Moeder

Na een zeer vervelend weekend bij mijn moeder, waarin ze wéér eens zwelgde in zelfmedelijden, heb ik besloten al het contact met haar te verbreken. Ik ben het namelijk beu dat ik altijd op nummer 100 sta, na haar werk en haar vriendinnetjes, terwijl ik wél elke keer voor haar klaar sta als haar relatie weer eens niet goed loopt.

Ik heb het wel moeilijk met dit besluit.

Maar nou is mijn vraag: wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken? Hoe ben je daar mee om gegaan?

Uitspraak van smokie op maandag 5 maart 2007 om 09:18:

ze blijft je moeder wat er ook gebeurt..

wees blij dat je nog een moeder hebt

nou dan moet ze zich wel als moeder gedragen vind ik !!zoiets besluit je niet na een ruzietje maar zal flink wat voorgeschiedenis hebben..

je los maken van je moeder is moeilijk maar als je er zelf rust mee krijgt tja soms lopen dingen niet zo als je zou willen.. en uiteindelijk moet je het toch zelf doen..

mijn eigen moeder is helaas 4 jaar geleden overleden en ik mis haar elke dag.. ze was als een vriendin..
maar zij had pas na 15 jaar de moed om het concact met haar eigen moeder te verbreken en had daar hele goede redenen voor.. helaas heeft ze maar 2 jaar op haar eigen manier kunnen leven door een fout in het ziekenhuis maar ze zou nooit spijt krijgen van die moeilijke daad..

sterkte ermee!!!

Wat jij van haar zou willen krijg je niet dus waarom laat je jezelf frusteren door er naar te verlangen?
Je kwelt jezelf door van haar dingen te verlangen die je niet krijgt en geeft haar daarvan de schuld.
Zij verwacht van jou wat je niet wilt/kunt geven, geef dat dan ook niet. Afscheid nemen vind ik nogal resoluut maar zolang jullie allebei problemen hebben zou ik de relatie wat koeler houden en geen verwachtingspatronen over en weer scheppen.

Uitspraak van smokie op maandag 5 maart 2007 om 09:18:

ze blijft je moeder wat er ook gebeurt..

das ook waar, wil niet zeggen dat je haar in je leven wilt hebben.....

ik heb die keuze gemaakt met mn vader, t blijft mn vader, maar ik wil hem niet in mn leven hebben......

dit soort keuzes maak je niet zo maar, en is voor t kind net zo pijnlijk als voor de ouder.....

Een relatie beeindigen, met wie dan ook, zal altijd pijn doen en verdriet geven.
Het is voor jou een kwestie hoe ga ik met dat verdriet/verlies om

Misschien kun je net als Bianca zegt, nu een tijdje afstand nemen en dan op een later tijdstip als nog eens met haar praten.

Uit jouw verhaal maak ik op dat je moeder alcoholiste is, en daar valt niet mee om te gaan.
Je kunt boos doen, lief doen, hard zijn, medelijden hebben..... dat heeft allemaal geen zin. Die fles zal altijd op nummer 1 komen, en pas verdwijnen als ze zelf besloten heeft er mee te stoppen

sterkte ermee

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:21:

Sorry voor het lange, warrige verhaal trouwens, maar ik moet het echt even kwijt...

sterkte ermee, het lijkt me echt 'n moeilijke beslissing
maar ook 'n begrijpelijke beslissing. als de relatie met je moeder je alleen maar energie kost dan kan ik begrijpen dat het dan 'n keer ophoud

ik vind het niet normaal dat je als moeder kan zeggen tegen je kind ja rot maar heb zelf ook genoeg ellende..

maar de verslaving neemt haar leven over en daar passen geen kinderen in..
maar ja jij wil je moeder die er ook voor je hoort te zijn heel d'r leven maar die is weg en de alcahol is nu de baas..

