zaterdag 4 maart 2006 om 11:22
Auto rijden.
Misschien wel mijn grootste hobby.
Als ik auto rij heb ik t gevoel dat ik leef.
Je gaat snel sneller, sneller dan alles om je heen. Daardoor reis je eigenlijk vooruit in de tijd. Maar doordat je soms zo snel gaat komt er adrenaline vrij. Waardoor alles langzamer gaat. Kortom schakelen op het juiste moment de koppeling op het juiste moment oplaten komen, de juiste dosering gas en op het laatste moment sturen, inhalen en remmen gaat allemaal veel makkelijker. Doordat de adrenaline je meer tijd geeft om snel te handelen onder grote snelheid.
Kortom hard auto rijden is vertraagt door de toekomst gaan.
En op het moment dat je dat gevoel beleeft. En je weet dat elke foute handeling fataal kan zijn. Dan besef je, je dat je leeft.
Misschien wel mijn grootste hobby.
Als ik auto rij heb ik t gevoel dat ik leef.
Je gaat snel sneller, sneller dan alles om je heen. Daardoor reis je eigenlijk vooruit in de tijd. Maar doordat je soms zo snel gaat komt er adrenaline vrij. Waardoor alles langzamer gaat. Kortom schakelen op het juiste moment de koppeling op het juiste moment oplaten komen, de juiste dosering gas en op het laatste moment sturen, inhalen en remmen gaat allemaal veel makkelijker. Doordat de adrenaline je meer tijd geeft om snel te handelen onder grote snelheid.
Kortom hard auto rijden is vertraagt door de toekomst gaan.
En op het moment dat je dat gevoel beleeft. En je weet dat elke foute handeling fataal kan zijn. Dan besef je, je dat je leeft.
zaterdag 14 januari 2006 om 14:05
Ik ga nu ff in geuren en kleuren vertellen hoe ik me voel.
Vorig jaar verscheen de eerste glimp van mijn kiesjes der wijsheid
.
En nadat er minimaal 365 dagen overheen gegaan zijn. Is er al 1 helemaal door. En dat ging volledig pijnloos. Maar op dit moment gaat zich daar een 2e bij aansluiten.
Normaal gesproken trekt het vlees langzaam naar achteren om de tand beetje bij beetje te onthullen.
Maar wat gebeurd er bij mij. Achter is de tand er door en aan de voorkant. Nu licht er alleen nog een lap vlees boven op me tand. Die steeds strakker en strakker om de tand komt te zitten.
Effect:
Ik kan me mond amper bewegen. Zie er van de linkerzijkant uit als een hamster. En eten is al helemaal onmogelijk geworden.
Helaas voor mijn collega's kan ik nog steeds praten.
Ach ja en dan heb je nog wat te zeuren.
Want laten we eerlijk zijn dat is het mooiste wat er is.
Vorig jaar verscheen de eerste glimp van mijn kiesjes der wijsheid
.En nadat er minimaal 365 dagen overheen gegaan zijn. Is er al 1 helemaal door. En dat ging volledig pijnloos. Maar op dit moment gaat zich daar een 2e bij aansluiten.
Normaal gesproken trekt het vlees langzaam naar achteren om de tand beetje bij beetje te onthullen.
Maar wat gebeurd er bij mij. Achter is de tand er door en aan de voorkant. Nu licht er alleen nog een lap vlees boven op me tand. Die steeds strakker en strakker om de tand komt te zitten.
Effect:
Ik kan me mond amper bewegen. Zie er van de linkerzijkant uit als een hamster. En eten is al helemaal onmogelijk geworden.
Helaas voor mijn collega's kan ik nog steeds praten.
Ach ja en dan heb je nog wat te zeuren.
Want laten we eerlijk zijn dat is het mooiste wat er is.
maandag 10 oktober 2005 om 14:18
De maatschappij van tegenwoordig kent meer en meer angst voor groepen hangjongeren en andere overlast verzorgende groepen. Iedereen heeft meerdere malen de beelden gezien van stille tochten op tv, omdat er weer eens iemand zomaar in elkaar geslagen was. Of omdat hij/zij tot een bepaalde minderheid hoort. Ik kan me goed voorstellen dat zulk soort situaties je afschrikken. En sterker nog het schrikt mij ook ontzettend af. Maar hoe komt het nou dat wanneer er iemand neer gestoken word of in elkaar geslagen word er altijd zoveel omstanders zijn die niets doen. Ik dacht altijd dat er maar een persoon voor nodig was die actie hoefde te ondernemen. En dat de rest van de menigte dan vanzelf zou volgen.
