Verdrinken in verdriet

Ik vroeg mij af of er mensen zijn op PF die wel s t gevoel hebben (gehad) te verdrinken in hun verdriet (even los van de oorzaak) en wat jullie daartegen gedaan hebben...

Thanx!

geen idee, maar t ziet er niet best uit...

nou zijn we spontaan breezah-volk geworden...

heheheh nou horen we er ook bij!

Was dat nou?

hij doet t weer

Tinkerbell, ik heb ook al de aardige dipjes achter de rug. En hoe cliche het ok klinkt, je wordt steeds sterker. Vooral als je leert je ding te ondergaan. Probeer uit elke dip enzo je les tetreken. Zie alles als een ervaring, die je rijker maakt. Het leven gaat niet over rozen, echt niet, en het is vaak vechten, op jebek gan en were opkrabbelen. Ook als de problemen verorzaakt worden door andere mensen, ok al gebeurt er iets waar je je kut door voelt wat niet jouw schuld is, je kunt overal wel were iets uit leren.

Wat mij helpt, is t van me afscrhijven. Maybe een idee?

Altijd blijven praten.......

ik denk dat het voor elk persoon weer anders is, en het is inderdaad echt klote, en meestal als je bv depressief, of verdrietig, of ongelukkig bent, kom je steeds verder in die put, vooral als je daar dan ook nog es het gevoel bij krijgt dat de mensen om je heen je niet begrijpen, ze willen je wel helpen, maar dan word er vaak gezegt van "nou, kom op!, gewoon weer gezellig doen, en niet meer aan denken" maar helaas... zo makkelik is het niet....
en tja... hulp zoeken... je moet dan echt vette mazzel hebben als je meteen iemand vind , maakt nie uit wat, dokter , of pshygiater, waar het meteen mee klikt...

mijn tips zijn in ieder geval....
- als je iemand hebt die je kunt vertrouwen, die ECHT naar je luistert, en die je de tijd geeft, om je eigen weer wat beter te voelen, en er ook echt voor je is, dan voel je je al meteen beter, want dan heb je iemand die je er voor je is, en waar je alles aan kan vertellen, want.. ja.... praten... dat is echt belangrijk... stop het niet weg.. want het moet er toch een keer uit en er is nooit een geschikte tijd voor!

- schrijf alles van je af, voor mij hielp t'echt, maar dat kan voor een ander mischien weer helemaal niet werken..

-PLEASE!! probeer om geen anti depressiva's te gebruiken, mischien denk je dat het juist DE oplossing is, want als je zo'n dolter hoort praten, kan je er niet snel genoeg mee beginnen, maar kijk uit.... je kan er dood ziek van worden, en als je dan weer moet "afkicken" ...nou .... welcome to hell, maar ... ik moet er weer bijzeggen dat het voor andere wel een oplossing kan zijn, maar in feite verstop je het gewoon, en je lost je probleem niet op!

- afstand nemen, van alle drukte om je heen, geef je zelf de tijd om na te denken, en om rust te nemen, ...

-en remember.... de weg loopt niet zoals je m'verwacht... er komt weer een dag, en dan ben je NOG sterker, en zie je die klote periode als een wijze les... echt hoor....

ja, dat was het wel....

liefs sandra

Lieve mensen, nogmaals allemaal hartstikke bedankt voor jullie steun en lieve woorden, heeft me serieus goed gedaan!!

Ben absoluut niet van plan om aan de medicijnen te gaan, ik ben nl. echt niet depressief (nee, is geen in-denial-fase ), ik heb gewoon jarenlang al mn verdriet weggestopt en nu zit die opbergplek gewoon vol, that's it...

