spreken op een begrafenis

heeft iemand dat wel eens gedaan en voelde je je beter daardoor of juist niet?
ik twijfel namenlijk nog of ik dit ga doen.

2 Miss Moodwing

Waarom zo ze er spijt van krijgen?
Ik heb ook niks voorgelezen, ik ga 1 keer per week naar zijn urn.
Als je je niet sterk genoeg voelt om voor een volle zaal te staan kan je het beter doen bij zijn/haar graf/urn.
Ik sta daar niet voor die mensen maar voor mijn gab.

heb het een keer gedaan... bij mijn ex-schoonvader... maar bij mijn eigen moeder kon ik het niet.....

het laatste wat giga haas zegt lijkt me de beste oplossing ja....!!!Op het moment moet je bepalen of je het even van je af kan zetten en dat je de woorden die gericht zijn aan de overleden persoon echt goed tot zn recht komen!!!

als je wacht tot het laatste moment doe je het uiteindelijk niet denk ik, en je moet het ook echt wel op papier zetten anders komt het niet goed

Ik heb het ook gedaan.. Een maand geleden nog toen mijn opa is overleden.. Zag er ook erg tegen op.. Ik heb samen met mijn broer en zus een stukje geschreven.. Ik wou het niet te sentimenteel, anders lukte het me echt niet.. We hadden met de pater afgesproken dat als ik aan gaf dat het niet lukte dat hij het dan voorlas.. Maar ik heb het toch gedaan.. Na afloop kreeg ik veel complimenten over hoe mooi het was.. Dan ben ik toch echt blij dat ik het gedaan heb.. Deed het voor mijn opa en ben er trots op dat het me gelukt is en dat iedereen het mooi vond.. Als je denkt dat je het kunt ga ervoor!!! Spreek anders ook af dat iemand anders het voor je voor leest als het niet gaat lukken.. Succes..

maar je kan je gevoelens en wat je precies wilt zeggen natuurlijk van te voren al op papier zetten en voorbereiden en wanneer het moment daar is en degene die de dienst in goede banen laat lopen vraagt of iemand nog wil spreken kan je natuurlijk bepalen of je het wilt doen of niet!!

maximum respect voor de mensen die dat kunnen!!

Ik zou het iig proberen als ik jou was, lukt t niet door teveel tranen ofiets, heb je t in ieder geprobeerd en kan je er geen spijt van krijgen!!

*nooit spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, alleen van de dingen die je nooit hebt gedaan...*

de hele dienst ligt vantevoren alvast **BjOrN**
ook ivm muziek e.d, ik ga het in principe ook doen zie er alleen erg tegen op

2 tinus

Je hoeft ook niet te wachten, maar je kan op dat moment wel beter inschatten of je het aan kan.
Denk dat het voor jezelf ook niet leuk is als je daar niet uit je woorden komt!

En zekers opschrijven ja, op dat moment vergeet je zeker de helft.

Tijdens een dienst wordt er altijd gevraagd of er nog mensen zijn die wat willen zeggen.

Dat kun ze je echt niet verbieden.

Klopt de dienst ligt vast.. Daarom zag ik er ook zo vreselijk tegen op.. de hele dienst heb ik niks van gehoord zo zenuwachtig was ik.. Maar als je je stuk tekst ook aan de pater geeft en het lukt je niet, wordt het in elk geval toch voorgelezen.. Hoop dat het je lukt, het is zeker mooi als je het zelf kunt..

of de dienst nu wel of niet vast ligt....in ieder geval sterkte met het voordragen van je tekst en heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies!!!

ik heb het nooit gedaan maar ik zou het zeker proberen....als het niet lukt kan iemand anders het altijd voor je afmaken...
en jah idd gecondoleerd

heb het wel gedaan bij mijn moeder. Het stelde niet veel voor. Maar voor mezelf gaf het een heel goed gevoel

Ik heb het ook gedaan bij een dierbaar familielid. Mijn ouders konden het allebei niet aan. Maar het was voor mij ook een manier van 'afsluiten'. Ik stond op dat moment in een soort roes en voor ik het wist was het voorbij. Heel veel complimenten gekregen en achteraf heel blij dat ik het had gedaan.

Ik heb veel respect voor degene die wel wat kunnen zeggen op zo'n moment!

Bij de begrafenis van mijn opa heb ik (de enige van alle kleinkinderen) niks voorgelezen. Ik kon het gewoon niet.

