Masters of Hardcore XXXV - The Conquest of Fury

Introductie
Al jaren lang is 'Masters of Hardcore' op Thunderdome (1992) na het langst lopende concept binnen de Hardcore scene welke constant kwalitatief en kwantitatief van zich doet spreken. Al vanaf de oprichting in 1996 benadrukten Bass D & King Mathew dat ze een kwalitatief goede reeks feesten en cd's wilden neerzetten. Destijds was de concurrentie enorm en met Thunderdome (ID&T), Nightmare (Midtown), Hellraiser (ISP), MOH (A&A Productions), Dance 2 Eden, Rave The City, Raving Nightmare en Megarave waren er meerdere grote en kleinere spelers actief in de scene. Dankzij de dip in de hardcore scene eind jaren '90, kwam er een enorme mogelijkheid voor MOH om zich als een underground organisatie te manifesteren. Terwijl Hellraiser en enkele andere feesten verdwenen en Thunderdome & Nightmare een flinke stap terug deden, bleef MOH feesten organiseren en cd's uitbrengen, wat zorgde voor een trouwe schare fans. Jaren lang was de Hemkade in Zaandam de thuisbasis voor hun feesten. Doordat het aantal hardcore liefhebbers langzaam weer toe nam, groeide MOH zo langzamerhand ook uit de Hemkade. Via het Beursgebouw in Eindhoven, de PBH-hallen in Zuid Laren en Thialf in Heerenveen zijn ze uiteindelijk uitgekomen bij hun hedendaagse vaste locatie; 'De Brabanthallen in Den Bosch'. Ieder jaar weer zijn de hallen tot de nok toe gevuld met bezoekers uit binnen- en buitenland. Vooral vanuit Duitsland, Italië en Frankrijk komen busladingen fans om het spektakel mee te beleven. 'Masters' is allang geen kleine speler meer en is ondertussen net zo'n begrip geworden in de scene, zoals Thunderdome dat ook was. Het decor + de aankleding van iedere zaal, de licht- & lasershows, de special effects, de aankondigingen van, wellicht het belangrijkste op de feesten, de artiesten, alles wordt tot in de puntjes minutieus voorbereid. En dat maakt iedere Masters keer op keer tot een succes.De cd's
Dit jaar zijn we aangekomen bij het 69e feest en de 35e cd in de reeks; "The Conquest of Fury". Ook deze cd bevat zoals altijd 2 cd's met de meest recente hits en nog uit te brengen releases. Daarnaast had DJ Re-Style tijdens het feest zijn album-release via een speciale showcase. Daarom is bij deze cd ook zijn album als bonus cd toegevoegd. Dus 3 cd's deze keer. Als we naar de tracklist kijken valt gelijk 1 ding op. Naast enkele tracks van Angerfist, Miss K8, Korsakoff, Wasted Mind, Project Omeaga, Drokz en de diverse anthems van de feesten in Australië, Oostenrijk en The Conquest of Fury zelf, staan er maar weinig bekende nummers op deze compilatie. Natuurlijk, voor degenen die de albums van Negative A (Grand Theft Audio) en Nosferatu (Strenght) in huis hebben, zullen er zo een 6tal tracks (The Suffering, Take Shots a Critisism, The Fallen, Hellfire)+(Fade to Nothing, Strenght) opvallen. Daarnaast staat "The Suffering" verkeerd aan geduid als "Negative Space" op de tracklist (Cd1#11). Het zal dus een grote aaneenschakeling worden van nummers, die binnen niet al te lange tijd zullen uitkomen. Verder zien we dat een aantal grote labels niet of nauwelijks vertegenwoordigd zijn. Zo missen we The Third Movement, Neophyte Records en de Italianen van Traxtorm & Hardcore Blasters. Ook zien we deze keer geen tracks van het "This is Hardcore-project". Dat is dan wel weer positief aangezien iedereen die tracks zo onderhand kan dromen.CD1&2
De eerste cd opent, zoals sinds "The Warrior Elite (2008)" traditie is, met het anthem van het feest, waarna er gewoon ontzettend veel goede en hier en daar een wat mindere plaat voorbij komen. Dat geldt zo wel voor cd 1 als 2. Typische up-tempo mainstream hardcore waar niks op aan te merken valt. Alle platen passen qua stijl goed bij elkaar en vormen een geheel. Iets wat niet van veel compilaties gezegd kan worden. Uitschieters op cd1 zijn natuurlijk "Fade to Nothing", het gevoelige "All the Time", het ruige "The Masque" de break en het vervolg van "Arise", de sfeervolle bliepjes uit "Badass" en het opzwepende "Santiago". De laatste 4 platen gaan nog net een tandje verder om alle energie uit je te persen. Hieronder de binnenkort te verschijnen Enzyme45 klapper "Forgery", de onafgebroken geluidsstorm van "Take Shots at Criticism", het opruiende "Frightening" en het snelle "Bang Bang".Net als cd1 opent ook cd2 met een heerlijke plaat, namelijk "Become a Master" van Wasted Mind. De zangpartij raakt zeker een gevoelige snaar. Mooi gevonden. Na de nieuw gevonden ghetto-agressie van "Angerfist – Streetfighter", het melodieuze "No more Goodbye" en de skippyball bassdrum in combinatie met slijptol synthesizer van T-junction maakt Nosferatu met "Strenght" het feest compleet. Er volgen een aantal aanstekelijke platen maar geen echte uitschieters totdat we wederom op een plaat van Catscan stuiten. "Gates of Hell" bevat een lekkere agressieve melodielijn die wordt afgewisseld met een veel subtielere melodie als break en opbouw naar het laatste stuk van de track. Ook Wasted Mind weet te overtuigen met zijn 2e track op deze compilatie. De "King of my Castle (Wamdue Project)" vocalen zijn flink opgepitched in "Reason" en worden bijgestaan door een snerpende synthesizer melodie. 'T Tempo zit er ondertussen weer goed in.
