten’ om in het taalgebruik te blijven. Vergelijk maar eens met 10 jaar geleden: nu is er wel 4x meer muziek die ik zou willen draaien. Vroeger had je echt moeilijke periodes waarin er een tekort aan nieuwe muziek was. Ik hoef niet altijd het nieuwste te hebben hoor, maar het is toch leuk als er wát in mijn set zit.



Is er een productie waar je echt verliefd op bent?
Nah, niet echt. Ik ben niet echt snel verliefd op iets, maar ik ben wel trots op bijvoorbeeld de track ‘Unplugged’, zoals die staat op de Across Borders : Netherlands-cd op het Therapy-label. Dat was namelijk voor mij “iets anders”, een uitstapje naar iets wat ik normaal niet maak. Maar ik kreeg alleen maar positieve reacties! Het nummer heeft zelfs op AudioJelly (een downloadsite) een hele tijd in de top3 van best verkochte nummers gestaan!

Wat kunnen we in de nabije toekomst van je verwachten op productiegebied?
Er komt eigenlijk heel veel aan! Ik ben heel druk geweest na het bloedhete begin van de zomer toen het niet te harden was in mijn studio…..Er komen dus veel nieuwe Remy-producties aan. Daarnaast gaat Matthew Dekay binnenkort ‘Till Ya Drop’ remixen, die ik samen heb gemaakt met Roland. Daar kijk ik echt naar uit want ik ben echt benieuwd hoe de mengeling van zijn stijl is met onze stijl. Daarnaast ben ik met Roland zelf bezig met een nieuwe track en ook een remix van een track van Perry O'Neil en Mark Otten. Heel misschien (en daar ben ik erg trots op) komt er nog een track van mij op een wereldberoemd internationaal label… maar daar kan ik nog niet alles over vertellen. Bijgeloof denk ik….

Internationaal label? Interessant! Ben je nog veel aan het draaien in het buitenland?
Ja hoor, ik zit wel met grote regelmaat in het buitenland, maar mijn roots liggen toch in Nederland. Daar heb ik ook gewoon mijn meeste boekingen en goede contacten. Het buitenland is leuk, maar veel mensen staren zich daar blind op. Je krijgt voor 2-3 dagen werk met reizen daar dus bij inbegrepen de normale fee. Dat is leuk en aardig, maar dat zijn toch weer 2-3 dagen die je ook in de studio had kunnen zitten. Kijk er zijn natuurlijk wel leuke dingen aan het buitenland hoor, begrijp me niet verkeerd. Laatst had ik bijvoorbeeld een boeking in Jordanie, een nieuwe plek voor me. Ook daar zijn mensen die meer van je weten dat je denkt & jou muziek helemaal top vinden!

Het gerucht ging dat je gaat verhuizen naar Limburg. Klopt dat?
[Schreeuwend:] Nee! Nooit! Ik woon hier prima in Den Haag! Limburg zal ongetwijfeld mooi zijn, maar als ik ga verhuizen verhuis ik toch echt naar een tropisch oord!

Zijn er nog meer geruchten over DJ Remy die je bij deze uit de wereld zou willen helpen?
Laatst kwam er in Arena voorzichtig een jongen naar me toe en die vroeg of alles nu was opgelost met die belastingzaak. Ik wist niet wat hij bedoelde, maar het schijnt dan mensen denken dat ik gedoel heb met de belasting en dat ik duizenden euro’s terug moet betalen aan hen! Hahaha, hoe komen ze erop!

Ter afsluiting een paar korte vragen : Welk feest is je het meest bijgeblven in je carriére?
Dat is een lastige. Ik denk toch de 1e Sillie Symphonies, op het strand vol met mensen, waar ik op een gegeven moment ‘the Beloved – Sunrising’ draaide. Toen kwam ook net de zon op, het weer was goed en ik keek over de mensen heen: ik kreeg zo’n intens gelukkig gevoel van binnen, kippenvel gewoon. Dat was gelukkig niet de laatste keer dat ik me zo gelukkig voelde, maar deze eerste keer kwam wel het hardste aan!

Welke plaat heb je altijd bij je?
Dat is geen plaat maar dat zijn 10 cd’s vol met classics!

Welke feesten bezoek je zelf graag?
Jaarlijks gaan we met wat beste vrienden in september een weekje naar Ibiza voor de eindfeesten. Je kan me daar tegenkomen in bijvoorbeeld de Pacha bij een Erick Morillo maar ook bij bijvoorbeeld Sven Väth in de Cocoon. Ik hou van vanalles en nogwat!

Welke clubs draai je graag?
Lastige vraag, maar ik denk toch dat ik voor de Amnesia ga. De DJ-Booth is daar zwaar oke! Je hebt een goed overzicht ook over de zaak.

Met welke producer zou je nog eens in de studio willen duiken?
Pff…nog een lastige vraag. Dat is denk ik iets heel persoonlijks, want het moet echt meteen klikken. Ik heb het een paar keer gedaan, met mensen waarmee ik echt graag zou willen produceren, maar dat kan ook zomaar uitlopen op een grote teleurstelling. Dat is jammer.

Remy, hartelijk bedankt voor het interview en names Partyflock veel succes gewenst in de toekomst! Wil je Remy binnenkort horen draaien, dan kan dat bijvoorbeeld dit weekend op het Haagse festival The city is ours festival bij de Haagse Hogeschool!