Hokjesgeest sucks
Met de release van het album The eMotion Sequence op Delsin en de 12” ‘Renaissance’ op Carl Craig’s label Planet E, kunnen we deze maand nauwelijks om producer Vince Watson heen. Onlangs was hij in Amsterdam om de distributie van al dit nieuwe materiaal in goede banen te leiden. Love2Party greep de kans om de Schot zelf eens aan het woord te laten over zijn projecten.
Tekst: Susanne Woning
L2P: Welke vragen moet je in ongeveer elk interview beantwoorden en wil je nu een keer niet horen?
Vince: “Vragen over welke artiesten mijn muzikale ontwikkeling beïnvloed hebben en wat ik van de scene in een bepaald land vind. Ook krijg ik regelmatig de vraag welke software ik gebruik en vervolgens een niet begrijpende blik, als ik vertel dat ik alleen hardware gebruik.”
L2P: Okay, daar gaan we het dus niet over hebben. Vertel dan maar iets over je nieuwe album ‘The eMotion Sequence’, dat deze maand is uitgekomen.
Vince: “Ik ben in 2003 aan dit project begonnen voor Transmat. Helaas is het album, door financiële problemen van het label, niet uitgebracht. Ik heb een aantal tracks in eigen beheer uitgebracht, maar het aanbod van Delsin om het volledige album alsnog uit te brengen, was toch ook erg verleidelijk. Ik besloot er zes nieuwe tracks aan toe te voegen, om er een soort verhaal van te maken. Het bleek in de praktijk echter erg lastig te zijn om het eerdere en nieuwe werk te combineren op één album. Uiteindelijk is dit wel gelukt en ik ben dan ook erg blij met het resultaat. Het is tot nu toe een groot succes. Japan heeft vrijwel de gehele eerste persing van de cd besteld op de dag van de release!”
L2P: Hoe is de samenwerking met Planet E (en dus Carl Craig) tot stand gekomen?
Vince: “Deze plannen bestonden al een tijdje, maar het kwam er telkens niet van. Eerder dit jaar hadden we een gesprek naar aanleiding van één van mijn releases en heb ik een ruwe versie van een nieuwe track naar Carl Craig gestuurd. Hij was gelijk enthousiast. Het was veel werk om de twee tracks binnen korte tijd af te ronden, vooral omdat ik dus voornamelijk hardware gebruik bij mijn producties en alleen het ‘sequencen’ digitaal doe. Ik vind het zelf tot mijn beste werk behoren en Planet E was erg tevreden. Ik ben inmiddels begonnen aan de opvolger.”
L2P: Wat kunnen we na deze projecten verder van je verwachten?
Vince: “Voor het Franse Fcom ben ik een album aan het produceren dat heel anders wordt dan men van me gewend is. Het wordt een erg divers en meer artistiek album met jazzinvloeden. Fcom heeft me carte blanche gegeven en ik krijg alle tijd om eraan te werken. De afronding hiervan vindt waarschijnlijk plaats in 2007. Ook ben ik gevraagd om weer naar Japan en Brazilië te komen, na een aantal geslaagde optredens daar eerder dit jaar.”
L2P: Je hebt onlangs een aantal gigs in de Verenigde Staten gehad, waaronder ook in Detroit. Hoe was het om als producer van ‘Detroit techno’ in deze stad op te treden?
Vince: “Ik produceer geen Detroit techno, want ik kom niet uit Detroit. Het is gewoon elektronische muziek. Ik ben geen grote fan van hokjes. Vroeger ging je naar een club en moest je maar afwachten welke muziek je door de verschillende dj’s voorgeschoteld kreeg. Tegenwoordig nemen clubs bijna geen risico’s meer en staat de hele avond in het teken van één stijl. Hierdoor wordt er een ‘close minded’ en luie situatie gecreëerd, waarin niemand de gelegenheid heeft om de andere soorten muziek te ontdekken waarnaar ze eigenlijk misschien wel op zoek zijn. Het publiek krijgt alleen nog maar datgene te horen wat op een bepaald moment populair is volgens de grote radiozenders en magazines. Een voorbeeld hiervan is dat de evolutie van het minimalgenre in een aantal artikelen ineens werd bestempeld als ‘neo trance’ en dat dat gelijk massaal werd overgenomen door iedereen. Hokjesgeest sucks. Waarom kan het niet gewoon goede muziek zijn?”
