Ik zit er al heel lang over te denken om het contact met mijn ouders te verbreken,maar ik kan het denk ik niet...
Ze zijn al bij de 70 in de buurt en dan denk ik, stel dat ik spijt krijg en ze zijn er niet meer...
Maar ik heb wel degelijk redenen genoeg om het contact wel te verbreken.
Mijn ouders hebben me tweelingzus en mij het altijd kwalijk genomen dat we een tweeling zijn geworden..
We hadden namelijk een ouder broertje en goh, wat was het toch zielig voor die jongen dat hij 2 zusjes had gekregen.
Er werd gezegd dat wij altijd samen waren en die arme jongen maar alleen..Met als gevolg dat mijn ouders het altijd voor hem opnamen.Nee das lekker eerlijk... 2 ouders en een jongen tegen 2 kleine meiden.
Verder heb ik zat harde klappen gehad van me vader, mede door het gedrag van mijn broer.Die had al snel door dat hij alles kon flikken natuurlijk..
Mijn broer word nu trouwens nog steeds gepamperd... hij is 33 jaar,woont nog thuis, heeft geen vrienden, nog nooit een vriendin gehad en mag van zn pappie het huis niet uit.
Ik moet nog dagelijks aanhoren dat ik alle klappen die ik gekregen heb, verdiend heb en dat meisjes veel minder leuk zijn dan jongens..Verder word me regelmatig nog verteld dat wij rotmeiden waren, maar als ik dan vraag wat er zo rot was, dan weten ze het niet.
De hardste klap was geen echte klap: Ik kwam eens thuis met een gebroken oogkas, het bloed liep over mijn gezicht..Iemand had me peuken gejat en toen ik die terug wilde pakken, sloeg die me oogkas aan gort..
Ik dacht dat me agressieve pa het wel voor me op zou nemen, maar nee... Zijn reactie was, dat zal je wel verdiend hebben.
Ik was toen 15 ofzo...
Ben nu 30 en nog steeds doen dat soort dingen en opmerkingen zeer..Zal het nooit vergeten.
Ik weet nog steeds niet wat ik moet doen, aangezien de opmerkingen door blijven gaan...
Contact verbreken of niet..?
Moeilijke kwestie..
