jaa hoor
je kan vergeven... maar nie vergeten.
want het blijft altyd wel naar boven komen..
komt er een ruzie dan komt al die shit weer naar boven.
mij moeder zei tegen mij: Je bent me dochter niet!
Je was een foutje..
Ben op me 16e uit huis gegaan men was de mooiste dag van me
leven.. En dan me schijtfamilie ze zien het gebeuren,
maar ze doen niks!
Soms denk ik dat me moeder spigysch niet in orde is door al wat
ze uitkraamt..
Op het moment dat ik tegen me moeder inging viel er een blok
van me schouders..
ik begin het nu te voelen het glijd van me af, kortom
ik merk dat ik verander! in positiefe zin..
Ze pikt het niet dat ik of mij vriendin voor mijzelf op komt
en daardoor nu geen contakt meer met me moeder..
want jaa het was *die hoer of ik* zei ze! niet normaal gwoon..
ongeloofelijk maar waar dat ze mij het gelukt misgunt omdat
ze er zelf een puinhoop van heeft gemaakt..
Me zelfs op me verjaardag niks laten horen egt niet te filmen.
Ik probeer uit alle macht niet op me moeder te lijken.. terwijl
k weet dat ze me moeder is. Vooral boosheid probeer ik niet te
laten zien omdat ik dan haar gekrijs en onredelijk gescheeuw
voor me zie.
Vroeger thuis moest ik altyd zien hoe haar bui was omdat ze
altyd zo idioot kon uitvallen!
ik zal die beelden me leven lang met me mee dragen..
als je nooit geknuffeld word en altyd maar hoort van:
*doe normaal* stel je niet aan!* jaa waar haal je dan je
eigenwaarde vandaan?!
Nooit heb ik morele steun gehad alhoewel ze me eten gaf
en kleding dak boven me hoofd..
Me als babysit zag voor me 13jr jongere broertje!
Sinds ze bijna dood was gegaan heb ik der nog bijgestaan..
Ik als oudste dochter nam de verandwoordelijkheid op me.
Blijkbaar is dit niet in dankbaar afgenomen!
Ik verwachtte egt geen dankje of zo iets..
Alleen menselijkheid uit gewoon gedrag in tegendeel word ik
langs de zeilijn gezet en afgezonderd als zwarte schaap...
Pogingen tot uitpraten gezocht maar geen mogelijkheid!
Er valt gewoon niet mee te praten en ik ben bang dat dat ook
never zal kunnen..
Duz ik heb me maar voorgenomen om het contakt te verbreken
want een moeder kan ze duz blijkbaar niet zijn voor me...
Tania
je kan vergeven... maar nie vergeten.
want het blijft altyd wel naar boven komen..
komt er een ruzie dan komt al die shit weer naar boven.
mij moeder zei tegen mij: Je bent me dochter niet!
Je was een foutje..
Ben op me 16e uit huis gegaan men was de mooiste dag van me
leven.. En dan me schijtfamilie ze zien het gebeuren,
maar ze doen niks!
Soms denk ik dat me moeder spigysch niet in orde is door al wat
ze uitkraamt..
Op het moment dat ik tegen me moeder inging viel er een blok
van me schouders..
ik begin het nu te voelen het glijd van me af, kortom
ik merk dat ik verander! in positiefe zin..
Ze pikt het niet dat ik of mij vriendin voor mijzelf op komt
en daardoor nu geen contakt meer met me moeder..
want jaa het was *die hoer of ik* zei ze! niet normaal gwoon..
ongeloofelijk maar waar dat ze mij het gelukt misgunt omdat
ze er zelf een puinhoop van heeft gemaakt..
Me zelfs op me verjaardag niks laten horen egt niet te filmen.
Ik probeer uit alle macht niet op me moeder te lijken.. terwijl
k weet dat ze me moeder is. Vooral boosheid probeer ik niet te
laten zien omdat ik dan haar gekrijs en onredelijk gescheeuw
voor me zie.
Vroeger thuis moest ik altyd zien hoe haar bui was omdat ze
altyd zo idioot kon uitvallen!
ik zal die beelden me leven lang met me mee dragen..
als je nooit geknuffeld word en altyd maar hoort van:
*doe normaal* stel je niet aan!* jaa waar haal je dan je
eigenwaarde vandaan?!
Nooit heb ik morele steun gehad alhoewel ze me eten gaf
en kleding dak boven me hoofd..
Me als babysit zag voor me 13jr jongere broertje!
Sinds ze bijna dood was gegaan heb ik der nog bijgestaan..
Ik als oudste dochter nam de verandwoordelijkheid op me.
Blijkbaar is dit niet in dankbaar afgenomen!
Ik verwachtte egt geen dankje of zo iets..
Alleen menselijkheid uit gewoon gedrag in tegendeel word ik
langs de zeilijn gezet en afgezonderd als zwarte schaap...
Pogingen tot uitpraten gezocht maar geen mogelijkheid!
Er valt gewoon niet mee te praten en ik ben bang dat dat ook
never zal kunnen..
Duz ik heb me maar voorgenomen om het contakt te verbreken
want een moeder kan ze duz blijkbaar niet zijn voor me...
Tania
