Ik heb geprobeerd dingen op te schrijven, maar het is moeilijker dan ik dacht... om te beginnen weet ik niet wáár ik moet beginnen en hoe weet je nou of n gebeurtenis van vroeger je verdriet heeft gedaan en je dat nog niet verwerkt hebt?
Maar goed, ik kom uiteindelijk wel weer op mn pootjes terecht, dus no worries!

ik ben een tijdje "depressief" geweest en nu ben ik er nog altijd niet helemaal uit. het erge is dat het allemaal door 1 jong komt
mijn ex, waar ik niet over geraak. ja ik ben 16 ma door hem heb ik geleerd wa iemand echt graag zien betekent, daarvoor wist ik nog niks van liefde maar hem zag (en zie) ik echt graag. de moment dat hij het afmaakte da deed zo een pijn en toen heb ik veel steun gehad van vrienden en vriendinnen. maar die denken na enkele weken ook wel dat ik er wel over zal zijn, en er wordt niet meer over gepraat terwijl ik mij nog altijd rotslecht voelde. toen heb ik het maar geprobeerd met een andere jong, wat niet gelukt is, ik bleef aan mn ex denken. na mijn ex een aantal maanden niet gezien te hebbe, zag ik hem nog eens trug. hij was vriendelijk enzo maar de dag daarop voelde ik mij verschrikkelijk. hele tijd janken, ik wilde alleen maar hem! vanaf toen ging het een tijdje nog slechter met mij en mijn beste vriend (waar ik verschrikkelijk veel aan heb gehad) had toen echt schrik dak domme dingen ging doen (en k moet zeggen, het heeft echt heel weinig gescheeld of ik leefde nu niet meer ) toen kon ik het niet meer aan en heb ik alles aan mijn ex verteld. die probeerde mij wel te helpen maar ja hij wou mij niet trug en toen viel ik eigenlijk nog dieper in de put omdak toch altijd nog wa was blijven hopen en die kans nu helemaal weg viel. maar na een tijdje leerde ik weer een nieuwe jong kennen en daar ben ik 2 maand bij geweest, tot hij mij bedroog. daar heb ik me ook slecht door gevoeld want k was toch wel verliefd op hem (hoewel ik ook aan mn ex bleef denken) maar na een maand ofzo was ik helemaal over hem. nu sinds een paar maanden denk ik weer enorm veel aan mijn ex en ik zie hem nog altijd doodgraag en als ik hem trug zie ben ik nog altijd even verliefd als een jaar geleden (het is nu 11 maanden af) maja het moeilijkste is nu dat hij sinds een tijdje trug af en toe iets van zich laat horen bv bellen (gewoon 1x laten rinkelen), sms sturen,... vorige week heb ik hem nog gezien op een fuif en toen ben ik de hele tijd bij hem geweest, gepraat, gelachen, elkaar geplaagd,...en het was allemaal zo vertrouwd en op het einde heeft hij mij nog een kus op de mond gegeven en daarna een sms gestuurd met sorry dak da gedaan had. en ik kan nu heel goed met hem opschieten enzo maar het is wel moeilijk want, ook al wil ik het niet, ik blijf hopen, hij maakt het mij erg moeilijk nu want ik weet niet wat hij nu precies wil. moest hij me trugwillen zou ik zeker ja zeggen ook al weet ik dat dat wel het slechtste is wat ik kan doen, maar ik voel me gewoon slecht als ik niet bij hem ben, kan hem niet vergeten, en ik wil helemaal geen andere jong ik heb alleen hem nodig. sorry voor het lange gezaag, ik wil hiermee zeggen dat je zeker niet alleen bent of de enige bent die met dit probleem zit van het niet kunnen verwerken van verdriet. hoe je erover kan geraken weet ik niet, maar wat ik wel kan zeggen zijn dingen die je echt niet moet gaan doen: - jezelf snijden, dat heb ik dus een hele tijd gedaan als ik me slecht voelde omdat het even de pijn "verzacht" gelukkig ben ik daar nu mee gestopt en raar maar waar das ni gemakkelijk ma ik ben die littekens op mn armen beu! - uw verdriet ff proberen te vergeten door drugs want das ook iets wa ik nu doe "ter vervanging" van het snijden. meestal joints, dat doe ik vaak, maar de laatste tijd zijn het ook pillen. ik weet dat het niet goed is, maar ik wil me ook es af en toe goed voelen en zonder "hulpmiddel" is dat héél moeilijk voor mij. ik ben er nog lang niet uit en soms heb ik het gevoel dat ik gek word en echt psychologische hulp nodig heb want alleen geraak ik er ni uit maja wak u wel aanraad probeer iemand te zoeken om mee te praten. ik praat veel met mn beste vriend erover en da helpt wel goed, meestal voelde k mij beter na zo een gesprek en nu praat ik ook veel met een vriendin van die ex die hetzelfde probleem als mij heeft ze geraakt ook niet over haar ex. da helpt wel want ze voelt zich echt hetzelfde als mij, da geeft me een beetje het gevoel dak ni alleen sta. ma bon, het ging over jou en ik zit hier mijn levensverhaal te vertellen sorry ma ik hoop dak u zo mss een beetje heb kunne helpe, da ge nu beseft da ge ni de enige zijt enzo ik wens u heel veel sterkte je zal er wel uit geraken!! xx

