Harder Mach 9

Niet alle cd-series is een lang leven beschoren, maar het succes van de Harder Mach serie is nog steeds niet tot een einde gekomen. Deel negen is hiervan het muzikale bewijs. Gizmo heeft weer zijn favoriete platen tot een cd samengesmolten en ik ben benieuwd of ook deze net zo leuk is als zijn voorgangers.


CD1
Het eerste wat me opviel aan de tracklist was dat er artiesten op staan die je weinig tegenkomt op andere (populaire) compilaties. Neem bijvoorbeeld Vodka Brothers. Ik hoop dat dit Haagse duo (DJ Native & DJ Symastic) meer gaan produceren, want wat ik nu gehoord heb, bevalt me erg goed. Leuke ‘Belgium-style’ jump. Doorgaans kom je wat meer ‘commerciëlere jump van Nederlandse bodem tegen op cd’s, dus fijn om eens een ander geluid te horen.
De eerste cd bestaat ongeveer 50-50 uit jump en hardstyle. Vanaf nummer drie wordt het interessant want ‘Darkness’ van DJ Massiv & Rebel is echt een juweeltje, met z’n tranceachtige melodie en fijne bas.
Van Deaz D heb ik al een tijdje geen nieuwe hardstyle producties voorbij horen komen, maar daar ben ik niet heel erg rouwig om. Met Housefly laat hij namelijk horen dat jump produceren hem misschien nog wel beter ligt. Lekker makkelijk verteerbaar vrolijke nummer.
De hardstyle nummers die ik voorbij hoor komen zijn nog relatief rustig en melodieus, echt nummers die je in de eerste set op een feest zou kunnen horen. Vanaf nummer tien zorgt met name de jump dat de cd een iets harder karakter krijgt met nummers als ‘Jump Project’ en ‘Schizophrenik in Panik’ (ja, die is al wat ouder, maar deze blijft lekker)
Het staartje van de eerste cd maakt de titel HARDER Mach wat meer waar, hoewel echt hardere hardstyle nog ontbreekt. Persoonlijk hou ik van wat meer melodie, dus ik heb daar geen moeite mee.

CD2
Ook deze cd is een mix van jump en hardstyle, waarbij toch de wat (hardere) jump domineert. Dj Norman zet de toon met ‘Radiostation’, zeer geslaagd en lijkt me heerlijk om deze op een feest te horen.
De cd zet bij nummer drie en vier een stapje terug, dus iets minder hard. Het eerste hardere hardstyle geweld barst los halverwege de cd met ‘We are possessed’ van de heren Brennan Heart. Graag wil ik ook nog even de aanwezigheid van ‘Dominating’ vermelden, omdat ik merk dat deze plaat nog vreselijk aanslaat op feesten en zelf vind ik ‘m ook nog steeds geweldig!
Technoboy laat ook zijn hardstyle-kunstje weer eens zien met ‘Atomic’ en wat mij betreft zit hij hiermee op het juiste spoor. Eerder vond ik zijn nummers vaak te lomp, maar hij is naar mijn mening de laatste maanden een stuk stijlvoller gaan produceren, zonder dat het ‘soft’ is geworden.
De laatste nummers denderen over het algemeen stevig door, waarbij voor mij persoonlijk alleen DJ Rob geen succes boekt. Over het algemeen vind ik zijn platen te lawaaiig, maar ik weet dat er hordes mensen zijn die zijn stijl WEL appreciëren, dus hij misstaat hier niet.
Hoewel ik zojuist heb verklaard dat ik niet van lawaaiige platen hou, moet ik zeggen dat ik de afsluiter van de The Prophet dan weer WEL leuk vind. Uitzonderingen bevestigen de regel zullen we maar zeggen.

Conclusie
Als je alleen van hardstyle houdt is de cd misschien niet zo interessant voor je, aangezien er veel jump op te vinden is. Voor iedereen die zowel van hardstyle als van jump kan genieten, is het wel absoluut een aanrader. Het biedt een afwisselende diversiteit van substijlen, dus iedereen komt aan zijn trekken. Hup, snel naar de winkel!