Antonie Kamerling Overleden

Acteur Antonie Kamerling (44) is in de nacht van woensdag op donderdag overleden, meldt De Telegraaf..


bron:www.detelegraaf.nl


RIP Antonie

AMSTERDAM – Acteur Antonie Kamerling is overleden. Dat liet zijn zwager, Albert Verlinde, donderdag weten. Kamerling maakte zelf een einde aan zijn leven.

''In de namiddag van woensdag 6 oktober heeft Antonie besloten zijn leven te beeïndigen'', aldus Verlinde in een reactie die hij samen met Kamerlings vrouw, actrice Isa Hoes opstelde.

"In diverse interviews liet hij eerder al doorschemeren aan depressies te lijden. Helaas heeft de geboden hulp niet mogen baten.'' De acteur laat zijn vrouw, zoon Merlijn en dochter Vlinder achter. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice. "De familie vraagt respect voor het enorme verdriet en verzoekt de media tot uiterste terughoudendheid.''

Loopbaan

Kamerling brak door in de soapserie Goede tijden, slechte tijden als Peter Kelder. Later speelde hij in een aantal speelfilms zoals in De Kleine Blonde Dood (1993) waarvoor hij genomineerd werd voor de Gouden Kalf als beste acteur. In 1997 speelde hij in de film All Stars.

Onder de artiestennaam Hero scoorde hij in 1997 een nummer één-hit met het nummer Toen Ik Je Zag, geschreven door Guus Meeuwis. De acteur speelde verder nog in de televisieseries Windkracht 10 (1996), Onderweg naar Morgen (2005) en Voetbalvrouwen (2008).

In 2011 zou Kamerling verschijnen in de musical Herinnert U Zich Deze Nog?!. Ook zou hij opnieuw te zien zijn als Hero in de opvolger van All Stars: Old Stars.

Bron: http://www.nu.nl/achterklap/2350712/antonie-kamerling-overleden.html

Ja idd..

Hij zegt er ook bij dat hij dat vind bij zijn situatie (toendertijd)... hij zegt er ook bij dat hij niet kan spreken voor andere mensen en dat iedere situatie anders is.

Uitspraak van Ouwehoeren op woensdag 13 oktober 2010 om 16:02:

▶

Mag je niet zeggen hier

Sorry voor een ieder die ik hiermee heb gekwetst.

Ik doe dit niet snel en volgens mij is het in dit topic nog niet gevraagd maareh.... SLOTJE!!!

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 16:20:

▶

Hij zegt er ook bij dat hij dat vind bij zijn situatie (toendertijd)... hij zegt er ook bij dat hij niet kan spreken voor andere mensen en dat iedere situatie anders is

Dus alles wat hij zegt moet je maar vrede mee hebben blijf het een laffe gast vinden

Kom op jongens, heb eens wat respect joh.


Anthony, ik zal juh nooit vergeten makkertje!

























































Slotje.

Nee je hoeft geen vrede te hebben met wat hij zegt, maar wel met zijn situatie. Hij heeft het niet makkelijk gehad.
En het is vreselijk voor zijn kinderen/vrouw/familie/overige dierbaren wat er nu gebeurt, maar ik bekijk het van 2 kanten.
Hij pleegt niet zomaar zelfmoord.. hij zag geen uitweg meer.. hij was gewoon op. Hij was depressief, hij kon wrs niet meer denken aan de gevolgen.. al jaren loopt hij ongelukkig rond, dat houdt een x op.

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 16:43:

▶

Nee je hoeft geen vrede te hebben met wat hij zegt, maar wel met zijn situatie. Hij heeft het niet makkelijk gehad.
En het is vreselijk voor zijn kinderen/vrouw/familie/overige dierbaren wat er nu gebeurt, maar ik bekijk het van 2 kanten.
Hij pleegt niet zomaar zelfmoord.. hij zag geen uitweg meer.. hij was gewoon op. Hij was depressief, hij kon wrs niet meer denken aan de gevolgen.. al jaren loopt hij ongelukkig rond, dat houdt een x op.

Ok bedankt dat jij wel weet wat er in ze hoofd speelde, want dat verwijt wordt er de hele tijd gemaakt dat je niet in ze hoofd kan kijken
Misschien viel het allemaal wel reuze mee, weet je ook niet en heeft ie gewoon de makkelijkste weg genomen.

las vanmorgen in de krant dat "deskundige" er al vanuit gingen dat vanwege dat het een bekende persoon is die voor de buitenwereld alles voor elkaar had hierdoor mensen zou kunnen triggeren die ook rondliepen om zelfmoord te plegen.

ik vind het belachelijk als mensen roepen"snap zoiets niet: als bekende nederlander heb je toch een voorbeeldfunctie"..
maar zou het triest vinden als er 1 iemand hierdoor ook op zo'n spoor gezet zou worden.

Ik kan niet in zijn hoofd kijken. Ik kan mij wel inleven in iemand die depressief is. Ik kan mij voorstellen wat iemand doormaakt.
Hij heeft jarenlang gevochten tegen zijn depressiviteit. Heeft zoveel hulp gezocht en gekregen. Maar hij kon gewoon niet meer. Nee, ik ken hem niet persoonlijk, maar je hoeft hem niet persoonlijk te kennen om dit te weten. Hij en Isa zijn altijd heel open geweest. Familie, vrienden, ze zeggen het allemaal. En ja, ik geloof dat.

