Julia Stiles as Kat in '10 Things I hate about you' has got a point... :: You Go Girl!
(Als je 'm nog niet kent: wel ff doorlezen tot het eind..)

I hate the way you talk to me
and the way you do your hair
I hate the way you drive my car
I hate it when you stare
I hate your coloured sweater
and the way you read my mind
I hate you so much it makes me sick
it even makes me rhyme
I hate the way you're always right
I hate it when you lie
I hate it when you make me laugh
even worse when you make me cry
I hate it when you're not around
and the fact that you did'n call
But mostly I hate the way I DON'T hate you
not even close, not even a little, not even at all....

Wachten duurt lang. Zeker als het regent. In afwachting van Ber's arrival op onze lunch-date had ik de een berg tijdschriften gekocht in de kiosk op CS. Gratis lezen in de shop én je staat lekker droog. Onder het motto: je moet toch wat..
Bijkomend voordeel: kan meteen mijn jaarhoroscoop voor 2008 lezen. Hmmm belooft niet veel goeds: kennelijk hebben mijn relaties (eh???) groot onderhoud nodig waarbij 'Escape!' een sleutelwoord is. Het schijnt tijd te zijn voor een kosmische reality-check waar ik eens in de 7 jaar mee te maken krijg (denk-denk waar was ik op mijn 19e...). Ik moet mijn ambities verwezenlijken, anders wordt ik het sloofje van de chef. Qua gezondheid moet ik dit jaar bijzonder voorzichtig zijn met alcohol en andere stoffen die leiden tot controleverlies (damn! > )... Gelukkig heb ik steun aan Maagd en Vissen, want ook zij hebben Saturnus op bezoek..
Thuis bij het uitpakken van mijn tas kom ik die tijdschriften weer tegen. Het spirituele magazine met de jaarhoroscoop, de Yes waarmee je een reis naar Bali kan winnen want yeah, do I need a vacation... En de Volkskrant om de intellectueel uit te hangen. Daar zit je dan, met een berg tijdschriften en geen tijd om ze te lezen, aangezien studeren bij mij momenteel synoniem staat voor bye-bye freedom, bye-bye social life... Dus ik bedacht bij mezelf: het zou toch wel relaxt zijn als ik een momentje de tijd had om te lezen, gewoon omdat je even nix te doen heb. In de trein bijvoorbeeld..
The tricky thing van het doen van verdekt opgestelde verzoeken aan het Universum, is dat ze nét even iets anders worden ingewilligd dan je eigenlijk had gehoopt. Daar zat ik dan de volgende dag, in de wachtkamer van de Kwikfit met mijn berg tijdschriften om de tijd te doden. Totdat die vriendelijke meneer met z'n blauwe pakkie die verdraaide spijker uit mijn achterband had gehaald en mijn roestbak weer spijkerloos door haar vervloekte leventje kon...
So there I was, 2 kostbare uurtjes en € 60,- armer... Maar de tijdschriften? Die had ik uit...

Het is vanavond slecht weer. Het heeft geregend en is erg koud, het vriest haast. Het is al donker. Nog even gauw met mijn moeder de hond uitlaten op het grasveld tussen de flats. Dan komt er ineens een stuk papier aangewaaid.. Of nee, het lijkt wel een gewonde vogel.. Dan zie ik twee oogjes oplichten, en miaaauuuuw! daar komt het aangerend. De kitten past bijna in mijn hand, is zeikes nat en stinkt een uur in de wind. Ik pak het rillende mormeltje op en neem het mee naar huis.
Daar blijkt ze zich prima te vermaken. Ze is erg sociaal, een echte knuffelkont en zindelijk bovendien. En zoals een kitten betaamd, af en toe zo gek als een deur. Wat een 'toeval', zo vlak nadat ik mijn maatje kwijt was weer een nieuwe, als uit de lucht komen vallen...
Na alle 'hulpdiensten' (Amivedi, dierenambulance, enz.) te hebben gebeld / gemeld, is er nu 2 weken later geen reactie. Ik mag haar houden!
Nou nog op zoek naar een maatje voor haar...

Vandaag heb ik afscheid moeten nemen van mijn maatje Mickey.
Ze was zo ziek dat ze niet meer verder kon.
Zal je erg missen poes!

