Ouder(s) verloren

Ik ben allebei mun ouders verloren en kwam er alleen voor te staan toen ik 18 was...heb er uiteraard nog steeds heel veel moeite mee om dit wereldje aan te kunnen..

Wie heeft dit nog meer meegemaakt en wat zijn jullie ervaringen en of advies waar je zelf heel veel aan hebt gehad???

Ik weet dat dit een klote onderwerp is maar is denk ik wel belangerijk omdat er meer mensen zijn die dit hebben meegemaakt dan menig ander denkt en sommige mensen kunnen er misschien niet over praten misschien helpt dit forum een beetje ????

wouw, heftig hoor, ik wens je heel veel sterkte in de moeilijke tijden.

Uitspraak van verwijderd op maandag 26 maart 2007 om 15:55:

▶

gevonden voorwerpen balie al gechecked???

pfff er probeert hier iemand grapig te zijn.

Ongelooflijk. Als je zoiets meemaakt dan denk is dat heel heftig. Je staat er niet bij stil hoeveel 'lotgenoten' je eigenlijk hebt. Sterkte allemaal!

Uitspraak van verwijderd op maandag 26 maart 2007 om 15:55:

▶

gevonden voorwerpen balie al gechecked???

Kneus.

Uitspraak van verwijderd op maandag 26 maart 2007 om 15:28:

▶

Ik had echt heel graag van haar willen weten of ze mijn vriend leuk vind, hoe trots ze op me is enzo...

herken ik

Uitspraak van verwijderd op maandag 26 maart 2007 om 15:28:

▶

gecondoleerd en heel veel sterkte!

jij ook !

wat een onderwerp zeg... de tering

ik lul op internet altijd over leuke dingen...
sterkte allemaal, hoop dat jullie een hoop goede vrienden hebben

Uitspraak van verwijderd op zondag 25 maart 2007 om 16:09:

▶

Het was totaal onverwachts..

Gecondoleerd man! K heb helaas het op ongeveer dezelfde manier mee moeten maken, kan maar 1 zinvol advies geven:
Laat je niet leven, doe lekker wat je zelf wilt en voel je zoals je je voelt!

Uitspraak van verwijderd op zaterdag 24 maart 2007 om 10:19:

▶

Mijn moeder is afgelopen donderdag morgen overleden ( 42 jaar)

sterkte jongen. mijn vader ging dood toen ik vier was. zijn geen leuke dingen.


belangrijkste is dat je vooral zelf doorgaat met het leven dat je wilt leiden. hoe moeilijk het ook is, je moet gewoon verder. ik kan me soms echt irriteren aan mensen die jaren blijven zitten kniezen. daar heb je niets aan. zullen je ouders ook niet gewild hebben denk ik dan altijd maar.

Uitspraak van actief op maandag 26 maart 2007 om 17:23:

▶

Uitspraak van flemenemijntje op maandag 26 maart 2007 om 15:28:
Ik had echt heel graag van haar willen weten of ze mijn vriend leuk vind, hoe trots ze op me is enzo...

Ja dit herken ik ook....Ik ga over 5 maandjes trouwen en vraag me elke dag af wat mijn moeder ( en mun vader) van hem gevonden zou hebben...diep in mun hart weet ik wel dat ze hem geweldig vindt maar toch ben je benieuwd....mijn moeder was namelijk ook mijn beste vriendin dus dan mis ik dubbel haar advies en de gesprekken...maar aan de andere kant ben ik ervan overtuigd dat mijn moeder mijn vriend op mijn pad heeft laten komen...I am so happy!

Uitspraak van FC Lacoste op maandag 26 maart 2007 om 21:45:

▶

Uitspraak van Nielss,, op zaterdag 24 maart 2007 om 10:19:
Mijn moeder is afgelopen donderdag morgen overleden ( 42 jaar)

Gecondoleerd en heeeel veel sterkte je zal merken dat je de komende tijd geleefd wordt maar probeer je eigen gevoel en wensen naar voren te laten komen!

En 42 is zo jong....t leven is oneerlijk...mijn pa is 41 geworden en mijn ma 48....soms ben ik wel eens bang dat ik ook niet oud wordt....

