Even vooropgesteld: ik heb nu geen man nodig in mijn leven. Mijn motto voor 2010 is nog steeds 'single'! Ik wil alleen graag weten of er nog een prins in het verschiet ligt en of ik mijn eisen niet gewoon eens flink moet gaan bijstellen.
Ik zoek de ware, maar ik wil liefde voelen. Dat je nauwelijks kan ademhalen of eten. Ik wacht op een droomprins die me van m’n sokken vaagt, tegen de muur ramt en me te grazen neemt. Ik wil het sprookje, de opwinding, de romantiek. Diepe liefde vol passie. Maar waar vind je dat nu de dag? Ten midden van rampen in verre landen, moord en doodslag overal, financiële crisis en dan met name die van jezelf, in je eigen portemonnee. Single moeder in de jungle.....
Mijn hele leven word ik al omringd door mannen, heel simpel. Met mannen belandt je niet in eeuwige ruzies over dingen die me niet boeien, hoef je niet verplicht iedere week af te spreken en niet te praten over ditjes en datjes. Met mannen kun je rouwdouwen, zuipfestijnen houden (das dus zonder Malibu), oorlogsfilms kijken en in een vriendschap zijn ze zo loyaal als een hond. En dat is maar een kleine greep uit het assortiment.
Ik ben geen meisje-meisje-meisje. Althans, niet het stereotype meisje. Maar eerlijk is eerlijk, sinds ik moeder ben, interesseert MAC-up (geen tikfout) me wel en Marlies Dekkers kan me uren (inmiddels al jaren) boeien met haar touwtjes.
Maar vroeger, lang geleden, werd ik verliefd op mijn eerste prins. Eigenlijk was hij van prinses Odette uit het Zwanenmeer, maar de toon was gezet. Uren kon ik fantaseren, hoe mijn prins op het witte paard mij uit mijn schoenen zou blazen, me zou ontvoeren naar zijn prachtige kasteel en me een leven vol luxe (thinking of Marlies Dekkers and MAC cosmetics) zou geven. Ik zou een prinses zijn, zijn prinses, we zouden kinderen krijgen en een lang en gelukkig leven leiden.
Zeker op moeilijke punten in mijn jeugd, greep ik me vast aan de fantasiewereld, want ja, dan was ik even weg uit de ellende. Gelukkig veel toneelklassen gehad waarin ik me kapot kon acteren. In een fantasiewereld leef ik niet meer, de realiteit van de wereld heeft dat met de jaren wel kapot gemaakt. Ergens is dat jammer, maar aan de andere kant, past het niet meer in mijn leven. Bovendien is de fantasiewereld die ik af en toe nog wel eens bezoek, echt niet meer zo rooskleurig, volgestopt met geur- kleur- en smaakstoffen, als hij ooit 22 jaar geleden was.
Maar nu als, zelfverklaarde happy single mom, betrap ik mezelf erop dat ik nog steeds verlang naar mijn Walt Disney happy ending. Naar mijn Prince Charming.Want in de loop der jaren zijn er flink wat prinsen geweest, die uiteindelijk maar gewoon kikkers bleken te zijn. En na iedere kikker, voegde ik onbewust weer wat toe aan het lijstje van punten waaraan Prince Charming zich uiteindelijk moet kwalificeren. Oftewel, een behoorlijk onmogelijke taak dus.
Ik word oud, ja ik heb last van mijn quarterlifecrisis, omgang met J, maakte me dat al te duidelijk. 29 is absoluut niet het nieuwe 19. Het zorgde ervoor dat ik ineens met weemoed ging terugkijken naar de tijd voor Jaïrah! That’s just fucked up. Want ik was tevreden, ik heb geleefd zoals ik wilde, met wat schoonheidsfoutjes hier en daar. Ik heb een leuke tijd gehad, ik heb gefeest alsof het 1999 was. Alleen iets langer dan de planning was.
Conclusie, als ik ouder word, word Prince Charming dat ook. Als ik daar aan denk, zie ik een grijze, kalende man met pokdalig gezicht, bierbuik en onverzorgd uiterlijk. And worst case scenario, bigger boobs than me. Een man, die zich nog niet eens op een Shetlandpony kan hijsen. Dus laat staan dat hij mij dan nog uit mijn schoenen blaast.
Moet ik genoegen nemen met minder? Of mag ik blijven geloven?
Na uren bellen met vriend D, die me ervan heeft overtuigd, dat ik best mag blijven geloven in mijn prins op het witte paard, leg ik me hier dan maar bij neer. Ik weet wat ik wil en daar ga ik nu dan ook voor. Ik ga geen genoegen nemen met minder. Deze keer ga ik luisteren naar mij (en een beetje naar D).
Prince Charming
gepubliceerd op
5 mei 2010
117 opmerkingen
Met mannen belandt je niet in eeuwige ruzies over dingen die me niet boeien, hoef je niet verplicht iedere week af te spreken en niet te praten over ditjes en datjes. Met mannen kun je rouwdouwen, zuipfestijnen houden (das dus zonder Malibu), oorlogsfilms kijken en in een vriendschap zijn ze zo loyaal als een hond.
laatste aanpassing door een beheerder
GEWELDIGE column!!!
Echt ZO herkenbaar!!!
Maar ga alsjeblieft NIET jouw eisen naar beneden bijstellen!
Neem GEEN genoegen met minder!
Je weet wat je waard bent en wat je te bieden hebt, dus jouw dekseltje komt zeker nog voorbij gelopen!
Ik wacht ook geduldig tot de tijd komt dat mijn Prince Charming mij met flinke decibellen van mijn sokken blaast
Echt ZO herkenbaar!!!
Maar ga alsjeblieft NIET jouw eisen naar beneden bijstellen!
Neem GEEN genoegen met minder!
Je weet wat je waard bent en wat je te bieden hebt, dus jouw dekseltje komt zeker nog voorbij gelopen!
Ik wacht ook geduldig tot de tijd komt dat mijn Prince Charming mij met flinke decibellen van mijn sokken blaast
Uitspraak van verwijderd op woensdag 5 mei 2010 om 14:39:Maar ga alsjeblieft NIET jouw eisen naar beneden bijstellen!
Neem GEEN genoegen met minder!
Uitspraak van verwijderd op woensdag 5 mei 2010 om 13:08:Er zijn maar weinig mannen die zitten te wachten op andermans kinderen, dus als "happy single mom" kun je al verdomd weinig eisen stellen...
Tja, en als ze nou eens heel erg leuk is?
Terwijl je je eisen hoog houdt en geen genoegen neemt met minder, realiseer je dan goed dat jij natuurlijk een vrouw bent die absoluut geen nare trekjes of vervelende gewoontes heeft
Het is nog altijd een beetje geven en een beetje nemen in een relatie
(NB: schrijftechnisch is de eerste helft duidelijker en lekkerder lezen dan de tweede helft)
Het is nog altijd een beetje geven en een beetje nemen in een relatie
(NB: schrijftechnisch is de eerste helft duidelijker en lekkerder lezen dan de tweede helft)
Uitspraak van verwijderd op woensdag 5 mei 2010 om 13:08:Er zijn maar weinig mannen die zitten te wachten op andermans kinderen, dus als "happy single mom" kun je al verdomd weinig eisen stellen...
Wat een onzin