had dit weekend een ffies minder plezante ervaring van mister k. gekregen
Ik ben behoorlijk ervaren met ketamine en helaas gaat dit gepaard met een forse tolerantie. Nu las ik over de combo ghb en ketamine. Een k-hole was zo sneller te bereiken. Ben wel eens goed fout gegaan op deze combo maar besloot me er nog een keer aan te wagen.
Na een aantal kleine dunne lijntjes te hebben weggesnoven begon de K verrassen snel te werken!
Ik was wat tv aan het kijken toen ik verbaasd op de heftige opkomst van de werking reageerde.
De meestal rustig opkomende buzz kwam als een soort immense trilling op me af. Geluid bestond eventjes niet meer en kwam in golven af en toe terug. De beelden op de tv leken een eigen leven te leiden en werden een soort van heel realistisch. Ook mijn kamer leek steeds minder vertrouwd en rationeel denken bleek onmogelijk. Ik snapte niet eens meer de communicatie naar mijzelf en wat nog verontrustender was, was dat ik het idee kreeg langszaam gestoord te worden terwijl ik mezelf ervan bewust was.
Ik wilde wel normaal denken en ik had nog steeds het gevoel dit te kunnen alleen was het onmogelijk.
Tijd bestond niet meer en ik kreeg het idee opgesloten te zitten in een soort surrealm. Om deze angst een beetje te overkomen besloot ik de trap af te gaan om te kijken of de rest van het huis nog wel normaal overkwam. Dit was niet het geval. Zodra ik mijn kamer uit was begon ik te twijfelen aan de zoldertrap. Zag deze er normaal ook zo uit of was dit nou de trap van ons vorige huis? Ook kon ik steeds minder van mijn eigen ‘ik’ voor de geest halen en wist bijna niet meer wie ik was. Naderhand was dit natuurlijk het oplossen van mijn ego en ik was dus een stap verder dan de k-hole die ik gewend was.
Ik dacht heel even dat ik overleden was en dat ik als een soort geest door mijn huis dwaalde. Wachtend op een teken van boen of een gids of engel die mij op moest halen.
Ik kon mezelf nog net voortbewegen en liep moeizaam de trap af en liep de badkamer in. Hier ging ik zitten luisteren of er überhaupt nog andere mensen in ons huis in deze dimensie aanwezig waren en ik niet daadwerkelijk in een soort tijdloze tussengrens van realisme naar surrealisme vastzat.
De hele sfeer van mijn dissociatie deed me erg denken aan een verfilming van een boek van stephen king waarin een vliegtuig door een soort tijdgrens vliegt. Kan even niet meer op de naam komen…
Opeens hoorde ik gelach van beneden komen wat een immense opluchting was. Toch durfde ik me niet te vertonen aan mijn huisgenoten. Ik kon amper meer iets normaal waarnemen, alles leek geanimeerd en er was geen patroon in iets te herkennen.
Eenmaal terug beland op mijn kamer ben ik op bed gaan liggen en kwam heel langzaam weer in contact met mijn eigen ‘ik’ en de omgeving om mij jeen werd ook weer langzaam vertrouwder.
Ik zou deze tip een soort van wakkere nachtmerrie en een complete mindfuck kunnen noemen. Ik kwam onverwacht in een heel beangstigende maar toch ook fascinerende staat van zijn die ik best nog eens wil ervaren maar dan beter voorbereid. Het was namelijk ook wel een erg boeiend iets om zo erg ver van je eigen ik vandaan te zijn terwijl je nog wel in deze wereld waarneemt zei het niet op een haast onmogelijke manier. Een vertekenend beeld van de al door ons zelf geschetste maya
Moeilijk te omschrijven allemaal maar zeker 1 van de heftigste ketamine ervaringen tot nu toe!