ik zie veel opmerkingen over te dunne meisjes op andere onderwerpen dan over onderwerp anorexia, vandaar deze hier.
mijn zusje van dertien heeft anorexia. het gaat echt niet goed met haar, ze is in het ziekenhuis op genomen geweest in het ziekenhuis maar is ontslagen omdat ze haar zonde zelf er uit had gehaald en niet meer wou eten, dan kan zo'n ziekenhuis haar niet meer verder behandelen, dit is eigelijk toch te gek voor woorden? ze zit nu in de fase dat lichaamsfuncties er mee op houden, nieren zijn verslechterd, niet meer ongesteld, geen groei meer, enz. het word inmiddels levensbedreigend en dan moet zo'n meisje wachten tot er een plekje vrij komt in een speciale kliniek waar ze dan gedwongen opgenomen word.
ik zou graag serieuse reacties willen en geen minachtende, want zoals mijn zusje is het echt een aandoening die veel dieper zit.
bedankt
en over respect gesproken, deze catfight is begonnen doordat dat zielige pro ana'tje zelf mensen begon te beledigen, nou mag Ik dan niet mijn (ongezouten of niet) mening geven?
Ik wil me nergens mee bemoeien of stoken of ruzie zoeken of wat dan ook, maar who the hell vind jij pro ana in dit topic?
zucht het gaat maar door
ik kan niet zeggen dat de hier boven geplaatste berichten echt iets toevoegen aan dit forum.
(even voor de duidelijkheid trek geen partij)
bij ons zit anorexia in de familie mijn oma en mijn tante hebben heel hun leven anorexia gehad.. ik heb altijd gezegd ik zal nooit een eetstoornis krijgen want ik hou te veel van eten.. maar het is bij mij heel raar.. als ik een dag normaal ontbijt enzo, dan eet ik de hele dag goed.. maar wanneer ik begin met weinig eten kan ik er niet meer mee stoppen en ga ik steeds minder eten. iedereen zegt dan van: eet gewoon ff een broodje.
maar dat KAN niet.. het is geen extreem dieet ofzo, het is gewoon een manier van leven en het zit in je hoofd. aan de ene kant weet ik wel dat ik dun ben maar aan de andere kant vind ik mezelf nog steeds te dik. ik heb het nu nog in de hand maar k ben af en toe echt bang dat ik het op een dag niet meer onder controle zal hebben...
Een link hier neer zetten naar een pro-ana site..
Wat wil je daarmee bereiken in dit topic?
Een topic dat gaat over een meisje dat opgenomen moet worden voor deze verschrikkelijke 'ziekte'...
@Luci Sterre: Hoe is het trouwens met haar? werkt ze al een beetje mee?
Anorexia nervosa
________________________________________
Wat is het?
Anorexia nervosa is een eetstoornis. Mensen met anorexia proberen uit alle macht af te vallen. Sommigen gaan daarom vasten. Anderen hebben regelmatig last van eetbuiten, maar raken het eten weer kwijt door over te geven, laxeermiddelen te gebruiken of plaspillen, of een klysma.
Letterlijk betekent anorexia nervosa: gebrek aan eetlust door een psychische oorzaak. Maar dit is onjuist. Mensen met anorexia hebben wel degelijk honger, alleen ze proberen dat gevoel te onderdrukken. Ze geven er niet aan toe.
Anorexia geeft grote sociale, emotionele en lichamelijke beperkingen. Emoties vlakken af, het niet willen eten geeft veel conflicten met ouders of partner, de zin in seks neemt af, mensen met anorexia trekken zich vaak terug in een isolement. De ondervoeding geeft allerlei lichamelijke klachten, en mensen kunnen erdoor doodgaan. De stoornis kan leiden tot blijvende arbeidsongeschiktheid. De kans op doodgaan is vijf keer groter dan bij mensen zonder anorexia.
Mensen krijgen nogal eens een andere eetstoornis. Mensen die eerst alleen maar vasten, krijgen later last van eetbuien; of ze krijgen boulimia, of een andere eetstoornis.
Gaat anorexia over?
Voordat mensen anorexia krijgen, hebben ze meestal al een tijd intensief aan de lijn gedaan. Het begint meestal als ze15 tot 25 jaar oud zijn. Gemiddeld heeft iemand 4 jaar anorexia. Soms duurt het een paar maanden, maar soms wel tientallen jaren. Er is grote kans dat het terugkeert als iemand ooit anorexia heeft gehad. Bij 1 op de 4 gaat het niet over. Een klein aantal overlijdt aan de stoornis (van elke 18 opgenomen cliënten is er na 10 jaar 1 overleden).
Hoe vaak komt anorexia voor?
Anorexia is vrij zeldzaam. Ongeveer 5600 mensen hadden het afgelopen jaar anorexia. Per jaar komen er 1300 bij, en ongeveer evenveel genezen jaarlijks. Het aantal neemt dus niet toe.
In het buitenland is dit niet anders.
________________________________________
Misverstanden
• Anorexia nervosa is geen uit de hand gelopen poging om af te vallen. Het is een zeer ernstige en hardnekkige psychische stoornis met vaak langdurende gevolgen.
• Het schoonheidsideaal heeft niet zo'n grote invloed. Mensen met anorexia gaan door met afvallen, ook al worden ze daar volgens het schoonheidsideaal niet mooier op.
• De laatste vijftig jaar is het aantal gevallen niet gestegen: er is dus niet een soort epidemie. Al vertellen TV, kranten en tijdschriften wel vaak dat het toeneemt.
• Het is geen typisch westerse ziekte: het komt overal in de wereld ongeveer even vaak voor.