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 17:00:

▶

Maar hij kon gewoon niet meer

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 17:00:

▶

Ik kan niet in zijn hoofd kijken

hmmm ok

Uitspraak van willie69 op woensdag 13 oktober 2010 om 16:52:

▶

las vanmorgen in de krant dat "deskundige" er al vanuit gingen dat vanwege dat het een bekende persoon is die voor de buitenwereld alles voor elkaar had hierdoor mensen zou kunnen triggeren die ook rondliepen om zelfmoord te plegen.

Het Werther effect (genoemd naar de roman van Goethe). http://en.wikipedia.org/wiki/Copycat_suicide

Ik vraag me alleen af of die die zo' poging doen dat uiteindelijk niet toch wel gedaan zouden hebben.

Uitspraak van Ouwehoeren op woensdag 13 oktober 2010 om 17:01:

▶

hmmm ok

Dat ie niet meer kon stond overal... Shownieuws, Telegraaf, AD, RTLBoulevard enz enz enz...

En ik geloof idd dat als iemand zo depressief is en die pleegt zelfmoord, dat ie zo ver heen is, dat ie niet meer kan. Anders doe je zoiets niet.

Naar mijn idee pleeg je zelfmoord als je niet meer bij zinnen bent. Als je geestelijk helemaal naar de klote bent. Dus niet zomaar als je je even niet zo lekker voelt.

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 17:12:

▶

Dat ie niet meer kon stond overal... Shownieuws, Telegraaf, AD, RTLBoulevard enz enz enz...

Media met alles maar klakkeloos geloven scchaapje

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 17:12:

▶

En ik geloof idd dat als iemand zo depressief is en die pleegt zelfmoord, dat ie zo ver heen is, dat ie niet meer kan. Anders doe je zoiets niet.

Naar mijn idee pleeg je zelfmoord als je niet meer bij zinnen bent. Als je geestelijk helemaal naar de klote bent.

Of als je een laffaard bent en maar lekker makkelijk denkt )

Ik las trouwens ook weer ergens dat hij gestopt was met medicatie. Weet ook niet hoe of wat, zoals we allemaal niet weten hoe of wat, maar ik weet WEL wat het gebruik van of het stoppen met medicatie tegen depressies of angsten ofzo voor effect kan hebben. Daar kun je ook tijdelijk ontoerekeningsvatbaar van worden. Iemand die bijv. op eigen initiatief stopt met antidepressiva en dat niet heel rustig afbouwt (vooral bij bepaalde medicijnen zoals Seroxat is het echt heel gevaarlijk wegens grote kans op terugval) kan echt keihard in z'n oude klachten terugvallen en je hersenen kunnen dan hele rare dingen gaan doen.

Men blijft ervan uitgaan dat hij bij zinnen was toen hij dit gedaan heeft, maar wij weten het simpelweg niet. Het enige dat we weten is dat 'ie heel actief twitterde, daar zomaar ineens mee ophield e dat er een maand later geen Antonie meer was. God mag weten wat er is voorgevallen in die maand. Misschien was 'ie wel hartstikke psychotisch. Misschien had 'ie die avond wel geblowd of gezopen of iets anders gedaan waardoor 'ie out of mind was (een vriend van m'n vriendin is onder een trein gesprongen toen 'ie in een paddotrip zat en men heeft dus nooit kunnen achterhalen wat er toen gebeurd is, misschien wel stemmen in z'n hoofd gehad).

We weten het niet. Maar wat we wel weten is dat het iemand betrof die regelmatig diepe depressies heeft gehad en die dus ook medicatie gebruikte. En hulp heeft gezocht. Dan kun je er vrij zeker vanuit gaan dat er op het moment dat 'ie alles wat 'm lief was achter zich liet, iets HEEL erg verkeerd gezeten heeft in zijn hoofd. En iedereen die denkt dat het dan laf is om eruit te stappen en niet te weten waar je terecht komt (misschien wel in de hel), blijf maar eens zo lang mogelijk onder water tijdens het zwemmen zodat je bijna het gevoel hebt dat je stikt. Moet jij eens zien hoe hard je weer probeert omhoog te komen, dat is je instinct. Zelfmoord is iets onnatuurlijks en het vergt dus echt wel lef om het wel door te zetten. Alleen al het gegeven dat velen na een mislukte poging achteraf blij zijn dat het mislukt is zegt genoeg. Dan komt er weer licht aan het einde van de tunnel, maar op dat moment functioneerde hun brein gewoon niet zoals het hoorde. Soms zijn er zelfs stemmen in iemands hoofd die de regie overnemen. Wat heeft dat in godsnaam met lafheid te maken?

