Tidy Addict

Als je aan een Engelsman vraagt: “Wat is voor jou HET hardhouselabel?”, dan is de kans vrij groot dat je “Tidy Trax” als antwoord krijgt. Eén van de grootste Engelse dance-imperia wordt al jaren lang gerund door de Tidy Boys en met onnoemelijk veel succes.
Lisa Lashes, Paul Glazby, Technikal, de helaas inmiddels overleden Tony De Vit; bijna alle hardhousegrootheden hebben wel eens een release op het Tidy-label gehad.

Tidy staat niet alleen bekend om de releases op vinyl, maar ook om hun weekenders (drie avonden achter elkaar een feest op dezelfde plek, waar mensen in een huisje kunnen overnachten) die al jaren lang binnen de kortste keren uitverkocht zijn. Ik heb één weekender meegemaakt, Tidy Summer Camp 2004 welteverstaan, en het is zo ongelooflijk goed geregeld, daar kunnen veel organisaties nog een puntje aan zuigen.

Naast dat alles zijn er natuurlijk de Tidy verzamel-cd’s, elk jaar komen er wel een stuk of vier uit en de allernieuwste is de “Tidy Addict” cd. Een dubbelaar met op allebei de schijfjes vijftien gloednieuwe hardhouse- en hardtrancetracks.

Omdat veel mensen de namen van de producers die op de cd staan waarschijnlijk toch niet kennen, zal ik de beste tracks eruit pakken om te bespreken, zodat de top van de Engelse harddancescene in ieder geval goed geïntroduceerd zijn voordat ze naar Nederland komen:

Cd 1
Na een wat techy-klinkende opening kom ik als negende track mijn favoriete UK Hardhousenummer van dit moment tegen. De enige echte BK (in het dagelijks leven heet hij Ben Keen) is een levende legende; zijn producties worden over de hele wereld gedraaid, het al wat oudere “Revolution” werd indertijd door bijna elke DJ gedraaid, zelfs Lady Dana en Tiësto draaiden die plaat (kun je nagaan hoe universeel “Revolution” was).
“Playin’ With Knives” is een echte knaller die het goed doet op de dansvloer door zijn catchy vocals en zijn groovy geluid. De vocals zijn gedaan door de man die ook die vreselijk irritante autoreclame heeft voorzien van zijn stemgeluid. Als ik zeg “Zoom, zoom, zoom.. yeah zoomzoomzoomzoom” dan weten jullie vast wel welke reclame dat is. Zo vervelend als die commercial klinkt, zo fris en vrolijk is “Playin’ With Knives”. Voor de UKHH DJ’s een absolute must.

Steve Blake loopt net als BK al aardig lang mee in de scene, zijn “Expression” heeft als één van de veertien classics de eer gekregen om geremixed te worden voor de Tidy Rinsed Series. Dit is een whitelabelserie waarvoor onder anderen “Heaven’s Cry – Till Tears Do Us Part” en “The Generator – Where Are You Now” voor geremixed werden.
De remix komt op naam van Lee Pasch, een opkomende producer uit Engeland. De sound die hij aan deze plaat heeft meegegeven is superenergiek en knalt werkelijk uit mijn speakers! Het vocaltje matcht goed met de synths, het geheel staat als een huis. Ik ben nog steeds blij dat ik deze op vinyl heb, echt een blijvertje.

En dan, na mijn favoriete UKHH-track staat ook mijn favoriete Hardtrancer erop. Het achttienjarige talent Alf Bamford, beter bekend als Technikal, heeft samen met zijn goede vriend Pierre Pienaar het kunststukje van het jaar afgeleverd. De cruise naar de break toe, de break zelf, het hoogtepunt, het is gewoon acht minuten lang kippenvel, aan één stuk door! Technikal draaide onlangs in Nederland op Hardhouse! en op het moment dat de melodie van “Global Panic” door de zaal klonk, ging het dak er af! Deze jongeman gaat een gouden toekomst tegemoet, zorg dat je erbij bent als hij op Impulz Festival 2005 draait in de HQ-tent.

Cd2
Wederom is Technikal vertegenwoordigd, nu in samenwerking met Carl Nicholson. Hun “System Shock” is de B-kant van de vinyl waarop “Global Panic” staat en ook deze is zeer goed te doen. Wordt een plaatje dat zeker in mijn verzameling gaat komen, lekkere trancy tune, niks mis mee.

Guyver aka Riot Brothers is terug! Twee jaar geleden, toen ik voor het eerst naar een HQ-feest ging, zag ik Guyver draaien. Ik was niet onder de indruk van hem als dj, maar als producer kan hij er wat van. Na een aantal releases op Tidy en een hele bende aan remixen, was het even stil rond de jongen die naar de naam Guy Mearns luistert. Maar “How Far” is weer lekker in de ouderwetse Guyver-stijl en dus verdient hij absoluut een plekje op deze cd.

Als er iemand het wereldrecord harddancetracks-maken-in-een-abnormaal-snel-tempo zou organiseren, zou Gaz West a.k.a. Dark by Design met de trofee naar huis gaan. Al meer dan vierhonderd (!!) producties kwamen uit de computer van Gaz en hij is nog lang niet klaar. Op cd één stond al “LOX vs DBD – F*ck You Up!” (waar ik niet echt kapot van was), deze track is op hetzelfde stuk vinyl gereleased als “Strapped In”. Die laatste wint het wat kwaliteit betreft, een UK-Hardtrancer van formaat. Rammende kicks en scheurende basslines, een vette melodie en een break waarop elke zaal losgaat. Goede plaat! Dark by Design staat trouwens dit jaar op zowel Dance Valley 2005 als Defqon.1 Festival.

Tidy heeft in het verleden redelijk wat Nederlands trancegeweld gesigned. Denk aan The Freak en Heaven’s Cry (die laatste is beter bekend als José & G-Spott). Ook Ron Hagen en Pascal Minnaard werden aangetrokken om onder de naam Signum te produceren, nadat ze al onder die naam in Nederland wat plaatjes hadden gemaakt. Een echte Tidy-classic, geremixt door ilogik. Bangin’ it out and abusing the speakers!

Conclusie
Dat was ie weer voor deze keer. Leuke cd, heb me goed vermaakt. Er staan een paar ontzettend goede tracks op, maar ook wat mindere naar mijn idee. De kwaliteit verschilt zo hier en daar iets te veel naar mijn idee, het golft een beetje van goed naar minder naar matig naar ok naar supergoed enzovoorts.

Een 7- als eindcijfer lijkt me dan ook een goede voor indicatie deze cd.

Voor degenen die hem al hebben of nog willen gaan kopen: als je van hardhouse houdt, vind je het vast een leuke cd. Hou je niet van deze muziekstijl: vooral in de schappen laten liggen en op zoek gaan naar een cd van je eigen smaak.