• Het komt niet vaker voor bij mensen met een hoge opleiding en een hoger inkomen.
________________________________________
Verschijnselen
Mensen met anorexia nervosa hebben last van de volgende verschijnselen.
• Ze willen niet meer wegen dan 85% van wat normaal is voor mensen van dezelfde leeftijd en lengte.
• Ze hebben grote angst om aan te komen, terwijl ze in feite te mager zijn.
• Ze ontkennen hun lage gewicht, en hebben geen realistisch beeld van hun eigen lichaam.
• Vrouwen menstrueren niet meer, en dat minstens 3 keer achter elkaar niet.
________________________________________
Oorzaken
Over oorzaken van anorexia nervosa valt nog weinig te zeggen. Wel zijn extra risico's bekend. Dat wil zeggen: er is meer risico in onderstaande gevallen. De extra risico's hebben te maken met geslacht en leeftijd, met individuele kwetsbaarheid, met de omgeving, en met levensgebeurtenissen.
Geslacht en leeftijd
• 90-95% is vrouw.
• Er zijn weinig verschillen tussen mannen en vrouwen.
• Het komt vooral voor bij jonge vrouwen.
Individuele kwetsbaarheid
• Erfelijkheid speelt duidelijk een rol.
• Kinderen van ouders met anorexia hebben 11 keer meer kans het ook te krijgen.
• Kinderen van ouders met een angst- of stemmingsstoornis (depressie, dysthymie, bipolaire stoornis) hebben 3 keer meer kans op anorexia.
• Kinderen van ouders die dwangmatig zijn, hebben 3 tot 4 keer meer kans.
• Karaktertrekken als perfectionisme en een negatief beeld van zichzelf zijn waarschijnlijk niet zulke grote risico's.
• Mensen met anorexia zijn 5 keer zo vaak vegetarisch. Ze eten dus geen vlees, maar waarschijnlijk is dit meer een manier om af te vallen.
• Kinderen die te vroeg worden geboren, hebben 3 keer meer kans het te krijgen. Hebben ze ook nog eens een te laag geboortegewicht, dan wordt de kans 5 keer zo groot.
• Lichamelijke aandoeningen maken de kans op anorexia niet groter.
• Door de ondervoeding gaat de spijsvertering langzamer. Dit houdt de anorexia in stand.
Omgeving
• Het is niet zo dat omstandigheden in gezinnen het risico op anorexia groter maken. De conflicten die er in gezinnen met anorexia zijn, komen eerder door de anorexia dan dat ze anorexia veroorzaken. Conflicten kunnen wel ervoor zorgen dat iemand de stoornis houdt of dat deze erger wordt.
• In steden komt het even vaak voor als op het platteland.
• Onder balletdanseressen komt het vaker voor. Komt dit door de druk om dun te zijn als je aan ballet doet, of trekt ballet juist meisjes aan die gevoelig zijn voor anorexia? Dat is nog onduidelijk.
Levensgebeurtenissen
• Negatieve ervaringen als mishandeling, verwaarlozing, seksueel misbruik in de jeugd maken de kans op anorexia niet of nauwelijks groter. Zulke ervaringen maken de anorexia ook niet erger.
• Negatieve jeugdervaringen komen wel vaker voor bij mensen die eetbuiten hebben en vervolgens hun eten er weer uit werken.
________________________________________
Diagnose
Om anorexia nervosa vast te stellen gebeurt het volgende.
• Gewicht en lengte worden gemeten. Dit wordt vergeleken met een groeicurve of met een percentage van de BMI (Body Mass Index: een bepaalde verhouding tussen lengte en gewicht).
• De arts stelt uitgebreid vragen om erachter te komen welke ideeën iemand heeft over eten en gewicht, en waarom iemand lijnt. En of het gewicht belangrijk is voor iemands gevoel van eigenwaarde.
• Bij meisjes en vrouwen wordt gevraagd of de menstruatie de laatste 3 maanden is weggebleven.
• Er kunnen verschillende vragenlijsten worden ingevuld om te zien of iemand anorexia heeft.
• Om de ernst vast te stellen, is lichamelijk onderzoek nodig. Hier is een aparte vragenlijst voor.
________________________________________
Behandeling
Vroeger was het doel van behandeling van anorexia nervosa: een normaal, gezond gewicht. Dat doel heeft behandeling nog steeds, maar er zijn nu ook andere doelen.
• Mensen motiveren om gezond te eten en zich te laten behandelen
• Behandelen van bijkomende lichamelijke en psychische problemen
• Voorlichten over gezond voedsel en gezond eten
• Veranderen van onjuiste gedachten en gevoelens over de eetstoornis
• Betrekken van de familie bij de behandeling; en therapie voor het hele gezin, als dat nodig is
• Zorgen dat de anorexia niet terugkomt
De behandeling bestaat vaak uit meerdere onderdelen om al deze doelen te kunnen bereiken. De behandeling begint vaak in de fase waarin de nood het hoogst is: herstellen van een gezond gewicht en motiveren voor verdere behandeling. Daarna komt de verdere behandeling van de anorexia, die er bijvoorbeeld voor moet zorgen dat het niet terugkomt.
De behandeling zelf kan gebeuren in zelfhulpgroepen, door de huisarts en/of een diëtist, poliklinisch, in dagbehandeling, door opname in een (psychiatrisch) ziekenhuis, of door een gedwongen opname met voeding onder dwang. Het is op dit moment niet duidelijk wat het beste werkt. Wel is duidelijk dat anorexia in de acute fase niet kan worden behandeld door alleen de huisarts of een diëtist zonder ervaring met anorexia.
Als er andere medische problemen zijn, dan kan een opname in een ziekenhuis nodig zijn.