Bij de Shell waar ik altijd tank hangt een grote poster van Route mobile. Ik bedenk me, dat dat ik eigenlijk graag vasthoud aan mijn oude patronen; ik ben nl. lid van de ANWB. Die komen me altijd uit de brand, of liever gezegd in de auto, helpen als ik ze nodig heb. En dat was afgelopen donderdag.
Onderweg naar de Hogeschool voor de taaltoets rijd ik over de A12. Absolutely No Stress, want ik ben lekker een uurtje eerder weg gegaan van mijn stage, zodat ik nog even kan leren. The Gods must have punished me for being causual, want op dat moment besloot mijn Fordje er de brui aan te geven. Als hij kon praten, had hij gezegd: "Weet je wat, doe jij het maar lekker zelf!"
De ervaring heeft mij inmiddels geleerd dat de oorzaak van dit mankement ligt in het zekeringenkastje. Een vriendelijk tikje en hij moet het weer doen...
Een stuk of 5 vriendelijke tikjes en 10 minuten langs de kant van de snelweg later, besloot ik toch maar om mijn Grote Vrienden om hulp te vragen. Netjes achter de vangrail, taalboek mee. Ik was zo verdiept in de materie, dat ik niet eens door had dat de Grote Gele Wagen er binnen 20 minuten al stond. Een vriendelijke jongen van mijn generatie stapt uit en bindt mijn auto vast. Nou wordt het luie mormel nog gereden ook. Ik vertel wat ik zoal doe en hoe ik daar verzijld ben geraakt. Dat het de eerste keer is dat Het Mormel er onderweg zomaar mee ophoudt, en dat hij meestal weer start als de ANWB erbij komt. "Nou probeer het nog maar eens dan", zegt Mr. ANWB. En je raadt het al; start in één keer. Ik voel me erg blond als ik onderweg naar huis ben. Zijn collega rijdt zelfs nog een stuk achter me aan om te kijken of het goed gaat.

Het hele voorval heeft me aan het denken gezet... Als je pech hebt met je auto, en je bent onderweg, dan bel je de ANWB. Maar als je schade hebt aan je hart, wie bel je dan? WIE helpt je bij Pech op je Hart's-tocht?

Mijn maatje heeft sinds kort een vriendin. En raakt er niet over uitgepraat. Another reason for me not having a webcam: de MSN-smiley's beelden zelfs je fake enthousiasme uit. Die overigens hard nodig is, als hij erbij zegt dat ze in hetzelfde werkveld zit als ik, en maar blijft herhalen dat ze eigenlijk net zo is als ik, en de altijd-en-eeuwige: "Don't worry, you'll find some one"-preek. *Zucht*...
Als dit mijn hart's-tocht is, dan ben ik zeker verdwaald. If love is blind, then how will it find me?
Bij mijn auto is een tikje tegen de zekeringkast genoeg om me weer op weg te helpen. In het tweede geval zal een tikje tegen mijn ego moeten voldoen...

ps. de Taaltoets heb ik overigens met zeer ruim resultaat gehaald

Dit zou dan de avond worden. De afspraak die al zo lang stond, wordt werkelijkheid.. Hij en ik, alone at last..
Een avond als deze moet natuurlijk zorgvuldig gepland worden.. Heb ik wel genoeg in huis? Heb ik wel de juiste outfit gekozen? Kan ik dit wel? Of zal ik eerst nog even gauw iemand bellen?
Allereerst: de omgeving. Nadat ik zoveel halsbrekende toeren heb moeten uithalen om hem precies daar te krijgen waar ik hem hebben wil, moet de woonkamer natuurlijk ook nog even gauw aan kant. Want hier gaat het straks gebeuren..
Zorgvuldig bekijk ik het plan. Neem het nog even stap voor stap door. Het MOET lukken..
Eindelijk is hij er! Eerst leg ik hem voorzichtig op de grond.. Draai alle schroefjes op hun plek en zet Billy tegen de muur...................................



Eindelijk staat mijn boeken-slash-dvd-kast op zijn plek. Eindelijk kan ik mijn dvd's en studieboeken kwijt.
Hoera voor mij !!
Enne dat timmeren komt morgen wel

We were @ Mysteryland 2007... Suuz et moi een avondje op stap. Ff mensen uitzwaaien haha! Altijd lache.. Daar kom je dan fris & fruitig, terwijl de party people richting hun bed strompelen..
Muziek voor de deur was ook lekkah, zelfs nog vuurwerk gezien Hier en daar een bekende tussen die 10duizenden bezoekers
Enne geen entreegeld en parkeergeld
Na 2 uurtjes ook wel weer gezien, toen nog ff Noordwijk onveilig gemaakt tussen de andere toeristen Grand en strand opgezocht, ff uitgewaaid..
Top avond Suuz, gaan we vaker doen !!