Filosofie, Marcus Aurelius.

Beste spirituele flockers,

Graag ben ik bezig met filosofie, mijn grote held is dan ook, Marcus Aurelius.


Het lezen van zijn werk geeft mij veel inzicht tot mijn diepere 'ik' en ik merk dan ook dat ik hierdoor veel dingen heel positief ga zien.

Elke keer als ik iets van zijn stukken lees verbaas ik mijzelf erover, zo geweldig mooi en wijs.

Graag wil ik dit met jullie delen.

http://www.geestkunde.net/uittreksels/ma-overpeinzingen.html

Op deze site staan zijn overpeinzingen niet voor publicatie of voor het nageslacht. Ze waren persoonlijk, een soort dagboek voor geestelijke ontplooiing.

ik citeer:


- De aard van veranderingen
Waarom zou je bang zijn voor veranderingen? Wat kan er zonder verandering gebeuren? Wat is er voor de universele natuur plezieriger of toepasselijker?
Kun je een bad nemen zonder dat het brandhout een verandering ondergaat? Kun je eten zonder dat het voedsel verandert? Kan er wel iets nuttigs verricht worden zonder verandering?
Zie je niet in dat het feit dat jij verandert, precies hetzelfde is en even noodzakelijk voor de universele natuur?

- Kostbare tijd
Denk hieraan: iedere dag die voorbijgaat laat een dag minder te leven over. Zelfs als we langer leven, is er geen garantie dat onze geest niet seniel wordt en dus niet meer in staat zal zijn zowel aardse als geestelijke kennis te vergaren.
Want als iemand seniel wordt, gaan ademhalen, eten, dromen, begeren en al die dingen gewoon door. Maar het vermogen zijn geest ten volle te benutten, op juiste wijze aan zijn plichten te voldoen, duidelijk dingen van elkaar te onderscheiden en te beslissen of hij bereid is dit leven te verlaten, en alle dingen die te maken hebben met het functioneren van een menselijke geest, dat alles kan hij niet meer.
We moeten ons dus haasten, niet alleen omdat iedere dag ons dichter bij de dood brengt, maar ook omdat ons begrip en inzicht voor die tijd kunnen afnemen.

- Verander van gedachten
Volg altijd de volgende twee regels;
Een; handel alleen naar je impulsen als ze de mensheid ten goede komen, en twee; verander van gedachten als iemand je laat zien dat ze niet juist zijn.
Deze verandering van gedachten moet alleen voortkomen uit de overtuiging dat ze zowel juist is als het algemene nut dient, en niet omdat ze jou plezier doet en je populair maakt


Het liefst zou ik alles hier plaatsen van de site, maar de keus om het te lezen laat ik toch aan u zelf.

Flock on!

Groetjes Tam

Uitspraak van Spot op dinsdag 17 juli 2007 om 18:52:

▶

Hoe weet iemand ooit iets zeker?

Ik weet nooit iets zeker, daarom vraag ik me altijd af hoe anderen tot het weten komen. Uit interesse hoe zulke processen van denken of vermoeden naar weten verlopen.

Het zijn altijd vermoedens. Echt hé, als je eenmaal vrede hebt gevonden met het feit dat je niks zeker weet, maak dat het denken een stuk makkelijker.

Bedankt Socrates en het Taoisme

Uitspraak van Hermes Trismegistus op dinsdag 17 juli 2007 om 18:32:

▶

Deze man heeft dus nog nooit van reincarnatie en het onderbewustzijn gehoord. Je leeft om dood te gaan, maar je gaat dood om ook weer verder te kunnen leven. Je onderbewustzijn slaat elk seconde van je leven op. Daarnaast reincarneer je om door te kunnen groeien.

Ja dat is weer iets anders ja..

Maar zelf geloof ik hier ook in hoor..

Om het kort te zeggen, leven om te leren en jezelf te onwikkeling tot aan de hoogste bron.
(in meerdere levens)

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 19:04:

▶

Om het kort te zeggen, leven om te leren en jezelf te onwikkeling tot aan de hoogste bron.

Exactomundo!

Maar iedere dag is dan nog steeds even belangrijk, ook al heb je meerdere levens.

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 18:55:

▶

Ik weet nooit iets zeker, daarom vraag ik me altijd af hoe anderen tot het weten komen

Bij dit soort dingen kan en mag niemand zeggen dat ze iets 'zeker' weten.


Dat kan namelijk niet in deze wereld van tegenstellingen.