En nogmaals, begrip hebben voor iemand of acceptatie is iet hetzelfde als iemand tot held bombarderen. Ik kwam op andere fora discussies tegen waarin mensen die zelf een ouder of kind waren kwijtgeraakt aan zelfmoord aan het woord kwamen en over het algemeen hadden die toch ook een soort van berusting gehad. Die hadden hele slechte herinneringen aan de constant wisselende stemmingen van hun geliefden, aan het gevoel dat diegenen diep ongelukkig waren. Natuurlijk blijft het voor iedereen anders en als je moeder terwijl je 10 jaar oud bent zonder aanleiding of brief achter te laten zomaar voor een trein springt, dan zal dat zeker wat met je doen. Maar dat doet het sowieso wel als een van je ouders overlijdt als je zo jong bent. Maar je kunt daar ook sterker uitkomen. En je kunt het later gaan accepteren. Als de familie e nabestaande dat kunnen, wie zijn wij da om mensen die we helemaal niet kennen te gaan veroordelen???

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 17:20:

▶

Ik las trouwens ook weer ergens dat hij gestopt was met medicatie. Weet ook niet hoe of wat, zoals we allemaal niet weten hoe of wat, maar ik weet WEL wat het gebruik van of het stoppen met medicatie tegen depressies of angsten ofzo voor effect kan hebben. Daar kun je ook tijdelijk ontoerekeningsvatbaar van worden. Iemand die bijv. op eigen initiatief stopt met antidepressiva en dat niet heel rustig afbouwt (vooral bij bepaalde medicijnen zoals Seroxat is het echt heel gevaarlijk wegens grote kans op terugval) kan echt keihard in z'n oude klachten terugvallen en je hersenen kunnen dan hele rare dingen gaan doen.

Men blijft ervan uitgaan dat hij bij zinnen was toen hij dit gedaan heeft, maar wij weten het simpelweg niet. Het enige dat we weten is dat 'ie heel actief twitterde, daar zomaar ineens mee ophield e dat er een maand later geen Antonie meer was. God mag weten wat er is voorgevallen in die maand. Misschien was 'ie wel hartstikke psychotisch. Misschien had 'ie die avond wel geblowd of gezopen of iets anders gedaan waardoor 'ie out of mind was (een vriend van m'n vriendin is onder een trein gesprongen toen 'ie in een paddotrip zat en men heeft dus nooit kunnen achterhalen wat er toen gebeurd is, misschien wel stemmen in z'n hoofd gehad).

We weten het niet. Maar wat we wel weten is dat het iemand betrof die regelmatig diepe depressies heeft gehad en die dus ook medicatie gebruikte. En hulp heeft gezocht. Dan kun je er vrij zeker vanuit gaan dat er op het moment dat 'ie alles wat 'm lief was achter zich liet, iets HEEL erg verkeerd gezeten heeft in zijn hoofd. En iedereen die denkt dat het dan laf is om eruit te stappen en niet te weten waar je terecht komt (misschien wel in de hel), blijf maar eens zo lang mogelijk onder water tijdens het zwemmen zodat je bijna het gevoel hebt dat je stikt. Moet jij eens zien hoe hard je weer probeert omhoog te komen, dat is je instinct. Zelfmoord is iets onnatuurlijks en het vergt dus echt wel lef om het wel door te zetten. Alleen al het gegeven dat velen na een mislukte poging achteraf blij zijn dat het mislukt is zegt genoeg. Dan komt er weer licht aan het einde van de tunnel, maar op dat moment functioneerde hun brein gewoon niet zoals het hoorde. Soms zijn er zelfs stemmen in iemands hoofd die de regie overnemen. Wat heeft dat in godsnaam met lafheid te maken?

En nogmaals, begrip hebben voor iemand of acceptatie is iet hetzelfde als iemand tot held bombarderen. Ik kwam op andere fora discussies tegen waarin mensen die zelf een ouder of kind waren kwijtgeraakt aan zelfmoord aan het woord kwamen en over het algemeen hadden die toch ook een soort van berusting gehad. Die hadden hele slechte herinneringen aan de constant wisselende stemmingen van hun geliefden, aan het gevoel dat diegenen diep ongelukkig waren. Natuurlijk blijft het voor iedereen anders en als je moeder terwijl je 10 jaar oud bent zonder aanleiding of brief achter te laten zomaar voor een trein springt, dan zal dat zeker wat met je doen. Maar dat doet het sowieso wel als een van je ouders overlijdt als je zo jong bent. Maar je kunt daar ook sterker uitkomen. En je kunt het later gaan accepteren. Als de familie e nabestaande dat kunnen, wie zijn wij da om mensen die we helemaal niet kennen te gaan veroordelen???

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 17:20:

▶

Ik las trouwens ook weer ergens dat hij gestopt was met medicatie. Weet ook niet hoe of wat, zoals we allemaal niet weten hoe of wat, maar ik weet WEL wat het gebruik van of het stoppen met medicatie tegen depressies of angsten ofzo voor effect kan hebben. Daar kun je ook tijdelijk ontoerekeningsvatbaar van worden. Iemand die bijv. op eigen initiatief stopt met antidepressiva en dat niet heel rustig afbouwt (vooral bij bepaalde medicijnen zoals Seroxat is het echt heel gevaarlijk wegens grote kans op terugval) kan echt keihard in z'n oude klachten terugvallen en je hersenen kunnen dan hele rare dingen gaan doen.

