hee meid,allereerst heel veel sterkte
Mijn tante heeft ook longkanker. Alleen daar kan nix meer aan worden gedaan.
Ik zou even in het kort uitleggen wat er in de tussentijd is gebeurd.
Ze was al een hele tijd heel erg benauwd,dus ze ging steeds minder roken,dat was ongeveer eind november.Toen is ze op verzoek van de huisarts maar is even foto's gaan maken.De uitslag bleek in dat ziekenhuis goed te zijn,er was dus niks aan de hand. Maar het werd steeds erger,en toen moest er een scan worden gemaakt,daaruit bleek dat de ene long al helemaal dichtgeslipt was,mischien was de opening nog maar 1cm doorsnee.Er werd dus longkanker vastgesteld
Dat kwam bij ons en vooral bij haar als een schok aan,omdat er bij de eerste x foto's maken dus nix was gevonden. Terug na de longen.. Die ene long was dus al helemaal weg. en die andere long was nog maar voor de helft 'goed' Er waren al uitzaaien in de lever en de nier,waaraan nix meer kon worden geholpen,alleen om uitzaaing te voorkomen kon ze nog de chemokuren doen.Toen mijn ma thuis kwam van de dag waarop zei te horen had gekregen dat haar zus longkanker had,zat ik achter de pc,zoals normaal,ze kwam terug en klonk wat bedroevig,ze zei tegen mij en pa,kom is mee naar de kamer,en ze vertelde dat het niet goed ging en dat het longkanker was,het kwam voor mij als een schok!
ik wist niet wat ik hoorde,mijn tante,longkanker, ze is voor mij mijn tweede moeder.ik moet er niet aan denken wat er gebeurd als ze er niet meer is
. vanaf die tijd tot nu kan ik het nog steeds niet goed verwerken,dat ze leeft met zo'n ziekte, ik zie haar gewoon naar de dood werken.
Vanaf die dag is mijn moeder elke x met haar naar de dokter en artsen heen geweest. En naar de kuren.
Er werd haar verteld dat ze van de kuur opzou knappen. Maar ze werd er elke x nog slechter van
. Ze kon niets meer door slikken en zelfs vloeibaarvoedsel kreeg ze met pijn en moeite binnen.Ze had zoveel pijn bij elke x dat ze moest slikken,dat ze heeft besloten om te stoppen met de kuur,omdat dat toch geen zin meer had volgenshaar en omdat ze geen zin had om nog meer pijn te lijden,terwijl het toch niet beter zou worden. Ze was ook in die week jarig,dus ze wou haar verjaardag 'tot zover het kon' normaal vieren.
Ze is daarvoor trouwens aan de sondevoeding gegaan,omdat ze toch wel voedsel moet binnenkrijgen.
Maar ook dat werd steeds minder.ze werd heel erg beroerd in de maag en ze had een heel vol gevoel.Ze was elke dag misselijk en voelde zich niet goed.Elke x wanneer er weer wat in haar lichaam werd gepompt kreegt ze kotsneigingen,en omdat er al niet veel in haar lichaam zat,moest dat van Heel diep komen en dat doet heel erg veel pijn. Ze heeft toen ook besloten om te stoppen met de sondevoeding. Een moeilijke keuze,omdat ze nu helemaal nix meer binnen zou krijgen.Dus het is gewoon vechten en vechten.
Ze had toen nog wel de slang in haar neus waardoor de sonde heen kwam. Maar die wou ze er heel graag uit. Maar omdat dat bij het ingaan vaan die slang zoveel pijn heeft gedaan,was ze zo bang dat ze die pijn weer kreeg,dat ze het niet durfde te doen. Uiteindelijk heeft ze het toch gedaan en ze was zo blij!!!
Nu heeft ze steeds van die buien gehad dat nix goed was van wat wij deden,wij sloofden ons uit met alles wat ze vroeg,maar nix was goed op dat moment.Ze moest ijsjes hebben,om haar lippen nat te houden en haar mond nat te houden,ze moest dan weer flesjes spa blauw,dan waren die ijses weer niet goed,dan was dit weer niet goed.zo ging dat maar door.
Dat is nu wel weer over.Nu is ze nog steeds vollop aan de flesjes spa blauw en barleduc.Zolang ze maar niet uitdroogd.Nu slikte ze tot zover ze het kan het beter door en dan spugt ze alles weer uit.Ze speelt met water alsof ze een klein kind is,maar ze zegt,ik heb wel een miljoen ervoor over om een glas water op te drinken.
Ik snap niet hoe het kan dat ze nog steeds leeft,ze heeft al bijna 3/4 weken geen sondevoeding meer binnengehad en ze krijgt amper water binnen.Zolang kan iemand dat toch nooit vol houden ? maar elke x heeft ze wel weer een grote plas dat ze moet..
Ze ligt trouwens al 2 tot 3 weken in een bed die in de woonkamer staat.Ze kan nix meer.Ze is zo mager als een skelet
ze weegt mischien nog maar 40 kg nog niet eens
. Ze krijgt 2 x savonds een zuster op bezoek die haar helpt met verschonen. En snachts zijn er 2 wacht'zitsers' van de familie bij haar aanwezig om haar mond enzo,nat te houden.
Ik heb even alles samen kort uitgelegd.
Ik zelf zit hier echt heel erg mee,ik kan er nog steeds niet goed over praten.En vooral niet als ik bij haar ben,Ik heb al afscheid van haar genomen door te zeggen dat ze voor mij mijn tweede mama is en haar te bedanken voor alle mooie jaren die wij samen hadden,* dat heb ik haar gezegt in de tijd dat ik d8 dat het bijna het einde was van haar,maar nu zijn we inmiddels al weer 2 weken verder* Nu is ze de laatse tijd zo vrolijk,volgensmij komt dat door het weer.Maar ze kan ook zo in eens omslaan en dan is ze zo anders,en zo benauwd
. Ik ben er nu al een week niet meer geweest
omdat ik zelf ziek ben,en dan kan ik niet bij haar opbezoek omdat ze daar veel vatbaarder voor is. Nu wil ik daar echt zo graag naar toe,omdat ik steeds denkt dat het wel is de laatste dag kan zijn. Ze zit nu ook aan de morfine pleisters om de pijn te verzachten en om haar veel te laten slapen. Ze heeft rust nodig. Er komt elke dag wel een stuk of 15 man bij haar.Dat kan ze allemaal niet meer aan,ze wil nu alleen nog maar familie die bij haar komt.
Ik heb haar laatst een armbandje gegeven die ze altijd bij zich wil hebben.Ze was hier zo blij mee.
Ik heb van haar ook sieraden gekregen,dus ze is voor altijd bij mij.
Het lucht wel op hier mijn verhaal neer te zetten,alhoewel ik weet dat ik nog een hele hoop ben vergeten hier neer te zetten,maar dat komt nu gewoon even niet in mij op.
Sorry van de spelfouten of onjuiste en kromme zinnen als ik die hier heb staan. wijs mij hier dan even op,en dan zal ik het gaan veranderen.
Ik hoop nu alleen dat ik de komende tijd nog heel erg veel bij haar kan zijn. Ik zou echt niet weten,wat ik moet als ze er niet meer is,tuurlijk het leven gaat door,maar een leven zonder haar is een leven zonder mijn tweede mam
Als jij nog wat meer wil weten keetje,kan je dat altijd vragen aan mij
Keetje & TechnoKitty!