Uitspraak van Spot op dinsdag 17 juli 2007 om 19:05:

▶

Maar iedere dag is dan nog steeds even belangrijk, ook al heb je meerdere levens.

Hierop kan ik alleen maar zeggen.

Carpe diem quam minimum credula postero..!




Of niet Eric?


Maar mensen dat is weer een heel ander onderwerp! Laten we er niet teveel andere onderwerpen bijhalen

Inderdaad

Want: Cave ne ante ullas catapultas ambules

Uitspraak van Spot op dinsdag 17 juli 2007 om 18:59:

▶

Het zijn altijd vermoedens. Echt hé, als je eenmaal vrede hebt gevonden met het feit dat je niks zeker weet, maak dat het denken een stuk makkelijker.

Ik vind het vooral interessant bij levensbeschouwelijke visies. Ik heb laatst weer een documentaire gezien over Christenen en hoe die met God en het geloof omgaan. Het is echt fascinerend om te zien hoe voor hen het bestaan van een God net zo'n alledaagse realiteit is als het opkomen van de zon elke ochtend. Dat vind ik interessant. Mensen die zulke ongrijpbare abstracties weten te plaatsen in hun werkelijkheidsperspectief. Ik weet niet echt hoe ik die facinatie moet uitleggen maar het is voor mij gewoon erg moeilijk voor te stellen dat zoiets abstracts zo'n concrete en alledaagse rol in je leven speelt.

Laten we er een filosfie topic van maken dan? Want een filosoof komt nooit alleen.

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 19:11:

▶

Ik vind het vooral interessant bij levensbeschouwelijke visies. Ik heb laatst weer een documentaire gezien over Christenen en hoe die met God en het geloof omgaan. Het is echt fascinerend om te zien hoe voor hen het bestaan van een God net zo'n alledaagse realiteit is als het opkomen van de zon elke ochtend. Dat vind ik interessant. Mensen die zulke ongrijpbare abstracties weten te plaatsen in hun werkelijkheidsperspectief. Ik weet niet echt hoe ik die facinatie moet uitleggen maar het is voor mij gewoon erg moeilijk voor te stellen dat zoiets abstracts zo'n concrete en alledaagse rol in je leven speelt.

Maar geld dit niet voor iedereen? Hoe veel mensen leven niet voor hun bankrekening? Zo zie ik het dan. Iedereen gelooft ergens is en het is meestal abstract. Mensen moeten altijd ergens in geloven, want je kan niet overal een antwoord op geven. Geloof is er om lege plaatsen te vullen.

Uitspraak van Spot op dinsdag 17 juli 2007 om 19:17:

▶

Mensen moeten altijd ergens in geloven, want je kan niet overal een antwoord op geven. Geloof is er om lege plaatsen te vullen.

Dat klopt. Maar met het door jou geciteerde stukje doelde ik echt op mensen die naar eigen zeggen 'weten' eerder dan geloven. Iedereen gelooft wel ergens in maar dit was toch anders dan de gemiddelde gelovigen. Het ging hier om blind vertrouwen. Zonder twijfel.

Dat is er zo ingestampt van jongs af aan. Die kunnen niet meer twijfelen omdat ze niet beter weten. Je ziet ook dat veel jongeren in gereformeerde dorpen psychiche hulp zoeken. Zodra ze in contact komen met de buitenwereld leven ze in 2 werelden. Het gevolg is dat ze knettergek worden.

Sneu eigenlijk. Ik ben blij dat ik open ben opgevoed. Ik mocht zelf keuzes maken (tot op zekere hoogte natuurlijk)

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 18:53:

▶

Hoe ervaart en onderzoekt men zoiets? Hypnose?

Onder andere uit hynpose kan je vaststellen dat je onderbewustzijn alles opslaat en dat zoiets als reincarnatie bestaat en dat dit voor iedereen geldt.

Er leiden verder meerdere wegen naar Rome, ik heb het op mijn eigen manier ondervonden. Ikzelf heb bijvoorbeeld al mijn hele leven een bepaald besef, over hoe ik bepaalde zaken weet, hoe ik denk en hoe ik iets aanvoel. Er zijn verder meerdere zaken die mij er toe hebben geleid om bepaalde conclusies te trekken.