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

Maar nou is mijn vraag: wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken? Hoe ben je daar mee om gegaan?

ik had altijd n goeie relatie met mn moeder, af en toe kleine ruzie's, maar nooit slaan of schelden.
maar toen ze overleed kreeg ik tog spijt van die ruzies, het is en blijft tog je moeder dus je kan beter proberen n goeie relatie met haar te krijgen

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 09:54:

maar moeder ben je heel je leven met de daar bij behoorde taken!!!!

Mijn moeder heeft nooit voor mij gezorgd, ze heeft me aan mijn vader meegegeven toen ze gingen scheiden. haar reden daarvoor was dat ze depressief was en niet voor een kindje zou kunnen zorgen. Zoals al eerder aangegeven ben ik nu zelf overspannen, maar ik zou het NOOIT in mijn hoofd halen om dan maar mijn zoon 'weg' te geven.

Uitspraak van GEUX op maandag 5 maart 2007 om 09:54:

dus je kan beter proberen n goeie relatie met haar te krijgen

Ten koste van mezelf?

Uitspraak van GEUX op maandag 5 maart 2007 om 09:54:

het is en blijft tog je moeder

dat is geen reden om je leven er aan op te gaan hangen
Je bent een échte moeder of je bent het niet.
En niet iedereen heeft een fijne band met zijn/haar moeder.

Je kinderen blijven ook altijd je kinderen, maar ook niet ten koste van alles.

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:58:

Mijn moeder heeft nooit voor mij gezorgd

nou meid dan voelt ze zich ook geen moeder en mist die zorg en verantwoording die wij zelf als moeder hebben om ten alle tijde er voor je kind te zijn..

je kwelt je zelf door het zo graag anders te willen zien..
en moet voor je zelf kiezen en je zoon die verdient een leuke moeder die weer van het leven kan genieten..
en dat kan je alleen maar zelf doen meissie..
zal niet makkelijk zijn maar je laat je zelf nooit in de steek en kan echt alleen op je eigen vertrouwen helaas!!

Uitspraak van Tijgertjuh** op maandag 5 maart 2007 om 10:02:

Je bent een échte moeder of je bent het niet.

neppe moeders bestaan niet, vanaf t moment dat je een kind eruit gepoept hebt ben je moeder, hoe je je ontwikkeld als moeder das voor iedereen anders......

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 10:07:

neppe moeders bestaan niet, vanaf t moment dat je een kind eruit gepoept hebt ben je moeder, hoe je je ontwikkeld als moeder das voor iedereen anders......

zo kun je het ook zeggen
ik bedoelde niet het woord moeder, maar de functie moeder

en belangrijke taak dus vecht voor je zoon en doe er alles aan om zijn moeder te die je zelf had willen hebben!!
en het gemis van je eigen moeder blijft maar de alcahol bepaald dus.. zal je het op eigen benen moeten zien te redden en dat lukt want jij ben al meer moeder dan zij ooit voor je kan zijn..

helaas sta ik er ook alleen voor en bij me pa kan ik ook niet terecht maar met je eigenvechtlust en je doel voor ogen kom je er wel en ben je elke dag trots op je zelf dat je kind jou wel kan vertrouwen en op je kan bouwen onvoorwaardig en dat gevoel doet je goed!!!

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 10:07:

neppe moeders bestaan niet,

maar wel moeders die die titel niet waard zijn..
en pas als je je als moeder gedraagt ben je in mijn ogen ook pas echt moeder!!!

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 10:19:

en belangrijke taak dus vecht voor je zoon en doe er alles aan om zijn moeder te die je zelf had willen hebben!!

Niet mee eens, wees de moeder die hij nodig heeft of die je zelf wilt zijn, ga op je zoon niet projecteren wat je zelf denkt gemist te hebben.

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 10:21:

en pas als je je als moeder gedraagt ben je in mijn ogen ook pas echt moeder!!!

hoe gedraag je je als moeder??? waar staat dat????

