Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 14:23:als ik bij me vriend thuis kom en zie hoe zijn ouders hoe dan ook voor hem klaarstaan kan ik dar ooit mee zitten..
ik juist niet, het is voor mij meer de bevestiging dat er nog wel ouders bestaan met de juiste ouderliefde
Dus so be it dat de mijne zo niet zijn
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 14:23:maar ik denk vooral mocht ik later kinderen krijgen ga maar eens uitleggen waar opa en oma zijn
dat lijkt me wel kut, maar ergens wil ik niet eens kinderen...veel te bang om onbewust ook zo'n kutmoeder te worden
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 14:23:mocht ik later kinderen krijgen ga maar eens uitleggen waar opa en oma zijn
voor kids is het ook zeker geen makkelijk iets
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:25:veel te bang om onbewust ook zo'n kutmoeder te worden
ben ik ook altijd geweest ... en nog let ik erop om niet zo te worden als mijn ouders ... hoe erger je iets haat ... des te meer vecht je om het niet doen
ben ik ook altijd geweest ... en nog let ik erop om niet zo te worden als mijn ouders ... hoe erger je iets haat ... des te meer vecht je om het niet doen
ja en des te meer baal je ervan als je zo'n eigenschap ontdekt bij jezelf
Maar...wij zijn nog jong en kunnen veranderen
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:31:ja en des te meer baal je ervan als je zo'n eigenschap ontdekt bij jezelf
denk ook da je daar op gaat leten ja
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:31:Maar...wij zijn nog jong en kunnen veranderen ...die ouwe van ons zijn te vastgeroest in dr eigen kutgedrag
en hebben een perfect voorbeeld hoe het niet moest
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:31:ja en des te meer baal je ervan als je zo'n eigenschap ontdekt bij jezelf
de eerste x dat ik mezelf erop betrapte net zo een antwoord als mijn ouders te geven was ik pislink op mezelf
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:31:wij zijn nog jong en kunnen veranderen
heeft denk ik niet veel met jong of oud te maken
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 14:33:denk ook da je daar op gaat leten ja
omdat wij ook degene zijn die het meeste last hebben gehad van hun gedrag
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 14:33:en hebben een perfect voorbeeld hoe het niet moest
ook
de eerste x dat ik mezelf erop betrapte net zo een antwoord als mijn ouders te geven was ik pislink op mezelf ... denk dat het je sws wel een keer zal gebeuren idd ... maar het is aan jou wat je ermee doet ...
de eerste keer dat ik dat merkte ben ik meteen naar de proffesionele hulpverlening gegaan, meteen aanpakken.
heeft denk ik niet veel met jong of oud te maken ... maar da's mijn mening ... zie je fout in en corrigeer ... dat kunnen veel ouders niet ... dont ask me why
zelfreflectie kennen ze niet nee
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:40:proffesionele hulpverlening gegaan
nooit gedaan
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:40:zelfreflectie kennen ze niet nee met de opvoeding kan het niet te maken hebben, dan hadden wij het ook niet
miss een generatie iets
mooi mannetje heb je trouwens vage jetje
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:52:dat is ook ieder voor zich
inderdaad ik heb er veel aan gehad en nog steeds
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:52:dat is ook ieder voor zich
110% van yes
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:52:denk dat er nog een jaren 40 mentaliteit inzit
zou best eens kunnen ... echt geen idee
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 14:53:mooi mannetje heb je trouwens vage jetje
dank
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 14:53:inderdaad ik heb er veel aan gehad en nog steeds
ook via de ggz?
zou best eens kunnen ... echt geen idee
boeit ook niet eigenlijk...als wij maar weten hoe we het wel willen en daar naartoe werken
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 14:58:ook via de ggz?
omda wij een probleem gezin waren vroeger via de riagg stichting nu heb ik een psygoloog en die helpt me om alles een plaatsje te geven..
alleen nu ik over de 21 ben wordt het niet meer vergoed helaas dus wel een dure bezigheid maar ja als je het nodig hebt moet je het doen he
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 15:03:alleen nu ik over de 21 ben wordt het niet meer vergoed helaas dus wel een dure bezigheid maar ja als je het nodig hebt moet je het doen he
dan moet je een verwijzing vragen van je huisarts voor de ggz. Hebben ook 1ste lijns psychologen en dat wordt wel gewoon vergoed
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 15:06:dan moet je een verwijzing vragen van je huisarts voor de ggz. Hebben ook 1ste lijns psychologen en dat wordt wel gewoon vergoed
ga ik eens proberen dan dank je
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 15:10:ga ik eens proberen dan dank je
geen dank hoor
en succes met de rest ook
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 15:12:geen dank hoor
en succes met de rest ook
jij ook he
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 15:16:jij ook he
thanx
Uitspraak van mieke >> mama van eline op maandag 1 oktober 2007 om 15:16:maar we komen hier sterk uit en later kunnen we beseffen waarschijnlijk da we het beter gaedaan hebben dan onze ouders mischien geeft da voldoening
feit dat wij er nu al mee bezig zijn geeft dat al
Uitspraak van verwijderd op maandag 1 oktober 2007 om 15:22:feit dat wij er nu al mee bezig zijn geeft dat al
dat is zeker..