L2P: Goed, hoe was het dan om als producer van elektronische muziek op te treden in Detroit?
Vince: “Detroit is een harde, gevaarlijke stad. Het is een gebied dat economisch behoorlijk is achtergebleven ten opzichte van de rest van het land. Tegelijkertijd is het qua technische ontwikkelingen en strakke architectuur erg modern. Deze tegenstelling draagt bij aan de rauwe, vreemde sfeer van de stad en waarschijnlijk ook aan het feit dat er zoveel goede muziek vandaan is gekomen. Niet alleen techno, maar ook soul (Motown) en jazz. Het publiek in Detroit houdt zich overigens helemaal niet bezig met ‘Detroit techno’, maar is momenteel nog behoorlijk in de ban van ‘minimal’. Het jongere publiek daar weet niet eens meer wie Derrick May en Juan Atkins zijn.”
L2P: Detroit en minimal? Wat vind je zelf eigenlijk van minimal? Heeft de recente hype een nieuw publiek aangeboord dat wellicht zal doorstromen naar de verschillende andere stijlen?
Vince: “Ik draai deze muziek ook regelmatig in mijn sets, maar persoonlijk vind ik het als muziekstroming op zich vaak wat te zielloos klinken. Als ik ga voor een rustige en hypnotiserende set, dan zet ik eerder tracks op van bijvoorbeeld Basic Channel, Monolake, Scion of Robert Hood. Het lijkt me verder niet waarschijnlijk dat het ‘nieuwe minimal-publiek’ zich enorm zal gaan verdiepen in andere muziekstromingen. De meeste ‘trance’-fans zijn inmiddels volwassen en de overeenkomsten tussen die stroming en de huidige ‘minimal’ zijn duidelijk. Het is dus gewoon weer een nieuwe populaire scene, zoals je die elke keer terugziet in de dance binnen een cyclus van drie à vier jaar. Deze stromingen zijn niet sterk genoeg om te overleven; alleen house en techno overleven en zullen er zijn tot het eind, onaangetast door trends of hypes.”
L2P: Je had het over de architectuur in Detroit. Is dit iets waar je je naast het produceren van muziek ook mee bezighoudt?
Vince: “Ik ben een architectuurfreak en heb een passie voor de esthetiek van dingen die mensenhanden kunnen maken. Muziek, design, architectuur: het is allemaal kunst en creativiteit. Ik heb bewondering voor iedereen die de ballen of het talent heeft om iets vanuit het niets te maken en creatieve gedachten niet laat wegdrukken door de dagelijkse beslommeringen. Visie en intuïtie zijn echt gaven die gerespecteerd moeten worden. Ik heb trouwens ook nog een grote passie voor voetbal, maar dat zit nou eenmaal bij elke Schot in het bloed.”
L2P: Tenslotte nog even terug naar ‘The eMotion Sequence’. De CD-presentatie is in 11 op 16 december in Amsterdam?
Vince: “Inderdaad. Ik ga een live-set doen met de tracks van het album in 11. Sterac a.k.a. Steve Rachmad zal op deze avond van Planet Delsin ook draaien. Ik heb veel respect voor Steve. Hij heeft alles gezien, alles gedaan en staat stevig met beide benen op de grond. Het lag dan ook erg voor de hand om hem voor de line-up te vragen. Het wordt een muzikale avond met veel Detroit-invloeden, iets wat wel nodig is in deze tijden van ‘minimal, minimal en nog eens minimal’.”
bron: love2party