Elke behandelaar in de geestelijke gezondheidszorg moet werken volgens de Multidisciplinaire Richtlijn Eetstoornissen.
Medicijnen
• Behandeling met medicijnen is nooit het enige bij anorexia. Psychologische behandeling is altijd deel van de therapie. In de acute fase is voedsel het belangrijkste medicijn. Belangrijk is dan dat het gewicht niet al te snel toeneemt: 0,5 tot 1,5 kilo per week. Hoeveel kilo iemand precies moet aankomen, heeft te maken met de ernst van de anorexia en de plaats waar iemand behandeld wordt: is iemand opgenomen in een instelling, dan kan het gewicht sneller toenemen.
• Soms worden mensen onder dwang gevoed. Of dit werkelijk helpt, is niet bekend. Dwang is meestal niet zo'n goed middel. Het wordt in Nederland zo min mogelijk gedaan.
• Van middelen als antipsychotica en antidepressiva is niet duidelijk of dit echt werkt. Een groep van antidepressiva (SSRI's, fluoxetine) zou de kans verkleinen dat anorexia nervosa terugkomt.
• Overigens kan depressie komen door de ondervoeding. De depressie verdwijnt dan bij een gezond gewicht. In dat geval lijkt het niet nodig medicijnen voor de depressie te gebruiken.
• Allerlei andere middelen worden ook gebruikt: middelen om de stofwisseling te versnellen, eetlustopwekkers, middelen tegen botontkalking, middelen met zink, maar geen van die middelen lijkt goed te werken.
Met andere woorden: van medicijnen is niet goed aangetoond dat het werkt, en ze moeten dan ook spaarzaam worden gebruikt in de behandeling, en in elk geval niet als eerste keus, en in geval ook niet als enige behandeling.
Psychologische en andere behandelingen
• Psychologische behandelingen zijn altijd deel van de behandeling. Er is enig bewijs dat ze effectief zijn. Voor de psychologische behandeling zijn verschillende methoden. Ze kunnen worden gebruikt voor verschillende doelen, en in verschillende fasen van de behandeling.
• Er is geen verschil tussen verschillende behandelingen als gekeken wordt naar de werking ervan. Voor een bepaald persoon kan de ene behandeling natuurlijk wel beter werken dan de andere.
• Vroeger werd veel gewerkt met strenge methoden van straffen en belonen. Nu is gebleken dat mensen dan wel aankomen in gewicht, maar dat ze weer gaan afvallen als de behandeling stopt. Er worden nu wel minder strenge varianten van deze methoden gebruikt, die hetzelfde effect hebben, maar minder traumatisch werken voor de persoon.ia.
• Bij jonge, niet al te zieke mensen met anorexia heeft het zin om de familie bij de behandeling te betrekken.
• Voorlichting over voeding en gewicht zijn bijna altijd deel van de behandeling. Voorlichting alleen is waarschijnlijk niet effectief.
• Voor mensen met anorexia hebben zelfhulpgroepen een belangrijke rol. Of ze ervoor zorgen dat de anorexia niet terugkomt, is niet bekend.
Niet duidelijk is welk effect medicatie in combinatie met psychologische behandeling heeft.
________________________________________
Adviezen cliënt
• Zorg dat u genoeg weet over de anorexia. Zorg er ook voor dat mensen die voor u belangrijk zijn, er genoeg over weten. Dat is lastig, want juist als u anorexia heeft, wil u dat liever voor uzelf houden. Ook vinden veel mensen met anorexia het eng om zich te laten behandelen: u moet gaan eten; en dat is wat u juist niet wil.
• Soms is er verschil tussen welke behandeling uw behandelaar wil en wat u zelf wil. Overleg hierover met hem. Van geen van vooral de psychologische methoden is bekend welke het beste werkt. Dan is een therapie die u past en een prettige therapeut waarschijnlijk belangrijker.
• U moet weliswaar zelf uw anorexia aanpakken, maar vrienden, familie en hulpverleners kunnen u daar goed bij helpen: u moet het zelf doen, maar doe het niet alleen. Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa organiseert lotgenotencontact.
• Neem de tijd om met uw behandelaar, familie en vrienden uit te zoeken hoe om te gaan met de anorexia. Helaas is anorexia hardnekkig en gaat niet zo maar over. Neem ook de tijd om uit te vinden of, en welk werk haalbaar is, bijvoorbeeld parttime of fulltime, betaald of vrijwillig. Neem niet te veel hooi op uw vork.
• Veel mensen schrikken van iemand met psychische klachten en reageren afwijzend. Bepaal daarom zelf wat u wel en niet vertelt en aan wie. Vertel oppervlakkige kennissen een beperkte versie en reserveer het complete verhaal voor mensen die dichtbij staan.
________________________________________
Adviezen familie/betrokkenen
Het leven met iemand met anorexia is zwaar en belastend. Ouders voelen zich vaak schuldig. Ze kunnen vaak niet meer echt in contact komen met de persoon met anorexia. Maaltijden worden één grote strijd. En anorexia keert vaak terug, of gaat helemaal niet over.
• Zorg dat u genoeg weet over anorexia en de mogelijke gevolgen.
• Vraag waar u iemand met anorexia wel en niet bij kunt helpen. Soms moet u betrokken zijn, soms is het goed om juist afstand te nemen. Dat is niet altijd makkelijk, omdat iemand met anorexia de ziekte en het eetgedrag het liefst verborgen wil houden. Kunnen praten over de ziekte is dan heel wat.
• Ook al heeft iemand in uw omgeving anorexia, dat betekent niet dat u maar alles moet accepteren. Bespreek met de persoon in kwestie waar uw grenzen liggen. Neem niet alles over.
