Ik, Danny en Mike (gb) waren 17:20 van huis vertrokken om rond 20:00 bij de Westfalenhalle te zijn. Lekker weertje, veel beter als vorig jaar toen het met bakken uit de hemel kwam. Na de afslag Dortmund zagen we in de verte al een Duitse douaneauto staan, die nadat we hem passeerde gelijk achter ons aan kwam. 'Zoll, bitte folgen' verscheen er tussen de zwaailichten, waarna we op een parkeerterrein werden geloodst waar zo'n 15 man Polizei en Zoll bezig waren zo'n 4 auto's te controleren.
Danny had twee snoepjes in zijn onderbroek zitten, maar weet dondersgoed dat als hij zich rustig houdt er praktisch niets kan gebeuren. De beambte deed de deur open en sommeerde ons te blijven zitten en Ausweis te voorschijn te halen. Dit alles op een toon bekend uit de laatste grote oorlog. 'Hebben jullie drogen bij je?' gromde herr Flick. In een betoog van enkele minuten heb ik geprobeerd de arme man uit te leggen dat wij geen domme Hollanders zijn, en we niets gebruiken of meenemen als we uberhaubt al dat deden. Met priemende ogen keek hij recht in mijn pupillen maar met grote zelfverzekerheid terug staren deed de man snel een blik richtig auto werpen. Ik zeg tegen hem 'we hadden het al zien komen, Nederlandse auto met 3 technofans erin is natuurlijk een makkelijke prooi'. 'Nee nee wij kontrolieren ook Duitsers'. Ik kijk naar links en zie een jongen bij een Nederlande Golf beteuterd kijken. Er komt vervolgens een Nederlands Mercedesbusje aan vol Hollandse partygangers en verderop staat nog een auto waarvan de jongens medelevend naar ons zaten te staren. We controleren ook Duitsers... jaja
Maar goed een voor een moeten we de auto uit om de zakken leeg te halen. Dat is makkelijk er zaten alleen oordopjes in. Genietend van de zon onderzoekt de gestapo officier m'n kleding. Niks.
Danny is aan de beurt en de twee pillen in zijn onderbroek vinden ze niet (ze mogen daar ook niet voelen). De agent vindt echter een stel tippies in zijn portomonnaie, waarop Danny zegt tja dat is niet verboden he. Daarop zegt de agent: "Wir haben einen Hund". Maakte weinig indruk en dat hadden ze wel door.
De Polizei was behoorlijk teleurgesteld en begon vervolgens aan de auto. Leuk, maar dan moet je ook in mijn asbak en armsteun kijken vriend. Maar goed niks dus. Moeizaam kregen we de passen terug en mochten we gaan, in de auto het uitschreeuwend van plezier: de Mayday kon al niet meer stuk!
In de Westfalenhalle snel effe rond gekeken met de conclusie dat zoals altijd alleen zaal 1 de moeite is. We stappen de Raveline VIP lounce binnen en ontdekken gelijk de dr.Q energydrink-wodka-mix. Lekker hoor! Genietend van het uitzicht door het raam kregen we het al lekker warm van binnen. Marco Bailey was een mooie test voor het geluidssyteem en de lasers. Het geluid stond goed hard en bonkte flink door, hetgeen waar de Westfalenhalle bekend om staat.
Kowalski en Takkyu Ishino, die zich flink aan het voltanken waren in de vip-room, speelden aardige setjes. Eigenlijk zaten we vooral op Nena en Paul van Dyk te wachten. Toen Nena opkwam en springend over het podium Oldschool Baby song, kreeg ze de verdiende ovatie van het publiek. Iedereen bij het andere podium keek echter de andere kant op, naar Paul van Dyk die al klaatstond. Paul speelde een matige set, behalve de laatste beukende 20 minuten. Time of our Lives, Crush en Holding on to Nothing zijn al grijsgedraaid.
Een van de hoogtepunten van de nacht waren de Members of Mayday die op een adembenemend volume de zaal bespeelde, onder genot van de beroemde puntjeslaser van Tarm. Dave Clarke was beslist een topper, met keiharde techo die oude gabber zeker weten te waarderen. De zaal dreunde heerlijk mee, oordopjes waren nu echt noodzakelijk.
Lexy and K-Paul waren verrassend goed. Hun muziek is op zich al best lekker maar dit jaar waren ze terecht om half 3 geprogrameerd. Ik zou het haast happy electro willen noemen. Lekker dansbare en goed in het gehoor liggende tracks.
Westbam hebben we grotendeels in de auto geluisterd, net als Zombie Nation en Liebing. Ik moest werken om 8:30 en aangezien we er al vroeg waren konden we voldaan naar huis. Meestal wordt de sfeer toch wat grimmiger als mensen moe worden dus liever met goede herinneringen naar huis.
Het was een nacht met vele hoogtepunten. Mayday bewijst maar weer dat het nog steeds de trendzetter is op gebied van licht en geluid. De locatie is gewoon onovertrefbaar. Het uitzicht op de tribune is adembenemend, des te meer reden om iedereen die voor de eerste keer naar Mayday gaat via de 4e ring kennis met de hal te laten maken.
Omdat alles verschrikkelijk meezat, de vette visuals en de gratis drank (incl champagne) bij de Raveline Lounce zo fijn naar binnen goot is het gewoon een ultieme ervaring geweest. Zelfs na 6 Mayday's. Volgend jaar natuurlijk weer. En ID&T, ga eens kijken in Dortmund...