Uitspraak van bonaparte op maandag 5 maart 2007 om 10:25:

Niet mee eens, wees de moeder die hij nodig heeft of die je zelf wilt zijn, ga op je zoon niet projecteren wat je zelf denkt gemist te hebben.

precies.....

Uitspraak van bonaparte op maandag 5 maart 2007 om 10:25:

Niet mee eens, wees de moeder die hij nodig heeft of die je zelf wilt zijn, ga op je zoon niet projecteren wat je zelf denkt gemist te hebben

kiek, das pas een waar feit!

Uitspraak van bonaparte op maandag 5 maart 2007 om 10:25:

projecteren

gaat niet om projecteren maar als je zelf weet hoe het is wil je dat niet voor je eigen kind en vul je inderdaad die rol in op je eigen inzicht en word je inderdaad je moeder die jij wilt zijn..

maar ik bedoel dat ze haar energie in haar eigen leven moet steken om uit een moeilijke periode te komen..
en haar zoon is haar leven..

en als je zelf het moeilijk heb en hoop op een hand van je eigen moeder en dat gebeurt niet moet je toch ergens de kracht vandaan halen om er weer boven op te komen maar door depressie voel je niet sterk genoeg om er uit te komen en dan is het geluk van je eigen kind een mooi streven om je best te doen..en daar de kracht uit te halen..

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 11:01:

depressie

ik weet niet of je bekent bent met mensen die een depressie hebben? maar die halen geen kracht uit hun eigen kinderen

Sterkte ermee! ik denk idd dat je t wel heel moeilijk zal krijgen..k zou het zelf niet kunnen denk ik ook al heb ik ook vet vaak ruzie met me moeder..

Misschien moet ze is hulp gaan zoeken? Of denk je niet dat dat werkt/helpt?

en ik heb zelf ook een moeilijke tijd achter de rug en dan ben jezelf niet sterk genoeg om erboven opte komen voor je zelf en kan je niet opgeven omdat je zelf een kind heb en moet je wel en haal je daar je kracht uit.. en dan ga je je zelf ook weer beter voelen omdat je dat overwonnen heb..

Nadat mijn moeder 10 jaar lang het gezin geterroriseerd heeft (mij en me pa) besloot mn pa van haar te scheiden....het was een moeilijke periode, waarin ik en me pa nog dichter bij elkaar zijn komen te staan...

Mn ma's valkuil is dat ze álles als een aanval ziet, veel te veel dronk (om half 3 smiddags ipv thee met koekjes Rode port en ruzie)Ze kon het ook niet hebben dat ik het evenbeeld ben van mn vader... én ik ben zo'n halfjaar geleden begonnen met haar los te laten...

Dat wil zeggen: nu gaan we oppervlakkig met elkaar om...en dat vind ik eigenlijk wel best zo

Ze is geen verrijking voor mn leven en dat is jammer...maar ik omring me liever met mensen waarvan ik zeker weet dat ze me, ongeacht welke keuzes ik ook maak in me leven, blijven steunen...

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken?

nee ik ben mama's kindje

Uitspraak van Tijgertjuh** op maandag 5 maart 2007 om 11:02:

ik weet niet of je bekent bent met mensen die een depressie hebben?

heb zelf er mee te maken gehad.. en ik heb gevochten voor me dochter en haalde daar kracht uit..
voor me zelf hoefde het niet meer..lukte ook niet..
om er weer voor me dochter te kunnen zijn als moeder ben ik de strijd aangegaan om uit die depressie komen want zij verdient een moeder

en niet en hoopje mens en zoek je naar energie om je bed komen voor haar..als je geen fut meer in je leven ziet ben je verplicht aan je kind voor haar dat toch weer te bereiken. dat was mijn doel in ieder geval..en heeft me helpen inzien wat ehct belangrijk in het leven..en dat miste ik tijdens me depressie..

