Bij de Shell waar ik altijd tank hangt een grote poster van Route mobile. Ik bedenk me, dat dat ik eigenlijk graag vasthoud aan mijn oude patronen; ik ben nl. lid van de ANWB. Die komen me altijd uit de brand, of liever gezegd in de auto, helpen als ik ze nodig heb. En dat was afgelopen donderdag.
Onderweg naar de Hogeschool voor de taaltoets rijd ik over de A12. Absolutely No Stress, want ik ben lekker een uurtje eerder weg gegaan van mijn stage, zodat ik nog even kan leren. The Gods must have punished me for being causual, want op dat moment besloot mijn Fordje er de brui aan te geven. Als hij kon praten, had hij gezegd: "Weet je wat, doe jij het maar lekker zelf!"
De ervaring heeft mij inmiddels geleerd dat de oorzaak van dit mankement ligt in het zekeringenkastje. Een vriendelijk tikje en hij moet het weer doen...
Een stuk of 5 vriendelijke tikjes en 10 minuten langs de kant van de snelweg later, besloot ik toch maar om mijn Grote Vrienden om hulp te vragen. Netjes achter de vangrail, taalboek mee. Ik was zo verdiept in de materie, dat ik niet eens door had dat de Grote Gele Wagen er binnen 20 minuten al stond. Een vriendelijke jongen van mijn generatie stapt uit en bindt mijn auto vast. Nou wordt het luie mormel nog gereden ook. Ik vertel wat ik zoal doe en hoe ik daar verzijld ben geraakt. Dat het de eerste keer is dat Het Mormel er onderweg zomaar mee ophoudt, en dat hij meestal weer start als de ANWB erbij komt. "Nou probeer het nog maar eens dan", zegt Mr. ANWB. En je raadt het al; start in één keer. Ik voel me erg blond als ik onderweg naar huis ben. Zijn collega rijdt zelfs nog een stuk achter me aan om te kijken of het goed gaat.

Het hele voorval heeft me aan het denken gezet... Als je pech hebt met je auto, en je bent onderweg, dan bel je de ANWB. Maar als je schade hebt aan je hart, wie bel je dan? WIE helpt je bij Pech op je Hart's-tocht?

Mijn maatje heeft sinds kort een vriendin. En raakt er niet over uitgepraat. Another reason for me not having a webcam: de MSN-smiley's beelden zelfs je fake enthousiasme uit. Die overigens hard nodig is, als hij erbij zegt dat ze in hetzelfde werkveld zit als ik, en maar blijft herhalen dat ze eigenlijk net zo is als ik, en de altijd-en-eeuwige: "Don't worry, you'll find some one"-preek. *Zucht*...
Als dit mijn hart's-tocht is, dan ben ik zeker verdwaald. If love is blind, then how will it find me?
Bij mijn auto is een tikje tegen de zekeringkast genoeg om me weer op weg te helpen. In het tweede geval zal een tikje tegen mijn ego moeten voldoen...

ps. de Taaltoets heb ik overigens met zeer ruim resultaat gehaald