Gewoon kijken hoe je voelt.... ik kon/wou het niet bij mijn vader!

heb het twee maanden geleden ook gedaan op de begravenis van mn oma gedaan. zag er ook heel erg tegen op maar achteraf ben ik blij dat ik nog iets heb kunnen zeggen. En waar ik helemaal respect voor heb is mn broertje die erg stottert maar tog ook iets heeft voorgelezen

ik wilde het ook een keer doen, maar kwam niet verder dan bij " lieve ..." begon toen beetje hard te jankjen het is moeilijk, maar als laat je hart spreken, en die persoon blijft altijd in je hart dus het is nooit te laat of ook geen schande als je het niet doet....

sterkte iig.

ga het wel doen, als ik er niet uitkom dan is dat begrijpelijk en heb ik het iig geprobeerd

zou ik zekers doen later zal je blij zijn dat je nog je woorden heb kunnen zeggen

Ik heb het al een paar x gedaan!! Ik heb altijd het gevoel dat ik zoiets moet doen..

Het lucht wel op hoor! Maarja dat is denk ik ook voor ieder verschillend!

Maarja net zoals ze hierboven al zeggen, je moet gewoon kijken hoe je je op dat moment voelt..

Ik heb het 1 keertje gedaan. Dit was afgelopen november. Het was heel moeilijk. Na elke zin moest ik diep ademhalen om verder te kunnen gaan. Denk wel dat ik spijt had gekregen als ik het niet had gedaan.

Ik vind overigens niet dat "je het op dat moment wel ziet". Dan komt er niks van, de moed zakt dan in je schoenen. Van tevoren vastleggen, je kan altijd nog afhaken als het echt niet gaat.

Als het goed voelt om het te doen, DOEN!!

Btw: Het diepste respect voor het broertje van Hardstyle=Lifestyle!­!! ECHT!

Sterkte...
Zelf heb ik as. woensdag de begrafenis van mijn oma en zat er lang over na te denken of ik bij haar graf samen met de familie nog zou spreken maar doe het toch niet. Heb de afgelopen tijd veel naast haar bed gezeten en met haar gepraat over hoe het verder zou gaan en hoeveel ik van d'r houd. Vind het wel knap van mensen die in het openbaar zullen spreken maar ikzelf doe het toch liever "alleen" met haar..

Ik denk dat het idee van !!Moonshine!! het beste is. Probeer in elk geval je verhaal op papier te zetten en "in je hoofd" te repeteren, dan zul je merken dat het na een tijdje steeds vanzelfsprekender wordt om het zelf te doen. Maar de gedachte dat je het ook door een ander kunt laten voorlezen maakt je wat rustiger.

Gecondoleerd en sterkte 10us.

10us:

Allereerst gecondoleerd..
Ik heb niet alle postings gelezen maar vraag me af om wie het gaat? Zorg in ieder geval dat je een verhaaltje klaar hebt.. mocht je besluiten wel te gaan spreken dan ben je voorbereid.

Ik ben vorig jaar mn ouweheer verloren..
Kheb wel een toespraak gehouden, maar als enige zoon vond ik het zelf een verplichting. Al was het alleen maar om de aanwezigen en/of alle anderen die wat voor ons betekend hadden te bedanken. Vantevoren zat ik me best wel af te vragen hoe ik er emotioneel aan toe zou zijn, echter op het moment zelf viel alles van me af en heb ik er niet meer aan gedacht. Geen tranen gehad (gelukkig) en mn verhaal naar behoren kunnen afspelen....

Wat je ook doet; sterkte!

toen mijn vader (5jr geleden) was overleden heb ik een gedicht geschreven dat door iemand anders is voorgelezen (en t werd op het bidprentje(?) gezet)

Vorig jaar bij mn opa heb ik wel wat gezegd maar dat stond een klein stukje verder van me af.

Ik hoop dat je de juiste beslissing maakt, t is heus niet erg als je het niet kan of als je moet huilen, dat begrijpt iedereen wel.

Sterkte

Klapstoel: bidprentje ? bedoel je de liturgie ?

ik had het achteraf wel willen doen, maar was er toen nog niet volwassen genoeg voor.
Ik vind het erg knap als je dit kan en vind het zeker iets goeds!

sterkte ermee

Bidprentje of hoe dat ook heet is zo'n kaartje met een foto of iets dergelijks wat je na af loop van de begravenis meestal krijgt.

Liturgie heet dat? kan wel

ik heb het wel gedaan ... op de begravenis van mijn beste vriend ....

was het engste wat ik ooit gedaan heb ... maar gaf mij daarna wel een rust gevoel... voor dat ik er heen ging kende ik alles uit mijn hoofd wat op het papiertje stond

maar brak mijn tong toen ik daar was ...
maar ondertussen dat ik daar stond en stond te slikken om er woorden uit te krijgen schoot er maar 1 ding door mijn hoofd ... hij staat naast me en lacht me uit ... omdat ik altijd een grote bek heb en nu zo klein ben
heb het hele verhaaltje opgelezen en dacht achteraf

wat jij ettertje mijn krijg je niet helemaal waar je me zou willen zien ...

