Verslag van High Quality, 24 december 2004

Stel je toch eens voor dat je op een feest komt en dat elke plaat die gedraaid wordt gewoon een geweldige plaat is en dat gaat dan door voor ruim 8 en een half uur.

Dat is wat er gebeurde op HQ op Kerstavond 2004.

De laatste HQ in de Melkweg, de dag was dan toch gekomen.
Begrijpen zal ik het nooit, bijna twee en een half jaar ging ik elke maand trouw naar de Melkweg voor één van de beste feesten die Amsterdam rijk is. De plek waar ik de muziek kan horen waar ik het meest van hou; Harddance, soms wat meer UK hardhouse georiënteerd, soms wat meer hardtrance, maar elke HQ was altijd goed. De sfeer, het publiek, de dj's, de geweldige muziek, als het de laatste vrijdag van de maand weer was, wist ik dat ik een goed feest zou hebben.
Ik druk mezelf ook zachtjes uit dat toen ik hoorde dat HQ weg zou gaan uit de Melkweg ik lichtelijk geschokt was en zelfs een traantje heb weggepinkt.

Rond kwart over 9 liep ik de Max binnen, het was een vreemd gevoel, het idee dat er volgende maand de laatste vrijdag geen HQ meer op die plek zou zijn.
Het podium was voor deze laatste HQ gewoon open, hierdoor was het mogelijk om vlakbij de dj booth te gaan staan en zo kon je precies zien wat Fausto en Rossi allemaal deden.
Ik persoonlijk vind dit dus echt geweldig en het schept ook een hele intieme sfeer. Er waren ook al heel wat bekenden binnen en nadat ik een rondje had gemaakt en iedereen had gedag gezegd kon wat mij betreft het feest pas echt beginnen.




Toen ik hoorde dat er veel Classics gedraaid worden was ik aanvankelijk bang dat ik in een verslag weinig tot niets over titels zou kunnen gaan zeggen, maar tot mijn grote verbazing en genoegen bleek ik meer 'gouwe ouwen' te kennen dat ik dacht.



Het was zo vreemd, echt, ELKE plaat die gedraaid werd vond ik gewoon goed, ik moet ook zeggen dat ik Fausto en Rossi ook een erg lekkere combinatie vind. Je kon zien en merken dat ze er zin in hadden en dat had het publiek ook, al vroeg begon het al drukker en drukker te worden en de respons op de dj's was overweldigend. Ik was eigenlijk gelijk al aan het dansen geslagen, ik had gewoon geen andere keus met zulke goeie platen.



Een greep uit wat ik voorbij het horen komen: The House Of God (één van mijn grote favorieten! Erg speciaal voor mij), Ong Diggi Dong, Loops & Things, 99.9 (wat mij breft de beste plaat ooit) en mijn eerste echte kippevel moment kwam dat Overkill van Mark Norman gedraaid werd, na de break als die bass erin kickt . Rillingen over mijn hele lijf en zeker niet omdat ik ziek was



3 uur lang gaven Fausto en Rossi hun alles voor deze laatste HQ in de Melkweg. Laat die mensen daar maar horen wat ze voortaan zullen moeten gaan missen!




Deze keer waren én Paul T. én Da Silva aan het mc-en wat het feest nog een extra gaf, aangezien ik beiden zo vaak in de Max heb gehoord.



JP was al vroeg gearriveerd en Daaan had snode plannen deze HQ en daar had ik én JP én Tom Harding voor nodig
Ik liep naar JP toe en zei 'Jullie gaan toch wel tot een uurtje of 6 door vanavond he?' JP's ogen begonnen te glinsteren en ik voegde eraan toe 'Ja, ik bedoel wat willen ze zeggen? Dat we geen HQ meer in de Melkweg mogen houden?'

Daarna ben ik weer verder gaan dansen, op een gegeven moment ging er een soort van geroezemoes door de zaal heen. Ik draaide me om, om te zien waar dat voor was en zag tot mijn grote vreugde dat Tom Harding en JP boven stonden, waar de dj 'vroeger' altijd draaide.

En daar kwam het kippevel weer en een paar tranen die me even in mijn ogen sprongen, maar ik had me voorgenomen deze HQ te vieren en moet eerlijk zeggen dat ik al eerder die avond tot een vrij grappige conclusie was gekomen voor mezelf:

Feitelijk interesseert het me niets waar HQ voortaan gehouden gaat worden, HQ is niet de locatie, maar HQ is de DJ's, de HQ crew, de muziek, het publiek en de sfeer! Dus ook al zou het in een schuur zijn, nou en! Het gaat om het HQ gevoel en niet om de plek waar het is en laten we eerlijk zijn dat gevoel dat kan je overal mee naartoe nemen.