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 18:55:

▶

Ik weet nooit iets zeker

Nu kan je jezelf vergelijken met een leeg gat maar alsnog ben je dat niet. Je hebt ervaringen achter de rug in je eigen leven, en die ervaringen kunnen je leiden naar een stapje zekerheid. Als je er tenminste bij stilstaat en (durft) terug te kijken.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op dinsdag 17 juli 2007 om 19:35:

▶

Nu kan je jezelf vergelijken met een leeg gaat, alsnog ben je dat niet. Je hebt ervaringen achter de rug in je eigen leven, en die ervaringen kunnen je leiden naar een stapje zekerheid.

De illusie van zekerheid bedoel je?

Iedereen ziet puzzelstukjes, jij ziet misschien een iets completer stuk puzzel, maar daarmee weet jij niet hoe de hele puzzel eruit ziet.

(misschien een gare metafoor, maar ik hoop dat ik duidelijk ben )

Alsnog is zekerheid gunstig om nieuwe stappen te zetten, omdat door middel van je getrokken conclusies botsingen ontstaan waaruit je weer kunt leren en jezelf verder kunt ontwikkelen.

Zoals jij al eerder zei, iedereen gelooft in iets, iedereen heeft een eigen zekerheid. Je gaat vanuit iets uit, je zaait iets (keuze, focus, oorzaak) en daaruit ontstaat er een botsing, dat is de oogst (gevolg, manifestatie).

Wij ervaren oorzaak en gevolg om ons te kunnen ontwikkelen. Door middel van botsingen verbreden we onze interpretatie (geloof, zekerheid) en kunnen we hierin groeien.

Langzamerhand kom je steeds meer tot de kern van het verhaal en ga je steeds meer neigen tot het spirituele. Je komt bijvoorbeeld tot inzicht dat wij allemaal één zijn en dat wij met elkaar in verbinding staan, dat liefde alles omvattend en dat dat de enige weg is, etc.

Als je me niet begrijpt zou ik het wel anders kunnen verwoorden.

Nee zo is het goed. We zitten wel een beetje op 1 lijn

Uitspraak van Hermes Trismegistus op dinsdag 17 juli 2007 om 19:35:

▶

Nu kan je jezelf vergelijken met een leeg gat maar alsnog ben je dat niet. Je hebt ervaringen achter de rug in je eigen leven, en die ervaringen kunnen je leiden naar een stapje zekerheid. Als je er tenminste bij stilstaat en (durft) terug te kijken

Ik ben verre van een leeg vaat. Ik ken allerlei aannames en dingen die ik als vanzelfsprekend ervaar en zonder erbij na te denken gewoon aanneem. Wat ik bedoel is dat een basis gedachte van mij is dat alles wat ik denk te weten niet per definitie waar hoeft te zijn. Dat betekent niet dat ik een aantal voor mezelf geen vaststaande kaders heb maar eerder dat ik weet dat die ook maar relatief zijn. Daarom zal ik ze bijvoorbeeld nooit opleggen aan een ander/

Uitspraak van Hermes Trismegistus op dinsdag 17 juli 2007 om 19:58:

▶

Langzamerhand kom je steeds meer tot de kern van het verhaal en ga je steeds meer neigen tot het spirituele. Je komt bijvoorbeeld tot inzicht dat wij allemaal één zijn en dat wij met elkaar in verbinding staan, dat liefde alles omvattend en dat dat de enige weg is, etc.

Dat is een weg ja. Maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden want dan ga je weer uit van een universele waarheid.

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 20:20:

▶

Dat is een weg ja. Maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden want dan ga je weer uit van een universele waarheid.

Voor mij is het ontwikkelen tot de kern/bron een universele waarheid en geldt dit voor iedereen.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op dinsdag 17 juli 2007 om 20:44:

▶

Voor mij is het ontwikkelen tot de kern/bron een universele waarheid en geldt dit voor iedereen.

Het zou kunnen. Maar het zou ook kunnen dat de mens niks meer is dan radartjes, machinery en chemische processen en dat elk idee van spiritualisme rust op de zoektocht naar zingeving en de menselijke neiging om niet te kunnen accepteren dat alles per definitie zinloos is.

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 19:04:

▶

Om het kort te zeggen, leven om te leren en jezelf te onwikkeling tot aan de hoogste bron.
(in meerdere levens)

Dames en Heren, met dit citaat word ik toch niet blijer.
wij kunnen denken, bezitten emoties, waarvan sommige hele slechte raadgevers zijn.

