Uitspraak van verwijderd op donderdag 26 april 2007 om 19:55:
ik was niet bij die afspraken. Maar het lijkt mij logisch dat als je mensen het land in haalt dat er de kans in zit dat ze zeggen. O wat is het hier fijn, laat ik lekker blijven. werken, of dachten de Nederlanders toen dat we over 20 jaar de kut klusjes die geen blanke wilde doen in eens wel leuk werden of hoe moet ik het zien?
Ik weet niet maar een beetje naïef denk ik zo.
Normaal ben ik de genigge voor het moeilijke denken, maar op dit vlak vind ik ff niets.
Er zijn nooit afspraken gemaakt, men ging er van uit dat ze hier zouden werken en dan terug zouden gaan met het geld om een nieuw bestaan in eigen land op te bouwen en ja, er zijn er duizenden terug gegaan (met behoud van sociale voorzieningen, vandaar dat het dubbele paspoort niet afgeschaft kan worden).
Alleen bleven er veel wel en dat vonden we niet erg, want we hadden deze mensen nodig en daarom vonden we (Nederland) het een goed plan om hun gezinnen over te halen.
Waar is het fout gegaan :
1) De aanname dat de gastarbeiders allemaal weer terug zouden gaan
2) Het idee dat deze mensen minderwaardig werkt verrichten en geen plaats hadden in onze nederlandse maatschappij
3) De aanname dat bij gezinshereniging geen andere allochtonen zouden overkomen (het was niet controleerbaar of iemand echt een zoon van de arbeider was en niet een neef of een buurtjongen).
Waarom hebben we (Nederland) er toen niets aan gedaan:
1) We hadden deze mensen simpelweg nodig om onze economie draaiende te houden
2) Ze namen niet actief deel aan de samenleving, dus waarom denken over integratie?
3) We (Nederland) gingen er vanuit dat ze uiteindelijk wel terug zouden gaan.
Onnodig om te vertellen dat er veel fout is gegaan in de jaren 50,60,70 en 80 op het gebied van integratie...het probleem zat in het idee dat het een soort van kolonistische arbeiders waren, in plaats van nieuwe mensen in de maatschappij.
Heeft het zin om er nu nog over te emmeren? Nee, want deze mensen zijn allang bejaard, teruggegaan of dood. Als er iets te weinig gezegd is over deze mensen, is dat zij de ruggengraat waren van Nederland in opbouw en daar tijdens hun werkleven, na hun werkleven en na hun dood niet het respect hebben gekregen wat hen toebehoorde.