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 11:18:

en niet en hoopje mens en zoek je naar energie om je bed komen voor haar..als je geen fut meer in je leven ziet ben je verplicht aan je kind voor haar dat toch weer te bereiken. dat was mijn doel in ieder geval..en heeft me helpen inzien wat ehct belangrijk in het leven..en dat miste ik tijdens me depressie..

ik heb respect voor je
helaas kan niet iedereen dit

zeker omdat je moeder op zulke momenten nodig heb en dat juist mist moet je je ergens op focussen en dan is je eigen kindsbelang belangerijker.. dan de depressie en kan je zo een strijd aangaan om hem vervolgens te winnen..
en er super sterk uit tekomen...

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

Ik ben het namelijk beu

Heel goed dat je voor jezelf kiest, soms is het beter om maar afstand te nemen......

Uitspraak van Rampestampertje op maandag 5 maart 2007 om 11:43:

Heel goed dat je voor jezelf kiest, soms is het beter om maar afstand te nemen......

Helaas wel......!

Uitspraak van verwijderd op maandag 5 maart 2007 om 09:16:

ik zou dat nooit kunnen maar ik heb ook een top relatie met mijn moeder

ja ik gelukkig ook, ik heb de aller liefste moeder die ik me maar kan wensen en dat geldt gelukkig ook voor mn vader.
ik kan me dan ook moeilijk in zo'n situatie plaatsen.

Ik had en heb ook veel ruzie met mn moeder.
Bij haar is het altyd maar IKKE IKKE IKKE..zelfs van een probleem van mij kan zij het zo omdraaien dat het een probleem van haar is waarna ze zielig kan doen..

Ik heb een half jaar bij mn vriend gewoond..stressen als een gek...(waarom ik het huis uit ben getrapt?Omdat er 1 glas op tafel lag en in haar ogen is het huis dan niet schoon)
Pijnlijke woorden zoals: Jij bent mijn dochter niet meer..ik heb er geen 1..ik ben kindloos..nooit kinderen gehad...vraag maar aan Lia(de moeder van mn vriend) of ze je wilt adopteren....

Zodra ik weer uit huis ben(eigen woning)..zal ik ook contact verbreken met mijn moeder...

ik heb een goede verstandhouding met mijn moeder
we wonen 330 km uitelkaar en bellen elkaar af en toe

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

Maar nou is mijn vraag: wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken? Hoe ben je daar mee om gegaan

ik ... sinds mijn 16-17 geen contact meer met allebei mijn ouders ...

hoe ... tsja .. eieren voor mijn geld/gevoel gekozen ... ben beter af zonder ze

Uitspraak van VageJetje op maandag 5 maart 2007 om 12:10:

geen contact meer met allebei mijn ouders ...

Bij mij gaat het op en af....ze moeten zich in ieder geval niet teveel met mijn leven bemoeien....

Pfoe, ik vind het echt raar om te lezen dat er zoveel mensen problemen hebben met hun ouders...Voor mij is dat heel moeilijk te snappen, omdat ik echt een hele goede band met ze heb. Ze zijn samen ook nog steeds gelukkig, al bijna 32 jaar getrouwd en dat is best knap als je zo eens om je heen kijkt tegenwoordig. Echt meer dan 50% van de ouders van vrienden van mij zijn gescheiden of hebben ruzie. Ik snap dat het heel moeilijk is om deze beslissing te nemen, en ik hoop dat ik dat nooit hoef te doen!! Veel sterkte ermee...

Gelukkig niet, mijn moeder is echt een engel op aarde. Een hart van goud, lief en zorgzaam voor iedereen.

Lijkt me heel erg om zo van je moeder te moeten scheiden. De situatie is mij misschien vreemd, maar toch, veel sterkte gewenst. Misschien leert ze hier wel van en draait ze bij.