• Gebruik uw energie om actief aan de slag te gaan en te leren omgaan met de situatie. Bijvoorbeeld door samen met uw familielid een cursus over anorexia of over eetstoornissen te volgen.
• Doe uw eigen dingen, en doe die dingen die plezier en ontspanning geven. Dit voorkomt dat u zelf overbelast raakt.
• Zorg ervoor dat u zelf uw hart kunt luchten bij enkele mensen in uw omgeving. Houd ook contact met mensen buiten het gezin.
• Zoek mensen in vergelijkbare situaties, bijvoorbeeld via Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa of via stichting Labyrint/In Perspectief.
Behandelaars moeten de partner en naaste familie betrekken bij de behandeling. Direct betrokkenen kunnen immers veel bijdragen aan een succesvolle behandeling, maar daarvoor is uitleg en begeleiding van de behandelaar nodig.
• Vraag de behandelaar hoe u als familie het beste kunt omgaan met de anorexia van uw partner of familielid.
• Veel instellingen voor geestelijke gezondheidszorg organiseren voorlichtingsbijeenkomsten of cursussen voor familieleden. Vraag er naar.
Het komt geregeld voor dat iemand met anorexia geen hulp wil. Dit leidt voor familieleden tot dilemma's en lastige situaties. Informeer bij Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa of stichting Labyrint/In Perspectief welke oplossingen er zijn, of hoe u kunt omgaan met de situatie.
________________________________________
Meer informatie
• De huisarts kan meer informatie geven over anorexia nervosa en eventueel doorverwijzen.
• Voor patiënten: Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa, eetstoornissen.startpagina.nl
• Voor familieleden: Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa of Labyrint~In Perspectief, eetstoornissen.startpagina.nl
• Nederlandse Vereniging voor Psychotherapie, over psychologische behandelingen/psychotherapie
• Trimbos-instituut geeft links voor meer sites op het gebied van geestelijke gezondheidszorg.
Uitgebreidere informatie is te vinden in informatie voor professionals, onder andere over:
• Onderscheid met andere stoornissen
• Verloop
• Samengaan met andere psychische en lichamelijke stoornissen
• Gevolgen van anorexia, maatschappelijk en voor de kwaliteit van leven
• De vraag of het te voorkomen is
• Een overzicht van alle onderzochte medicijnen
• Een uitgebreid overzicht van mogelijke hulp bij anorexia
• Literatuurverwijzingen (van met name wetenschappelijk onderzoek)
Elke behandelaar in de geestelijke gezondheidszorg moet werken volgens de Multidisciplinaire Richtlijn Eetstoornissen. De Richtlijn is gemaakt voor professionals. Deze kunt u bestellen bij het Trimbos-instituut.
Andere producten over eetstoornissen? Ga naar www.trimbos.nl/producten, en zoek op Eetstoornissen.
________________________________________
Colofon
Deze informatie is een bewerking van de informatie voor professionals. De informatie in adviezen aan cliënten en familie zijn gestoeld op de geaggregeerde ervaringskennis van cliënten, familie en hun organisaties.
Tekstbewerking: drs PAM Anzion, Trimbos-instituut.
Eindredactie: dr H van 't Land, Nationale Monitor Geestelijke Gezondheid, Trimbos-instituut.
Redactiecommissie: drs L Meijnckens, Trimbos-instituut; drs A de Jong, Trimbos-instituut (projectleiding).
Trimbos-instituut
Postbus 725
3500 AS Utrecht
030 297 11 00 www.trimbos.nl
Als jouw zoon een eetprobleem heeft
Noot vooraf:
Anorexia is een ernstige ziekte. Elke persoon met anorexia heeft een ander verhaal te vertellen, een andere achtergrond en ook een andere persoonlijkheid. Tips die in dit document vermeld zijn, kunnen soms goed of soms minder goed van toepassing zijn op uw eigen kind. De professionele therapeut die uw kind begeleidt kan u het meest optimale advies en behandelingsplan voorstellen.
In dit nummer:
I. Jongens en mannen kunnen ook lijden aan een eetstoornis.
II. Verschillen tussen manen en vrouwen met eetstoornissen.
III. Tips voor ouders over hoe ze hun zonen met eetstoornissen kunnen helpen.
Jongens en mannen kunnen ook lijden aan een eetstoornis.
In 1999 nam ik deel aan een conferentie waarin Arnold Anderson een behandelingsmodel voorstelde voor mannen met eetstoornissen. Op dezelfde conferentie lichtte Craig Johnson, Ph.D. de resultaten toe van zijn onderzoek over eetstoornissen bij mannelijke en vrouwelijke atleten.
De kennis over eetstoornissen, gewichts- en lichaamsbeeld-problemen van mannen neemt toe. Er is zelfs recent een boek verschenen bij Gurze, met de titel 'Making Weight: Healing Men's Conflicts with Food, Weight and Shape' geschreven door Andersen, Holbrook and Cohn.
Johnson, e.a. (1999) bestudeerden 1,445 atleten/studenten uit 11 verschillende scholen. Hij vond dat 13.02% van de mannen één of meer keer per week een eetaanval hadden. 2.04% van de mannen gaf ofwel wekelijks over, gebruikte laxativa, of diuretica. Hij vond eveneens dat mannelijke voetbalspelers ontevredener waren met hun lichaam dan (veld-)lopers, of gymmers.
Ook bij niet-atleten, blijkt dat iets meer dan 2% van de mannelijke adolescenten eetstoornissen hebben. Ongeveer 1 op de tien tot 1 op zes personen die aan eetstoornissen lijden zijn mannen.
