ROTTERDAM, donderdag
Soms gaat in hem „een knop om”, zegt Wik H. 26. „Dan komt een soort beest in me boven. Het kan eruit komen. Ik ben er bang voor. Ik heb er geen controle over.”
Vier jaar lang heeft hij, zich bewust van de kronkel in zijn hoofd, zijn gruwelijke geheim met zich meegedragen: de moord op Nienke Kleiss 10 in Schiedam, waarvoor een ander al die tijd in de gevangenis zat.
Eis 20 jaar cel en tbs voor moord Schiedam
Wik H. was de vorige dag net begonnen aan een therapie voor seksmisdadigers, toen hij in juni 2000 in de bosjes van het Beatrixpark in Schiedam Nienke Kleiss verkrachtte en wurgde. Op 4 september 2002 was de laatste sessie van die training. Die dag beroofde en verkrachtte hij een jonge vrouw in een Haagse videotheek. Hij stak haar met een mes bijna dood.
Twintig jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging was gisteren de eis van het OM. Speciaal verzoek aan de rechtbank: laat hem niet, zoals gebruikelijk, éénderde van zijn straftijd uitzitten voordat met de tbs-behandeling wordt begonnen, maar het dubbele.
In 2001 werd de 31-jarige Vlaardingse pedofiel Cees B. tot in hoogste instantie gestraft met achttien jaar cel en tbs. B. zat vier jaar opgesloten tot Wik H. opbiechtte dat hij de echte dader was. Als H. over twee weken inderdaad schuldig wordt bevonden, zijn er formeel twee veroordeelden, want het herzieningsproces dat met vrijspraak van B. zou moeten eindigen, moet nog beginnen.
Monster
Nienkes vader maakte in de rechtszaal gebruik van het spreekrecht voor slachtoffers en nabestaanden, en sprak Wik H. rechtstreeks aan als psychopaat, gek en monster. „Waar haal je ’t lef vandaan, hoe heb je ’t in je kop gehaald, hoe zíék ben je…?” vroeg hij in een emotionele monoloog. Hij besloot met: „Haat en minachting kende ik niet, maar voel ik nu tot in mijn botten.”
Wik H. – bleek, lang, slank – is uit het onderzoek naar voren gekomen als een vat vol frustraties. Op de lagere school werd hij jarenlang hevig gepest, thuis had hij botsingen met zijn oudste zus en een oom heeft hem seksueel misbruikt.
En tot overmaat van ramp was zijn oma kort tevoren overleden en had hij een stadionverbod gekregen bij Ajax. Het drukte hem zwaar, want hij rekende zich tot de harde kern.
Het maalde door zijn hoofd, toen hij op de fatale junidag in het Beatrixpark op een bankje zat. Vanuit zijn onmachtgevoelens groeide weer eens zijn drang om macht te hebben. Macht over anderen, zichzelf, en over de situatie. Toen kwamen Nienke en Maikel aanlopen. Ze wilden spelen met de biggetjes op de kinderboerderij. En een beetje dollen met de geitjes. „Meekomen jullie”, moet hij hebben gesommeerd. Met zijn handen op hun schouders troonde hij hen mee naar de bosjes. Op de schouders van Nienkes spijkerjack is dnamateriaal geïdentificeerd dat nagenoeg zeker van H. afkomstig is.
In de bosjes moesten de kinderen zich gedeeltelijk ontkleden en seksspelletjes met elkaar doen. „Ik wilde hen seksueel misbruiken”, erkende hij gisteren. „Ik heb angst in hun ogen gezien. Veel angst.” Hij dreigde met een aardappelschilmesje.
Dat had hij vaak op zak met het oog op incidenten in verband met zijn Ajax-voorliefde.
Hij betastte Nienke en legde haar toen boven op Maikel. Toen hij haar weer van hem af trok stak hij het jochie achtmaal in de halsstreek. „Ik gooide het mes weg. Toen ik me omdraaide had het meisje het opgepakt. Toen sloegen alle stoppen door. Ik heb haar keel dichtgeknepen.” Maikel, die zich intussen dood had gehouden, hoorde hem zeggen: „Ga jij ook maar slapen. Je vriendje slaapt al.”
Gedragsexperts hebben bij Wik H. een ernstige borderline- persoonlijkheidsstoornis vastgesteld. Hij heeft een negatief zelfbeeld, heeft last van verlatingsangst, impulsiviteit en zelfdodingsneigingen en is overmatig krenkbaar.
