Daar sta ik dan, een achttien jarig meisje. Nooit reis ik met de trein, en nu vind ik mezelf totaal verdwaald op het station van Den Bosch. Wetende waar ik heen wil, mijn eindbestemming, Aalten, maar op dit moment hopeloos op zoek naar mijn goede perron.
Gelukkig staat een stukje van mij vandaan een conducteur. Ik vraag hem dan ook of dit mijn trein naar Arnhem is. Dat is het niet maar deze rijd wel naar Nijmegen dus die kan ik ook nemen. Meteen schiet ik in de stress, ik heb heel braaf mijn reis op internet opgezocht en in mijn lijstje komt geen Nijmegen voor. Ik bedank de conducteur vriendelijk en ga verder met mijn zoektocht naar mijn perron. Na een paar minuten vind ik hem. Gelukkig heb ik nog wat tijd over zodat ik even een sigaretje tegen de stress kan roken. Al rokend hoor ik een dame tegen haar telefoon praten, schijnbaar gaat het op haar werk niet goed en is ze opzoek naar een nieuwe woonruimte. Bij wie ze haar hart lucht zal ik nooit weten.
Mijn trein is er nog niet en dus plant ik mezelf op een bankje neer. Ik hoor hoge hakken aankomen, toch niets beters te doen blijf ik luisteren tot de volgende dame in beeld komt. Ook deze is tegen haar telefoon aan het kletsen, zij is wel vrolijk. Waarschijnlijk tegen een vriendin verteld ze dat ze net van de kapper afkomt en dat het nu totaal anders is. ‘Het staat me fantastisch’ hoor ik haar zeggen. Niet wetende hoe het er eerder uitzag denk ik bij mezelf dat het er nooit veel verschrikkelijker heeft kunnen zijn dan nu.
Eindelijk is mijn trein er. Toch een beetje angstig stap ik in, biddend dat dit de juiste trein is. Ik heb een plekje gevonden en zit rustig om me heen te kijken. Vlak nadat de trein begint te rijden hoor ik alweer een dame tegen haar telefoon praten, vertellend dat ze in de trein zit en er dus zo is. Ik heb geen idee waar ze heen gaat maar ik hoop Arnhem, dan zit ik goed.
Schuin voor me zit een jongen in een auto tijdschrift te bladeren en te kijken naar auto’s die hij waarschijnlijk toch nooit kan betalen. Ik vraag me af wat er in zijn hoofd omgaat.
Dan bedenk ik me hoe heerlijk mijn leven eigenlijk is: ik woon in een mooi huis, heb geen afschuwelijk nieuw kapsel en geen onbereikbare dromen. Het enige waar ik me druk over maak is de juiste trein hebben. Ik zak lekker onderuit en denk ‘als dat alles is, vind ik mijn bestemming wel.’
219 opmerkingen
Uitspraak van *Ridin Solo* op woensdag 23 juli 2008 om 00:05:1ste
Vind het niet echt een geweldig stuk Inhoudloos!
Jouw reactie ook....
Een speciaal lettertype.
Zoek hier maar een leuke uit
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op woensdag 23 juli 2008 om 00:20:wel grappig maar een beetje kort en weinig inhoudt ,, ik ga ook niet vaak met de trein dus snap wat je bedoelt
Ik vind het een hele schattige poging
Je hebt het principe onder de knie. Het mag alleen nog wel een stuk pittiger.
Je hebt het principe onder de knie. Het mag alleen nog wel een stuk pittiger.
Uitspraak van lunatic4life op woensdag 23 juli 2008 om 00:51:Nogal 'simpel' verhaaltje
Uitspraak van DjKnox aka Nongetjie op woensdag 23 juli 2008 om 08:32:Jouw reactie ook....
18 en met de trein.. pas je op? straks moet je nog met de bus.
Uitspraak van the beat is Flo_wn op woensdag 23 juli 2008 om 10:50:er was eens een trein,
en die leefde nog lang en gelukkig.....
het begint redelijk,, maar mis echt de clou van het verhaal!
keep on trying!
go for it!
Uitspraak van verwijderd op woensdag 23 juli 2008 om 11:25:gaat zo vlug hak op tak, als hij wat langer was geweest had je je meer kunnen storten op de verschillende stukjes
Klopt, maar ik vind de gedachte achter de column geweldig.
Ik kan ook vaak lekker nadenken over wat andere denken en dan bedenk ik ook vaak; " gelukkig ben ik wie ik ben"