Wanneer stop JIJ met feesten?

ga niet in één of ander jongerencentrum naar een "old school" feest

Subj: AD: Dertigplus én dansfreak
Source: Algemeen Dagblad
Pubdate: 18 april 2002
Author: Annelieke Dijkstra
Website: www.ad.nl

DERTIGPLUS ÉN DANSFREAK
Nederlandse clubs en dancefeesten worden elk weekeinde bevolkt door een steeds grotere groep dertigers en veertigers.

Zijn bezwete lijf beweegt ritmisch op de opzwepende beats van techno-dj James Ruskin (hee, die ken ik! - DSW). De kleine zaal van de Melkweg in Amsterdam staat tijdens de Chesterfield Labelland party vol met dansende mensen, de één nog mooier uitgedost dan de ander. Voor René van Amersfoort (34) is dit zijn ultieme feestje. Zo'n twee keer per maand danst hij met zijn vrouw Loes de hele nacht door op de houseklanken van hun favoriete diskjockeys. Het liefst op vrijdag, zodat ze zaterdag en zondag goed kunnen uitrusten.

Maandagochtend meldt Van Amersfoort, een IT-er, zich weer bij zijn werkgever. Een beetje moe, maar voldaan. "Het geeft me het gevoel dat ik leef. Ik heb nog helemaal geen zin om net als veel leeftijdsgenoten elk weekeinde thuis te zitten of in de kroeg te hangen. Ik wil blijven dansen."

Van Amersfoort is niet de enige dertiger die er zo over denkt. Onderzoeken onder partygangers van housefeesten wijzen uit dat de gemiddelde leeftijd van het publiek steeds hoger ligt. Kees Klomp, bedenker van het succesvolle Labelland concept, waar veel 'oudere jongeren' op af komen: "De babyboomers hebben ooit uitgevonden dat je op een gegeven moment te oud bent om uit te gaan. Dat heeft deze generatie, die eind jaren zestig, begin jaren zeventig is geboren, niet. Ze waren pubers toen de housemuziek haar intrede deed in Nederland en zijn er dus mee opgegroeid. Voor hen is het urenlang dansen op harde beats een normale manier van uitgaan. Je kunt zeggen dat de danscultuur de babyfase langzaam ontgroeid is. Zij is volwassen geworden."

Voor de organisatoren van dancefeesten is het een ideale doelgroep. Ze hebben een baan en dus geld te besteden (kennelijk zien de organisatoren deze groep dus NIET als 'ruis' - DSW). "Ze leven in grote welvaart en willen daarvan genieten," zegt Sander Groet van dance-organisatiebureau ID&T dat onder meer Mystery Land, Innercity en Sensation organiseert. "Naast hun auto, hun mobiele telefoon en een goed ingericht huis is er nog geld over om uit te gaan. Dat is ook wel nodig want een avondje dance kost wel wat. De entree van een feest is al snel dertig euro, een drankje kost twee euro. Gemiddeld geef je al snel zestig euro uit per persoon. Je ziet dan ook dat vooral op de wat exclusievere party's de hoger opgeleiden, die een betere baan en dus beter salaris hebben, in de meerderheid zijn."

Labelland is zo'n 'luxer' feest, waar niet alleen gedacht wordt aan de dj's die komen draaien. Klomp: "Het oudere publiek is kapitaalkrachtiger maar ook kritischer. Ze willen meer dan alleen dansen. Bij ons kun je in een aparte relaxruimte een massage krijgen, je haar laten doen of sushi's eten. Ook qua muziek probeer je niet 'te jong' te programmeren. Een dj Jean of Tiësto zul je bij ons niet aantreffen. Die zijn populair onder de jeugd en de massa en voor ons niet interessant. Wij mikken op de liefhebbers die de dancemuziek al jaren kennen en dus de juweeltjes onder de dj's herkennen."