Een plaat die werkelijk een ratjetoe van geluiden en samples bevat, is "Moque Baroque Avant Garde" van Project Omeaga. Wat een bizarre samenstelling heeft deze plaat. Lekker experimenteel en confronterend. Dit verwacht je eigenlijk niet gezien het verloop van de cd tot nu toe. Maar stiekem willen we juist meer van dit soort rariteiten op de cd terug horen. Juist omdat het past bij de titel 'Masters' (!!) of Hardcore. Javi Boss heeft ook met zijn 3e inbreng een mooie plaat afgeleverd. "Dimension" heeft een onheilspellende waas over zich heen hangen gedurende de vroege break en ramt daarna flink door. Dat kan ook gezegd worden van "Down Under". Deze track mag zich met recht een Anthem noemen. Een artiest die je ook niet 1-2-3 zou verwachten in op deze cd is de Pool I:Gor. Maar ook hij mag zich met recht een 'Master' noemen. Zijn "Swerve" bevat zo'n heerlijke aanstekelijke melodie en zo'n smerig platte bassdrum dat ook dit een memorabele track is. De afsluitende track van Bong-Ra, "Crawlers (Akira Remix)" schroeft het tempo nog 1 keer omhoog. Daarna is het alleen nog maar Re-Style wat de klok slaat.Re-Style
Cd 3, de bonus disk, staat in het teken van zijn album "Mastermind". Ook deze cd begint met "Conquest of Fury", maar dan de full version. Na "Avalon" (ft Nikkita) brengt Re-Style ons de titeltrack "Mastermind". Ook hier horen we een aantal gangster-rap samples die lijken op die in "Streetfighter". De hoofdmelodie is van het type aansteker in de lucht en meedeinen. Energiek en vrolijk. Iets wat toch wel kenmerkend is voor zijn stijl.
Een plaat die zeker de moeite waard is, is "Renovation (Angerfist Remix)". Deze plaat zit vol met oude 'Dreamteam' samples (Yes they're here & In tha House). En ooh wat zijn die lekker aanstekelijk. Daarnaast heeft Angerfist de van oorsprong redelijk kale plaat goed aangevuld met een hoop extra synthesizers en een bombastische break. Naast het anthem van Bassleader "Wasteland" staat er nog een nummer op de cd die zo geschikt zou zijn als Anthem, namelijk "One Hardcore Mind". Deze track bevat namelijk ook de welbekende MOH-lady-voice-over. En dat werkt nu eenmaal goed tezamen met de up-lifting melodie. Zo halverwege nummer 9 horen we opeens de volgende repetitieve tekst: "Do not attempt to adjust your Radio.. Radio.. radio". Daar zijn we het natuurlijk helemaal mee eens. The Hellsystem remix van "Come True" is als zeer geslaagd te betitelen. Blijft dicht bij het origineel, maar klinkt toch echt wat voller. "Unconquered" kwamen we ook al tegen op het album van Korsakoff en is ook weer zo'n 'handjes in de lucht' plaat waarbij blijheid voorop staat. Dat geldt niet voor de volgende remix op het album. Nitrogenetics maken van het statische "Relytser" een knallende goed lopende track en "Get it Crackin" heeft ook weer een zoveelste metamorfose ondergaan. De track is wat sneller geworden en het galmende van het origineel is wat terug gebracht. Verder voelt de hoofdmelodie veel synthetischer en minder harmonieus aan vergeleken met de warme sound van het origineel. Na 2 redelijk blije platen sluiten we af met "League of Shadows (ft. Catscan)". Deze plaat is een stuk donkerder, agressiever en dreigender dan de voorgaande nummers. Een beetje vergelijkbaar met de sound van Negative A. Lekker rauw en ongepolijst. Catscan heeft hier zeker een goeie vinger in de pap gehad. En in zekere zin is dit een welkome afwisseling op de huisstijl van Re-Style.Conclusie
Al met al kunnen we zeggen dat ook de 35e cd release van MOH geslaagd is. Ze wijken niet af van hun vaste concept en artiesten. Het is uiteindelijk allemaal wat recht toe recht aan en de beste platen staan op naam van artiesten die niet bij het MOH-label aangesloten zijn (Angerfist buiten beschouwing gelaten). Daarnaast is de bonus cd met daarop het album "Mastermind" zeker geen slechte cd. Al klinkt het soms naar wat meer van hetzelfde.
3 cd's MOH, 3 cd's hardcore op een degelijk niveau. Niet meer, niet minder.Score: 75/100www.mastersofhardcore.com