tijdens mijn dagelijks gebruik - help mensen weer aan een internetverbinding bij @ home - slaat de angst me ontzettend toe. Ik zit hier wat te surfen @ mijn werk over hyves.. En bedenk me opeens dat ik de afgelopen 3/4 maanden niet een stap vooruit ben gekomen met mijn leven. een beetje werken, een beetje thuis komen.. om vervolgens weer te werken en weer thuis te komen.. zo gaat mijn leven nu al sinds die dag.. de 20e..

De angst dat mijn leven zo wordt zoals ik het nooit heb gewild.. slaat toe. Wat moet ik doen, wat WIL ik doen? waar zijn mijn dromen, mijn gedachtes en mijn gevoelens heen..

Leef ik niet op de gedachtes, de woorden, de gevoelens van andere?

leef ik het leven dat anere willen dat ik leef.. ?



wat wil ik zelf?

Ik wil weg uit dit bekrompen gebied.
ik wil nieuwe mensen leren kennen.
Ik wil mezelf leren kennen...

en waarom krijg ik het gevoel dat ik dat hier niet kan..



Staat mijn leven stil, maar toch leef ik door?

ben ik in een ander leven gestapt zonder dat ik het zelf door heb..?

Heb ik al mijn passies ; al mijn dromen en al mijn wensen aan de kant gezet voor een ander leven, zonder dat ik het zelf wil?!



anyone?!

Ik heb thuis een potje
Op het potje staat verdriet
ik doe er vaak verdrietjes in
want als ze klein zijn, huil ik niet.
Steeds als er iets tegen zit er iets gebeurt wat ik niet wil
open ik het potje gooi het erin, heel stil.
Maar nu was de laatste druppel iets te veel.
Van al die stukjes klein verdriet kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot omhoog.
Een traan begon te rollen
Ik voelde me erg rot.
Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal,
ik zat echt tot mijn haren in het diepste diepe dal.
Het was met rood omrande ogen toen ik mijzelf weer rustig kreeg.
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje ... dat was leeg.
Dus zie ik iemand lopen? Rode ogen en heel bedeesd,
Dan vraag ik niets meer, dan weet ik.
Zijn potje is pas vol geweest.

dank jullie allemaal hartelijk voor jullie komst.
wat een overweldigende "opkomst".

het had een enorme impact op me.

ook jullie steun was overweldigend!!!Heerlijk! echt ik dank jullie allemaal hartelijk!

Heel veel liefs en een kus.


Groot en klein
’n vlo is klein
’n koe is groot
maar hoe klein is het leven
hoe groot is de dood?

hoe klein, hoe groot
is ál ons weten?
waarmee kan ik
ons denken meten?

hoe klein is leed
hoe groot is blij
ik kan er met
m’n pet niet bij

het leven zou
zijn glans verliezen
wanneer er geen geheim zou zijn
je komt, je leeft
je pakt je biezen

en de koe is groot...
en de vlo is klein...

als het leven opeens ophoud.
als je opeens niets meer kunt.
niet omdat je niet meer wilt, maar omdat je lichaam gewoon niet meer kan..
wat moet je dan.. als je niet opgeven wil.. of kan...?!

Dan.. zorgen wij voor jou..
wij zorgen zo voor jou.
zoals jij voor ons zorgde

met het respect && gevoel dat je verdient.

IKJIJWIJ. JETTY HEIDY LES. al 20 jaar een team.
Voor altijd verbonden..!
Neem de tijd. Neem je rust. Laat het gaan.

Wij redden ons wel, en zorgen voor elkaar.




You'll never leave my mind.

Loel.