I had a dream

Als je het alfabet in goede volgorde op kunt dreunen, daarbij ook het talent van gladde praatjesmaker in je bezit hebt en ook nog oog hebt voor non-verbale signalen en daar je eigen draai aan kunt geven met mooie woorden en verborgen, sluimerende vragen, kom je als een zogenoemd ‘’medium’’ vaak een heel eind in de goede richting.

Er is zich een geheel nieuwe hype aan het ontwikkelen. Of hebben we hier met een geheel nieuwe imperium en misschien zelfs wel een nieuwe beroepssector te maken? Het zou zomaar kunnen dat de gekte zo ver door slaat dat je in de toekomst gewoon opgeleid kan worden tot medium, zodat iedere willekeurige persoon zich deze gave aan kan leren! De één heeft zijn eufore nog niet gemaakt, of de ander staat al weer te trappelen om in het openbaar met zijn gave te pronken. Deze nieuwe trant van dienstverlening zet zich razendsnel voort. En de zogenaamde ‘’mediums’’ schieten als paddenstoelen uit de grond!

Ik verdrink altijd helemaal in gedachten als ik weer eens naar zo’n programma zit te kijken. Het zou toch heerlijk zijn om die ene persoon nog die vragen te kunnen stellen die al zo lang door je hoofd heen spoken? Heerlijk om nog even bevestiging van respect, liefde, waardering en/ of vriendschap te mogen ontvangen? Geweldig om al je schuldgevoelens in één zucht uit de weg te kunnen ruimen. Maar werkt het ook echt zo? Ik zou het zo graag willen! Ik wil het zo graag geloven. Want ook de gedachten dat dood niet echt dood is kan veel troost bieden bij het missen van een dierbare.
Tegenwoordig kun je overal terecht met je vragen aan die ene persoon die niet meer onder ons is. Maar wat is er nou van waar? Is het echt mogelijk om een theekransje te onderhouden met een overleden dierbare onder begeleiding van een medium? Af en toe ben ik verbluft en kijk ik vol bewondering naar één van de vele programma’s waarin een medium de hoofdrol siert met zijn bijzondere gave. Maar helaas is het meer regel dan uitzondering dat ik moet constateren dat we hier te maken hebben met de eerder vermeldde gladde praatjesmaker, oftewel, een heuse kwakzalver.

Toch wel teleurgesteld val ik dan in slaap met mijn gedachten nog vol met vragen en dingen die ik nog wil vertellen aan die ene dierbare persoon die mij nog niet zo lang geleden is ontvallen. Als ik ’s morgens dan wakker word blijkt dat ik heerlijk heb gedroomd over deze persoon. Dat doet me goed! Ik heb haar die nacht nog heel even bij me mogen hebben, we hebben met elkaar kunnen praten, ik heb haar stem weer gehoord en er zijn fijne en lieve dingen gezegd! Al is het een droom, het voelt zo fijn.. Ik denk dat ik het daarom ook maar bij dromen houd.