Ik had jarenlang geen contact met mijn vader. Mijn ouders zijn gescheiden en eerst hebben mijn broer en ik mijn vader nog 1 weekend per 2 weken gezien maar na een tijd werd het dan alleen maar één dag en dan hadden we ooit helemaal geen contact meer (omdat hij steeds minder tijd had vanwege zijn nieuwe vriendin). Wij waren toen natuurlijk erg teleurgesteld en ik ben lang boos geweest op mijn vader. Maar ik heb hem ook gemist. Het was moeilijk om ermee om te gaan, vooral als kind.
Maar toen ik ouder werd, heb ik de contact met hem toch weer gezocht en ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik kan de tijd die ik met hem gemist heb natuurlijk niet terug halen en dat vind ik best jammer maar het was iig een goede keuze hem te zoeken.
Ik zou het contact met mijn ouders en/of andere familieleden nooit meer willen verbreken want ze zijn nu eenmaal je familie
Maar toen ik ouder werd, heb ik de contact met hem toch weer gezocht en ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik kan de tijd die ik met hem gemist heb natuurlijk niet terug halen en dat vind ik best jammer maar het was iig een goede keuze hem te zoeken.
Ik zou het contact met mijn ouders en/of andere familieleden nooit meer willen verbreken want ze zijn nu eenmaal je familie
Ik heb er ooit eens heel even over gedacht ja, heel even toen ik echt verschrikkelijk boos en teleurgesteld was in mijn ouders. Maar ik zou het nooit kunnen, geen contact meer met ze hebben
Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen, door veel praten en wat begrip hebben voor elkaar en elkaars gevoelens, vooral ook respect hebben voor elkaar. Ik kan ze echt niet missen mijn ouders! 
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 2 oktober 2007 om 08:53:wat begrip hebben voor elkaar en elkaars gevoelens, vooral ook respect hebben voor elkaar.
daar zeg je precies de sleutelwoorden
Uitspraak van *Schuimpje* op zondag 30 september 2007 om 23:01:Wat is nou weer voor een achterlijke opmerking zeg?
*sorry comp doet een beetje raar*
toetsenbord ook zo te zien
Uitspraak van verwijderd op vrijdag 28 september 2007 om 11:20:Zijn er mensen hier die het contact met hun vader of moeder of zelfs hele familie verbroken hebben?
Heel veel vrienden van mij snappen ook niet waarom ik de keuze heb gemaakt (om mn pa dus niet meer te zien of spreken).
Inderdaad, veel mensen kijken me raar aan als ik zeg dat mn pa een eikel eerste klasse is maar als je het dan uitlegt willen ze het toch wel begrijpen! Maar waarom moet je dat toch zo verantwoorden, ik denk dat als iemand breekt er daar wel een goede reden voor moet zijn, dit is geen keus die je zomaar even maakt!
Uitspraak van actief op zondag 30 september 2007 om 12:03:denk alsjeblieft nog een keer na voor je de keuze maakt te breken met je ouders, voor je hjet weet valt er niets meer goed te maken (F)
In sommige gevallen is dat wel goed, nadenken maar als je alles overdacht en geprobeerd hebt houdt het natuurlijk een keer op!
Uitspraak van verwijderd op zondag 30 september 2007 om 12:43:je bent niemand uitleg verschuldigd hierinze geloven je op je woord...of anders zijn het je vrienden niet!!
Dan is het verbreken van contact vaak een opluchting.
Bij mij tenminste.
Mijn vader brak met al zn kinderen vanwege zijn nieuwe vrouw. Omdat ik idd besef dat het mijn pa is en blijft heb ik erg lang het contact proberen te herstellen, dit lukte en het was een hele grote, teleurstellende vergissing, dus inderdaad geen optie om daar mee door te gaan! En hoe hard het ook mag klinken, wat ben ik blij dat hij uit mijn leven is zeg!
mocht ik later kinderen krijgen ga maar eens uitleggen waar opa en oma zijn
Ik vind dat kinderen beter af zijn in een omgeving waarin mensen wel om hun geven dan in een omgeving waarin rotte appels zitten omdat het commerciele plaatje van een vader, moeder, opa en oma nou eenmaal zo zou moeten horen.
