(permanent verbannen)
Geïnspireerd door het topic Zwangere vrouwen opsluiten?, vond ik het tijd worden om hier een stelling te behandelen, namelijk:
Je ziet ze vaak lopen: ouders die nogal gehaast hun weg zoeken door een drukke winkelstraat vol geïrriteerde koopzieke mensen (hoe zou dat toch komen? het is tenslotte koopzondag...)
Met hun kleine geldverslindende hebberige monstertjes aan de hand banen zij zich een weg door speelgoedwinkels met veel te dikke mensen in veel te smalle gangetjes.
De jongste vraagt of hij een Xbox 360 krijgt waarop zijn moeder meteen ja knikt.
Vader besluit er een schepje bovenop te doen en koopt voor zijn zoon meteen bij de eerstvolgende winkel een breedbeeld tv. (Hoe moet hij anders ooit nog studio sport kunnen kijken? Tussen moeders favoriete zwakbegaafde real-life soaps door gaat dat meestal nog net, maar video games kunnen er echt niet bij!)
Met zijn dikke leasebak snelt vader met zijn gezin door het drukke stadsverkeerd vol agressieve automobilisten.
Eenmaal thuis aangekomen kijken de ouders naar het journaal. De kinderen kijken naar het jeugdjournaal, waar dezelfde verrotte afspiegeling van deze maatschappij (ondersteund door reclame om nog meer rotzooi aan de man te brengen) de tere kinderzieltjes wordt ingepompt. Gelukkig gebeurt dat allemaal in simpele taal!
Terwijl het hele gezin gewaarschuwd wordt voor terrorisme, het opraken van de olie, de economische crisis en alles wat daarmee samenhangt heeft ieder zo zijn eigen zorgen:
Vader kan straks zijn leasebak niet meer rijden. Moeder kan zich straks geen veel te dure kleding meer veroorloven en de kinderen willen meer spelletjes voor hun Xbox met breedbeeld tv.
Gelukkig werken de ouders allebei full-time, om zich al die overbodige luxe voor zichzelf en de kinderen (voorlopig) nog te kunnen permiteren.
's Avonds in bed realiseert vader zich dat hij binnen het gezin slechts materiële behoeften kan bevredigen.
Allemaal denken ze: waar ben ik aan begonnen? Is dit wat het leven te bieden heeft?
Persoonlijk lijkt het me beter dat de vrouw, HELEMAAL NIET ZWANGER WORDT
Er lopen al genoeg van die kutkinderen op deze aardkloot. Ja hoor, daar kunnen er vast nog wel een paar miljoen bij!
Iedere mongool snapt toch dat een wereld vol oorlog, geweld, ziektes, geloofsfanaten, natuurrampen, haat, hebzucht en andere rotzooi geen wereld is waar je kinderen in laat opgroeien?!
Maargoed, ze willen zo graag zo'n schattig kindje
Zal die leuk vinden om geboren te worden, NOT
Je ziet ze vaak lopen: ouders die nogal gehaast hun weg zoeken door een drukke winkelstraat vol geïrriteerde koopzieke mensen (hoe zou dat toch komen? het is tenslotte koopzondag...)
Met hun kleine geldverslindende hebberige monstertjes aan de hand banen zij zich een weg door speelgoedwinkels met veel te dikke mensen in veel te smalle gangetjes.
De jongste vraagt of hij een Xbox 360 krijgt waarop zijn moeder meteen ja knikt.
Vader besluit er een schepje bovenop te doen en koopt voor zijn zoon meteen bij de eerstvolgende winkel een breedbeeld tv. (Hoe moet hij anders ooit nog studio sport kunnen kijken? Tussen moeders favoriete zwakbegaafde real-life soaps door gaat dat meestal nog net, maar video games kunnen er echt niet bij!)
Met zijn dikke leasebak snelt vader met zijn gezin door het drukke stadsverkeerd vol agressieve automobilisten.
Eenmaal thuis aangekomen kijken de ouders naar het journaal. De kinderen kijken naar het jeugdjournaal, waar dezelfde verrotte afspiegeling van deze maatschappij (ondersteund door reclame om nog meer rotzooi aan de man te brengen) de tere kinderzieltjes wordt ingepompt. Gelukkig gebeurt dat allemaal in simpele taal!
Terwijl het hele gezin gewaarschuwd wordt voor terrorisme, het opraken van de olie, de economische crisis en alles wat daarmee samenhangt heeft ieder zo zijn eigen zorgen:
Vader kan straks zijn leasebak niet meer rijden. Moeder kan zich straks geen veel te dure kleding meer veroorloven en de kinderen willen meer spelletjes voor hun Xbox met breedbeeld tv.
Gelukkig werken de ouders allebei full-time, om zich al die overbodige luxe voor zichzelf en de kinderen (voorlopig) nog te kunnen permiteren.
's Avonds in bed realiseert vader zich dat hij binnen het gezin slechts materiële behoeften kan bevredigen.
Allemaal denken ze: waar ben ik aan begonnen? Is dit wat het leven te bieden heeft?