Men blijft ervan uitgaan dat hij bij zinnen was toen hij dit gedaan heeft, maar wij weten het simpelweg niet. Het enige dat we weten is dat 'ie heel actief twitterde, daar zomaar ineens mee ophield e dat er een maand later geen Antonie meer was. God mag weten wat er is voorgevallen in die maand. Misschien was 'ie wel hartstikke psychotisch. Misschien had 'ie die avond wel geblowd of gezopen of iets anders gedaan waardoor 'ie out of mind was (een vriend van m'n vriendin is onder een trein gesprongen toen 'ie in een paddotrip zat en men heeft dus nooit kunnen achterhalen wat er toen gebeurd is, misschien wel stemmen in z'n hoofd gehad).

We weten het niet. Maar wat we wel weten is dat het iemand betrof die regelmatig diepe depressies heeft gehad en die dus ook medicatie gebruikte. En hulp heeft gezocht. Dan kun je er vrij zeker vanuit gaan dat er op het moment dat 'ie alles wat 'm lief was achter zich liet, iets HEEL erg verkeerd gezeten heeft in zijn hoofd. En iedereen die denkt dat het dan laf is om eruit te stappen en niet te weten waar je terecht komt (misschien wel in de hel), blijf maar eens zo lang mogelijk onder water tijdens het zwemmen zodat je bijna het gevoel hebt dat je stikt. Moet jij eens zien hoe hard je weer probeert omhoog te komen, dat is je instinct. Zelfmoord is iets onnatuurlijks en het vergt dus echt wel lef om het wel door te zetten. Alleen al het gegeven dat velen na een mislukte poging achteraf blij zijn dat het mislukt is zegt genoeg. Dan komt er weer licht aan het einde van de tunnel, maar op dat moment functioneerde hun brein gewoon niet zoals het hoorde. Soms zijn er zelfs stemmen in iemands hoofd die de regie overnemen. Wat heeft dat in godsnaam met lafheid te maken?

En nogmaals, begrip hebben voor iemand of acceptatie is iet hetzelfde als iemand tot held bombarderen. Ik kwam op andere fora discussies tegen waarin mensen die zelf een ouder of kind waren kwijtgeraakt aan zelfmoord aan het woord kwamen en over het algemeen hadden die toch ook een soort van berusting gehad. Die hadden hele slechte herinneringen aan de constant wisselende stemmingen van hun geliefden, aan het gevoel dat diegenen diep ongelukkig waren. Natuurlijk blijft het voor iedereen anders en als je moeder terwijl je 10 jaar oud bent zonder aanleiding of brief achter te laten zomaar voor een trein springt, dan zal dat zeker wat met je doen. Maar dat doet het sowieso wel als een van je ouders overlijdt als je zo jong bent. Maar je kunt daar ook sterker uitkomen. En je kunt het later gaan accepteren. Als de familie e nabestaande dat kunnen, wie zijn wij da om mensen die we helemaal niet kennen te gaan veroordelen???

Uitspraak van Ouwehoeren op woensdag 13 oktober 2010 om 16:37:

▶

Dus alles wat hij zegt moet je maar vrede mee hebben blijf het een laffe gast vinden

Zoals je leest: hij vond 't zelf ook laf. Tóch deed hij het. Wedden dat jij ook zelfmoord gaat plegen als je 44 bent? Je hebt nu wel zo'n grote mond. Maar let maar op mijn woorden... Jij gaat van een dak af springen als je later groot bent.

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 17:20:

▶

wie zijn wij da om mensen die we helemaal niet kennen te gaan veroordelen???

Gewoon mezelf ken er gewoon niet met me pet bij sorry als dat je tegen staat maar thats me

Uitspraak van Ouwehoeren op woensdag 13 oktober 2010 om 17:38:

▶

Gewoon mezelf ken er gewoon niet met me pet bij sorry als dat je tegen staat maar thats me

Je hoeft er toch ook niet bij te kunnen mop. Ben blij dat je er niet bij kunt! Dat wil zeggen dat je zelf nooit zo de weg kwijt bent geweest en dat is een prettige gedachte toch? En ik snap dat als je ergens totaal niet bij kunt, je eerder iets veroordeelt. Net zoals ik jou regelmatig veroordeelde in topics waarin het ging over voetbalrellen. DAAR kan ik dus totaal niet bij, anderen geweld aan willen doen en de maatschappij een hoop kosten opleveren. En zeker oordeel ik daarover, vooral ook omdat het tegen de wet indruist, maar ik ga er dan maar vanuit dat die wet het ook oplost en ik probeer er tegelijkertijd wel iets van te snappen. Anders zou ik de discussie met jou ook niet zijn aangegaan en ik praat nu ook met je, zonder dat ik je een meer of minder mens vindt dan iemand anders, of een laffe gast.

Wat voor onrecht iemand z'n nabestaanden ook aandoet door eruit te stappen, het is niet verboden bij de wet.