Maar wat gebeurd mij afgelopen donderdag. Ik was bij mijn zusje in Utrecht, gezellig gegeten en op weg naar haar kamer. Eenmaal in de bus; waren er 3 marrokaanse meisjes en 2 marrokaanse jongens die flink lol aan het trappen waren. In het begin was het wel grappig en veel mensen moesten er dan ook om lachen. Maar naar verloop van tijd begonnen de mensen hen te negeren. En dus werden er andere maatregelen verzonnen om de aandacht op hun gevestigd te krijgen. Naast het 5-tal zat een moeder en een dochter. En die kregen een zonsvloed van beledigingen over zich heen. Toen de dochter duidelijk maakte dat het genoeg was geweest veranderde de sfeer enorm. En begon 1 van de meisjes haar te bedreigen. Ze riep kreten dat ze naar het raam moest kijken of anders zou ze morgen niet meer wakker worden. Op dat moment begon ik me enorm boos te voelen. En ik had het idee dat iedereen de situatie verschrikkelijk vond. Ik kon het niet langer meer aanhoren. En zei dat het inderdaad genoeg was geweest. En dat ze nu echt op moesten houden. Al snel begon 1 van de meisjes zich te verschuilen achter het recht op vrijheid en vrijheid van meningsuiting. Ik ging daar tegen in dat het recht op vrijheid niet inhoud dat je die van een ander daarmee in het geding mag brengen. Nadat ik dat gezegd had begon ook 1 van de jongens richting mij te dreigen. Ik heb me toen maar weer omgedraaid, nadat me zusje aangedrongen had te stoppen. Ik keek om me heen. En zag de hele bus volzitten met mensen die niets deden. Die de moeder nog de dochter nog mij ook maar op 1 of andere manier probeerden te helpen. Ik schaamde me verschrikkelijk voor alle mensen die stonden te kijken maar niets deden. Hun eigen hagje dermate belangrijk vonden dat ze die van 2 onschuldige andere mensen niet de moeite waar vonden. BAH!!!!!!
Naardat het alles gepasseerd was merkte ik dat de sfeer wel weer rustiger was geworden in de bus. En had ik toch het idee dat mijn actie toch iets goeds gedaan had.
De avond die nog zou volgen met mijn zusje was erg geslaagd.
Jezus heb ik dat echt allemaal geschreven
Maar wat gebeurd mij afgelopen donderdag. Ik was bij mijn zusje in Utrecht, gezellig gegeten en op weg naar haar kamer. Eenmaal in de bus; waren er 3 marrokaanse meisjes en 2 marrokaanse jongens die flink lol aan het trappen waren. In het begin was het wel grappig en veel mensen moesten er dan ook om lachen. Maar naar verloop van tijd begonnen de mensen hen te negeren. En dus werden er andere maatregelen verzonnen om de aandacht op hun gevestigd te krijgen. Naast het 5-tal zat een moeder en een dochter. En die kregen een zonsvloed van beledigingen over zich heen. Toen de dochter duidelijk maakte dat het genoeg was geweest veranderde de sfeer enorm. En begon 1 van de meisjes haar te bedreigen. Ze riep kreten dat ze naar het raam moest kijken of anders zou ze morgen niet meer wakker worden. Op dat moment begon ik me enorm boos te voelen. En ik had het idee dat iedereen de situatie verschrikkelijk vond. Ik kon het niet langer meer aanhoren. En zei dat het inderdaad genoeg was geweest. En dat ze nu echt op moesten houden. Al snel begon 1 van de meisjes zich te verschuilen achter het recht op vrijheid en vrijheid van meningsuiting. Ik ging daar tegen in dat het recht op vrijheid niet inhoud dat je die van een ander daarmee in het geding mag brengen. Nadat ik dat gezegd had begon ook 1 van de jongens richting mij te dreigen. Ik heb me toen maar weer omgedraaid, nadat me zusje aangedrongen had te stoppen. Ik keek om me heen. En zag de hele bus volzitten met mensen die niets deden. Die de moeder nog de dochter nog mij ook maar op 1 of andere manier probeerden te helpen. Ik schaamde me verschrikkelijk voor alle mensen die stonden te kijken maar niets deden. Hun eigen hagje dermate belangrijk vonden dat ze die van 2 onschuldige andere mensen niet de moeite waar vonden. BAH!!!!!!
Naardat het alles gepasseerd was merkte ik dat de sfeer wel weer rustiger was geworden in de bus. En had ik toch het idee dat mijn actie toch iets goeds gedaan had.
De avond die nog zou volgen met mijn zusje was erg geslaagd.
Jezus heb ik dat echt allemaal geschreven