Hey mr Morningstar, keep on shining, de aarde heeft wolken, dat weet je toch.
de strijd zit schijnbaar in ons, en op het moment dat de één anders is dan de ander, ontstaat een superieuriteitsgevoel over de ander. wat volgens mij voortkomt uit individuele overlevingsdrang. je wilt tenslotte datgene kunnen behouden wat jouw leven waardevol maakt
Indivi(dualisme) is iets van deze tijd, iets wat de laatste 200 jaar is opgekomen en nu haar hoogtepunt heeft. Bij mensen die in stamverband leven gaat overleven van de groep boven individueel leven. Ik refereer aan tijd die ik heb doorgebracht met natives in de VS. De strijd om te overleven staat los bv strijd in de zin van oorlog. In hun taal is geen woord voor overleven, maar alleen voor leven. Dit geeft al de acceptatie aan van alle in onze ogen onbarmelijke levensomstandigheden. Dat er tijdelijk honger is en kou betekent nog niet dat je niet in vrede kan leven.
Angst voor de dood bepaaldt hoe je overlevingsdrang uit. Dus dat kan ook resulteren in hoe je een 'anders' iemand bekijkt. Voor veel mensen op deze planeet is doodgaan een heel ander iets als voor ons westerse mensen.
onderlinge strijd zal er altijd blijven. dat is een onoplosbaar probleem. dus laten we dan tenminste proberen om de aarde en de dampkring niet te snel naar de klote te helpen en dieren niet te laten lijden of zelfs uitsterven.
Onderlinge strijd hoeft geen reden te zijn voor oorlog of voor destructieve handelingen tav de aarde. Als je de essensie van de reden van onderlinge strijd beter begrijpt is een heftige uitingsvorm niet nodig. Helaas zie (zelfs ik) je dat dat nu wel plaatsvindt. In die zin ga ik met je mee om te proberen de schade voor plant en dier te beperken.
ik vind het utopisch
Letterlijk een hersenschim/ontwerp van een ideaalstaat. Hmm, is het niet zo dat de meeste dingen die je om je heen ziet eerst een hersenschim waren. Gebouwen ontworpen door architecten, schilderijen van kunstenaars etc, waren in het begin vaak niet meer dan een hersenschim of vaag idee.
Als het dan toch een hersenschim is geeft het wel aan dat er kans is om gerealiseerd te kunnen worden. Hoe het uit te voeren is aan ieder eigen.
En wat als die anderen, een verschillende kijk hebben op een ander onderwerp en je bent het niet eens met elkaar? Wat dan? Gevolg: Verdeeldheid...en wat krijg je van verdeeldheid??
Zolang mensen ieder op hun eigen eilandje zitten zonder echt eilanden van anderen te verkennen is verdeeldheid idd een probleem.
Maar...weer een beeldspraak van de natives; stel je eens een hele grote boom voor, daaronder zitten mensen zich te verwonderen over die boom. Jij en ik die vlak naast elkaar zitten zijn het al snel eens over hoe de takken boven ons eruit zien. Aan de andere kant zitten mensen die hele andere takken zien, maar wel van dezelfde boom. We kunnen over en weer zitten te ruziën over wat we zien, of we gaan het eens van elkaars positie bekijken.
Een derde groep mensen gaat misschien wel tegen de boomstam staan en voelen/zich vereenzelvigen met de boom en het op die manier beleven.
De boom staat in dit geval voor het leven en geeft al aan dat waar je je ook bevindt, je altijd maar een deel van het totaal kan zien.
Stel je nu alle mensen van de aarde eens voor onder een gigantische boom, een manier zonder te ruziën over hoe te leven en wat het volgens iemand zou moeten zijn. Kan je je ook verbinden met de kern (boomstam) en zo een deel van de essensie bevatten.
Uiteindelijk willen mensen dezelfde dingen, ipv daarover te strijden kan het ook een besef van verbondenheid en wederzijds begrip opleveren. Daar is een term voor; Mitakuye oyasin, we are all related.
Ik weet wel dat het nu niet realistisch is een terug te gaan naar leven in stamverband of zo, maar de concepten van omgang met elkaar en de aarde zijn wel toe te passen, ook in deze tijd en maatschappij. Hier heb ik zelf ook nog een lange weg in te gaan, maar tijdens mijn verblijf daar heb ik wel gezien dat het mogelijk is.