Maar nu komt het mooie; wij bezitten fantasie ,en dat is nou juist iets wat ons brengt tot wat hierboven allemaal is geciteerd. vrij denken op deze aardkloot is alleen aan ons soort toebedeeld. want zeg nou zelf... zijn wij ook niet de eenige soort die elkaar struktureel en om gewin de hersens in slaan?
Soms schaam ik me toch wel een b-tje hoor..

maar genoeg gefilosooft.. voor de rest alles lekkah?

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 21:52:

▶

Het zou kunnen. Maar het zou ook kunnen dat de mens niks meer is dan radartjes, machinery en chemische processen en dat elk idee van spiritualisme rust op de zoektocht naar zingeving en de menselijke neiging om niet te kunnen accepteren dat alles per definitie zinloos is.

Ik zou de redenen kunnen noemen dat dat niet het geval is. Alles kan en alles is mogelijk natuurlijk, maar naar mijn mening is het de kunst om jezelf door vraagstukken heen te confronteren, elke keer tot een bepaald niveau.

Zoals ik al eerder zei, ervaring geeft zekerheid tot een bepaald niveau (hoogte). Ik zelf heb ervaren dat er veel meer is dan dat wij hier zien, zo ook dat er meer is na de dood.

Ik zou dan wel weer telkens, als voorbeeld, de stelling in mijn hoofd naar voren kunnen brengen dat wij niks meer zijn radartjes, zoals jij het noemde, maar op een gegeven moment worden dat soort gedachtegangen overbodig. Twijfel is goed, uiteraard, maar hou het wel in balans (althans, zo veel mogelijk).

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 22:33:

▶

zijn wij ook niet de eenige soort die elkaar struktureel en om gewin de hersens in slaan?

Nee, mieren, chimpansee's en dolfijnen doen dit ook...

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 22:33:

▶

wij bezitten fantasie ,en dat is nou juist iets wat ons brengt tot wat hierboven allemaal is geciteerd.

Fantasie is het begin van realiteit. Zonder te durven dromen zou er niks uitgevonden zijn. Denken dat dit alles geen reden heeft en ons bewustzijn het eindpunt is, is destructief gedrag. Want waarom zou je nog (willen) leven als er toch geen doel is? Dan kan je net zo goed niet bestaan...

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 17 juli 2007 om 22:33:

▶

wij kunnen denken, bezitten emoties, waarvan sommige hele slechte raadgevers zijn.

Denken kunnen alle dieren, en ook emoties zijn niet menseigen. Onze hersenen zijn nog aan het evolueren. Er is nog zoveel onbekend voor ons. Daarom denk ik niet dat dit het einde is. We hebben zelfs nog een lange weg te gaan.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op dinsdag 17 juli 2007 om 22:40:

▶

natuurlijk, maar naar mijn mening is het de kunst om jezelf door vraagstukken heen te confronteren, elke keer tot een bepaald niveau.

Ik denk dat wij exact hetzelfde doen. Bedoel je iets als in jezelf in innerlijk dialoog treden tot je tot de kern van je eigen normativiteit komt? Zo doe ik dat ook alleen noem ik het zelf 'de rede' Misschien verwijs jij ernaar alszijnde een innerlijke oerbron. Ik verwijs ernaar als het bereiken van het pure redelijke van de mens. Ik denk dat ieder mens diep van binnen in staat is redelijkerwijs goed en slecht te kunnen onderscheiden alleen moet men wel bereid zijn kritisch naar zichzelf en zijn motieven te kijken.
Als je wilt kan ik hier nog een stukje tekst plaatsen waarin ik zeg maar mijn visie erop tot uiting breng.

Uitspraak van verwijderd op woensdag 18 juli 2007 om 12:30:

▶

Bedoel je iets als in jezelf in innerlijk dialoog treden tot je tot de kern van je eigen normativiteit komt?

Juist. Alleen kan je met stapjes - op eigen tempo - tot de kern komen, door middel van processen en gebeurtenissen.

Zoals ik al eerder zei, wij ervaren oorzaak en gevolg - oftewel botsingen - om elke keer een stukje van onszelf te kunnen confronteren en zo dieper tot de kern/bron te komen.

Dit gaat alleen als men

Uitspraak van verwijderd op woensdag 18 juli 2007 om 12:30:

▶

kritisch naar zichzelf en zijn motieven te kijken.

En zoals ik al zei

Uitspraak van Hermes Trismegistus op dinsdag 17 juli 2007 om 19:35:

▶

Als je er tenminste bij stilstaat en (durft) terug te kijken

Dus in zekere zin bedoelen we hetzelfde.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op woensdag 18 juli 2007 om 17:06:

▶

Dus in zekere zin bedoelen we hetzelfde.