Bij jonge mannen is er eveneens een sociale druk om 'slank en stevig' te zijn, net zoals dit ook bij vrouwen is. En toch zijn er sommige belangrijke verschillen tussen mannen en vrouwen met een eetstoornis.
Verschillen tussen manen en vrouwen met eetstoornissen
1. lichaamsbezorgdheid 'langs boven'
Anderson toont aan dat mannen vooral bezorgd zijn om hun lichaamsvorm "langs boven" (gespierde borstkas, armen en schouders, en een slanke stevige buik). Vrouwen zijn meer gericht op hun lichaamsvorm "langs onderen" (smallere heupen en dijen).
2. de eetstoornis verbergen
Mannen verbergen hun gestoord eetgedrag nog meer dan vrouwen.
3. latere leeftijd
Andersen stelt dat mannen een eetstoornis (gemiddeld gezien) later ontwikkelen dan vrouwen (op 19.6 jaar versus 16.7 jaar voor vrouwen)
4. andere bezorgdheid
Jonge mannen met eetproblemen zijn eerder bezorgd over "kwabben", en lichaamsvorm; vrouwen eerder over het aantal kilogram dat ze wegen en hun kledingmaat.
5. angst voor medische problemen
Mannen met eetstoornissen diëten vaker uit angst voor toekomstige medische problemen ten gevolge van overgewicht.
6. andere bezorgdheid bij het opgroeien
Jongens groeien op met evenveel zorgen dat ze te mager en te klein zijn, als met zorgen dat ze te dik zijn. Meisjes groeien eerder op met de bezorgdheid dat ze te groot zijn.
7 geen voortplantingsprobleem
Hoewel testosteron bij mannen door de eetstoornissen (voornamelijk anorexia) doet verminderen, is er er geen voortplantings-probleem. Bij vrouwen met anorexia (of overmatige sportbeoefening) blijven de maandstonden uit.
8. homo's vs lesbiënnes
In het mannelijk homo-milieu lijkt het dat het lichaamsbeeld vaak belangrijker is om aantrekkelijk te zijn, dan het is in de lesbische gemeenschap.
9. mannelijkheid & atletische capaciteiten
Jongens met eetproblemen hebben meer geslachtsconflicten: Mannelijke anorexie-clienten hebben een meer uitgesproken angst voor mannelijkheid en atletisch vermogen.
10. voorgeschiedenis van overgewicht
Jongens lijken vroeger vaker een overgewicht te hebben gehad dan meisjes.
Tips voor ouders
Op basis van datgene wat we weten over mannen met eetstoornisen, hoe kan u als ouder uw zoon met een eetstoornis helpen ?.Hier zijn enkele korte tips:
1. Leer uw zoon zijn lichaam te aanvaarden
Leg de nadruk op de negatieve sociale druk die de media plaatsen op mannen om stevig en gespierd te zijn. Help jouw kind zijn natuurlijke lichaamsvorm te aanvaarden, ook betekent dit dat men een cultureel afgekeurd gewicht of lichaamsvorm heeft.
2. Verhoog het bewustzijn met betrekking tot de media-invloed
Jouw zoon groeide ongetwijfeld op met speelgoed dat mannelijke actiefiguren omvatte (b.v. Star Wars of GI Joe). Toon aan dat Luke, Hans, GI Joe en veel andere van de meest populaire actiefiguren veel gespierder werden voorgesteld in de loop van de tijd. Onderzoek bij Popeye en andere toont aan dat dit speelgoed de gespierdheid van de real-life bodybuilders oversteeg. Jouw zoon zal ook voordeel ervaren als hij weet dat hij blootgesteld wordt aan onrealistische culturele verwachtingen om de fysieke vorm en spieren te krijgen van …. 'supermannen'. Ten gevolge van deze druk, kunnen veel jongens in toenemende mate vatbaar worden voor stoornissen inzake lichaamsbeeld en eetstoornissen.
3. Spreek over gevoelens
Moedig jouw zoon aan om zijn gevoelens te uiten. De meeste mannen en vrouwen met eetstoornissen kunnen dit niet echt goed. Toon empathie voor jouw zoon en oefen in goede luistervaardigheden. Vaders en mannelijke mentors zijn hierbij erg belangrijk. Ze kunnen helpen om het stereotype neer te halen dat stelt dat intimiteit en gevoelsuitingen onmannelijk zijn.
4. Geef goede informatie over eetstoornissen
Mannen hebben vaker minder en meer vervormde informatie over eetstoornissen. Als ouder kun jezelf best bijleren over eetstoornissen in het algemeen, en over eetstoornissen bij mannen in het bijzonder. Als je een gesprek aanknoopt met jouw zoon over zijn eetstoornis, kun je ook zijn kennis over eetstoornissen verbeteren.
5. Spreek over de eetstoornis van jouw zoon
Heb geen schrik om te spreken over de eetstoornis van jouw zoon. Het is een ziekte als een ander. Het kan voor jouw zoon meer genant zijn dan bij een andere ziekte, maar jouw taktvolle en kordate aanpak kunnen helpen.
6. Indien de vader om medische redenen dieet
Als vader een ernstig medisch probleem heeft, waarbij hij een dieet moet volgen, kan de neiging ontstaan bij de zoon om eveneens te diëten om zo deze ziekte te vermijden. Minimaliseer twee aspecten: de kans dat men als zoon dezelfde ziekte ontwikkelt, en het mogelijk effect ter voorkoming van deze ziekte.