Uitspraak van Rampestampertje op maandag 5 maart 2007 om 12:19:

Bij mij gaat het op en af

ik niet meer ... ben geen pingpong bal ... heb ze 3x een kans gegeven ... ben er klaar mee ... ik weet ik ben kind en zou moeten bukken ... maar ben volwassen nu ... hun kunnen ook bukken .. dat doen ze niet dusssss ...


en het blijft kut zoiets als je ouders niet zien ... maar soms weegt het niet tegen elkaar op .. dus ben je beteraf zonder

ik heb niet heel het topic gelezen maar misschien is het verstandig om even een "break" te nemen... een tijdlang elkaar niet te zien en daarna het contact weer langzaam opbouwen? nu je overspannen thuis zit is het logisch dat je minder kan hebben van andere mensen (en je moeder) als het wat beter met jou gaat zou je misschien wel weer contact met je moeder maken??

Je kunt altijd even skypen

Hai meissie...
Ik kan me best in jou verplaatsen..
Ik heb 16 jaar in Spanje gewoond bij mn moeder, me vader woonde in Ned, mn moeder was opnieuw getrouwd met een Spanjaard, ik had nog 2 andere zussen, die zijn allemaal weg gegaan omdat mn moeder nieuwe man ons niet mocht, ik was degen die nog bleef bij me moeder, ik was er altijd voor haar, ondanks dat ze voor die man koos in plaats dan haar kinderen, op een gegeven moment was ik ook niet meer gelukkig met mn moeder nieuwe man, had ik besloten om naar Ned te gaan wonen bij me vader, mn andere zus is toen ook naar Ned verhuisd, in Ned moest ik helemaal opnieuw een leven beginnen en de taal leren, maar ik heb er geen moment spijt van gehad, mn moeder is nu niet echt gelukkig, maar zij koos er zelf voor, ik heb t haar vaak kwalijk genomen, dat wij niet op de 1ste plaats kwamen, maar een of ander manier, ik ben nu gelukkig in Ned en ze blijft toch mn moeder, toch op zn tijd heb je een moeder nodig, ik zie haar nu 1 keer par jaar, dan komt ze een weekje naar Ned, maar ik heb er totaal geen behoefte meer om naar Spanje te gaan, ik hoef die man vaan haar nooit meer te zien...Ik mis Spanje niet, als ik ga wil ik lekker aan de kust met mn vriendje heen, dus ik zeg tegen jou, je kan wel contact verbreken met je moeder, maar ze woont wel in hetzelfde land als jij, je kan t nog altijd goed maken met haar als ej er weer aan toe bent, geniet van je leven nu, en kijk hoe t allemaal loopt..
Sterkte

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

k ben het namelijk beu dat ik altijd op nummer 100

Ik sta juist wel op 1 bij mijn moeder. Dat kan soms ook wat benauwend werken. En ook lastig omdat mijn moeder altijd alles voor mij en mijn zusje doet, maar het niet altijd terug krijgt.

Op plek 100 staan ken ik dus niet. Sterkte
En een tip, neem geen overhaasd besluit. Afstand nemen is altijd beter dan voorgoed alle banden doorbreken. Hiermee spreek ik wel uit ervaring.

dit lijkt me niet iets wat je zo maar ff tussen de lunch en t avondeten bedenkt.



zoals je ziet, ze is niet over 1 nacht ijs gegaan..


snap ik

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

Maar nou is mijn vraag: wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken? Hoe ben je daar mee om gegaan?

Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder. Ik heb dingen gedaan die in haar ogen dom zijn (blijven zitten, stoppen met opleidingen enzo, verder was ik erg lui in huis en had ik overal commentaar op), en zij kan zich niet in mij verplaatsen waarom het zo gegaan is, en ze kan ook niet vergeven en vergeten. Mijn vader vond het ook allemaal stom van me, maar die kan zich nog wel in mij verplaatsen, die was vroeger ook wel zo.
Ik heb al een aantal keer met haar gepraat, verteld dat het ook stom is, maar dat ik nu wel bezig was met een opleiding, dat ik een vaste baan heb blablabla. Ook mijn excuses aangeboden, maar het is voor haar te ver gegaan dus ze kon me niet vergeven. Tja dan houdt het wat mij betreft wel op.
Ik heb het nu een paar keer geprobeerd (al is de laatste keer wel al 2,5 jaar geleden), en nu moet het maar een keer van haar afkomen. (al zit dat er niet in.
Ik heb me er wel bij neergelegd. Als je thuiswoont en je word door je moeder genegeerd, dan laat je haar vanzelf stukje bij beetje los. Al blijft het natuurlijk wel nog steeds moeilijk (maar laat ik dat niet blijken)