Iedereen mag z'n mening hebben. maar denk dat het belangrijk is dat we af en toe ook eens onze oogkleppen afzetten, ons realiseren dat onze waarheid niet de enige waarheid is en dat we, ook al kunnen we iets totaal niet snappen, bepaalde dingen soms maar beter wel kunne accepteren. Daar wordt de wereld een stukkie minder hard van en dat heeft weer tot gevolg dat er ook minder dingen zullen voorvallen die we kunnen veroordelen

Het probleem is niet dat ie gestopt is met medicatie maar dat ie er ooit aan is begonnen. Antidepressiva werken vnl als placebo en zijn zwaar giftig, bovendien veroorzaken ze waandenkbeelden, angstpsychoses, en andere leipe troep. Ze zijn ook met regelmaat aangetroffen in het bloed van schietpartijdaders op scholen in de VS.

Beroepsverbod en enkeltje naar n Siberisch strafkamp voor zn psychiater

flinke lappen tekst voor pf

Uitspraak van Ouwehoeren op woensdag 13 oktober 2010 om 17:14:

▶

Of als je een laffaard bent en maar lekker makkelijk denkt )

Tis misschien makkelijk denken, maar als je niet weet hoe het is kan je er niet over meepraten
Ook ik vind het laf, maar heb mijn moeder zwaar depressief meegemaakt als meisje van 10 jaar... herinner alles nog tot de dag van vandaag.
Depressiviteit is de ergste ziekte die er bestaat, en moeilijk te genezen is.
Je kan niet in iemand zijn hoofd kijken die er zo aan toe is, je kan niet weten hoe of wat..
Diegene krijgt stemmen in zijn hoofd die je maar moet overwinnen, als jij ziet dat de omgeving waar in jij leeft er onder lijdt, denk je (hoe stom het ook is) tis misschien beter als ik er niet ben dan kunnen hun verder met hun leven..

Bah walg echt van al die conclussies van mensen hier.
JA het is laf maar NEE je weet niet wat het is als je het niet heb meegemaakt in je omgeving..

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 17:20:

▶

Zelfmoord is iets onnatuurlijks en het vergt dus echt wel lef om het wel door te zetten.

Het is onnatuurlijk, maar lef om zelfmoord te plegen? Nee, daar kan ik met m'n hoofd niet bij. Zullen we nu maar met z'n alle zeggen; ''Goh, Antonie wat had jij ballen zeg, dat je er een einde aan maakte.'' Nee, het vergt geen lef om een einde aan je leven te maken. Hij heeft een beslissing gemaakt, misschien dacht hij er al jaren over, misschien kwam het in een opwelling. Nobody know's. Maar om te zeggen dat het lef vergt om zelfmoord te plegen vind ik toch wel een beetje erg ver gaan. Hij heeft zijn keuze gemaakt, stoppen met leven. Je kan het laf of juist niet laf vinden, het was zijn keuze. Wie zijn wij om daar over te oordelen? We kunnen er eindeloos over blijven praten en bedenken wat er ooit fout is gegaan met die man. We zullen het toch nooit weten, Antonie is er niet meer, punt.

Uitspraak van Lindy. op woensdag 13 oktober 2010 om 19:03:

▶

Maar om te zeggen dat het lef vergt om zelfmoord te plegen

Het is maar net wat je definitie van 'lef' is.

Uitspraak van Lindy. op woensdag 13 oktober 2010 om 19:03:

▶

We zullen het toch nooit weten, Antonie is er niet meer, punt.

Dus als je iets nooit te weten zult komen moet je de discussie erover maar achterwege laten? Dan kunnen we ook wel ophouden met ons af te vragen hoe het heelal ontstaan is. Wat ons nut op deze wereld is. En Antonie is er niet meer inderdaad. Maar ik denk dat in dit topic ook vooral gesproken wordt over dingen die er nog WEL zijn: depressie, geestesziekte en zelfmoord. Als je de gemiddelde cijfers bekijkt betekent dat dat er vandaag 4 mensen uit het leven gestapt zijn. Om het nog maar helemaal niet te hebben over het enorme percentage mensen dat vandaag, op dit moment, worstelt met de gevolgen van een psychische ziekte. Dikke kans dat het op dit moment zelfs in jouw omgeving gebeurt en helaas ook dikke kans dat je zelfmoord zult meemaken of al hebt gedaan en nog vaker zult meemaken.

Ik ben zelf van mening dat praten helpt. Zowel voor jezelf, om dingen in een ander perspectief te kunnen zien, maar ook voor de mensen die worstelen met zulke zaken en zien dat ze niet de enige zijn.

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 17:50:

▶

Dat wil zeggen dat je zelf nooit zo de weg kwijt bent geweest en dat is een prettige gedachte toch?

Dat weet jij toch niet

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 18:49:

▶

JA het is laf maar NEE je weet niet wat het is als je het niet heb meegemaakt in je omgeving

Dat weet jij toch niet

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 19:37:

▶

Dus als je iets nooit te weten zult komen moet je de discussie erover maar achterwege laten?

Dat zeg ik niet.

Het ging meer over het oordelen over andere, wat jammer genoeg heel veel mensen doen. Tuurlijk iedereen oordeelt maar we zullen nooit weten waarom hij het heeft gedaan, dus kan iemand moeilijk zeggen dat ze het laf/niet laf vinden omdat we zijn reden niet weten. Maar dat is mijn mening.