Toen was het ook tijd om Tom Harding ook 'op te stoken' om langer door te gaan, ik had ergens in een topic hier op PF gelezen dat hij dat vroeger wel vaker flikte. Zo gezegd zo gedaan en wat was hij beleefd zeg, zei hij dat het niet alleen aan hem lag of hij door kon gaan. Ik herhaalde mijn argument van wat ze wilden gaan doen van de Melkweg dan, ons wegsturen? Ik zei dat ik ook wel rond 5 uur boven zou komen staan en dan zou ik wel iedereen tegenhouden die zou proberen de muziek te stoppen.

Ik bedoel minimaal tot half 6 moest gewoon deze laatste editie. Het was natuurlijk geweldig dat JP en Tom voor de laatste keer dan op de 'oude en vertrouwde' plek zouden gaan draaien en om 12 uur stond daar JP achter de tafels om ons verder mee te nemen op een muzikale reis, die ik eerlijk gezegd nu op dit moment nog steeds aan het herbeleven ben. Wat mij opviel is dat hij in het begin van zijn set een plaat draaide waar de woorden 'we will survive' werden gezegd, ook goed voor nog meer kippevel, alsof er een boodschap werd uitgedragen. (vergeef me mijn sentiment hier en daar, maar dit was gewoon een speciale gebeurtenis, dus als ik hier en daar wat melancholisch/profetisch word sorry!)



Zelfs het feit dat 1 van de draaitafels de neiging tot overslaan had kon de pret absoluut niet drukken. Het was ook best grappig dat het vaak gebeurde als de hele zaal uit zijn dak ging op een bepaalde plaat, misschien kon de draaitafel de drukte niet aan.

Ook JP draaide heel veel bekende nummers, waaronder The Dawn (weer tijd voor kippevel. ), Axel Foley (als ik het goed geschreven heb), definetely, hands up, turntable junkie (dankje dankje dankje), No Good, Black Magic en zo kan ik eigenlijk wel door blijven gaan.

Toen hij renegade master draaide moest ik gelijk aan Danny D. denken, die draaide dat nummer vroeger altijd in de Item, was wel toepasselijk. Hij kon helaas niet bij deze editie aanwezig zijn, omdat hij verplichtingen elders had, hij was op dat moment in Australië om te draaien. Daar is het wel gewoon zomer nu geloof ik hé? Lekker hoor. Ik vond JP helemaal geweldig, hij stond zelf ook helemaal uit zijn dak te gaan en te dansen, het was een mooi gezicht.

JP en Tom Harding draaiden niet de gehele 5 uur back to back, zo werd al snel duidelijk, JP draaide het eerste uur alleen en toen nam Tom Harding het roer over.



Ik vind het niet leuk om dit zo te zeggen, maar op het moment dat hij ging draaien ben ik even afgehaakt, ik heb al vaker gezegd in verslagen dat hij voor mijn smaak gewoon te soft draait vaak.
Ligt niet aan hem, ligt aan mij, het is een kwestie van smaak. Het tempo van de muziek ging naar mijn idee ook even lager, wat ik na de opzwepende, hardere platen van JP echt minder vond.

Ik ben toen naar de hal gelopen, het was ook best warm in de grote zaal, dus de verkoeling van de hal was een prettige afwisseling. Ik heb daar toen met de vele bekenden die er rondliepen staan praten en iedereen was het er eigenlijk wel over eens dat dit een waardig afscheid was. De sfeer was geweldig, de muziek en de dj's ook.

Even na drieën besloot ik weer de grote zaal in te gaan, JP was inmiddels weer aan het draaien en het tempo ging weer even wat hoger en wederom stond ik een uur lang alleen maar te dansen, te klappen, te gillen en uit mijn dak te gaan. Dit tweede uur van JP was wat meer UK hardhouse georiënteerd, ook erg lekker.



Wat ook grappig was aan deze editie was, was dat ik, zoals vele mensen met mij ongetwijfeld, de volgende dag redelijk op tijd mijn bed uit moest om Kerst te gaan vieren met de familie, dus ik wilde geen drugs gaan gebruiken of heel veel zuipen. Zo stond ik dus geheel nuchter (op een paar biertjes na dan) uit mijn dak te gaan, misschien nog wel meer dan dat ik wel iets gebruik of drink. De sfeer alleen al gaf je een soort van natural high. Ik zag overal lachende mensen, die heerlijk stonden te dansen en het was zoals vanouds lekker druk, de hele dansvloer vol en boven op de balkons ook.

En de muziek. De onvergetelijke muziek. Requiem.