Heel herkenbaar... je stopt energie in een relatie en je bent de enige die de kar trekt.... heeeeel vermoeidend en slopend! Zo hoort het ook niet... Maar goed in zulke situaties moet je het koortje doorknippen... de verbinding letterlijk verbreken. Das soms pijnlijk maar als je er alleen maar slecht van gaat voelen dan is er geen andere oplossing dan voor jezelf te kiezen... ZO maak je ruimte voor weer andere dingen. In deze kwestie wel heel moeilijk want het is WEL je moeder dat maakt het extra moeilijk maar de schuld ligt niet bij jou iigval. Zij kan altijd nog de keuze maken om het contact te hervatten en te leren van deze vergissing.

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

Maar nou is mijn vraag: wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken? Hoe ben je daar mee om gegaan?

Ik had niet het contact verbroken want dat vind ik wel heel drastisch, maar ik heb wel een moment gehad toen ik nog thuiswoonde dat ik echt weg moest daar. Heb toen een kamer genomen van 600 euro maarja.....ik moest daar weg!

Nu woon ik al een aantal jaren niet meer thuis en de band tussen mijn moeder en ik is heel goed maar dat was vroeger wel anders.... Elkaar even de ruimte geven is dus best een goed alternatief maar het contact helemaal verbreken lijkt me heel moeilijk Denk daar wel 3 keer over na....

Zo zie je maar....dingen veranderen en je moet elkaar de kans geven!

Succes ermee!

geloof me spreek uit ervaring na een tijdje belt ze je vanzelf op en zegt dat het haar spijt

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken?

ik

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

Hoe ben je daar mee om gegaan?

moeilijk
het moeilijkste op dat moment is accepteren dat je geen moeder meer hebt(vooral als er kleinkinderen in het spel zijn)
en soms doet dat best wel veel pijn om te zien dat een ander wel een goede moeder-dochter relatie heeft
en dat steekt soms

maar het verbreken heeft me zoveel rust teruggegeven dat ik het er voor over heb.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 13 april 2007 om 00:40:

geloof me spreek uit ervaring na een tijdje belt ze je vanzelf op en zegt dat het haar spijt

moet je niet zo'n koppige en egocentrische moeder hebben als ik
als ze nl weer contact wil dan moet ze "kleur bekennen"
en dat doet ze niet want dan lijdt ze gezichtverlies tegenover de hele familie

mijn moeder heeft ooit gekozen voor andermans kinderen en ons "gedumpt"
ze heeft inmiddels met haar familie, die kinderen en kleinkinderen ook amper contact
maar dat ligt niet aan haar

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 13 april 2007 om 00:40:

geloof me spreek uit ervaring na een tijdje belt ze je vanzelf op en zegt dat het haar spijt

Dan ken je mijn moeder nog niet.

Uitspraak van AngelDoll op maandag 5 maart 2007 om 09:11:

Maar nou is mijn vraag: wie heeft dit besluit ook eens gemaakt/moeten maken? Hoe ben je daar mee om gegaan?

ik zit daar nu heel erg mee
ze heeft me nooit opgevoed
ik ben van jongs af aan in pleeggezinnen opgegroeid en toen ik op mn 16e bij haar kwam wonen, was dit voor mij nog geen jaar uit te houden omdat ze altyd zelf alle aand8 heeft en totaal niet ziet wie of wat voorn persoon ik ben.
ook heeft ze mij dingen aangedaan vroeger waar nu de littekens van te zien zijn,...dus wat moet ik ermee..?