7. Kom naar buiten
De laatste vijftien jaar lijkt het dat mannen vaker in behandeling gaan voor een eetstoornis. Dit is mogelijks te verklaren door de aandacht voor eetstoornissen bij mannen, en door toenemende beschikbaarheid van een gespecialiseerde behandeling. Geef aandacht aan dit probleem (in jouw vereniging, in nieuwsbrieven, locale kranten…)
8. Sta achter behandeling
Omdat de neiging bij jongens groot is om het probleem te minimaliseren of te vermijden, dien je als ouder misschien te 'pleiten' voor een behandeling. Leer zelf bij over eetstoornissen bij mannen. Denk na over hoe je jouw zoon zijn eetstoornis onder ogen laat zien, en hoe je hem kan overtuigen om zich te laten behandelen.
Hoe kan je jouw zoon beïnvloeden ?
Gebruik 'ik-boodschappen'. Druk je bezorgdheid uit. Spreek over de specifieke observaties van zijn gestoord eetgedrag, en zijn lichaams-obsessie. Loop hierbij niet over eieren, omdat je angst hebt van een kwade reactie. Verwacht een verdedigende reactie. Informeer u over de bahandelingsmogelijkheden, en stel een behandeling voor. Luister empatisch naar de antwoorden van jouw zoon.
Samengevat, zonen en dochters met eetstoornissen worstelen vaak met dezelfde thema's. En toch zijn er belangrijke verschillen bij het ontstaan en de aard van de eetstoornis tussen jongens en meisjes. Als ouder informeert u zich best over eetstoornissen bij mannen, en de behandelingsmogelijkheden.
REFERENTIES
Pope, H.G., Olivardia, R., Gruber, A., and Borowiecki, J. (1999) Evolving Ideals of Male Body Image as Seen Through Action Toys. International J. of Eating Disorders: Vol 26, No. 1, pp. 65-72.
Anderson, A E. (Ed.) Males with Eating Disorder, Brunner/Mazel, Inc. 1990
Nee natuurlijk niet, vrouwen zullen wel sneller hulp zoeken als mannen.
Ik heb zelf BED en ik moet zeggen dat er alleen maar vrouwen in therapie waren. (was een therapie waar alle groepen bij elkaar zaten dus ana boulimi en BED)
Terwijl er dus wel een man was die zich aangemeld had.
Die was op laatste moment terug gekrabbeld (kan ik ook wel voorstellen hoor dat je niet tussen de vrouwen wilt zitten)
mijn zusje is in opgenomen geweest in een gesloten inrichting maar na twee weken zijn we over gegaan op de dag opname in overleg met de arsten, ze zat daar ook niet op haar plek en voor de andere patienten was het ook niet goed dat ze er zat want ze nam de boel allemaal in de maling, het is nu even afwachten of het nu wel de goede kant opgaat, we zijn er veel mee bezig en het controleerd ons hele leven, en je hoort mij er echt niet over zeuren, ik wil gewoon dat ze beter word, voor haar eigen gezondheid en leven..
mijn zusje is in opgenomen geweest in een gesloten inrichting maar na twee weken zijn we over gegaan op de dag opname in overleg met de arsten, ze zat daar ook niet op haar plek en voor de andere patienten was het ook niet goed dat ze er zat want ze nam de boel allemaal in de maling, het is nu even afwachten of het nu wel de goede kant opgaat, we zijn er veel mee bezig en het controleerd ons hele leven, en je hoort mij er echt niet over zeuren, ik wil gewoon dat ze beter word, voor haar eigen gezondheid en leven..
Zei het toch Opname onder dwang werkt averechts. Misschien een hele lullige opmerking nu.... Je krijgt heeeeel veel adviezen en links. Doe je daar ook iets mee of is het de aandacht?
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 26 juni 2007 om 17:21:
Je krijgt heeeeel veel adviezen en links. Doe je daar ook iets mee of is het de aandacht?
huh?!
tuurlijk krijg ik adviezen en laat ik het ook aan mijn ouders zien..maar ik hoop dat je begrijpt dat mijn ouders eerder het pad van de doctoren volgen dan van de adviezen hier, we zijn er heel blij mee en doen er ook echt wel wat mee, maar je kan toch verwachten als een meisje zo geesteziek is dat er eerder naar doctorsadvies word geluisterd dan naar mensen op het internet. en daar wil ik jullie niet mee afvallen hoor absoluut niet want we zijn heel blij met alle adviezen echt!! maar ik vind het een beetje raar om te zeggen of het om aandacht gaat!!het liefst heb ik er helemaal niets meer mee te maken, het liefst zou ik willen dat dit geen rol meer speelt in ons leven, waarom zou ik dan hier nog extra aandacht vragen er om? het om jullie adviezen dat ik dit forum geopend heb, en daar ben ik heel blij mee.
Wat verschrikkelijk
Ik werd vroeger altijd gepest met Anorexia patientje,en dat vond ik heel erg,maar vooral om het feit dat die mensen niet eens weten wat het werkelijk inhoud...
Ik was gewoon dun..
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 26 juni 2007 om 17:21:
Je krijgt heeeeel veel adviezen en links. Doe je daar ook iets mee of is het de aandacht?
Ik denk niet dat jij door hebt wat het is voor mensen die fam hebben met anorexia.... Sorry hoor maar aandacht is wel het laatste wat mensen willen die zo iets van dichtbij mee maken. Dit is wat ik jaren te horen heb gekregen, aandacht was het word wat vaak werd gekoppeld aan het woord anorexia. En nu aankomende 3 sept is mijn zus zeven jaar terug overleden aan deze klote ziekte, op een gewicht van 23 kilo en met de lengte van 1 m70. Lekker he aandacht???,dat moet je zeggen tegen haar twee prachtige kinderen die ze achter liet... nou op dit moment als ik dit lees tril ik van boosheid.
