In Juni 2006 ben ik zwanger geraakt, en kort daarna hebben mijn vriend en ik een nieuwbouwhuis gekocht in een rustig dorp. Toen is het allemaal begonnen met mijn 6 jaar oudere broer, schijnbaar wilde hij met zijn vriendin ook een kind, en een nieuw huis en hij kon het niet verdragen dat zijn kleine zusje hem voor was. Ineens ging hij zich heel anders gedragen. Hij liet niets meer van zich horen en hij vroeg nooit hoe het met mij en de zwangerschap ging. Toen ons huis nog in aanbouw was, is hij ook "stiekem" gaan kijken om vervolgens de opmerking; "tja een doodlopend straatje he?! " te laten vallen.
Toen onze dochter geboren is, is hij na 2 weken komen kijken en nam een klein lullig knuffelbeertje mee, daarna ook niets meer van hem vernomen.
Nu hebben zij inmiddels ook een huis gekocht, en is zijn vriendin ook zwanger. Al die tijd heb ik van me laten horen, hun nooit. Volgende week wordt hun kind gehaald via een keizersnede, aangezien het babytje in een stuit ligt. Ik probeerde haar op te peppen via een mailtje dat ze dan in ieder geval geen last had van weeen en dat het een prinsessenbehandeling was, zo'n keizersnede ( met een knipoog natuurlijk) . Ook nu heb ik weer de wind van voren gekregen, namelijk dat ik niet weet waar ik over praat etc etc. Blijkbaar is mevrouw wederom jaloers dat ik een natuurlijke bevalling heb gehad , en zij niet.
Gisteren heb ik dan eindelijk de kans gepakt om ze een lange mail te sturen met al mijn ongenoegens! Hier heb ik ook niets meer van gehoord.
Het is mijn eigen broer, maar het liefst laat ik ze nu in de stront zakken.
Ik zie er ook helemaal niet meer naar uit om straks vrolijk op kraamvisite te gaan.
Wie heeft zoiets dergelijks ook meegemaakt, een jaloerse broer of zus, en hoe ga je daar mee om?! En wat zouden jullie doen in mijn geval?! Het liefst zou ik alle contact verbreken.
Toen onze dochter geboren is, is hij na 2 weken komen kijken en nam een klein lullig knuffelbeertje mee, daarna ook niets meer van hem vernomen.
Nu hebben zij inmiddels ook een huis gekocht, en is zijn vriendin ook zwanger. Al die tijd heb ik van me laten horen, hun nooit. Volgende week wordt hun kind gehaald via een keizersnede, aangezien het babytje in een stuit ligt. Ik probeerde haar op te peppen via een mailtje dat ze dan in ieder geval geen last had van weeen en dat het een prinsessenbehandeling was, zo'n keizersnede ( met een knipoog natuurlijk) . Ook nu heb ik weer de wind van voren gekregen, namelijk dat ik niet weet waar ik over praat etc etc. Blijkbaar is mevrouw wederom jaloers dat ik een natuurlijke bevalling heb gehad , en zij niet.
Gisteren heb ik dan eindelijk de kans gepakt om ze een lange mail te sturen met al mijn ongenoegens! Hier heb ik ook niets meer van gehoord.
Het is mijn eigen broer, maar het liefst laat ik ze nu in de stront zakken.
Ik zie er ook helemaal niet meer naar uit om straks vrolijk op kraamvisite te gaan.
Wie heeft zoiets dergelijks ook meegemaakt, een jaloerse broer of zus, en hoe ga je daar mee om?! En wat zouden jullie doen in mijn geval?! Het liefst zou ik alle contact verbreken.
