Ik heb thuis een potje
Op het potje staat verdriet
ik doe er vaak verdrietjes in
want als ze klein zijn, huil ik niet.
Steeds als er iets tegen zit er iets gebeurt wat ik niet wil
open ik het potje gooi het erin, heel stil.
Maar nu was de laatste druppel iets te veel.
Van al die stukjes klein verdriet kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot omhoog.
Een traan begon te rollen
Ik voelde me erg rot.
Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal,
ik zat echt tot mijn haren in het diepste diepe dal.
Het was met rood omrande ogen toen ik mijzelf weer rustig kreeg.
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje ... dat was leeg.
Dus zie ik iemand lopen? Rode ogen en heel bedeesd,
Dan vraag ik niets meer, dan weet ik.
Zijn potje is pas vol geweest.