En uit ervaring, nee ik mis mijn biologische vader TOTAAL NIET.
laatste aanpassing
Uitspraak van Miss Pepperpot op maandag 1 oktober 2007 om 20:02:Ik zou het contact met mijn ouders en/of andere familieleden nooit meer willen verbreken want ze zijn nu eenmaal je familie
Eenmaal familie idd, vind het zelf ontzettend vervelend als mensen tegen mij zeggen: Tis toch je moeder/vader... NOU EN!!!
Als je er uiteindelijk voor kiest (omdat het gewoon niet anders kan) om je ouders hun eigen leven te laten bezichtigen etc. Zijn daar de redenen toe, vind dat mensen dan mijn (lastige) keuze beter kunnen respecteren en er verder niks van te zeggen. Als ze niets van de situaties en voorvallen afweten.
Heb natuurlijk ook veel mensen om me heen die het zich echt totaal niet kunnen indenken hoe alles is gegaan en wat er gebeurd is. Het is dan best fijn om hun hechte familie te ontmoeten, waar je met open armen word ontvangen en vooral in je waarde wordt gelaten.
Kan nog wel uren doorlullen over wat het met je doet, het is gewoon echt niet leuk of makkelijk. Maar (meestal) het beste voor jezelf!
Een meningsverschil of kleine ruzie zijn dan ook zeker niet de moeite waard om de contacten verbreken.
laatste aanpassing
Uitspraak van - QRAZY MANIAQ - op maandag 15 oktober 2007 om 13:17:Eenmaal familie idd, vind het zelf ontzettend vervelend als mensen tegen mij zeggen: Tis toch je moeder/vader... NOU EN!!!
Ja idd, als ze ons die kutsituaties geven denken ze ook niet...oow ja tis toch mn kind
Uitspraak van - QRAZY MANIAQ - op maandag 15 oktober 2007 om 13:17:Een meningsverschil of kleine ruzie zijn dan ook zeker niet de moeite waard om de contacten verbreke
Niks aan toe te voegen. Tis vaak de spreekwoordelijke druppel, stukje bij beetje word het kapot gemaakt tot het genoeg is.
Ik zie het zo, je kunt een hond 10 wegtrappen, de 11e keer blijft ie weg
Met mijn pa heb ik geen contact meer.. Puur omdat hij zich drukhoudt met zijn nieuwe leven en nieuwe gezin en mijn zusje en ik daar niet in passen.. Dat heb ik hem duidelijk gemaakt en hij probeert toenadering te zoeken maar dat kap ik zo hard mogelijk af.. Ik hoop dat hij de hoop eens een keer opgeeft.. Want ik heb geen behoefte meer aan hem..

Hoe je ermee om gaat dat je geen pa/ma/beide meer hebt omdat jij geen contact meer wilt?
Nou, vaak is die beslissing gemaakt omdat het niet meer ging. Contact hebben was geen optie. Dan is het dus in het begin moeilijk, omdat je uit gewenning vaak contact op nam met diegene of iets dergelijks.
Maar als je zo'n keuze maakt, sta je er volledig achter. Dan is het verbreken van contact vaak een opluchting.
Bij mij tenminste.
Hier sluit ik me volledig bij aan...
Heb al 4 jaar geen contact meer met mijn moeder.
Zeer goed overwogen keuze om het te verbreken, omdat er simpelweg teveel gebeurd was en stond te gebeuren.
Dan moet je idd voor jezelf kiezen.
Je kan niet iemand missen die je niet kent denk ik
Toch wel degelijk. Je mist niet de persoon zelf, maar het vader/moeder figuur.
Als je ouder wordt, kinderen krijgt, zelfstandigheid verwerft. Dan komt het gemis van dat figuur. En de vragen! Waarom zo? Of het vertellen wat het met jou heeft gedaan. Echter als die persoon dan inmiddels overleden is kan je die vragen niet meer stellen
laatste aanpassing
periode's moeite mee en periode's doet het me geen reet
Same here. Paar jaar geen contact met mn pa. Rond verjaardagen/feestdagen denk ik er altijd weer meer aan. Maar ben het de dag erna vaak weer helemaal kwijt. Tja, that's life.
Uitspraak van Marie uut grunn op vrijdag 28 september 2007 om 13:39:beter een leven zonder familie dan een leven zonder vrienden
Helemaal waar
Uitspraak van verwijderd op vrijdag 28 september 2007 om 11:20:Zijn er mensen hier die het contact met hun vader of moeder of zelfs hele familie verbroken hebben?
als ik ga slapen verbreek ik het contact soms wel ff voor een uurtje of 10.
Ik zit er al heel lang over te denken om het contact met mijn ouders te verbreken,maar ik kan het denk ik niet...
Ze zijn al bij de 70 in de buurt en dan denk ik, stel dat ik spijt krijg en ze zijn er niet meer...
Maar ik heb wel degelijk redenen genoeg om het contact wel te verbreken.