Soms gaat in hem „een knop om”, zegt Wik H. 26. „Dan komt een soort beest in me boven. Het kan eruit komen. Ik ben er bang voor. Ik heb er geen controle over.”
Vier jaar lang heeft hij, zich bewust van de kronkel in zijn hoofd, zijn gruwelijke geheim met zich meegedragen: de moord op Nienke Kleiss 10 in Schiedam, waarvoor een ander al die tijd in de gevangenis zat.
Eis 20 jaar cel en tbs voor moord Schiedam
Wik H. was de vorige dag net begonnen aan een therapie voor seksmisdadigers, toen hij in juni 2000 in de bosjes van het Beatrixpark in Schiedam Nienke Kleiss verkrachtte en wurgde. Op 4 september 2002 was de laatste sessie van die training. Die dag beroofde en verkrachtte hij een jonge vrouw in een Haagse videotheek. Hij stak haar met een mes bijna dood.
Twintig jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging was gisteren de eis van het OM. Speciaal verzoek aan de rechtbank: laat hem niet, zoals gebruikelijk, éénderde van zijn straftijd uitzitten voordat met de tbs-behandeling wordt begonnen, maar het dubbele.
In 2001 werd de 31-jarige Vlaardingse pedofiel Cees B. tot in hoogste instantie gestraft met achttien jaar cel en tbs. B. zat vier jaar opgesloten tot Wik H. opbiechtte dat hij de echte dader was. Als H. over twee weken inderdaad schuldig wordt bevonden, zijn er formeel twee veroordeelden, want het herzieningsproces dat met vrijspraak van B. zou moeten eindigen, moet nog beginnen.
Monster
Nienkes vader maakte in de rechtszaal gebruik van het spreekrecht voor slachtoffers en nabestaanden, en sprak Wik H. rechtstreeks aan als psychopaat, gek en monster. „Waar haal je ’t lef vandaan, hoe heb je ’t in je kop gehaald, hoe zíék ben je…?” vroeg hij in een emotionele monoloog. Hij besloot met: „Haat en minachting kende ik niet, maar voel ik nu tot in mijn botten.”
Wik H. – bleek, lang, slank – is uit het onderzoek naar voren gekomen als een vat vol frustraties. Op de lagere school werd hij jarenlang hevig gepest, thuis had hij botsingen met zijn oudste zus en een oom heeft hem seksueel misbruikt.
En tot overmaat van ramp was zijn oma kort tevoren overleden en had hij een stadionverbod gekregen bij Ajax. Het drukte hem zwaar, want hij rekende zich tot de harde kern.
Het maalde door zijn hoofd, toen hij op de fatale junidag in het Beatrixpark op een bankje zat. Vanuit zijn onmachtgevoelens groeide weer eens zijn drang om macht te hebben. Macht over anderen, zichzelf, en over de situatie. Toen kwamen Nienke en Maikel aanlopen. Ze wilden spelen met de biggetjes op de kinderboerderij. En een beetje dollen met de geitjes. „Meekomen jullie”, moet hij hebben gesommeerd. Met zijn handen op hun schouders troonde hij hen mee naar de bosjes. Op de schouders van Nienkes spijkerjack is dnamateriaal geïdentificeerd dat nagenoeg zeker van H. afkomstig is.
In de bosjes moesten de kinderen zich gedeeltelijk ontkleden en seksspelletjes met elkaar doen. „Ik wilde hen seksueel misbruiken”, erkende hij gisteren. „Ik heb angst in hun ogen gezien. Veel angst.” Hij dreigde met een aardappelschilmesje.
Dat had hij vaak op zak met het oog op incidenten in verband met zijn Ajax-voorliefde.
Hij betastte Nienke en legde haar toen boven op Maikel. Toen hij haar weer van hem af trok stak hij het jochie achtmaal in de halsstreek. „Ik gooide het mes weg. Toen ik me omdraaide had het meisje het opgepakt. Toen sloegen alle stoppen door. Ik heb haar keel dichtgeknepen.” Maikel, die zich intussen dood had gehouden, hoorde hem zeggen: „Ga jij ook maar slapen. Je vriendje slaapt al.”
Gedragsexperts hebben bij Wik H. een ernstige borderline- persoonlijkheidsstoornis vastgesteld. Hij heeft een negatief zelfbeeld, heeft last van verlatingsangst, impulsiviteit en zelfdodingsneigingen en is overmatig krenkbaar.
