Marco Bailey - Dragon Man

Ruim zes jaar na zijn laatste album 'Rudeboy' is de Belgische technoveteraan Marco Bailey terug met een nieuwe langspeler getiteld 'Dragon Man', en wel op het Bedrock label van John Digweed. Bedrock? Dat is toch dat label dat ons al sinds jaar en dag verwent met hoge kwaliteits progressive? Klopt, maar de focus van het label is de laatste paar jaar subtiel verschoven naar meer op house & techno leest geschoeide releases met een stevige drive, en in die zin past Marco Bailey's nieuwe album perfect in de huidige muzikale koers van het label. 'Dragon Man' leunt duidelijk meer op ritme in tegenstelling tot de melodieuze releases die we doorgaans van Bedrock geweest zijn, maar de tomeloze energie in vrijwel iedere track sluit desalniettemin perfect aan bij de stevigere 'big room' tracks op het label.

Marco's kenmerkende fusie tussen techno, tech-house en house vormt de rode draad op dit album, maar tevens is er ruimte voor wat experimenten in de vorm van een aantal electronica tracks. Hoewel de beste man niet vies is van een vleugje minimal in zijn sets horen we dat op dit album bijna niet terug: het album kent louter stevig doorrollende tracks voorzien van pompende, funky beats, rollende bassen en een flinke dosis synthesizer geweld waardoor de energie er gedurende haar de gehele speeltijd vanaf spat. Denk aan een mix tussen Technasia, Mauro Picotto en Johannes Heil en je krijgt een idee in welke hoek je het moet zoeken. Direct na de diepe electronica van intro-track 'Dragon Man' wordt het gaspedaal ingetrapt en is het beuken met Bailey. Zo is 'Bill The Trumpet Player' een heerlijk zwoele tech-house plaat voorzien van een warme saxofoon waardoor de plaat meer dan eens doet denken aan 'The Man With The Red Face' van Laurent Garnier, en is het jagende maar diepe 'Run Through' een bijzonder fijne track met een hoog festivalgehalte. Na de electro-getinte knaller 'Boom Bang!' worden we getrakteerd op het als 'rustpunt' bedoelde maar desalniettemin misplaatste 'Holding The Moment'. Een prima staaltje electronica, maar helaas van een dusdanig slaapverwekkend niveau dat het de flow op het album ernstige schade toebrengt. Gelukkig wordt de draad op de tweede helft meteen weer opgepakt met het moddervette 'Break The Rules' en de grommende tech-house op 'Beaming'. Afsluiter 'Red Cell' vormt na al deze spierballentechno een perfecte afsluiter met haar abstracte, Border Community-achtige sound vol dromerige synths.

Op de tweede disc mixt Marco alle albumtracks aan elkaar, aangevuld met de Jungle Laps en Watergate EP tracks die vorig jaar in EP-vorm op Bedrock zijn uitgebracht. Een leuke extra, niets meer, niets minder.

Dragon Man is een zeer degelijk album zonder al te veel pretenties geworden. Waar het album als geheel punten laat liggen op het gebied van originaliteit wordt dit ruimschoots goed gemaakt door de hoogwaardige kwaliteit en effectiviteit van iedere track afzonderlijk. Dat we het allemaal al eens eerder hebben gehoord… ach, met zoveel gebalde energie op een duidelijk met plezier geproduceerd album malen we daar niet om.

Score: 73/100


www.marcobailey.com
www.bedrock.uk.net