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 19:37:

▶

Ik ben zelf van mening dat praten helpt. Zowel voor jezelf, om dingen in een ander perspectief te kunnen zien, maar ook voor de mensen die worstelen met zulke zaken en zien dat ze niet de enige zijn.

Uitspraak van Lindy. op woensdag 13 oktober 2010 om 19:03:

▶

Het is onnatuurlijk, maar lef om zelfmoord te plegen? Nee, daar kan ik met m'n hoofd niet bij. Zullen we nu maar met z'n alle zeggen; ''Goh, Antonie wat had jij ballen zeg, dat je er een einde aan maakte.'' Nee, het vergt geen lef om een einde aan je leven te maken. Hij heeft een beslissing gemaakt, misschien dacht hij er al jaren over, misschien kwam het in een opwelling. Nobody know's. Maar om te zeggen dat het lef vergt om zelfmoord te plegen vind ik toch wel een beetje erg ver gaan. Hij heeft zijn keuze gemaakt, stoppen met leven. Je kan het laf of juist niet laf vinden, het was zijn keuze. Wie zijn wij om daar over te oordelen? We kunnen er eindeloos over blijven praten en bedenken wat er ooit fout is gegaan met die man. We zullen het toch nooit weten, Antonie is er niet meer, punt.

Ken ik me wel in vinden....

Uitspraak van Lindy. op woensdag 13 oktober 2010 om 19:03:

▶

Het is onnatuurlijk, maar lef om zelfmoord te plegen? Nee, daar kan ik met m'n hoofd niet bij. Zullen we nu maar met z'n alle zeggen; ''Goh, Antonie wat had jij ballen zeg, dat je er een einde aan maakte.''

Het is misschien geen lef in de positieve zin van het woord, maar zo'n beslissing nemen en het nog uitvoeren ook, getuigt zeker wel van een zekere mate van lef. Ik kan me zo voorstellen dat je 'de daad' met een panische angst, voor wat er komen gaat, uitvoert. Zelfmoord is de aller heftigste stap die je volgens mij als mens zetten kunt. Je eindigt er wel alles mee wat je tot dan toe bewust gekend hebt. Je hebt geen idee wat er gebeuren zal. Plus je kunt daarna niet meer terug. Lijkt me een verschrikkelijk angstig moment om die daad uit te voeren.

Het is gewoon zonde, meer kan ik er niet over zeggen.

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 19:54:

▶

Zelfmoord is de aller heftigste stap die je volgens mij als mens zetten kunt.

Daar ben ik het dan weer niet mee eens. Moord, doodslag, verkrachting e.d. lijken mij persoonlijk nog veel heftiger.

Slotje !

Uitspraak van permanent verbannen op woensdag 13 oktober 2010 om 18:28:

▶

Het probleem is niet dat ie gestopt is met medicatie maar dat ie er ooit aan is begonnen. Antidepressiva werken vnl als placebo en zijn zwaar giftig, bovendien veroorzaken ze waandenkbeelden, angstpsychoses, en andere leipe troep. Ze zijn ook met regelmaat aangetroffen in het bloed van schietpartijdaders op scholen in de VS.

Beroepsverbod en enkeltje naar n Siberisch strafkamp voor zn psychiater

Wat een eenzydige blik foei ! Enerzyds zeg je dat ad slechts placebo effect hebben, anderzyds veroorzaken ze de meest gruwelyke psychiatrische aandoeningen, vreemd voor een placebo Over het algemeen doen ad heel gewoon goed wat ze moeten doen. Van paracetamol krygen heeeeel soms mensen een leverbeschadiging. Dus gebruik die dan ook maar niet meer.

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 20:37:

▶

Daar ben ik het dan weer niet mee eens. Moord, doodslag, verkrachting e.d. lijken mij persoonlijk nog veel heftiger.

Nou ja, laat ik dan zeggen het moeilijkste besluit dat je kunt nemen in het leven...

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 17:20:

▶

Ik las trouwens ook weer ergens dat hij gestopt was met medicatie. Weet ook niet hoe of wat, zoals we allemaal niet weten hoe of wat, maar ik weet WEL wat het gebruik van of het stoppen met medicatie tegen depressies of angsten ofzo voor effect kan hebben. Daar kun je ook tijdelijk ontoerekeningsvatbaar van worden. Iemand die bijv. op eigen initiatief stopt met antidepressiva en dat niet heel rustig afbouwt (vooral bij bepaalde medicijnen zoals Seroxat is het echt heel gevaarlijk wegens grote kans op terugval) kan echt keihard in z'n oude klachten terugvallen en je hersenen kunnen dan hele rare dingen gaan doen.

Men blijft ervan uitgaan dat hij bij zinnen was toen hij dit gedaan heeft, maar wij weten het simpelweg niet. Het enige dat we weten is dat 'ie heel actief twitterde, daar zomaar ineens mee ophield e dat er een maand later geen Antonie meer was. God mag weten wat er is voorgevallen in die maand. Misschien was 'ie wel hartstikke psychotisch. Misschien had 'ie die avond wel geblowd of gezopen of iets anders gedaan waardoor 'ie out of mind was (een vriend van m'n vriendin is onder een trein gesprongen toen 'ie in een paddotrip zat en men heeft dus nooit kunnen achterhalen wat er toen gebeurd is, misschien wel stemmen in z'n hoofd gehad).

