Quote of removed on Thursday 29 giugno 2006 at 00:14:
Converter is wat mij betreft ook geen noise, kun je iig niet echt in hetzelfde hokje stoppen als bv. Merzbow, want Converter gebruikt nogal vaak ritme.
Hmmm, ergens heb je geen ongelijk. Alleen is het al dan niet ontbreken van ritmische structuren geen voorwaarde voor noise.
Het raakt mijn ziel wel in tegenstelling tot kauwgomballen melodieen en dergelijke...
Quote of removed on Saturday 1 luglio 2006 at 20:58:
Apart dat het echt zulke diepgaande gevoelens teweegbrengt...
Hehe, was lees ik?
Noise music is similar to any other form of music in that, as with other genres, it can evoke a emotional response from it's listener. For some individuals, noise music's somewhat pain-inducing ability is used as a device of masochism. Some people have been quoted as saying when they are depressed or upset, they are more prone to listen to certain noise artists. In this respect, the music can evoke a cathartic response from its listener. Noise music's often grating characteristics may be used by its listeners to punish themselves, in much the same way as when people induce other forms of pain in search of pleasure. Other people just find very loud, complex sound exhilarating and not at all painful.
http://en.wikipedia.org/wiki/Noise_music
Ik moet ook toegeven dat wanneer ik geïrriteerd ofzo ben, heftiger muziek (bijv. Genocide Organ of Anaal Nathrakh)
luister dan wanneer ik vrolijk ben.
Dat is toch lef hebben om begin 1900 met noise op de proppen te komen tijdens een concert en te stellen : dit is de muziek van de toekomst...fuck jullie en je violen?
Luigi Russolo wsa behalve componist ook schilder en onderdeel van de kunststroming
futurisme. Op zich spreekt dit al voor zich en verklaart waarom iemand met zulke muziek kwam. In principe ging het daarbij meer om de theorie dan om de muziek an sich. Nu weet ik het niet helemaal zeker, maar uitgangspunt van zijn muziek was dat mensen in het industriele tijdperk (met machines e.d.) in de toekomst ook zouden luisteren naar muziek wat kenmerkend was voor die industriële tijd. Mensen zouden uiteindelijk wennen aan dissonantie en tot dusver algemeen aangenomen 'onprettige klanken'. Dat was volgens hem (letterlijk) pure toekomstmuziek. Idd, de kenmerken van noise.
Dit is ook interessant:
American archivist and writer Boyd Rice has been a seminal influence on Noise music. Starting in 1975, Rice began experimenting with the possibilities of pure sound. In his live performances, he attached an electric fan to an electric guitar and also used an electric shoe polisher as an instrument. He created extremely loud, cascading walls of noise and played pieces of recorded conversations, news reports, and music just beneath the threshold of comprehensibility. Rice has created works that combine brutal soundscapes with various poetics. He has also structured noise elements into harmonious, rhythmic pieces that defy easy categorization. (bron)
In weze niet zozeer noise, maar ook interessant is de muziek (of beter gezegd: het verhaal er achter) van
Stockhausen, misschien wel de belangrijkste Duitse componist van de afgelopen eeuw. Zijn invloed reikt van de Beatles tot Kraftwerk. Typisch voor zijn werk is dit stukje:
Tijdens een debat over Goeyvaerts' 2e pianosonate vroeg Adorno naar de vormopbouw, het gebruik van motieven, voor- en nazin; Stockhausen antwoordde hem:
"Herr Professor, Sie suchen ein Huhn auf einem abstrakten Bild" (beste professor, u zoekt naar een kip in een abstract schilderij).
Het is wel interessant om stil te staan hoe ver de invloed reikt van datgene was niet altijd begrepen wordt.
