Carnaval

Ik had een keimooie piratenhoed en die is nu dus gewoon kwijt. Ik weet niet wie ‘m heeft. Ik kwam Café Brandpunt binnen en toen pakte iemand m’n hoed af. Volgens mij was het dat meisje verkleed als verpleegster. Gelukkig lopen er maar zesenzeventig als verpleegster verklede meisjes rond in deze tent. Ik was vorige week speciaal naar de feestwinkel gegaan om een piratenhoed te kopen en die is nu dus gejat. Ik kan wel janken. Een andere kroeg dan maar.

Ik loop het Piusplein op en heb nu al spijt dat ik de kroeg heb verlaten want de rij is echt enorm lang. Ik hoop dat ik straks nog binnen mag van de als Tarzan verklede uitsmijter. Ik word wel altijd een beetje bang van de uitsmijters als ze ook verkleed zijn. Dat doen ze om undercover te blijven.

Op het Piusplein sta ik te wachten totdat m’n vrienden ook naar buiten komen. Ze nemen de telefoon niet eens op. Het is koud, dus nog maar een Schrobbelèrke dan. Ik ben als piraat verkleed; Captain Jack Sparrow. De bar is buiten gewoon dicht. Wat een onzin. Als piraten verklede mensen spreken me aan. Of ik morgen ook op de boot moet zijn, vragen ze. Waar hebben ze het over? Een piraat met een papegaai op zijn schouder wil met me praten: ‘Eej!’, zegt ie. ‘Waorum hedde gij ginne papegaoi op oe schouwer?’ Ik vertel maar dat ik de mijne kwijt ben en ik vraag hem waarom er bierglas op zijn papegaai staat. ‘Hij was ammel aon ’t ouwehoeren en ik werd ‘r nie goed van!’, zegt de piraat. Zijn vriendin, de giraffe staat me aan te gapen. De piraat zegt nog iets wat ik niet begrijp dus ik neem nog maar een schrobbelèr.

Volgens mij sta ik al een uur buiten en ik heb het idee dat er niemand meer naar buiten komt. Ik sta nu ineens tussen een groep mensen die ik helemaal niet ken mee te zingen met het Mooiste Carnavalsnummer Aller Tijden. We springen en we doen de polonaise over de Korte Heuvel. Ik dacht dat ik daarnet nog op het Piusplein was. ‘Mijn san-se-veria staat voor ’t raam, en als ik binnen kom, dan gaat ie staan. Het is ’n plantje van ‘ne meter hoog. Mar mee carnaval dan staat ie altijd droog!’, zingen we luidkeels. Ik ontmoet de liefde van m’n leven en we besluiten morgen te gaan trouwen. Keigezellig! Ik moet echt even gaan zitten, nu.‘Waar wás je nou?’, zegt Rob als ie de kroeg uit komt lopen. Ik zit op een betonblok. ‘Ik moet hier blijven, want ik ga morgen trouwen en jij bent getuige!’, leg ik uit aan Rob. Die weet ook niet waar ik het over heb. ‘Hoe heet ze dan?’ vraagt hij. ‘Weet ik niet, man.’

Ik sta op en voel op m’n hoofd. Waar is m’n hoed, eigenlijk?