Dat zei ik al. Alleen noemen we het anders.

Toch nog op één lijn gekomen

Uitspraak van Hermes Trismegistus op woensdag 18 juli 2007 om 20:37:

▶

Toch nog op één lijn gekomen

Gaat lekker in dit topic!

Leuk dat je zoveel inspiratie vindt in deze man. And thanks for sharing

Ik vond een paar zeer mooie teksten maar ik ben het alleen niet altijd met hem eens. Maar dat mag




Door te haasten ga je handelen uit angst voor de dood en naar mijn inziens is dat niet correct, zo passeer je alsnog dat gene waarnaar je zo verlangt. Geniet van elke dag die je leeft, en wees dankbaar voor elk moment dat je gegeven wordt. Onze maatschappij heeft al zoveel haast.. Misschien omdat de tijd wat sneller gaat zonder ervan bewust te zijn? (offtopic)

Maar ik begrijp wel wat hij naar voren wil brengen. We moeten het leven koesteren en minder zeiken want op een dag zal ons fysieke en geestelijke lichaam afbrokkelen... en worden we kasplantjes, cru gezegd Dat besef ontbreekt bij velen maar we hoeven ons niet te gaan haasten.. Alles kent zijn tijd, zolang je maar even de tijd en rust neemt om tot jezelf te komen, tot je innerlijke bron. Het beste is om dichtbij jezelf te blijven staan gedurende je leven en te luisteren naar je innerlijk zonder iets te forceren, zonder gedachtes (zorgen) over het verleden of over de toekomst, gewoonweg zijn. Alleen dan kun je optimaal van het moment genieten, alleen dan kun je het moment optimaal in zijn volledigheid ervaren.




Van tijd tot tijd is het goed om jezelf te reflecteren. Je kunt zo in balance komen, het brengt je terug naar je ware essentie, waardoor je weer meer energie produceert en je kunt genieten in rust en vrede en volledige acceptatie. Maar daar hoeven geen regels aan toegepast te worden.

Maar gedachtes zijn maar gedachtes, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen, normen en waardes. Je persoonlijkheid (ego) creeerd die gedachtes en ik besteed er sinds kort wat minder aandacht aan omdat daar niet mijn waardes liggen. Zo besteed ik ook minder aandacht aan de meningen, gedachtes en oordelen van een ander. Gedachtes komen en gaan maar je ziel blijft voor eeuwig, onveranderlijk. Mijn waarheid, mijn essentie zit in mijn hart en in mijn ziel en ik vind het zelf prettiger om daarnaar te luisteren

Maar later zag ik deze tekst:

Een kalme zee

Alles is wat jouw oordeel zegt dat het is, en daarin ligt jouw macht. Als jij je oordeel wenst weg te nemen, wordt je als een zeeman die de klip omzeild heeft en een kalme rustige baai vindt.

Uitspraak van Spot op dinsdag 17 juli 2007 om 18:59:

▶

Het zijn altijd vermoedens. Echt hé, als je eenmaal vrede hebt gevonden met het feit dat je niks zeker weet, maak dat het denken een stuk makkelijker.

Inderdaad

Uitspraak van verwijderd op maandag 16 juli 2007 om 10:09:

▶

- Kostbare tijd
Denk hieraan: iedere dag die voorbijgaat laat een dag minder te leven over. Zelfs als we langer leven, is er geen garantie dat onze geest niet seniel wordt en dus niet meer in staat zal zijn zowel aardse als geestelijke kennis te vergaren.
Want als iemand seniel wordt, gaan ademhalen, eten, dromen, begeren en al die dingen gewoon door. Maar het vermogen zijn geest ten volle te benutten, op juiste wijze aan zijn plichten te voldoen, duidelijk dingen van elkaar te onderscheiden en te beslissen of hij bereid is dit leven te verlaten, en alle dingen die te maken hebben met het functioneren van een menselijke geest, dat alles kan hij niet meer.
We moeten ons dus haasten, niet alleen omdat iedere dag ons dichter bij de dood brengt, maar ook omdat ons begrip en inzicht voor die tijd kunnen afnemen.

