The DJ Producer – Doomsday Mechaniks

Intro

Nadat ik ondertussen drie cd's van The DJ Producer heb (alle drie samen geproduceerd met DJ Hellfish), draait er momenteel een cd in me cd-speler die door The DJ Producer alleen is geproduceerd. Zijn samenwerking met Hellfish vind ik geniaal, omdat ze perfect op elkaar aansluiten. The DJ Producer gaat soms voor mij iets teveel de normale hardcore kant op, en Hellfish is soms net iets te vaag om nog lekker op uit je dak te gaan. Samen zitten ze precies op dat punt waar ik me thuis voel. Dan maakt het mij niet uit of ze aan het draaien zijn, of dat ik hun cd luister.
Maar genoeg over de combinatie met Hellfish, want ook zonder Hellfish behoort The DJ Producer bij mij tot de betere die er rondlopen in de scene. Luke McMillan heet hij als hij niet bezig is met muziek en hij is woonachtig in Engeland. Natuurlijk ook bekend van het label Deathchant, maar deze cd is uitgebracht op het label van Promo, Third Movement). En voor de mensen die zijn muziek niet kennen, het is niet eenvoudig zijn muziek in een hokje te plaatsen, of misschien toch wel. Een mix van Hardcore met veel breaks en soms wat Drum&Bass invloeden. Het makkelijke hokje is dan gewoon Experimentele Hardcore, of misschien toch soms een beetje Tekno, of is het toch gewoon Industrial, of heet het nou UK Hardcore?


CD

De cd bestaat uit elf tracks (plus één bonus track). Niet al deze nummers zijn nieuw, "Doomsday Mechaniks" (het eerste nummer) klinkt bijvoorbeeld al erg bekend. Tijdens het luisteren valt me gelijk al één ding op, het is niet meer zo vernieuwend als dat het was. The DJ Producer zoekt iets minder het uiterste op, en het lijkt er soms een beetje op alsof hij tijdens het produceren soms de vertrouwde weg heeft gekozen die garant staat voor succes. Een voorbeeld hiervan is "The Devil Made Me Do It", het vertrouwde gevoel zorgt ervoor dat ik het één van de mindere nummers van de cd vind.
Het nummer "History Lesson" is het eerste nummer op de cd waar hij me echt te pakken heeft. Dit nummer laat me niet snel los. Het nummer "Suffering" wat hierna komt sluit hier ook prima op aan en gaat zelfs nog een stapje verder. Gelukkig staan er nog een paar van die lekkere nummers op.

Als je de logica in de nummers probeert te zoeken zou je ernstig verward kunnen worden, dus ik laat me gewoon qua gevoel alle kanten op slingeren door de breakbeats die me om de oren vliegen.
Het tempo van de cd is ook zeker erg wisselend te noemen; het houdt niet stand, het gaat niet van langzaam naar snel en je weet tijdens het luisteren ook zeker niet wat je te wachten staat. Het blijft een spel tussen The DJ Producer en de luisteraar.
Deze lekkere opbouw heeft gelukkig ook een geweldig slot, het nummer "4 Minute Intergalactic DJ Battle" is namelijk het nummer waar je eigenlijk de hele cd op aan het wachten ben. Hier komt alle energie en spanning samen tot een hoogtepunt. Op dat hoogtepunt kun je ook totaal geen weerstand meer bieden aan de muziek, opzwepende beats die heel lichtjes worden afgeremd door een paar aanvullende breakbeats. En dan is er een lange stilte ...... die gevolgd word door een hele rustige track om je weer voor te bereiden op de normale wereld.

Conclusie

Na een wat twijfelachtig begin waarin een aantal nummers langskomen die me niet genoeg kunnen boeien (omdat ze soms iets te aftastend zijn) komt de cd toch op zijn pootjes terecht. Het is een genot om er naar te luisteren en hij is zeker minder standaard als gevreesd. Het is echt een cd die je van de eerste seconde tot de laatste moet luisteren, want in goede cd's zit een verhaal, en dat is zonde om te verstoren.
Een vergelijking met zijn eerdere cd's moet je ook niet trekken, want dat komt deze cd niet ten goede. En dat is dan niet ten nadele van deze cd, maar een groot compliment voor de eerder verschenen cd's.

Rowan