Ik draai me weer om. De zon schijnt door een kiertje de kamer binnen. “Yesâ€, denk ik, “Het weer zit mee.†Ik draai me nog eens om. Vlinders in mijn buik. Ik voel excitement. Verder slapen kan ik nu wel vergeten. Toch heb ik geen zin om er al uit te gaan en blijf lekker liggen, met mijn ogen dicht, dagdromend over wat er komen gaat…
De wekker gaat. Ik doe mijn ogen open en kijk als eerste richting het raam, de zon schijnt nog steeds door het kiertje. Een glimlach van oor tot oor verschijnt op mijn gezicht. Dit zijn de zeldzame keren dat ik uit bed spring, ZONDER gemopper. Ik check mijn telefoon. 2 smsjes: “Yoehoe we mogen weer†en “Geen wolkje aan de lucht
â€Ik sta met een roseetje in mijn hand, denkend dat het niet de laatste zal zijn vandaag. Ik voel me intens gelukkig, een gevoel van vreugde en genot gieren door mijn lijf. Al mijn vriendinnen om me heen, wat zijn het toch schatten denk ik bij mezelf, zo prachtig. En wat zijn we hier toch goed in.
De avond nadert. Mensen lopen door elkaar heen. Ik zie blije en voldane gezichten. “Maar we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet.†Hihi, wat zijn dit toch heerlijke momenten. Daar doe ik het voor. En mensen die er nooit geweest zijn, niet voelen wat ik nu voel, zullen nooit begrijpen wat het écht is. Dit is mijn wereld. Eentje die ik met een select groepje deel. En dat maakt het zo bijzonder.
Het is donker. Ik kijk op mijn horloge. Balen nog maar 30 min en dan is deze dag weer voorbij. Het was weer GE-WEL-DIG. Weer één voor in de boeken.
We geven onze voorbijgangers tevreden blikken. Lachen nog één keer samen en dan komt nu voor de allerlaatste keer die bass de speakers uit knallen.
“Weer een jaar wachten, maar volgende week sta ik er weer.
It's showtime, festivalseizoen is weer begonnen!