Uitspraak van verwijderd op maandag 26 maart 2007 om 15:28:

▶

maar ook praktische zaken zoals hoe vul ik de belasting in enzo.

Ja indd bij de kleinste dingen wil je haar/zijn hulp...Toen mijn ma overleed stond ik er in 1 klap alleen voor...wist niets van koken, strijken, wasmachine, administratie etc...maar t mooiste was dat ik het ook in een klap wel kon...kracht maakt je sterkt denk ik dan maar.....

Uitspraak van ardiii op vrijdag 23 maart 2007 om 16:24:

▶

jah, k had ook wel wat minder hard willen zijn.. zolang ik maar meer van me moeder had mogen genieten..

Herken ik

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 27 maart 2007 om 10:29:

▶

kracht maakt je sterkt denk ik dan maar.....

Dat is wel heel waar ja, maar af en toe had ik ook nog wel ff lekker 17 willen zijn toen.
Gefeliciteerd dat je gaat trouwen! Mijn zus heeft het ook zonder moeten doen. Het stomme is dat ook al zijn ze er heel erg niet, ze zijn nog nooit zo aanwezig geweest, snap je?
Ik kan het alleen vaak niet hebben als ik naar mijn neefje kijk. Zo oneerlijk dat ze dat wondertje nooit mee zal maken; en andersom!

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 27 maart 2007 om 10:23:

▶

maar aan de andere kant ben ik ervan overtuigd dat mijn moeder mijn vriend op mijn pad heeft laten komen...I am so happy!

hou die gedachte vast... ze zullen op de grote dag echt wel bij je zijn niet letterlijk maar zeker wel in je hart.(uit het ook maar niet uit het hart)

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 27 maart 2007 om 10:25:

▶

mijn pa is 41 geworden en mijn ma 48....

mijn pa mocht maar 52 worden, morgen is het al weer 6 jaar geleden

Mijn vader is overleden toen ik ongeveer 5 was, en mijn moeder toen ik 20 was.

Ik ben enigskind, en heb nauwelijks tot geen contact met mijn familie.

Klinkt misschien hard, maar het went wel. Ik heb geen zin om te treuren op de bank, al begrijp ik wel als anderen dat doen. Maar zo ben ik niet.

Je bent "alleen" en hebt niemand om op terug te vallen, maar goed het is niet anders.

Ik vind het heel normaal inmiddels dat ik qua familie niemand meer heb, terwijl andere mensen juist staan als ze het horen.

Ik zit niet te wachten op medelijden, want ik ben niet zielig.

Uitspraak van Kleintje op dinsdag 27 maart 2007 om 15:26:

▶

Je bent "alleen" en hebt niemand om op terug te vallen, maar goed het is niet anders.

geen vrienden dan waar je op terug kan vallen?

welke ouders

Uitspraak van Que? op dinsdag 27 maart 2007 om 16:05:

▶

welke ouders

wat bedoel je daar mee???

Uitspraak van verwijderd op dinsdag 27 maart 2007 om 16:04:

▶

geen vrienden dan waar je op terug kan vallen?

Ja, natuurlijk die wel.

Ik heb een tijdje geen woonruimte gehad, en dan klop je liever aan bij je ouders dan bij je vrienden die nog thuis wonen bijv.

Dat soort dingen.

ik ben mijn vader vorig jaar verloren hij pleegde zelfmoord
gelukkig heb ik mn lieve moeder nog, ze is mn allesie.

Uitspraak van Que? op dinsdag 27 maart 2007 om 16:10:

▶

kutkorps!!!laatste aanpassing 27 maart 2007 16:12

Waar heb je het over?