Groet, zelf 33 jaar, ergert zich vaak aan de vooroordelen die bestaan over de housecultuur. "De tijd dat alleen gabbers stonden te stuiteren op keihard monotoon gedreun hebben we allang achter ons gelaten. Ik kan me enorm irriteren aan mensen die zeggen: House? Dat vind ik maar herrie hoor. Volgens mij zijn dat types die zijn blijven stilstaan. Die blijven hangen in hun eigen belevingswereld en nog steeds teruggrijpen naar de Rolling Stones. Die beleven hun jeugd en gaan na hun vijfentwintigste niet meer uit (hoe oud was meneer Confuzer ook alweer? heh heh heh - DSW). Gelukkig is er ook een grote groep mensen van mijn leeftijd die wel is meegegroeid met de muziekcultuur." In de Melkweg staat de 36-jarige Karin Greve met een biertje in haar hand te kijken naar de dansende menigte. Een grote glimlach op haar gezicht, het lichaam zachtjes meebewegend. "Dit is toch zalig," zegt ze, "gewoon even alle stress van het werk en thuis vergeten en puur genieten." Haar echtgenoot en kind liggen thuis allang op één oor. "Mijn man houdt niet van house, maar vindt het prima als ik af en toe eens los wil gaan. De schat."

Groet herkent die levensinstelling. "Vroeger gingen mensen radicaal anders leven zodra ze getrouwd waren en kinderen hadden. Nu loopt dat veel meer in elkaar over. Situaties en leeftijden doen er niet meer toe. Daarnaast zijn er ook steeds meer stellen die het krijgen van kinderen uitstellen en het 'jonge' gevoel willen vasthouden. Je kunt het in zekere zin vergelijken met de hippie-cultuur uit de jaren zestig. Die hielden ook van het creëren van een bepaalde sfeer, het samen genieten, de drugs en de vrijheid. Maar zij schopten tegen de maatschappij aan. Dat heeft deze generatie niet. Die wil gewoon plezier maken. Er zit geen enkele boodschap of ideologie achter."

Klomp beaamt dat. "Dancemuziek gaat nergens over. Het is het betekenisloze dat mensen juist zo aanspreekt. Of je nu met je ogen dicht of open, met je handen in de lucht of langs je lichaam staat te dansen; jíj creëert het goede gevoel voor jezelf. Een beetje filosofisch misschien, maar dat past wel bij de housescene. Het is meer een cultuur dan een muziekstroming. Dat geldt juist voor de oudere danser. Die gaat meer nog dan de jongere voor de uitgaanservaring als holistisch geheel. Hij zoekt naar een 'thuisgevoel'."

Groet: "Het zijn bovendien mensen die heel berekenend uitgaan, omdat ze verantwoordelijkheden hebben, een goede baan of kinderen thuis. Ze weten dan ook dondersgoed wat ze doen. Wanneer ze wel en niet een nacht kunnen doorhalen. De experimenteerfase hebben ze gehad. Ze kennen hun grenzen op het gebied van drank en drugs. Ook in dat opzicht is het een ideaal publiek. Ze veroorzaken nooit problemen."

De housemuziek is voortdurend in ontwikkeling. Volgens de organisatoren worden steeds nieuwe stijlen ontdekt en is met name de oudere liefhebber daar verantwoordelijk voor. Klomp: "Dat is het leuke aan de huidige situatie. Normaal gesproken is deze leeftijdsgroep nooit verantwoordelijk voor het zetten van trends. Daar zijn de tieners voor. Die stonden voor het kleuren van culturen. De populariteit van de housestijl trance is bijvoorbeeld een typisch 'jonge' stroming. Maar nu zie je een oudere groep die ook bepalend is voor wat er cultureel gebeurt. Dat zag je al met de loungehype. Nu in de verschillende dansstromingen. Jazzhouse, latin-dance en funkyhouse zijn stijlen die gedragen worden door de groep dertig tot vijfendertig jaar."

Klomp verwacht dat de 'veroudering' alleen maar toeneemt. "Deze generatie verlaat de housescene de komende tien jaar niet. Die gaan gewoon door tot ze het fysiek echt niet meer aankunnen. En gelijk hebben ze."

hardcore*grunn 13 januari 2005 01:45
ik stop ermee als ik een vriend en kinderen heb enzow
ja af en toe dan nog wel eemn xtje
helemaal stoppen denk ik noooit