Je kan wel naar 'droevige' muziek gaan luisteren ofzo, maar dan zit je alleen, muziek op en nadenken, dat is lekker voor even, maar doe het niet te lang of te vaak want dan wordt je gek van jezelf.

Zoek goede vrienden op en ga leuke dingen doen. Iets waarmee je de dag doorkomt en niet gaat nadenken over wat er is gebeurd of juist goed nadenken en de leuke kanten ervan inzien.

Ga anders fietsen, rijden, lopen of whatever. Ga ergens zitten (het water bv) en ga nadenken. Wat je ook kan doen is pen en papier meenemen en doe net of je (aan de degene waar je verdriet om hebt ofzo) een brief schrijven. Niet dat je hem echt geeft maar op het moment dat je die een periode later lees en de brief weer verscheurt/verbrand voel je je alweer veel meer de oude!

Ik heb het ook gehad. Ik heb advies gekregen om een dagboek bij te houden, daarin schreef ik hoe ik me voelde die dag en wat ik had gedaan en waarom ik me op dat moment zo voelde. Dan komt de rest vanzelf echt waar!! Ik ben een slechte prater, maar wild ehet toch kwijt. Ik schreef het ook wel in brief vorm en gaf het aan een vriendin. Zo begreep zij mij ook meer waarom ik zo afwezig enz. was! En meestal na aanleiding van zo'n brief kan je er ook over praten!! Ik schaam me altijd als ik zit te huilen, van een ander vind ik het niet erg maar van mezelf wel. Maar later was ik ook opgelucht! Dus als je moet huilen, geoon doen!!
Leuke dingen doen werkt ook!!! Verstand op nul en lol maken!!! Sterkte

hoe is het nou?

t gaat eigenlijk wel goed... t schrijven is nog wat lastig, maar al met al heb ik er niet meer zo'n last van Gelukkig!

Dankzij mn lieve vrienden, mn sparringpartners, mn mede-PF'ers en hier en daar wat leuke verrassingen!!! Geweldig!! Dus, voor allemaal n en n dikke !!!

heb het wel gehad ... maar een snorkel en een duikbril gekocht ... goed nagedacht ... en die drol doorgeslikt .. hoe moeilijk het soms ook is ...


succes hoop dat het snel beter gaat met je ... life is a bitch and when u turn around she bits u

hahahaha en vergeet niet: life's a bitch and then you die

nee, t gaat heus al n stuk beter!

tja ik verdrink nog steeds in verdriet
ik kan er niks tegen doen
alleen wachte n tordat et over gaat

ik kan inmiddels uit eigen ervaring zeggen dat schrijven idd helpt...

sterkte!