@ Lucie ik hoop echt voor jullie dat je zusje beter word, en dat jullie allemaal weer een normaal leven kunnen hebben. En trek je vooral niet teveel aan van leeghoofdige mensen zoals dit, het is het niet waard.......
Dan bied ik mijn excuses aan. Vroeg het me gewoon af. Misschien een tip voor je. Mensen met ervaringen van deze ziektes hebben meer kennis dan al die doktoren bij elkaar. Heb ik het wel over de mensen die er mee om kunnen gaan. Niet de mensen die er midden in zitten....
Sterkte verder. (wil je een ervaring van beterschap horen mag je me mailen)
Ik denk niet dat jij door hebt wat het is voor mensen die fam hebben met anorexia.... Sorry hoor maar aandacht is wel het laatste wat mensen willen die zo iets van dichtbij mee maken. Dit is wat ik jaren te horen heb gekregen, aandacht was het word wat vaak werd gekoppeld aan het woord anorexia. En nu aankomende 3 sept is mijn zus zeven jaar terug overleden aan deze klote ziekte, op een gewicht van 23 kilo en met de lengte van 1 m70. Lekker he aandacht???,dat moet je zeggen tegen haar twee prachtige kinderen die ze achter liet... nou op dit moment als ik dit lees tril ik van boosheid.
Niet meteen oordelen Weet heeeel goed wat het is om met zo`n ziekte te leven en hoe het voor andere kan zijn. Snap jou situatue volledig en het is verschrikkelijk, maar projecteer het niet op mij. Meeste mensen luisteren te veel naar doktoren waardoor de patienten alleen maar verder ziek raken. Flink wat medicijnen erin. Een zonde hier zonde daar bla bla bla. Daar baal ik goed van. Ik werd toen de tijd alleen maar zieker en zieker. Lag op het randje van mijn leven om mijn zoon voor eeuwig te verlaten. Gelukkig kwam ik de juiste persoon tegen. Hij stopte al die poespas van die doktoren en hij heeft mij binnen een half jaar (na acht jaar ziek zijn) beter gemaakt. Hoe? dat mag je persoonlijk aan me vragen.
Verder mag ik me best iets afvragen en ben blij dat ik van de persoon antwoord heb gekregen. Niet alle mensen bedoelen dingen negatief!!! Vragen staat vrij in Nederland en idd neem geen adviezen aan van leeghoofden. Werkt namelijk niet echt....
Liefs,
Kim
HeeY wat ernstig... Heel veel sterkte en snel hopen dat ze beter word.. Dikke kus en Knuffel van mij!
er word wel snel over elkaar geoordeeld..
is jammer want ik denk dat we met zijn alle wel goed bedoelen.
eetstoornissen zijn gewoon niet leuk, en mensen die het van dichtbij mee maken, reageren soms nog al eens heftig.
Ik denk even aan mijn eigen als iemand iets over eten zegt...
Dan luister ik al niet meer, negeer ik de persoon, noem maar op terwijl die gene het beste met me voor heeft.
(dat zie ik alleen niet, wat een hoop frussie los kan maken bij de ander)
dan moet zo'n meisje wachten tot er een plekje vrij komt in een speciale kliniek waar ze dan gedwongen opgenomen word.
Dat is schandalig...
Het is jammer dat iemand zo diep kan zinken. Dat ze zelf niet inziet dat ze zichzelf kapot maakt. Echt zonde. Ik hoop da ze snel hulp krijgt en dat het goed komt met haar
Uitspraak van verwijderd op maandag 2 juli 2007 om 11:08:
Dat is schandalig...
Het is jammer dat iemand zo diep kan zinken. Dat ze zelf niet inziet dat ze zichzelf kapot maakt. Echt zonde. Ik hoop da ze snel hulp krijgt en dat het goed komt met haar (F)
een klein beetje nieuws, me zusje is alsnog over naar de tweede klas van de havo ondanks dat ze meer dan de helft van het jaar heeft moeten missen en alleen op het laatst een paar uurtjes per week thuis onderwijs kreeg. zijn wij allemaal heel blij mee, omdat ze nu gewoon met haar vrienden en vriendinnen verder kan!! ze zit nog steeds in de dag opname en dit blijkt wel beter te helpen dan de andere opname, ze heeft weer zin in dingen!!! om wat te gaan doen, echt sommige kleine dingen die ze niet meer wilde doen en nu weer wel, dat is mooi om te zien!! hopen dat het zo blijft en dat het alleen maar beter gaat!!
Dat is mooi dat het wat beter gaat.En nu hopen dat ze niet terug valt.
Ik heb een vraag niet om jullie aan te vallen maar ik vraag me soms wel een af hoe het zo ver kan komen dat ze opgenomen moeten worden
het gaat toch opvallen dat ze minder gaan eten en dunner worden leven jullie zo langs elkaar heen ,echt waar soms denk ik wel eens hebben de ouders/vrienden oogkleppen op.
2 "vriendinnen" van mij hebben ook anorexia gehad en het is dus heel vroeg ontdekt en ze hebben hulp gehad en ze waren er allebij weer vrij snel vanaf tuurlijk hebben ze het moeilijk gehad.
Ze moeten die pro-anna sites ook verbieden elke x als er weer 1 is gewoon verwijderen.
Nou mijn moeder ging het wel opvallen, maar ik deed gewoon alsof er niks was.. ontkende het keihard. Je word er vanzelf erg goed in om het te verbergen. Ik hoefde / hoef dan niet opgenomen te worden gelukkig, maar natuurlijk zag mijn omgeving mijn plotselinge ondergewicht wel.. Alleen kunnen ze gewoon niks doen als je zelf ontkent en doet alsof er niks met je is.