Uitspraak van Que? op dinsdag 27 maart 2007 om 16:10:

▶

kutkorps!!!

als jij niet normaal kan doen ga dan ff ergens anders etteren

Uitspraak van Kleintje op dinsdag 27 maart 2007 om 16:10:

▶

en dan klop je liever aan bij je ouders

ja snap wat je bedoel..ik heb me ma gelukkig nog...maar daar kan ik niet op terug vallen,die praat er niet over..maar lijkt me wel moeilijk om geen ouders meer te hebben

hmmm mn ma is overleden in september 2006, mn pa woont in amerika al vanaf mn 6e...

tis kut...

mjah t moet maar

Uitspraak van Ellesdee op donderdag 29 maart 2007 om 03:10:

▶

hmmm mn ma is overleden in september 2006, mn pa woont in amerika al vanaf mn 6e...

tis kut...

mjah t moet maar

Uitspraak van actief op vrijdag 23 maart 2007 om 20:12:

▶

k heb mijn verleden een plekje gegeven, en blij dat ik dit heb meegemaakt het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.
Ik heb mijn vader misschien niet kunnen zeggen wat ik wil zeggen maar ik weet dat hij het weet daardoor heb ik er vrede mee

Daar ben ik het helemaal mee eens..
heb me vader ook verloren en niet alles kunne zeggen wat ik wou omdat het plotseling was.. maar k weet ckr
dat hij weet wat ik wil en denk

Uitspraak van Tijgertje op donderdag 29 maart 2007 om 20:13:

▶

dat hij weet wat ik wil en denk

doe je goed

Uitspraak van JUVE LCN op donderdag 29 maart 2007 om 14:16:

▶

mjah t moet maar

Toch n beetje jammer dat zoiets dan 'moet' denk dat je het liever anders had gezien?

sterkte iig

Uitspraak van FC Lacoste op maandag 26 maart 2007 om 21:45:

▶

Mijn moeder is afgelopen donderdag morgen overleden ( 42 jaar)

Gecondoleerd en sterkte met dit verlies.

OOK DIT is partyflock mensen.

Uitspraak van verwijderd op zondag 8 april 2007 om 04:41:

▶

Toch n beetje jammer dat zoiets dan 'moet' denk dat je het liever anders had gezien?

ja tuurlijk had ik t liever anders gezien
maar kan er niks aan doen
had graag gewild dat ik er wat aan kon doen
dat ik mn ma nog ff bij me had gehad...

maar tis onmacht

Uitspraak van Ellesdee op woensdag 11 april 2007 om 15:47:

▶

onmacht

Yupz, en dat is een k*t klote gevoel.
Iedereen hier zou zo graag anders willen maar we zijn God niet. Als t wel zo was, wist ik het wel.

Deze maand is het al 5 jaar geleden voor mij. Veel mensen zeggen dat je toch eens door moet gaan, het is AL 5 jaar... ik ga wel door, maar AL 5 jaar klopt voor mij niet. Nog maar 5 jaar! Lijkt als de dag van gisteren.

Ik heb m'n moeder verloren in 2005.
Was zelf net een maand 18.
En ben daarna eigenlijk ook alleen komen te staan.
Geen contact met vader en kon verders eigenlijk niet terecht en moest of ik het nou wou of niet op mezelf gaan wonen etc.
Tot de dag van vandaag is het nog steeds erg moeilijk om mijn hoofd boven water te houden.
Ik probeer haar voor mezelf in leven te houden door aan haar te denken, over haar te praten en op speciale dagen toch iets extra's te doen voor haar.
We moeten verder en kunnen niet stil staan, we kunnen alleen maar hopen op de dag dat de pijn en het gemis minder zal worden en het leven een stukje makkelijker

Gelukkig mijn beide ouders nog, maar wel erg om te lezen dat sommige helemaal geen ouders meer hebben!!

Iedereen sterkte!

ben m'n vader verloren toen ik 15 was heb daarna echte en kloteperiode gehad , maar op den duur geef je het een plekje!

maar allebei je ouders verlieze op zow een jonge leeftijd is echt erg ! ik zou er niet aan moete denke om ook me moeder nog is te verlieze !

sterkte ermee ieder geval

Ik heb gelukkig me beide ouders nog!
Lijkt me zo raar als een van je ouders overlijd of erger nog beide!

