De beruchtste club van Groot-Brittannië staat op de drempel van Europa. Millwall FC is 90 minuten verwijderd van de FA Cup-finale, tot vrees van de complete Engelse voetbalwereld. Portret van een club waar niemand op zit te wachten.
Stap de trein uit bij South Bermondsey, Zuid-Londen, en proef de verbittering. Een wandeling door Ilderton Road heeft iets onaangenaam rauws, alsof frustratie en haat constant door de lucht zweven. Op wedstrijddagen tracht de politie zich onopvallend op te stellen, maar het aantal agenten verraadt ontploffingsgevaar.
South Bermondsey is een kansloze buurt, vol vervallen huizenblokken en werkloze industrie. Opmerkelijk genoeg is stadion The New Den een keurig bouwwerk, vergelijkbaar met de thuishavens van pak 'm beet NEC of NAC. Maar met één cruciaal verschil; het is er nooit gezellig.
Millwall Football Club zit vastgespijkerd aan zijn duistere imago. Al sinds de vroege jaren 60 is de club onlosmakelijk verbonden met supportersrellen en racisme. Voorzitter Theo Paphitis werkt zich ongans om de uitstraling van The Lions te verfraaien, maar lijkt bezig aan een onmogelijke missie. ,,Geen enkele voetbalclub knokt zó hard tegen racisme als wij'', bezweert Paphitis. ,,Sinds ik hier zes jaar geleden kwam, hebben we ons vurig ingezet voor de lokale gemeenschap. De jeugd wordt bij allerlei projecten betrokken, we zijn soms meer een sociale instelling dan een voetbalclub. Waarom wordt Millwall steeds geassocieerd met het verleden?''
Omdat het onkruid vast zit gemetseld tussen de kieren van The New Den. Amper twee jaar geleden speelden de fans van Millwall nog de hoofdrol in de grootste Europese voetbalveldslag van de 21ste eeuw. Na de verloren wedstrijd tegen Birmingham City in de halve finale van de play-offs, maaiden honderden hooligans een complete woonwijk ondersteboven. Paphitis en co voerden het seizoen daarop een ultra-streng veiligheidssysteem in om het tuig buiten te houden, maar dat leverde vooral pijnlijk minder toeschouwers op.
Begin deze maand nog beklaagde politicus Alastair Campbell zich openlijk over de racistische spreekkoren richting Burnley-speler Mohammed Camara. ,,Onsmakelijk en schandelijk'', stelde Campbell, trouw supporter van Burnley. Wie The New Den bezoekt, ontkomt niet aan een typische sfeer van vijandigheid. Gezinnen en keurige supporters zijn weliswaar in de meerderheid, de her en der verspreidde Neanderthalers bepalen de toon. Zelfs de eigen spelers worden niet ontzien. Zodra voormalig Vitesse-spits Bob Peeters als wisselspeler het veld betreedt, dalen de F-woorden massaal van de tribunes.
Ook andere Engelse clubs kennen hun problemen en schandalen, maar Millwall ligt voor altijd onder het vergrootglas. De aanstelling van Dennis Wise als manager maakte dit seizoen het beeld van de ruige, compromisloze volksclub compleet. In zijn eerste wedstrijd als speler-manager werd Wise direct van het veld gestuurd.
De 13de rode kaart uit zijn carrière. ,,Wise is de manager van de toekomst'', stelt Paphitis echter vastbesloten en de recente resultaten van Millwall onderstrepen die stelling.
Promotie naar de Premier League is binnen handbereik en dinsdagavond bereikte het team van Wise de halve finale van de FA Cup. Daarin treedt het op 4 april aan tegen Sunderland, op het neutrale veld van Old Trafford. De winnaar van het duel is al zeker van Europees voetbal, want de tegenstander in de finale wordt Arsenal of Manchester United. De Engelse voetbalbond vreest een rampscenario, als duizenden Millwall-fans over twee weken door het land trekken voor hun eerste halve finale om de FA Cup sinds 1937. Aan een overtocht naar het vasteland, komend seizoen, wil nog helemaal niemand denken.
gaat gezellig worden daar in engeland dus
Stap de trein uit bij South Bermondsey, Zuid-Londen, en proef de verbittering. Een wandeling door Ilderton Road heeft iets onaangenaam rauws, alsof frustratie en haat constant door de lucht zweven. Op wedstrijddagen tracht de politie zich onopvallend op te stellen, maar het aantal agenten verraadt ontploffingsgevaar.