Ik ben wel eens met dit citaat. Als mens moet je zoveel mogelijk leren in de tijd die je leeft. Wat je leert zal nooit vergeten worden. Of je leert het weer andere mensen, of je gelooft in reincarnatie. Dan neem je 'alle informatie' (=voedingsbodem voor ideeën) mee naar je volgende leven. Zo blijf je leren, tot je genoeg geleerd hebt en langzaam evolueerd. In welke vorm weet ik niet, het is onmogelijk om daar een idee van te hebben. Maar ik zie de mens, of het fysieke lichaam, als een tussenstap naar een 'hogere' levensvorm. Het zal wel een hele lange tijd duren voordat dit gebeurd, maar dat is met reincarnatie geen probleem...

Uitspraak van Spot op zaterdag 21 juli 2007 om 01:57:

▶

In welke vorm weet ik niet, het is onmogelijk om daar een idee van te hebben.

Dat is niet onmogelijk. Als je je reincarnatieproces afgesloten heb en het leven in een fysieke lichaam overbodig is, zul je verder gaan - uiteraard op een hoger niveau - met je astrale/etherische lichaam.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op zaterdag 21 juli 2007 om 10:58:

▶

Dat is niet onmogelijk. Als je je reincarnatieproces afgesloten heb en het leven in een fysieke lichaam overbodig is, zul je verder gaan - uiteraard op een hoger niveau - met je astrale/etherische lichaam.

Door er woorden aan te geven weet je nog steeds niet in welke vorm je eindigt. Nu is het onmogelijk om een idee te hebben. Pas als je het hogere niveau hebt bereikt weet je (in hoeverre je iets kunt weten) hoe dat niveau is.

Door middel van psychedelische drugs of bepaalde meditatie oefeningen is het mogelijk om een bepaalde verlichting te ervaren, zoals het ook in een bepaald hogere sfeer zou zijn.

Er zijn duizenden mensen op Aarde die deze ervaringen hebben gehad en hierover gingen vertellen. Van sjamanen tot boedhisten tot magiers. Allen praten ze over hetzelfde.

Enig idee hoe bepaalde kennis geintegreerd was binnen oude beschavingen? Simpelweg door middel van het gebruik van bepaalde paddo's.

Dat er nog zoveel zaken zijn in dit multiversum die niet te bevatten zijn, daar ben ik het mee eens. Maar het is wel mogelijk om een bepaald idee te kunnen hebben hoe het is in een hogere sfeer, simpelweg omdat wij daarmee in verbinding staan.

Paddo's laten je open denken. Dat is een ding dat zeker is. Altijd als ik paddo's op heb krijg ik ideeën die ik nuchter niet zou hebben. Je ziet de realiteit op een andere manier.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op zaterdag 21 juli 2007 om 16:44:

▶

Er zijn duizenden mensen op Aarde die deze ervaringen hebben gehad en hierover gingen vertellen. Van sjamanen tot boedhisten tot magiers. Allen praten ze over hetzelfde.

Maar is het niet zo dat deze mensen nog steeds een fysiek lichaam nodig hebben. Ze kunnen niet leven zonder dat lichaam. Ik heb het over de puurste vorm van het astrale wezen. Zonder fysiek lichaam dus. Degene die dit punt hebben bereikt kunnen dit niet aan ons duidelijk maken, puur omdat ze zo anders zijn en we het toch niet zullen begrijpen.

Of maak ik een denkfout?

Uitspraak van Spot op zaterdag 21 juli 2007 om 17:27:

▶

Paddo's laten je open denken.

Je kunt veel inzichten krijgen tijdens de paddotrip, zo ook na de trip. Maar het allerbelangrijkste is ook het ervaren. Dus gaat het niet alleen om denk-niveau's, maar ook om gevoelsmatige-niveau's. Mensen gaan een totaal andere dimensie ervaren door middel van paddo's. Het speelt zich nog wel hier af, maar zo krijg je wel een bepaald beeld hoe het is in een hogere sfeer.

Uitspraak van Spot op zaterdag 21 juli 2007 om 17:27:

▶

Maar is het niet zo dat deze mensen nog steeds een fysiek lichaam nodig hebben. Ze kunnen niet leven zonder dat lichaam. Ik heb het over de puurste vorm van het astrale wezen. Zonder fysiek lichaam dus. Degene die dit punt hebben bereikt kunnen dit niet aan ons duidelijk maken, puur omdat ze zo anders zijn en we het toch niet zullen begrijpen.

De meeste mensen zijn nog sterk afhankelijk van hun fysieke lichaam, dat klopt. Maar er zitten ook uitzonderingen tussen. Er zijn mensen die 90% van hun leven aan het mediteren zijn en dus op een totaal andere 'plek' zijn dan waar hun fysieke lichaam zich bevind.