Sterkte

ben 11.5 jaar geleden mijn vader verloren ja.. moet zeggen dat je door zo'n groot verlies wel sneller volwassen wordt (geestelijk..) en je leert er mee leven maar het blijft een gemis.. Toen mijn moeder voor de 1e x na 6 jaar alleen te zijn met een nieuwe vriend aan kwam was echt heel raar, was geen man in mn leven gewend..
Mijn zusje van 11 zegt nu papa tegen de vriend van mijn moeder ook hier ben ik het niet mee eens omdat ze een eigen papa heeft. Begrijp me niet verkeerd, vind haar vriend een top vent maar ze moet haar eigen vader juist hoog houden
Ookal istie dan dood, ik zal altijd trots blijven op mn vader wat ie dan ook allemaal geflikt heeft.. juist omdat hij dood is hou ik hem hoog omdat hij het zelf niet meer kan doen..

sterkte

snap je situatie wel. vind idd dat je je vader hoog moet houden. ieder1 maakt natuurlijk een eigen keuze in wie hij hoe wil noemen maar kan me voorstellen dat je er mee zit.

Je hebt maar een papa en een mama. Dat zal altijd zo blijven

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 16 maart 2007 om 14:35:

▶

Wie heeft dit nog meer meegemaakt

moi...

Uitspraak van verwijderd op donderdag 12 april 2007 om 16:12:

▶

Gelukkig mijn beide ouders nog, maar wel erg om te lezen dat sommige helemaal geen ouders meer hebben!!

Mijn vader is 16 jaar geleden overleden tjee zolang alweer.Vergeten doe je nooit maar het slijt wel.Wat ik altyd heel raar vond nadertijd was als ik ergens ging spelen of logeren dat er dan een vader was ik wist dan niet goed hoe ik me moest gedragen tegen over die vader.

Mijn moeder.............mijn hart.........verloren toen ik 23 was.
Ben nu 21 jaar verder en mis haar nog iedere dag!!

Heb een maand geleden mij eigen badkamer speciaalzaak geopend en deze heeft ze niet gezien en ik ben er zo trots op.......Ik baal zo erg dat ze deze nooit gezien heeft!

Ook mijn vriendin.........In mei stierf mijn moeder en in junie leerde ik mijn vriendin kennen..... die heeft ze dus ook nooit gekend en ik weet zo zeker dat mijn moeder haar enorm graag gemogen zou hebben......

Ja ........ mijn moeder

Mijn moeder was 4 jaar ziek, in juni 2006 overleden aan longkanker. Maar gelukkig heb ik mijn vader nog die voor me zorgt, al is het niet altijd n pretje om enig meisje te zijn... Je mist toch je moeder om haar dingen te vertellen die je nooit aan je vader zou zeggen...
Op zulke momenten mis ik haar wel, als ik iets heb meegemaakt en aan haar wil vertellen...
Maar gelukkig heb ik afscheid van dr kunnen nemen en door 4 jaar voor haar te zorgen stond ik niet ineens voor n probleem dat huishouden heet...
Dat heeft ze me dan wel allemaal geleerd, Gelukkig...

maar denk ook dat het voor iedereen anders is, ik heb me moeder aan n ziekte verloren, voor mij was het eigenlijk een opluchting toen ze overleed, geen zorgen meer en geen lijden meer.. Niet voor haar en niet voor ons (iedereen die voor haar heeft gezorgd). Ik had echt een super goed band met mijn moeder, was ook echt een vriendin van me.. Mara hoe stom het ook klinkt, ik heb geen traan gelaten toen ze overleed en een jaar later nog steeds niet...

Maar als je je ouders heel plotseling verliest is het waarschijnlijk een heel ander gevoel, dan heb je geen afscheid kunnen nemen, heb je niet eerst een lange tijd moeten lijden... Dan moet je alles in een keer verwerken en ik denk dat dat uiteindelijk zwaarder is...

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 16 maart 2007 om 14:35:

▶

ben allebei mun ouders verloren en kwam er alleen voor te staan toen ik 18 was...heb er uiteraard nog steeds heel veel moeite mee om dit wereldje aan te kunnen..