We weten het niet. Maar wat we wel weten is dat het iemand betrof die regelmatig diepe depressies heeft gehad en die dus ook medicatie gebruikte. En hulp heeft gezocht. Dan kun je er vrij zeker vanuit gaan dat er op het moment dat 'ie alles wat 'm lief was achter zich liet, iets HEEL erg verkeerd gezeten heeft in zijn hoofd. En iedereen die denkt dat het dan laf is om eruit te stappen en niet te weten waar je terecht komt (misschien wel in de hel), blijf maar eens zo lang mogelijk onder water tijdens het zwemmen zodat je bijna het gevoel hebt dat je stikt. Moet jij eens zien hoe hard je weer probeert omhoog te komen, dat is je instinct. Zelfmoord is iets onnatuurlijks en het vergt dus echt wel lef om het wel door te zetten. Alleen al het gegeven dat velen na een mislukte poging achteraf blij zijn dat het mislukt is zegt genoeg. Dan komt er weer licht aan het einde van de tunnel, maar op dat moment functioneerde hun brein gewoon niet zoals het hoorde. Soms zijn er zelfs stemmen in iemands hoofd die de regie overnemen. Wat heeft dat in godsnaam met lafheid te maken?

En nogmaals, begrip hebben voor iemand of acceptatie is iet hetzelfde als iemand tot held bombarderen. Ik kwam op andere fora discussies tegen waarin mensen die zelf een ouder of kind waren kwijtgeraakt aan zelfmoord aan het woord kwamen en over het algemeen hadden die toch ook een soort van berusting gehad. Die hadden hele slechte herinneringen aan de constant wisselende stemmingen van hun geliefden, aan het gevoel dat diegenen diep ongelukkig waren. Natuurlijk blijft het voor iedereen anders en als je moeder terwijl je 10 jaar oud bent zonder aanleiding of brief achter te laten zomaar voor een trein springt, dan zal dat zeker wat met je doen. Maar dat doet het sowieso wel als een van je ouders overlijdt als je zo jong bent. Maar je kunt daar ook sterker uitkomen. En je kunt het later gaan accepteren. Als de familie e nabestaande dat kunnen, wie zijn wij da om mensen die we helemaal niet kennen te gaan veroordelen???

ZO! Hier ben ik het echt 100% mee eens perfect verwoord

Uitspraak van inactief op woensdag 13 oktober 2010 om 21:30:

▶

Wat een eenzydige blik foei ! Enerzyds zeg je dat ad slechts placebo effect hebben, anderzyds veroorzaken ze de meest gruwelyke psychiatrische aandoeningen, vreemd voor een placebo

Nou nee, een placebo is gewoon een stof die opzich niet werkt waar ie voor bedoeld is, maar iemand doet denken dat het wel werkt. Het hoeft opzichzelf geen niet-medicinale stof te zijn, paracetamol werd ook wel eens als placebo voorgeschreven door de dokter, aan gezonde patienten die DACHTEN dat er iets mis met ze was... dat mag overigens nie meer.

Hetgeen een placebo placebo maakt, is alleen dat het niet echt hoeft te werken voor waar de patient van DENKT dat het voor werkt...

Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 13 oktober 2010 om 17:20:

▶

Het enige dat we weten is dat 'ie heel actief twitterde, daar zomaar ineens mee ophield e dat er een maand later geen Antonie meer was. God mag weten wat er is voorgevallen in die maand.

Twitter is dan ook een werktuig van de Duivel. Of dat was het iig, zou er een duivel ueberhaupt bestaan hebben.

Die hele flikkerse multimediabullshit maakt dat mensen niet meer leven en met elkaar communiceren zoals ze van nature bedoeld zijn om te doen. Ik denk dat de maatschappij foktop is geworden o.a. hierdoor, en dat veel mensen hier moeite mee hebben. De een heeft af en toe last van slapeloosheid hierdoor, weer een ander draait door en knoopt zichzelf op... maar in beide gevallen is het dus de maatschappij die ziek is, niet de persoon in kwestie.

Uitspraak van permanent verbannen op donderdag 14 oktober 2010 om 00:27:

▶

Nou nee, een placebo is gewoon een stof die opzich niet werkt waar ie voor bedoeld is, maar iemand doet denken dat het wel werkt. Het hoeft opzichzelf geen niet-medicinale stof te zijn, paracetamol werd ook wel eens als placebo voorgeschreven door de dokter, aan gezonde patienten die DACHTEN dat er iets mis met ze was... dat mag overigens nie meer.

Hetgeen een placebo placebo maakt, is alleen dat het niet echt hoeft te werken voor waar de patient van DENKT dat het voor werkt...

Ben jy soms een psychiater met schuldgevoelens ofzo ? óf Uit welk onderzoek blykt dat de bysluiter van fe lexapro of voor myn part seroxat niet naar waarheid zyn?

