This Is Dubstep 2014

Dubstep is na een zeer commerciële periode weer helemaal underground gegaan. Dat merken we aan de tracks die tegenwoordig het daglicht zien. De aloude artiesten zijn nog steeds dezelfde, her en der aangespekt met een nieuwer talentje. Maar al te vaak komt er commentaar op deze scène; dat ze niet innovatief genoeg meer zouden zijn en dat de meeste artiesten zich laten verleiden tot het enkel remixen van bekende sounds en tunes. Dit is niet geheel terecht. Een groot deel van de artiesten met een hart voor de scène worden op deze releases van het Belgische N.E.W.S. verzameld om te bewijzen dat dubstep nog steeds leeft en evolueert.

Na de luchtige maar leuke opener van Flux Pavilion en Rosie Oddie wordt het meteen duidelijk dat er geen spaander meer heel blijft van de kritiek op al het geremix. Vanaf de deuntjes van Joker valt vooral de breuk met het commerciële verleden op. Geen typische mid-intro's en breaks die het publiek slechts enkele jaren geleden op en neer deden springen, maar veel rustigere gemoedstoestanden deze keer. De dub in dubstep wordt veel meer benadrukt en het is bijna ongewoon voor de gematigde dubstep-luisteraar. Waar Joker en Distance het dan nog rustiger (dubbier) aan deden, brengt Skream weer wat meer tempo in het verhaal met leuke breaks en beats. Maar tegelijk ook met opvallend weinig echt dubstep sounds, zoals we die gewoon zijn. Bij J:Kenzo komt dat weer wat meer bovendrijven, maar het blijft toch aan de onverwachte kant allemaal.

Dat er ook nog steeds veel invloeden uit andere stijlen in dubstep terug te vinden zijn, kan niet weerlegd worden. Ook nu niet. Bij "Acid Trip" van Amit wordt zeer handig en speels gebruik gemaakt van de acid sound uit de "happy" jaren 90. De kick bij "Acid Trip" klinkt een stuk zwaarder door dan we gewoon zijn bij dubstep en het geheel doet zeer duister aan. Dit is een gevoel dat we deels ook over de gehele mix hebben. Elke track heeft zijn eigen identiteit en het is allemaal zodanig divers dat we enkel van de grote gemene deler dubstep kunnen spreken door de pure basiselementen van dubstep en het tempo. Qua kwaliteit kunnen we echter zeker niet klagen. Dit is bijna allemaal verrassend te noemen, maar tegelijk ook zeer aangenaam. Vooral tracks als "Rukkus" van Tunnidge zijn een plezier voor het oor. Dit en de andere tracks lijken alsof dit alles het pure begin van dubstep had moeten zijn en van daaruit pas had mogen verder evolueren. Tegelijk hebben de meeste tracks een zeer volwassen sound over zich en zijn de kinderschoentjes van weleer in de kleerkast gesmeten.

Ook de tweede mix gaat die richting uit met het wondermooie "Running To The Sea" van Röyksopp en Susanne Sundfor in de Seven Lions remix. Dit is trouwens de eerste van slechts drie remixes op de gehele mix en wat voor een remix. Dit is bijna pure magie te noemen, zo mogelijk het beste dubstep nummer in jaren geproduceerd. Hulde voor Seven Lions. De dubstep scène die echt bezig zijn met de sound, heeft het zelf al te kennen gegeven. Dit moet het jaar zijn van het genre waarin alles weer op zijn plek valt, zeker nu de aandachtshoeren van het toneel zijn verdwenen in de scène. Het label belooft met deze release dubstep te brengen in zijn puurste vorm en na het beluisteren van deze release zijn we aangenaam verrast en kunnen we niet anders dan N.E.W.S. gelijk te geven.

De vorige editie van This Is Dubstep in 2013 was al een zeer goede release, maar deze overtreft alle voorgaande TIB-releases. Het wordt steeds moeilijker voor het label dit hoge niveau aan te kunnen houden of zelfs maar te verbeteren. Maar tot het tijd is voor de 2015 release genieten we nog even van deze editie.

Score: 88/100

www.thisisdubstep.co.uk