ik heb echt vanaf dat mn broer aant puberen ging herrie met m gehad.. Na een paar jaar ging hij weer normaal doen, maar had ik er geen zin meer in.. (na een paar jaar aan je haren te zijn getrokken en te zijn geslagen ben je niet zo vergevingsgezind meer.. )
Heel erg herkenbaar: ik kan het niet vinden met me broer. We praten echt nooit, tenzij we iets van elkaar moeten ofzo. Mijn moeder heeft al vanaf kinds af aan gezegd dat 1 van ons de ander zou vermoorden
Die gast verpest echt de hele sfeer thuis. Hij woont nog thuis, en ik gelukkig niet, maar hij verpest alles. Zodra hij de deur uit is hoop ik hem niet meer te zien, en hoop ik dat wij als familie toch eens normaal kunnen leven. Dat hebben me ouders wel verdiend, want die hebben het ook erg zwaar met die eikel