Dit is maar een voorbeeld, maar er zijn dus mensen die qua bewustzijn op zo'n diep (hoog) niveau zijn dat ze hun fysieke lichaam zelden nodig hebben.

Er zijn bijv. ook mensen op deze wereld die hun reincarnatieproces hebben afgesloten omdat ze zich al tot een bepaald niveau hebben ontwikkeld. Maar ze zijn weer geincarneerd om simpelweg andere mensen bepaalde kennis te leren en te delen. Zo zou je dus kunnen zeggen dat deze mensen in principe hun fysieke lichaam niet meer nodig hebben.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op zaterdag 21 juli 2007 om 19:12:

▶

Er zijn bijv. ook mensen op deze wereld die hun reincarnatieproces hebben afgesloten omdat ze zich al tot een bepaald niveau hebben ontwikkeld. Maar ze zijn weer geincarneerd om simpelweg andere mensen bepaalde kennis te leren en te delen. Zo zou je dus kunnen zeggen dat deze mensen in principe hun fysieke lichaam niet meer nodig hebben.laatste aanpassing 21 juli 2007 19:15

Dit geloof ik niet. Ik denk dat je het reincarnatie proces pas afgesloten hebt als de geest zelfstandig kan leven. Zij zijn alleen maar dicht bij het einde.

Uitspraak van Hermes Trismegistus op zaterdag 21 juli 2007 om 19:12:

▶

Dit is maar een voorbeeld, maar er zijn dus mensen die qua bewustzijn op zo'n diep (hoog) niveau zijn dat ze hun fysieke lichaam zelden nodig hebben.

We zijn hier op aarde om te ervaren en daarvoor hebben we onze zintuigen nodig. Ik geniet juist van mijn fysieke lichaam en streef niet naar hogere sferen, die komen vanzelf wel. Mijn gevoel zegt me dat je dan voorbij gaat aan een hoop dingen. Waarom zijn mensen niet blij met wat is? God heeft ons dit geschenk gegeven, waarom zouden we streven naar iets wat daarbuiten ligt. Waarom zouden wij in de derde dimensie ons mentaal in hogere dimensies willen begeven...?

Het is ieders eigen keuze, maar we zijn niet voor niets hier op aarde. Door bepaalde meditaties sluit je je helemaal af van alle wonderbaarlijkheden op deze planeet.

Dit is meer algemeen:

We aanbidden de zon, we aanbidden het hogere, maar aanbidden we ook de aarde zelf? Het is moeilijk om met het hogere contact te leggen omdat het werkelijk ons verstand te boven gaat. Door middel van meditaties zou je dat dichter naar je toe trekken. Maar met de aarde kunnen we wel contact leggen, dat is onze directe moeder. Maar zelfs dat doen we nog niet. We leven op aarde alsof ze ons niets gegeven heeft, we zijn in elk geval niet dankbaar. We hebben de aarde verziekt met onze oorlogen, economische belangen en milieu-vervuilingen. Niets kan naar het licht groeien vanuit een verotte bodem...

Zolang wij de wereld onachtzamen kunnen wij niet de verlichting vinden om hoger door te dringen.

Maar wat ik me dan afvraag. Mensen die mediteren en 'hogere niveaus bereiken'. Bereiken ze juist een hoger niveau of gaan ze terug? Is mediteren niet meer dan het aanspreken van je primitieve kant?

Het aanspreken van je oerkrachten? we gaan toch terug naar het licht...

Dus om vooruit te komen, moet je terug gaan?

Want we gaan TERUG naar het licht.

Ja... De bedoeling van het leven is om onszelf te herscheppen tot de hoogste en grootste visie die we ooit hebben gehad van onszelf.

Ik ben het boek een ongewoon gesprek met god aan het lezen van Neale D. Walsch. Het boek is geschreven als een dialoog tussen de schrijver en God. De schrijver stelt de vraag: "Waarom zijn wij op aarde?"

Het antwoord van God is: "Om je te herinneren en te herscheppen Wie je bent" en dan een paar zinnen verder:

"De ziel weet te allen tijde alles wat er te weten valt. Voor haar is niets verstopt of onbekend. Weten is echter niet voldoende. De ziel streeft naar ervaring. Je weet wellicht van je zelf dat je vrijgevig bent, maar zolang je niets doet wat die vrijgevigheid aantoont, heb je alleen maar een concept. Je weet wellicht van jezelf dat je aardig bent, maar zolang je niet aardig bent voor een ander, heb je alleen maar een idee over jezelf.

