Thunderdome 2003 Part 2

Zo, voor me neus ligt de nieuwe Thunderdome. Naar al wat verschillende reactie te hebben gehad (uitlopend van, deze cd moet je echt hebben, tot, deze cd heb ik gekocht maar ik heb hem uit me raam gegooid), was ik toch wel benieuwd wat ik er zelf van zou vinden. Ik vond het feest Thunderdome een slecht feest, dus hoopte eigenlijk dat deze cd het goed zou maken. De vorige Thunderdome vond ik 50% goed. Oftewel, de ene cd was goed, de andere niet. En als dat deze keer weer zo is, ben ik wel tevreden.

CD1
De eerste cd begint met iets wat weer aan het opkomen is in de hardcore scène. Gimmicks. Hardcore nummers met een Nederlandse tekst die grappig moet zijn. Van mij hoeft dat echt niet. Ik vind het nogal goedkoop overkomen. Maar het scoort wel, al sinds de Euromasters er mee begonnen. Maar de laatste tijd word het toch wel overdreven, want de sample van Hans Teeuwen en de Josti band was nog leuk, maar daar had het bij mij wel weer mogen blijven voorlopig. En er word ook meer aandacht besteed aan het zoeken van leuke sample, dan dat er aandacht word besteed aan het produceren van een goed nummer. Want ze hebben het over “afgesneden worden van god” in de sample. Maar dan had het nummer toch nog wel een stukje harder en raggender gemoeten als dat moet gebeuren.
Het nummer van Catscan klinkt al een stuk beter, maar bij het volgende nummer zak ik weer in me stoel in elkaar omdat er gewoon te weinig in zit.. Het nummer van D-Passion heeft dan net wel datgene wat een nummer nodig heeft om mij uit me naad te laten gaan. En ook de nummers van Promo&Producer en Peaky Pounder maken me aardig gek. Vooral dat heerlijke industriële geluid van “Kreikkalais Kirkkoa”. Het volgende nummer vind ik er totaal niet bij aansluiten, dat hadden ze bij ID-T wel iets beter kunnen doen. Want op deze manier klinkt het erg raar. Was beter geweest als ze de industriële nummers op de ene cd zouden doen en de normale hardcore op de andere cd (zoals het was bij de vorige cd). Want nu heb je eerst nummers van Dione en Tommyknocker; en daarna een nummer van E-Noid, die veel beter aan zou sluiten bij “Kreikkalais Kirkkoa”. ‘The Resurrection” is zo’n nummer waarbij het kriebelende feest gevoel ook wel begint te borrelen, maar dat word gelijk weer verminderd door het volgende nummer, ondanks dat het een heel grappig toontje op de achtergrond heeft lopen. Maar voor de rest vind ik het een slap nummer.
Het nummer van Drokz, “I Can’t Be Dissed” klinkt wel grappig. Maar van Drokz hoor ik liever andere nummers, want dit mist nogal wat agressie. “Thundertheme” is natuurlijk lekker klassiek en dan komt een nummer van één van mijn favoriete producers, Hellfish. Iets minder chaos dan normaal, maar klinkt dan ook weer erg fijn. En het laatste nummer is niet helemaal mijn ding, ik vind hem net iets te traag.


CD2
De tweede cd begint met een intro gemaakt door “Member 1” en dat klinkt heel goed. Vooral de SBS6 reclame tune heeft wel wat in een nummer. Eigenlijk zou op elke cd een intro horen, om lekker te beginnen. Het tweede nummer heeft aan de ene kant iets heel erg leuks, maar dat lekkers word voor mij weer verstoord door de veel te blije ondertoon. Iets waar ik helemaal niet tegen kan bij hardcore. Het lekkere van het nummer word weggehaald door de veel te vrolijke ondertoon.
Het volgende nummer is van Promo en ook dit nummer zit vol met vrolijke melodietjes en is dus ook niet aan mij besteed. Het volgende nummer is weer van “Member 1” en vind ik ook niet erg spectaculair. Zit veel te weinig in. “Edge of Panic” van Negative A vind ik dan het eerste goeie nummer van de tweede cd.
Het nummer wat daar op volgt is wel weer oké, alleen heb ik hele tijd het idee dat de snelheid uit het nummer word gehaald en daardoor nooit echt los komt, ondanks dat de bas er wel lekker in knalt steeds. Het nummer van Distortion en Paul vind ik een truukje wat al veel te vaak is gedaan.
Met het nummer van The DJ Producer beginnen we aan de tweede helft van de tweede cd. En als ik naar de tracklist kijk, moet het tweede deel een stuk lekkerder zijn. En zo klinkt het ook, want dit nummer is echt geil. En bij het volgende nummer is het ook moeilijk te omschrijven waarom hij zo goed is, het zal wel de chaos zijn die overheerst. En chaos blijft ook overheersen de laatste paar nummers. Lekkere industriële geluiden in een mandje gegooid en er daarna een nummer van gemaakt, heerlijk. Alleen de nummers van Unexist en Osiris vs T-Junction zijn niet zo industrieel, maar het nummer “Underground Funk” van The DJ Producer sluit de cd ontzettend lekker af.

Conclusie
Ik vind de indeling van de nummers niet helemaal lekker. Van mij hadden ze het mogen doen zoals het bij de vorige editie was. Wat nu lopen er verschillende stijlen van hardcore door elkaar en daardoor denk ik dat ik deze cd niet zo snel meer zal luisteren. Er staan wel lekkere nummers op, maar het is niet zo dat ik deze cd de hele tijd lekker ga draaien. (maar zoals andere personen hem het raam uitgooien, zo ver ga ik niet)

Groetjes Rowan