R.I.P michael

Heb een brief laten voorlezen door ze ex.
Durfde er zelf helemaal niet heen achteraf wel spijt van

bij mn opa een paar weken geleden en ben blij dat het heb gedaan...

Ik heb het wel gedaan, is nu bijna een week geleden en moet zeggen dat me het toch wel goed gedaan heeft.
Heb een gedicht voorgelezen wat vrij zwaar was vond ik zelf, maar emoties zijn normaal dan dus.
thanx allemaal

Ik heb samen met mijn jongere nichtje toen mijn oma is overleden een verhaal en een gedicht geschreven. Die wij samen hebben voorgelezen tijdens de indaling van de kist in het graf terwijl de rest van de familie rozen in het graf gooiden... Het was echt enorm mooi en we hebben allebei als een debiel staan snotteren... Maar achteraf voelde ik me hier heel goed over ben blij dat we dit samen hebben gedaan. Mijn oma betekende echt heel erg veel voor mij en ik kwam er dan ook elke dag het is nu ruim 3 jaar geleden.

Ook heb ik bij het overlijden van mijn beste vriendin een stukje gesproken.

Ik weet heel zeker... Als bijvoorbeeld mijn ouders komen te overlijden, dan zal het mij zeker weten niet lukken (tsja geef toch wel om mijn ouders, ookal lijkt het vaak niet zo..) om een speech af te maken... Daarom zal ik dan heel graag willen als mijn zus of 1 van mijn beste vrienden het zal doen...

moet je kijken hoe je zelf in elkaar zit...en of het niet te moeilijk word...ik heb het niet gedaan bij me broer en kon het ook niet..maar het s wel het laatste wat je kan doen...

had een hele hechte band met mijn opa en heb me ooit is voorgenomen dat als hij zou overlijden dat ik dan wat zou zeggen op ze crematie, maar toen het er van kwam kon ik niks op papier krijgen..! helaas maar het is gewoon heel moeilijk!!

heb nog wel wat gezegd in gezelschap van familie en dat kwam zo in me op en dat luchte toen best op!!

Nee...spreken op een begrafenis of crematie is zeker niet voor mij weggelegd.
Ik weet zeker dat ik dat niet kan, heb het al moeilijk als ik iemand anders aanhoor!

Ik zou wel voor bepaalde personen een briefje schrijven en door iemand anders laten voorlezen, maar zelf, dat lukt nooit!

Ten eerste, ik hoop het nog lang niet te hoeven doen.

Bij mn ouders doe ik het zeker. Denk dat ik mezelf het niet kan vergeven als ik het niet zal doen. Blijft moeilijk maar ik zal koste wat het kost mezelf er naar toe slepen (anders komt een vriend maar helpen)

Ik heb zelf nooit gesproken op een begravenis maar heb alle respect voor de mensen die dit hebben gedaan/gedurft.

Een vriend van mij had 6 jaar geleden zelfmoord gepleegd en toen ik zijn zus een gedicht zag voorlezen had ik het ook niet meer, ik vond wel dat ze zich sterk hield maar ik vraag me af of ik dat ook zou kunnen.

Ja ik heb het bij me oma gedaan en niemand verstond me omdat ik moest huilen

Ik heb een stukje voorgelezen bij mijn overleden neef. Was supermoeilijk, moest er wel bij huilen. Mijn moeder is meegelopen om te helpen als het niet lukte. Ik heb het zelf gedaan, de mensen in de kerke hebben heus wel geduld als je staat te stotteren of zo. Ik zou het zo weer doen.

Bij mn pa... Kvond t aardig moeilijk.. maar je doet t toch...

Ik wou het heel graag doen op mijn oma der cremering.Maar ik was zo verdrietig dat ik geen normaal woord kon uitbrengen,dus heeft mijn nichtje het gedaan.

Als je erover nadenkt moet je het gewoon doen.Achteraf krijg je er misschien spijt van dat je het niet gedaan hebt.Ik heb het zelf al een paar keer gedaan, zo ook vorige week bij een dubbele begrafenis waarbij 2 vrienden door een ongeval zijn omgekomen. Het blijft toch moeilijk

Ik kreeg geen woord uit m'n keel toen..

k heb t bij mn moeders crematie gedaan. t was heel moeilijk maar t was wel de laatste eer die k aan dr kn bewijzen.

RIP mama

Toen een van mijn vriendinnen overleed heb ik samen met een andere vriendin (we waren altijd met zn drieen) een stuk opgelezen, kreeg steeds een brok in mijn keel, en iedereen in 2 zalen hoorde me waren 1200 mensen ofzo. Nou het is heel moeilijk maar wel een laatste eer. Ben blij dat ik het gedaan heb!