Dave Clarke presents Remixes & Rarities 1992-2005

Dave Clarke is al jaren een toonaangevende naam in de techno- en electrowereld, iets wat hij in 2003 nog eens bevestigde met zijn album 'Devils Advocate' wat vol lof ontvangen werd. Onlangs was hij nog in Amsterdam te zien op het Amsterdam Dance Event, in de stad waar hij in 1988 begon de wereld te veroveren tijdens zijn eerste optreden in het buitenland. De dubbel-cd die hij nu heeft uitgebracht is een verzameling van de samenwerkingen die hij is aangegaan met andere artiesten of remixes die hij heeft gemaakt voor andere producers.CD1
De cd begint met een elektronische stem die je verteld dat Dave Clarke goed voor je is, nou, luisteren dan maar! Dezelfde stem is door de rest van het eerste nummer de horen waar een scherpe springerige snear in zit waardoor je meteen helemaal je aandacht er bij hebt. Het eerste nummer wordt gevolgd door het nog vrolijkere “King of snake” van Underworld in de Dave Clarke remix, dit is de eerste naam op de cd die echt iedereen kent en zo zullen er nog velen volgen. De cd begint duidelijk met vrolijke uplifting techno, het derde nummer past ook mooi in dat rijtje thuis. Dit betreft het nummer “Cars” van Gary Numan. Bij de vijfde track “Theme from vicarious bliss” van Vicarious Bliss wordt het wat steviger. Dit melodieuze electronummer trekt je aandacht door de manier waarmee het uit je speakers komt 'gesnerpt'. Maar deze track blijkt nog maar betrekkelijk rustig te zijn geweest als “Let no man jack” van DJHell begint. Deze industrial sound laat de harde kant van Dave Clarke goed horen. Dit nummer valt voor mij echt onder smerige ranzige techno, het zeurt en beukt je speakers uit, tot op het punt waarbij je je afvraagt waar dit eigenlijk nog over gaat.Het tempo gaat gelukkig meteen daarna al weer een tandje terug, om het ook voor de luisteraar die niet van hele harde techno houdt gezellig te houden. Toch komen we al weer snel een echte harde techno naam tegen, namelijk DJ Rush met “Freaks on hubbard”. Met het nummer “Chemical beats” van de The Chemical Brothers komen we niet alleen weer een hele grote naam tegen op deze cd maar gaat ook het roer ineens radicaal om. De begin tonen doen mij denken aan Jazzy Feff en de Fresh Prince of Bell Air, maar al snel hoor je dat het hier wel om een echt modern housenummer gaat met echt een vreselijk hoog tempo. Het nummer wordt gevolgd door een nummer dat bijna iedereen kent, “Kernkraft 400’ van Zombie Nation, een nummer wat je niet snel verwacht op een techno-cd. Het nummer “Interferon” van X-313 springt er echt uit, dit is meer oude hardcore dan techno, maar maakt wel een duidelijk punt hoe veelzijdig Dave Clarke nu eigenlijk is.Om je nog meer verbaasd te doen staan begint het volgende nummer met een rustig en warm gitaarspel en een zachte melodie op de achtergrond, wie zou Depeche Mode nu associëren met Dave Clarke? Maar zelfs voor deze grote band heeft hij remix werk gedaan en dus is het ook op dit album te vinden. Na al de verbazingen en verschillende nummers vraag je je af wat de tweede cd hier eigenlijk nog aan toe kan voegen, kan het nog meer gevarieerd, kunnen er nog grotere namen voorbij komen?CD2
Deze cd begint al meteen uptempo met het nummer ”Emerge” van Fischerspooner, een nummer wat ik zelf geweldig vind om te horen tijdens een set, even het publiek wakker schudden! De cd gaat ook op een flink tempo verder waarbij we namen tegen komen als New Order en DJ Hell met het harde maar toch vrolijke nummer “Hot on the heels of love”. De hardere techno en electro wordt eigenlijk pas aangedaan bij het nummer “Death in vegas” van Rocco, wat ineens wel alles weer tot rust brengt. Toch gaat ook in dit nummer weer het tempo omhoog zonder dat je het echt door hebt of het echt gebeuk wordt.Pas bij nummer negen komt de eerste naam voorbij die iedereen kent; Moby met het nummer “Run on” Deze track wordt gevolgd door een track van Laurent Garnier die misschien niet bij het grote publiek heel bekend is maar onder de echte technoliefhebbers zeker zeer geliefd is. In de volgende nummers blijft het tempo er flink in en vooral de liefhebbers van stevige techno komen hierbij goed aan hun trekken. De volgende bekende naam die we voorbij zien komen is Chicks on Speed, maar daarna brengt nummer “Lie to me” van Slam de harde techno tot een abrupt einde, om te eindigen met een stukje rust op de cd. Het laatste nummer “Smoke it” van Super Furry Animals maakt deel uit van dat stukje rust, dit nummer sluit de cd lekker funky af, even heel want anders als techno.Conclusie
Dave Clarke laat met deze cd duidelijk zijn veelzijdigheid zien en blijft je echt elk nummer boeien, vooral als je bedenkt dat al deze nummers op één of andere manier van zijn hand komen. Kortom een meesterwerkje dat de afgelopen jaren van zijn muziek carriere goed samenvat.