Om vier uur was het weer tijd voor Tom Harding die ik nu iets beter vond, beetje funky hardhouse plaatjes, wel nog steeds qua tempo wat minder snel, maar ik heb lekker staan dansen.
Het laatste uur was het tijd om JP en Tom Harding weer samen bezig te zien, degeen die op HQ XL waren vorig jaar zullen de back to back set van deze heren vast nog scherp in hun geheugen gegrift hebben staan. En ze deden het weer.

Het was magisch, op de een of andere manier vind ik Tom Harding dus wel altijd lekker draaien als hij back to back draait, vorig jaar dus met JP op HQ XL, met Fausto op de afgelopen HQ XL, kan het niet zo goed uitleggen, maar het lijkt alsof hij dan ook harder gaat en ik hou nou eenmaal van harder. Op het moment dat Music is the drugs door de Max heenklonk dacht ik dat ik gek zou worden, inmiddels stond ik boven aan op het linker balkon en zag voor mijn ogen na vijven iets moois gebeuren. Zowel Tom Harding als JP bleven maar platen uit hun tas pakken, Tom draaide als één na laatste plaat Da Drum machine, weet nu eindelijk hoe dit nummer heet, erg lekker funky nummertje Als allerlaatste, zoals Hassanova voorspeld had draaide Tom Harding Nightingale, wat een schitterend nummer
Je kon ook zien dat Tom Harding het er best moeilijk meehad zo de laatste keer in de Melkweg.

De allerlaatste plaat, die rond half 6 door de Max zou klinken was Felix's Don't you want my lovin - Dark By Design remix en what can I say?

Ik was zelf een jaar of 16 dat ik een Move The House dubbel cd kocht vanwege dit nummer en God of Hellfire van Prodigy. En toen was het dan werkelijk voorbij, we moesten echt naar huis, maar man oh man wat was het een gigantisch feest geweest, alles was gewoon perfect.
Zelfs het uurtje dat ik wat minder vond deed er eigenlijk helemaal niets toe, een waardig afscheid van de Melkweg, de plek die bijna 10 jaar lang het heiligdom van High Quality is geweest. Eigenlijk heb ik nog veel meer platen gehoord die ik kende, maar het zijn er gewoon te veel om op te noemen.

Vergeten zal ik HQ in de Melkweg nooit meer, de beste edities voor mij waren onder andere HQ 100 part 2 oktober vorig jaar Steve Hill én Scot Project , de beide edities afgelopen jaar waar Proteus draaide, de drie edities dat de Organ Donors draaiden met name de laatste twee dit jaar en zo kan ik eigenlijk wel blijven doorgaan. Scot Project, Ed Real, Paul Glazby, Lab4, Lisa Lashes, Jon Rundell, K90, Phil Reynolds, BK, Sol Ray, Sterling Moss, Dave Randall, Karri K, Yoji Biomehanika, James Lawson, Guyver, Lee Haslam, Charlotte Birch, Energi Dai, Stev Hill, Andy Farley etc. etc.

En natuurlijk 'onze eigen' JP, Tom Harding, Fausto, Rossi en Danny D.

En de crew van HQ die het elke keer weer mogelijk gemaakt hebben! (F)(F)

Plus dat HQ voor mij persoonlijk ook nog heel speciaal is, omdat ze altijd een HQ rond de Kerst hebben en ik heb zo een bloedhekel aan Kerst, maar door HQ de afgelopen drie jaar is Kerst nog nooit zo goed geweest. Ik kan niet wachten tot de volgende editie en hoop zo dat die volgende editie alweer de laatste vrijdag van januari zal zijn op een nieuwe lokatie waar HQ verder zal gaan.

HQ is wat mij betreft het beste feest dat er is op Harddance gebied en ik hoop dat we over 10 jaar nog op HQ zullen komen dansen.

Mijn enige punt van kritiek dat ik heb is dat het zo druk was, niet dat dat erg was, maar ik vroeg me wel af en toe stiekem af waar al die mensen het afgelopen jaar zijn geweest, wanneer het wat rustiger was op HQ. Ben ik dan slecht als ik denk dat als die mensen er wel waren geweest misschien HQ wel nog in de Melkweg zou wezen?

Ik hoop dat al die mensen van afgelopen vrijdag er de volgende edities ook weer zullen zijn, together we can keep the HQ Vibe alive! Ik ga later nog fotos toevoegen aan dit verslag, maar kon gewoon niet wachten met het schrijven.

High Quality

HQ WILL NEVER DIE

edit foto's inmiddels erbij many thanx to Denny Yau a.k.a. Raven voor de foto's, meer foto's op www.partyvibes.nl

en natuurlijk as always nog wat mooie sfeer foto's