het is een natuurlijke beloning die je jezelf geeft
true. in díe gevallen vind ik het ook helemaal niet een slechte eigenschap. je mag tenslotte best trots op jezelf zijn als je iets hebt bereikt, al dan niet met heel veel moeite.
bovendien kan je ook trots zijn op een ander. ik ben bijvoorbeeld trots op mijn moeder, omdat ze zo'n enorm drukke baan heeft en ontzettend veel zorgen, o.a. over haar eigen gezondheid, en tóch nooit loopt te klagen. ik vind haar een sterke vrouw met een mooi karakter, en ik ben er trots op dat zij zich, ondanks alles, staande weet te houden.
misschien kan je dit laatste ook een soort respect noemen, maar het is hoe dan ook een ander soort "trots" dan de negatieve "trots" waar ik het in de eerste instantie over had.
de andere kant van "trots" vind ik namelijk nog steeds vaak samenhangen met afgunst of respectloosheid voor hetgeen een ander heeft, of misschien soms zelfs een soort egocentrisme as in "kijk eens wat ik heb! dat heb jij lekker niet en ik heb dat lekker wel" (zoals ik al eerder schreef, ik kan het even niet anders verwoorden).
daarnaast is het zo dat mensen vaak roepen dat ze trots zijn op hun land, hun afkomst, hun cultuur, hun driekleur, whatever. maar tegelijkertijd vinden ze een andere cultuur maar niks. het "wat de boer niet kent..."-verhaal. sterker nog, er wordt geklaagd over onze multiculturele samenleving: "culturen botsen teveel en nederland is te gastvrij" etc. dat is natuurlijk sowieso krom, want bij dit land hoort nou eenmaal een (gast)vrijheid, we leven hier nou eenmaal in een multiculturele samenleving omdat onze voorouders hier deels voor hebben gekozen. maar bovendien loopt die "trots" dus, sort of, parallel aan een onbegrip en daarmee vaak ook afgunst voor andere culturen, mensen met een andere afkomst, datgene wat ánders is dan "wij".