Markus Schulz - Progression

Mensen die eerder een recensie van mijn hand gelezen hebben weten dat ik ‘nat in het broekje word’ van echte trance. Ik ben er nu achter dat ik daar het woord progressive aan toe kan voegen. Het binnenkort (2 juli) te releasen album van Markus Schulz stond eigenlijk niet op ons verlanglijstje en de verrassing was groot toen deze half juni al in mijn postbus lag. De cd begint met het lekker toegankelijke ’I am’. Zoals trance hoort: een opbouw, een vocaal en een beat afgewisseld met fijne zweefstukjes. Het hele album is eigenlijk een schoolvoorbeeld van (progressive) trance en van een prima niveau. Ik heb geen bedroevend slechte platen kunnen bespeuren, vandaar dat het album prima binnen een term als progressief past....er is een constante lijn van kwaliteit. Het is veelzijdig, maar met de beperking dat het netjes binnen de grensgebieden van de liefhebber van de (progressive) trance blijft.Een mooie uitschieter is in elk geval wel ’On a wave’, het derde nummer op het album. Het houdt wat mij betreft het midden tussen trance en pop. Het is toegankelijk met een ‘commercieel’ trekje, maar je moet een liefhebber zijn. Het nummer greep me op muzikaal gebied, terwijl ik eigenlijk iemand van de teksten ben. Elke keer dat ik het album opzet tijdens het werk gaan bij dit nummer mijn haartjes overeind staan in de positieve zin van het woord. De vocals van deze track worden verzorgd door Anita Kelsey die we onder andere kennen van Cor Fijneman’s ’Healing’, Signum’s ’Come around again’ en eerdere producties van Markus Schulz (’Travelling Light’ en ’First Time’).Voor ’Daydream’ ging Markus een samenwerking aan met Andy Moor die niet te passeren is in het wereldje van remixen en produceren. Britney Spears, Avril Lavigne, Paul Oakenfold, Brian Eno, Tiësto en Arthur Baker zijn nog maar een paar namen die je in de discografie van Andy Moor tegenkomt. Het nummer begint toegankelijk en is meer geschreven voor een gemiddelde dansvloer dan veel van de andere nummers op Progression’. Dit zal de invloed van Andy Moor wellicht zijn. Toch houdt het vast aan het gevoel van de gehele cd en blijft het passen binnen de grenzen van de muziekstijlen. ’Trinidad to Miami’ heeft een prima titel die de muzikale inhoud dekt. Een lekkere Caribische vakantiefeeling die je doet denken aan stranden, cocktails en heerlijke avonden uit in clubs met volwassen muziek die je meevoeren naar een extatische beleving en je tegelijkertijd een lekker rustig en mellow gevoel geeft dat je hoopt op te doen tijdens een vakantie naar een van deze twee plekken op de aardbol. De laatste twee tracks zijn een samenwerking met Departure. Ook die zijn geen onbekenden in de scene en in de producties van Markus Schulz. ’Without you near’ is een van de bekendere samenwerkingsverbanden van deze band binnen de dance en is inmiddels een klassieker geworden. De nummers op deze cd vind ik persoonlijk minder sterk dan ’Without you near’, maar evengoed een waardige afsluiting.Conclusie
Deze cd is muzikaal dik in orde. Het laat Schulz’ talenten duidelijk naar voren komen en is kenmerken voor zijn stijl en is een zeer mooie en volledige toevoeging op het aanbod in het genre. Je krijgt wat je verwacht en waar voor je geld, want de tracks zijn geen radio edits, maar lekker lange versies! Naast Armin van Buuren, Menno de Jong en Tiësto gaat deze binnenkort mee naar de Azoren voor de vakantieritjes!Score: 87/100