Op de televisie is alles veel makkelijker. Je wordt aangereden en komt terecht in een ambulance vol knappe dokters die je leven proberen te redden. In het ziekenhuis zijn er, voor zo ver mogelijk, nog knappere dokters en co-assistenten uren met je bezig. Wat onmogelijk lijkt lukt hen toch, binnen korte tijd ben je weer fris en fruitig. De knappe dokters vegen het zweet van hun bloedmooie voorhoofdje af en vragen je mee uit eten. 272

Hijgend en deels bezweet stap ik de bus in, show mijn OV en kijk rond, met wie heeft het lot mij vandaag samen gezet? Gelukkig geen half-bekenden mensen waar je principieel naast moet gaan zitten en een gesprek moet voeren terwijl je eigenlijk beiden niet wil. Lucky me, ik kan gaan genieten van mijn mp3-speler het komend half uur want ik zie geen bekende gezichten. 382

Om half 1 sta ik in de club met mijn collega’s. Gezellig een biertje te drinken, meedeinend op het lekkere ritme. Het is ter ere van een personeelsfeestje en shit, daar gaat mijn gsm weer. Het trillende gevoel bij mijn rechter testikel waarschuwt mij voor een inkomend berichtje. Ik kijk op mijn gsm, met als achtergrond mijn schatje en het is precies wat ik verwachtte: Mijn vriendin die me vraagt hoe laat ik thuis kom. 1489

Ik sta 's morgens vroeg op; het is de eerste dag van het nieuwe jaar. Ik ben zeven jaar oud en samen met mijn broertje ga ik op stap. Zoeken naar niet afgeknald vuurwerk. Al snel vinden we iets dat het waarschijnlijk nog wel zou kunnen doen ondanks de regen die die nacht heeft gevallen. Het is een welbekend dik rode rotje met een grijs kort lontje. GAAF!!! 419

Ik zat in de trein en las het boek ‘Komt een vrouw bij de dokter’, van Kluun. Voor de overgebleven tien mensen die het boek niet hebben gelezen of weten waar het over gaat: Komt een vrouw bij de dokter gaat over een man die een vrouw heeft met borstkanker. Terwijl zij lijdt aan haar ziekte, neukt hij alles wat los en vast zit. Zij gaat dood en ik heb in tijden niet zo’n moeite gehad om het droog te houden bij het lezen van een boek. 446

Laatst zijn we met de kinders naar de kermis geweest. Dat was een primeur, want noch nimmer begaven Max ( 6 ) en Mara ( 3 ) zich binnen het Sodom & Gomorra van de Nederlandse buitenluchtentertainmentindustrie. Niet dat we onze kinderen conservatief en overbeschermend opvoeden hoor, niks ervan. Noch dat we zelf louter het goede voorbeeld geven, welnee, hun vader plukt de nacht in menig danceclub en hun moeder slempt zich met grote regelmaat door de Frank-voorheen Chivas-borrels. En dat mogen ze weten ook 381