Ik heb eindelijk na een jaar lang ongeveer mijn dochter niet gezien te hebben, vorige week Maandag mijn engeltje 3 uurtjes mogen zien.
Dat omdat het min of meer afgedwongen werd...
Ik heb er namelijk voor laten zorgen dat mijn dochter onder OTS gesteld werd, zodat mijn dochter beter in de gaten gehouden kon worden, net zoals mijn ex beter in de gaten gehouden kon worden, en zodat er WEL een omgangsregeling kwam, waar mijn ex absoluut op tegen was/is.
Die 3 uurtjes gingen zo goed dat ik mijn dochter zeer binnenkort weer even bij me heb, en wel voor 1 dag en 1 nacht.

Ik ben het er niet mee eens dat het zo weinig is, maar voor zover ik begrepen heb krijgt de vader een kind na zo'n lange tijd normaal niet zoveel al.
Verder ben ik natuurlijk hartstikke blij dat ik mijn engeltje heb kunnen zien en heb kunnen vasthouden.
We dachten hier allemaal dat ze mij niet zou herkennen, aangezien ze 19 Juli pas 2 jaar word.
Maar niets is minder waar, en ze herkende me wel degelijk en kroop ook lekker tegen mij aan.

Toen ik weer weg ging, keek ze zelfs verdrietig en begon bijna te huilen. (best zielig voor haar eigenlijk)
Dat moet dan toch wel duidelijk zijn dat ze haar papa zeker nog wel kent.

Ik zal nog altijd door blijven gaan met hetgeen waar ik mee bezig ben en gewoon doorvechten voor mijn dochter en haar toekomst.
Hopelijk heeft de rest hier ook wat beter nieuws enzovoorts....
Grtz Roy...(na lange tijd haha)