Dat-wat is is alles wat er was in den beginne, en er was niets anders. Maar alles-dat is kon zichzelf niet kennen, omdat alles dat-is alles is wat er was, en er was niets anders. En daarom bestond alles dat-is eigenlijk niet. Want bij afwezigheid van iets anders
bestaat alles-dat-is niet.

Dit is het grote zijn/niet-zijn waarnaar mystici vanaf het begin der tijden hebben verwezen.

Nu wist alles-dat-is dat het alles was wat er was, maar dat was niet genoeg, want het kon zijn volmaakte grootsheid alleen conceptueel kennen en niet empirisch. Maar het verlangde juist ernaar zichzelf te ervaren, want het wenste te weten hoe het voelt om zo schitterend te zijn. Niettemin was dit onmogelijk, omdat het begrip 'schitterend' een relatief begrip is. Alles-dat-is kon niet weten hoe het voelde om schitterend te zijn, tenzij 'dat-wat-is'ten tonele zou verschijnen. Bij afwezigheid van dat-wat-niet-is', bestaat dat-wat-is niet.

Het enige wat alles-dat-is wist, is dat er niets anders was. En daarom kon en zou het nooit zichzelf kennen vanuit een referentiepunt buiten zichzelf. Dat punt bestond niet. Er bestond slechts een referentiepunt en dat was enkelvoudig, binnenin. Het is/is niet.
Het Ik-ben/lk-ben-niet.

Nochtans koos het allesomvattende Al ervoor zichzelf empirisch te leren kennen.

Deze energie - deze zuivere, onzichtbare, onhoorbare, onwaarneembare en daarom door niemand anders gekende energie koos ervoor zichzelf te ervaren in de volmaakte grootsheid die ze was. Om dit te bereiken, besefte het dat het een referentiepunt binnenin moest gebruiken.
Het redeneerde, tamelijk correct, dat enig deel van zichzelf noodzakelijkerwijs kleiner zou zijn dan het geheel. Als het zich bijgevolg eenvoudigweg in delen zou splitsen, kon elk deel - kleiner immers dan het geheel - terugkijken op de rest van zichzelf en grootsheid zien.

En aldus splitste alles-dat-is zich op en werd in een glorieus moment dat-wat-dit-is en dat-wat-dat-is. Voor het eerst bestonden dit en dat, buiten en naast elkaar. En toch bestonden beide tegelijkertijd.
Net als alles-dat-geen-van-beide-was.

Er bestonden dus opeens drie elementen: dat wat hier is, dat wat daar is, en dat wat hier noch daar is, maar dat moet bestaan opdat hier en daar kunnen bestaan.

Het is het niets dat het Al in zich sluit. Het is de niet-ruimte die de ruimte omvat. Het is het Al dat de delen in zich bergt. Dit niets nu, dat het Al in zich bergt, is wat sommigen God noemen. Welnu, in de schepping van dat wat hier is en dat wat daar is, maakte God het voor God mogelijk zichzelf te kennen. Op het moment van deze grote explosie van binnenuit schiep God relativiteit, het grootste geschenk dat God zichzelf ooit heeft gegeven.

Vanuit het niet-zijnde ontstond dus het Al, een spirituele gebeurtenis die overigens geheel overeenkomt met wat wetenschappers de oerknal noemen."

Uitspraak van verwijderd op zondag 22 juli 2007 om 18:05:

▶

De bedoeling van het leven is om onszelf te herscheppen tot de hoogste en grootste visie die we ooit hebben gehad van onszelf.laatste aanpassing 22 juli 2007 18:07

Maar wie zegt dat de grootste en hoogste visie die we ooit van onszelf hebben gehad de grootste en hoogste visie is die te bereiken is?

Dat kan helaas niemand zeggen.... we kunnen er alleen over speculeren totdat we het ervaren hebben.

Dan is het eigenlijk zinloos om er naar te streven? Want je streeft naar een hogere levensvorm, maar je weet niet of die levensvorm het hoogste is...

Ik snap er niks meer van

Geniet gewoon van alles

Dat was ik hoe dan ook van plan. Maar die gedachte schoot er ineens van het weekend in. Soort van Eureka moment, maar dan zonder het te snappen

Hahahaha.... ik zie het al voor me.

Jij: EUREKA!!!!!!!
Ander: Wat?!?
Jij: kweenie

Maar ik had het wel