South Bermondsey is een kansloze buurt, vol vervallen huizenblokken en werkloze industrie. Opmerkelijk genoeg is stadion The New Den een keurig bouwwerk, vergelijkbaar met de thuishavens van pak 'm beet NEC of NAC. Maar met één cruciaal verschil; het is er nooit gezellig.
Millwall Football Club zit vastgespijkerd aan zijn duistere imago. Al sinds de vroege jaren 60 is de club onlosmakelijk verbonden met supportersrellen en racisme. Voorzitter Theo Paphitis werkt zich ongans om de uitstraling van The Lions te verfraaien, maar lijkt bezig aan een onmogelijke missie. ,,Geen enkele voetbalclub knokt zó hard tegen racisme als wij'', bezweert Paphitis. ,,Sinds ik hier zes jaar geleden kwam, hebben we ons vurig ingezet voor de lokale gemeenschap. De jeugd wordt bij allerlei projecten betrokken, we zijn soms meer een sociale instelling dan een voetbalclub. Waarom wordt Millwall steeds geassocieerd met het verleden?''
Omdat het onkruid vast zit gemetseld tussen de kieren van The New Den. Amper twee jaar geleden speelden de fans van Millwall nog de hoofdrol in de grootste Europese voetbalveldslag van de 21ste eeuw. Na de verloren wedstrijd tegen Birmingham City in de halve finale van de play-offs, maaiden honderden hooligans een complete woonwijk ondersteboven. Paphitis en co voerden het seizoen daarop een ultra-streng veiligheidssysteem in om het tuig buiten te houden, maar dat leverde vooral pijnlijk minder toeschouwers op.
Begin deze maand nog beklaagde politicus Alastair Campbell zich openlijk over de racistische spreekkoren richting Burnley-speler Mohammed Camara. ,,Onsmakelijk en schandelijk'', stelde Campbell, trouw supporter van Burnley. Wie The New Den bezoekt, ontkomt niet aan een typische sfeer van vijandigheid. Gezinnen en keurige supporters zijn weliswaar in de meerderheid, de her en der verspreidde Neanderthalers bepalen de toon. Zelfs de eigen spelers worden niet ontzien. Zodra voormalig Vitesse-spits Bob Peeters als wisselspeler het veld betreedt, dalen de F-woorden massaal van de tribunes.
Ook andere Engelse clubs kennen hun problemen en schandalen, maar Millwall ligt voor altijd onder het vergrootglas. De aanstelling van Dennis Wise als manager maakte dit seizoen het beeld van de ruige, compromisloze volksclub compleet. In zijn eerste wedstrijd als speler-manager werd Wise direct van het veld gestuurd.
De 13de rode kaart uit zijn carrière. ,,Wise is de manager van de toekomst'', stelt Paphitis echter vastbesloten en de recente resultaten van Millwall onderstrepen die stelling.
Promotie naar de Premier League is binnen handbereik en dinsdagavond bereikte het team van Wise de halve finale van de FA Cup. Daarin treedt het op 4 april aan tegen Sunderland, op het neutrale veld van Old Trafford. De winnaar van het duel is al zeker van Europees voetbal, want de tegenstander in de finale wordt Arsenal of Manchester United. De Engelse voetbalbond vreest een rampscenario, als duizenden Millwall-fans over twee weken door het land trekken voor hun eerste halve finale om de FA Cup sinds 1937. Aan een overtocht naar het vasteland, komend seizoen, wil nog helemaal niemand denken.
gaat gezellig worden daar in engeland dus