Wie heeft dit nog meer meegemaakt en wat zijn jullie ervaringen en of advies waar je zelf heel veel aan hebt gehad???

ik ook
op mn 17e al op mezelf

kan veel typen hier,maar met welk nut
t is gewoon kut

kan veel typen hier,maar met welk nut

Ik vind het erg prettig om te lezen dat ik niet de enige ben, dus voor mij heb het wel degelijk nut.
Ik blijk niet alleen te staan in dingen en vind het wel fijn om te lezen dat anderen het ook zo beleven. Niet dat het fijn is dat hun ouders ook heen zijn gegaan, maar meer de gevoelens die je kan delen.

Op dit moment luister ik liedjes van de begrafenis, en hoezeer het ook pijn doet en me doet verlangen naar dat ze er nog is... het is ook troostend.

Goed dat iedereen zo eerlijk is trouwens. Hulde voor jullie, niet alleen omdat jullie durven te schrijven maar vooral omdat jullie durven te delen!

M'n moeder is overleden toen ik 6 was..
Is toch weer heel anders dan wanneer je 18 bent.. maar zou iemand opzoeken die hetzelfde mee heeft gemaakt en waar je er mee over kunt praten.. diegene begrijpt echt goed wat je meemaakt enzo:)

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 16 maart 2007 om 14:35:

▶

Ik ben allebei mun ouders verloren en kwam er alleen voor te staan toen ik 18 was...heb er uiteraard nog steeds heel veel moeite mee om dit wereldje aan te kunnen..

knap dat je doorzet

Mijn moeder, ondertussen alweer bijna 3,5 maand terug. Tijd gaat zo snel... moet zeggen dat ik het eigenlijk nog steeds niet besef volgens mij.

Maar ongelooflijk zoveel als je het om je heen hoort. Al die jonge mensen die hun ouders al verloren zijn... en dan zie je die oude kwijlende dementerende omaatjes rondschuivelen, zonder ook maar enig doel... Niet eerlijk.

Ik was 11 toen mijn vader overleed,
en was voor mij, terwijl ik nog niet echt het besef had, dat hij nooit meer terug zou komen, best moeilijk.

Ik was een echt papa's kindje, ik deed alles met hem
het was zeker wennen, want met me moeder had ik totaal geen band
Nu ik ouder ben, heb ik het er inderdaad best moeilijk mee, ik begin eigenlijk nu pas te besseffen dat ik hem nooit meer terug zal zien, en de rest van mijn leven zonder hem door moet.

Terwijl ik dit toch eigenlijk de belangrijkste periode uit mijn leven vind, ik word ouder, en er zijn heel veel veranderingen in je leven, en die kan je niet samen delen, en dat is heel moeilijk ja!

Ik heb alleen het geluk, dat ik een fantastische broer heb, waarmee ik altijd kan lachen, huilen en praten! en dat is wel mijn manier om er doorheen te komen, Heel veel sterkte

Uitspraak van einahpetS op vrijdag 18 mei 2007 om 09:19:

▶

Maar als je je ouders heel plotseling verliest is het waarschijnlijk een heel ander gevoel, dan heb je geen afscheid kunnen nemen, heb je niet eerst een lange tijd moeten lijden... Dan moet je alles in een keer verwerken en ik denk dat dat uiteindelijk zwaarder is...

Mijn vader is dus 16 jaar geleden plotseling overleden en de moeder van een vriend van mij had kanker een ziektebed dus en ik denk dat als je plotseling overlijd makkerlijker is want als je ziek bent leef je er naar toe wanneer je dood gaat en dat is helemaal geen leuke periode oke je kan nog wel alles zeggen wat je wou of dingen doen maar je weet dat het een van de laaste keren is en dat is ook een heel dubbel gevoel.En in mijn geval was het goed zo mijn moeder zat toen op engelse les en ze was die dag weg met haar klas en mijn vader ik en mijn broertje zijn toen wezen eten bij de chinees en dat was heel erg leuk en gezellig en toen we thuis kwamen mochten we nog ff t.v kijken en nog lekker ouwehoeren met mijn vader tegen 11 naar bed en werd ik om 12 uur wakker van mijn moeder ze schreeuwde en huilde heel hard toen was mijn vader dus dood.Klinkt misschien raar maar achteraf ben ik wel blij dat het zo is gegaan ik heb echt een super laaste dag met hem gehad.Ik ben blij dat hij dus niet ziek is geweest.

Ik wens je veel sterkte