Uitspraak van verwijderd op vrijdag 26 september 2008 om 12:27:
Doen, je hebt nog een biertje van me tegoed!
Hou ik je aan..
Hehe, kwam een volledig objectief (of juist niet) reportje tegen die ik kleine 2 jaar geleden geschreven heb op een avond van Meubelstukken en over Rex the Dog.
Club Filth 16.05.07
Na al het heerlijke geminimal, getechno, en gedeephouse ben ik er na vannacht toch achtergekomen waar mijn roots liggen. De combinatie van Pop, Soul, Disco en Rock met een vette Electro-beat blijft mijn voorkeur houden. Electro nu, Electro straks, en Electro later!
Helden zoals: Prince, Four Tops, David Bowie, Stevie Wonder, Marvin Gaye, James Brown, Michael Jackson, Luther Vandross, Jimi Hendrix, Nirvana de hele disco-beweging vanaf begin jaren zeventig maar ook Daft Punk, Justice, Felix da Housecat en The Outcast , allen typerend met een eigen sound: versmelt deze stijlen samen, en je krijgt een beeld van de inhoud die er op de feesten van Joost van Bellen ten gehoren wordt gegeven. Of het nu Rauw, Manifesto of Club Filth is, allen zijn kenmerkend door één grote zoektocht terug in de tijd. Obsessies, dromen en fantasieën. Het beste van nu met het beste van vroeger. Geen poespas of mooi-makerij, terug naar de basics met een knipoog naar het fantasierijke. Je moet het hier doen met de muziek en de regie is in eigen handen.
Lokatie: Parkeergarage onder het World Fashion Centre. Langs hekken, door een fietsenstalling en een vrolijk opgemaakte travo kom je binnen. Beeld je een ondergrondse parkeergarage in, voeg hier wat Heras, Funktion One, Pioneer en een rij paspoppen aan toe en zie hier: de bestemming van deze avond.
Het publiek is divers, maar één geheel. Van prototype bal tot ordi-barbie, een grote mengelmoes maar wel met klasse! De sfeer oogt relaxt, zelfs de meest brede security aap kan een kleine glimlach en een welgemeende “goedenavond” niet onderdrukken. Joost van B. kijkt verder dan zijn neus lang is, waar andere organisatoren gaan voor het standaard rijtje dj’s, boekt hij op gevoel, vernieuwender en gewaagder Tevens het voordeel van “zijn” meer ruimdenkend publiek en fans, wetend dat zij open staan voor nét dat beetje anders.
Miss B-have en Wannabeastar samen, heerlijk Filth-vulling om mee te beginnen. Al rockend, swingend, en krijsend weten zij het publiek op te warmen met een mix van stevige Nirvana-rock vs. Boogiedisco.
Het publiek stroomt binnen, en al gauw is het rauw (flauw)
Rex the Dog, producer van misschien wel de allervetste Electro-plaat ooit “Frequency” is live onaantastbaar. Vanwege zijn enorm zorgvuldig geselecteerde bookings blijft het altijd uniek wanneer hij draait. Met eigen meegebrachte visuals, geeft hij zijn set een persoonlijke tint. Als je het vervolgens voor elkaar krijgt om basisschoolfuif-hit van mijn generatie Debarge’s “Rhythm of the night” en Booka Shade’s “In White Rooms” weet om te vormen tot één geheel die heel de zaal/parkeergarage(en most important ME) aan het schreeuwen en juichen krijgt heb je de befaamde HELD-award zonder twijfel gewonnen. Non-stop vette Electro!
Overgenomen door een voor mij nieuwe act: Dj Team Mr. Miyagi uit Zweden. Het gevoel van niet weten wat er komen gaat verdween al snel toen zij vette Distortion Disco platen begonnen te draaien. Ruig, Frans, diep, donker, ruisig

(Nederlandse helden hierin zijn “Rogeseventytwo” en zijn goede vriend “The Walk”... myspace them!) Mr. Miyagi blijft voor elke man een jeugdicoon, de befaamde en sympathieke karate-leraar uit “Karate-kid” herinnert velen van ons aan die “goeiu ouwuh tijd”. De link met deze geweldige Japanner was alleen ver te zoeken, maar als Dj’s Daft Punk draaien, ben ik wel zo vergevingsgezind dat ik dat door de vingers zie. Het Karotte-Duo uit Zweden, genietend van de sfeer deels voortkomend uit hetgeen zij ons voorschotelden, draaien zij non-stop vet gemixte tracks. Joost van Bellen maakte het samen met Miss Bunty (die 2 samen...... MTC/Speedfreax, DAT waren nog eens tijden) af. Geen moeilijke opdracht, het publiek was tot in de ruimste zin van de betekenis verwend.
Op elke feest is er een JA of een duidelijk NEE-gehalte. Het duidelijke JA-gehalte bereikte deze avond een niveau van enorme hoogte, de hoogte die het dan mogelijk maakt optimaal te kunnen genieten van de muzikale belevingswereld. Het moment waar niets meer uitmaakt, het moment waar de sfeer en muziek zo’n hoogte heeft bereikt waardoor het tot één geheel is geëvolueerd. Het moment van muzikale-bevrediging: intens genieten zoals voorheen werd gedacht dat het alleen nog maar in Duitsland gedaan kon worden.
Conclusie: Music is my life en Club Filth was geweldig. Punt.