Ja dat weet ik maar ik denk niet dat je moeder het zomaar heeft opgeven.Hoe is het nu met je?
Nee inderdaad, heb er weleens bijna ruzie met haar over gehad.. maar alsnog ontkende ik..
Ja ik ben pas begonnen met hulp..
Dus nu nog even niet zo goed.. maar komt verbetering in
@Luci Sterre: Wat goed dat er toch een beetje verbetering in zit!
Ik heb een vraag niet om jullie aan te vallen maar ik vraag me soms wel een af hoe het zo ver kan komen dat ze opgenomen moeten worden
het gaat toch opvallen dat ze minder gaan eten en dunner worden leven jullie zo langs elkaar heen ,echt waar soms denk ik wel eens hebben de ouders/vrienden oogkleppen op.
2 "vriendinnen" van mij hebben ook anorexia gehad en het is dus heel vroeg ontdekt en ze hebben hulp gehad en ze waren er allebij weer vrij snel vanaf tuurlijk hebben ze het moeilijk gehad.
Ze moeten die pro-anna sites ook verbieden elke x als er weer 1 is gewoon verwijderen.
Als je zelf niet wilt, staan je ouders machteloos. Bij mij hadden ze het al in een heel vroeg stadium door, maar als je elke keer dat iemand erover begint boos wordt en wegloopt, sta je machteloos en kan je niets. Ik ben met een smoes meegelult naar het ziekenhuis en het nog niet doorhebben hè...
Uitspraak van verwijderd op donderdag 5 juli 2007 om 19:40:
Nee inderdaad, heb er weleens bijna ruzie met haar over gehad.. maar alsnog ontkende ik..
Ja ik ben pas begonnen met hulp..
Dus nu nog even niet zo goed.. maar komt verbetering in
Heb je goeie hulp dan en ik hoop voor je dat het snel beter gaat met je.Sta je er wel 100% achter of doe je het alleen maar omdat je ouders het willen.Het is niet vekeerd bedoelt.
Uitspraak van verwijderd op vrijdag 6 juli 2007 om 10:43:
Als je zelf niet wilt, staan je ouders machteloos. Bij mij hadden ze het al in een heel vroeg stadium door, maar als je elke keer dat iemand erover begint boos wordt en wegloopt, sta je machteloos en kan je niets. Ik ben met een smoes meegelult naar het ziekenhuis en het nog niet doorhebben hè...
Nee dat snap ik maar ik vind het wel goed dat ze je hebben gelokt met een smoes maar sta je er zelf wel achter anders helpt het nog niks.No hard feelings.
ik kan alleen maar zeggen , heel veel succes en sterkte
@ _Sungirl_: Ja ik ga nu 1x per week naar een psycholoog/voedingsdeskundige . En ik sta er zelf ook 100% achter.. wil graag weer gezond worden want kan nu heel weinig doen omdat ik bijna geen energie meer heb..
inderdaad je liegt er om en je vind uitwegen en door domme actie's te doen.
broodkruimels op je bord doen maar niets eten.
Zeggen als iemand later thuis is dat je al gegeten heb.
Je houd meer jezelf gek dan een ander.
Je wilt zo graag aan een ideaal beeld voldoen.
Ik heb idee dat het altijd wel sluimert op de achtergrond.
Je bent er altijd mee bezig en je valt heel makkelijk terug in je oude patroon.
Voor mijn is eten na meer als een jaar behandelen nog erg zwaar.
Ik moet juist eten om vreetbuien te voorkomen, alleen ja dat eeuwige zwaar voelen zal nog wel een tijdje blijven denk ik.
Als ik om me heen kijk voel ik me vaak nog ongelukkig omdat ik niet uit zie zoals de maatstaaf is.
Het is zo jammer dat als ik een patatje eet (wat bijna nooit is) ik nagekeken word en mijn vriendin nooit.
Ik weet dat het geen excuus is maar we worden wel in deze situatie gedrukt.
overal waar je kijkt dunne mensen op tv en op billboards.
Heerlijk de reclame van dove voor de wat meer normale mensen eens in beeld te zetten!!
Als ik om me heen kijk voel ik me vaak nog ongelukkig omdat ik niet uit zie zoals de maatstaaf is.
Het is zo jammer dat als ik een patatje eet (wat bijna nooit is) ik nagekeken word en mijn vriendin nooit.
Ik weet dat het geen excuus is maar we worden wel in deze situatie gedrukt.
overal waar je kijkt dunne mensen op tv en op billboards.
Heerlijk de reclame van dove voor de wat meer normale mensen eens in beeld te zetten!!
De "maatstaf" en "normale mensen".......
Haallllooooooo!!! Wie wil daar nu nog bij horen?
Maar als je dus wat dikker of voller bent dan ben jij de enige in jouw soort en dan ook nog eens abnormaal?
Reclame is voor de verkoop! De mensen op straat zijn de realiteit!
Waarom naarbilboards en reclame kijken als iedereen om je heen daar niet op lijkt?
Sorry, moest ffe......
x lekker voor d'r koken.....dat krijgt ze wel weer honger
maar nee onzin.....hope dat ze gauw er bovenop komt....
Uitspraak van verwijderd op vrijdag 27 juli 2007 om 10:09:
x lekker voor d'r koken.....dat krijgt ze wel weer honger
was het maar zo makkelijk ze eet wel , daarom is ze ook uit de kliniek gezet, ze at meer dan de leiding en zat dus op de verkeerde plek! ze is nu lekker op vakantie, hoop dat ze er van geniet!! en dat alles goed gaat!
![:\](https://static.partyflock.nl/smiley/hmmzz_streep.png ":\"){kind=small}
