Sonne Mond Sterne 2003. Het was de tweede dag. En de hele dag was het al warm. Na heerlijk aan het water gezeten te hebben, besloten we te gaan eten. Overal was het eten ranzig, maar gelukkig was er een vaag Oost Duits dorp dat grensde aan het festival terrein, en daar hebben wij onze versnapering gevonden. TOen we terugkwamen was het een uur of elf. Tijd om onze portie mexicaanse gedroogde paddo's te gaan eten. Gadverdamme, wat waren ze weer smerig! Dus ik maakte de verstandige keuze om ze te versnipperen en in één keer weg te spoelen met opgewarmde sinas. Nou, dat zat er in. Even douchen, omkleden en op naar het festival terrein. In de rij naar binnen voelde ik al wat geks, de wereld was zachter, anders, beter. Na een half uur bninen geweest te zijn, sloeg alles als een mongool in. Ik moest zitten, dus ga met twee vrienden van mij richting een grindstrand. maar we wilden niet op grind zitten, dat was te hard, we wilden gras. Gelukkig leek het grind gras, en konden we door met onze vage acties. IOk zit te kijken naar het water, waar een steiger ligt met aan het einde een boot, waar ookn og gedraaid werd. Die boot zag ik dus niet, en mijn vrienden wel. Ik zag alleen een steiger, maar geen boot. Wij hevig discusiëren. OPeens staat Wouter op en zegt dat ie terug naar de tent gaat, omdat ie het niet meer trekt, al die mensen om zich heen. Ik wilde R. Hawtin niet missen, en wilde blijven. UIteindelijk heb ik besloten alleen te blijven, met mn paddo-kop.. Boudewijn en Wouter waren weg, en ik liep alleen over het terrien. De tenten leken van stroop, aanraken was uit den boze. Na een tijdje trok ik alle mensen oko slecht, al die figuren, al die indrukjes die ik moest verwerken, het werd me te veel. Maar Hawtin, ik kán hem niet missen! Dus ik dacht bij mezelf, goh, laat ik dan maar een snackie nemen, daar knap ik vast van op...! Hawtin zou rond 1 uur beginnen met draaien, en alles barst in zn hevigheid los. Mn armen en handen zijn harig, maar dan ook echt yetti-style. Alle mensen hebben dezelfde gezichten, dezelfde lengte, dezelfde alles. Half twee, Hawtin draait fenomenaal. Mn pil slaat in. Het geluid, ik kan het zien, het komt op me af, tilt me op en voert me mee. Het licht is geweldig. Het is tastbaar, iedere straal, iedere glimp, ik voel het duidelijk. De laser komt op mn hoofd, en verwarmt me totaal. De golven van de muziek blijven gaan, en de wereld is totaal anders. Als ik loop, zweef ik, maar anders dan anders. Een tweede snackie erbij, uurtje of 3. OP het moment dat die inslaat kom ik mn vrienden op wonderlijke wijze tegen. Ook zij zien er verpauperd uit... Toen nog maar even samen gespaced. Al met al is dit mijn beste ervaring met paddo's. Ik ga niet zeggen dat het aan te raden is er bij te slikken, zekern iet op een feest, want het kan erg beangstigend zijn. Ik was opperst vrolijk, dus werkte het bij mij sowieso goed