Uitspraak van permanent verbannen op donderdag 14 oktober 2010 om 00:33:

▶

Twitter is dan ook een werktuig van de Duivel.

Oheej w8 ik zie het al !!

Uitspraak van inactief op donderdag 14 oktober 2010 om 01:03:

▶

Ben jy soms een psychiater met schuldgevoelens ofzo ?

Nee, maar iemand met gezond verstand die niet zonder meer shit gelooft als het ergens geschreven staat.

Uitspraak van inactief op donderdag 14 oktober 2010 om 01:03:

▶

Uit welk onderzoek blykt dat de bysluiter van fe lexapro of voor myn part seroxat niet naar waarheid zyn?

Dit dus, het blijkt uit hun EIGEN onderzoeken. Dat is dus geen enkele reden om het te geloven, want de onderzoekers worden betaald door de industrie. En zijn dus niet onafhankelijk. ja misschien werkt die shit wel, maar antipsychotica werken voornamelijk door de gebruiker in een dooie lusteloze zombie te veranderen. Zo kan ik ook wel voorkomen dat n gek zelfmoord pleegt, gewoon n halve liter hoestsiroop per dag laten drinken dat ie helemaal waus is van de codeine....

nee, ik heb geen vertrouwen in dat de farma-industrie ons waarheden vertelt. Psychische ziektebeelden zijn deels realiteit, zoals mensen die stemmen horen die stemmen ook echt horen, maar ze zijn ook mede cultureel bepaald. Japanners kampen bijv. amper met een autismegolf zoals hier gaande is. ADHD komt op het platteland minder vaak voor dan in de stad, schizofrenie weer vaker bij allochtonen, etc.

Aan de andere kant zijn veel tegenstanders van de farma-industrie ook niet zuiver, ik houd me er dus het liefst zo ver mogelijk van verwijderd, voornaamste wat doktoren doen die zich met psychische problemen bezig houden, is je categoriseren en je een probleem aanpraten dat opzichzelf helemaal neit bestaat.

Ik heb zelf ADHD en heb allerlei onderzoeken doorstaan... hoe komt zon diagnose tot stand? Door het invullen van vragenlijstjes. En dan is die van ADHD vrij uitgebreid, maar ben er zat tegen gekomen waar elk normaal mens (die ff een beetje met zichzelf in de knoop zit, en een antwoord op zijn twijfels wil) kan je met de bijbehorende checklist een psychisch ziektebeeld aan praten

Uitspraak van inactief op donderdag 14 oktober 2010 om 01:04:

▶

Oheej w8 ik zie het al !!

Nee, ik ben niet van de kerk. Als ik mijn hand in een wijwatervat hang, verdampt al het water eruit en rotten de spijkers die Jezus aan zijn kruis houden spontaan door.

Uitspraak van Ouwehoeren op woensdag 13 oktober 2010 om 19:47:

▶

Dat weet jij toch niet

Kan je lezen??
Mijn moeder was (en of ze het nog is weet ik niet) depresief, ze was zwaar depresief en manisch depresief.. dus ja ik weet het wel

De beste man is dood ende begraven dus lijkt mij tijd voor een SLOTJE

Uitspraak van verwijderd op donderdag 14 oktober 2010 om 08:03:

▶

Kan je lezen??
Mijn moeder was (en of ze het nog is weet ik niet) depresief, ze was zwaar depresief en manisch depresief.. dus ja ik weet het wel

heb het over mezelf dooie

Uitspraak van verwijderd op donderdag 14 oktober 2010 om 08:10:

▶

De beste man is dood ende begraven dus lijkt mij tijd voor een SLOTJE

Uitspraak van verwijderd op woensdag 13 oktober 2010 om 11:29:

▶

Gisteren bij het afscheid was de kist open. Hij zal zich dus niet opgehangen hebben en ook niet dood geschoten hebben. Dan denk ik namelijk niet dat ze de kist open laten staan

Nou, waarom niet..
Een vriend van me heeft zich door zijn hoofd geschoten, maar had ook een open kist. En ja, natuurlijk zag je dat een deel van zijn hoofd beschadigd was, maar dat kunnen ze heel mooi wegwerken hoor...
Zegt dus helemaal niks over de doodsoorzaak.

Uitspraak van rOxXy op donderdag 14 oktober 2010 om 12:09:

▶

Nou, waarom niet..
Een vriend van me heeft zich door zijn hoofd geschoten, maar had ook een open kist. En ja, natuurlijk zag je dat een deel van zijn hoofd beschadigd was, maar dat kunnen ze heel mooi wegwerken hoor...
Zegt dus helemaal niks over de doodsoorzaak.

Nee, daar heb je wel gelijk in idd...

In de privé stond dat de details de gruwelijk waren om te herhalen.. maar kon er niet helemaal uithalen of dat wel of niet over de doodsoorzaak ging.

annika denkt alles zo goed te weten

Uitspraak van verwijderd op donderdag 14 oktober 2010 om 12:46:

▶

In de privé stond dat de details de gruwelijk waren om te herhalen.. maar kon er niet helemaal uithalen of dat wel of niet over de doodsoorzaak ging.

Spannend zeg!