Mijn ouders hebben me tweelingzus en mij het altijd kwalijk genomen dat we een tweeling zijn geworden..
We hadden namelijk een ouder broertje en goh, wat was het toch zielig voor die jongen dat hij 2 zusjes had gekregen.
Er werd gezegd dat wij altijd samen waren en die arme jongen maar alleen..Met als gevolg dat mijn ouders het altijd voor hem opnamen.Nee das lekker eerlijk... 2 ouders en een jongen tegen 2 kleine meiden.
Verder heb ik zat harde klappen gehad van me vader, mede door het gedrag van mijn broer.Die had al snel door dat hij alles kon flikken natuurlijk..
Mijn broer word nu trouwens nog steeds gepamperd... hij is 33 jaar,woont nog thuis, heeft geen vrienden, nog nooit een vriendin gehad en mag van zn pappie het huis niet uit.
Ik moet nog dagelijks aanhoren dat ik alle klappen die ik gekregen heb, verdiend heb en dat meisjes veel minder leuk zijn dan jongens..Verder word me regelmatig nog verteld dat wij rotmeiden waren, maar als ik dan vraag wat er zo rot was, dan weten ze het niet.
De hardste klap was geen echte klap: Ik kwam eens thuis met een gebroken oogkas, het bloed liep over mijn gezicht..Iemand had me peuken gejat en toen ik die terug wilde pakken, sloeg die me oogkas aan gort..
Ik dacht dat me agressieve pa het wel voor me op zou nemen, maar nee... Zijn reactie was, dat zal je wel verdiend hebben.
Ik was toen 15 ofzo...
Ben nu 30 en nog steeds doen dat soort dingen en opmerkingen zeer..Zal het nooit vergeten.
Ik weet nog steeds niet wat ik moet doen, aangezien de opmerkingen door blijven gaan...
Contact verbreken of niet..?
Moeilijke kwestie..
Ze zijn al bij de 70 in de buurt en dan denk ik, stel dat ik spijt krijg en ze zijn er niet meer...
Maar ik heb wel degelijk redenen genoeg om het contact wel te verbreken.
Mijn ouders hebben me tweelingzus en mij het altijd kwalijk genomen dat we een tweeling zijn geworden..
We hadden namelijk een ouder broertje en goh, wat was het toch zielig voor die jongen dat hij 2 zusjes had gekregen.
Er werd gezegd dat wij altijd samen waren en die arme jongen maar alleen..Met als gevolg dat mijn ouders het altijd voor hem opnamen.Nee das lekker eerlijk... 2 ouders en een jongen tegen 2 kleine meiden.
Verder heb ik zat harde klappen gehad van me vader, mede door het gedrag van mijn broer.Die had al snel door dat hij alles kon flikken natuurlijk..
Mijn broer word nu trouwens nog steeds gepamperd... hij is 33 jaar,woont nog thuis, heeft geen vrienden, nog nooit een vriendin gehad en mag van zn pappie het huis niet uit.
Ik moet nog dagelijks aanhoren dat ik alle klappen die ik gekregen heb, verdiend heb en dat meisjes veel minder leuk zijn dan jongens..Verder word me regelmatig nog verteld dat wij rotmeiden waren, maar als ik dan vraag wat er zo rot was, dan weten ze het niet.
De hardste klap was geen echte klap: Ik kwam eens thuis met een gebroken oogkas, het bloed liep over mijn gezicht..Iemand had me peuken gejat en toen ik die terug wilde pakken, sloeg die me oogkas aan gort..
Ik dacht dat me agressieve pa het wel voor me op zou nemen, maar nee... Zijn reactie was, dat zal je wel verdiend hebben.
Ik was toen 15 ofzo...
Ben nu 30 en nog steeds doen dat soort dingen en opmerkingen zeer..Zal het nooit vergeten.
Ik weet nog steeds niet wat ik moet doen, aangezien de opmerkingen door blijven gaan...
Contact verbreken of niet..?
Moeilijke kwestie..
Ik heb ook het contact met m'n vader verbroken. Heb het er niet moeilijk mee omdat er eigenlijk niks is veranderd. Toen we nog wel contact hadden zag ik hem ook weinig, hij belde zelden (hij vergat m'n verjaardag e.d.)en dan had die altijd de rotsmoes "ja ik heb het druk"
. Had echt geen zin meer om z'n reet achterna te lopen en kan er ook niet wakker van liggen!!
Uitspraak van permanent verbannen op woensdag 6 februari 2008 om 15:47:Leuk dat mensen ook al die gevoelige verhalen open en bloot op internet zetten
heel slim
Uitspraak van permanent verbannen op woensdag 6 februari 2008 om 15:47:Leuk dat mensen ook al die gevoelige verhalen open en bloot op internet zetten
snap het probleem niet maar ja














